Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε σε ένα από τα ιερά χαντίθ του:
«Όποιος από εσάς δει μια αδικία, ας την διορθώσει με το χέρι του, αν έχει τη δύναμη. Αν όχι, ας την διορθώσει με τη γλώσσα του. Αν ούτε αυτό δεν μπορεί, ας την απορρίψει τουλάχιστον με την καρδιά του. Αλλά αυτό είναι το πιο αδύναμο επίπεδο της πίστης.»
(1)
Ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι το κράτος έχει καθήκον να αποτρέπει το κακό.
“Με τη χρήση βίας”,
των λογίων
“Με την επίδοση της ειδοποίησης”;
των μελών, από την άλλη πλευρά,
“Με μίσος (κακία-έχθρα) στην καρδιά”
έχουν δηλώσει τι θα κάνουν.
Πράγματι, στο Fetava-i Hindiyye
Εντολή για το καλό / Προσταγή για το καλό
Στο εν λόγω κεφάλαιο αναφέρεται:
«Την επιταγή του καλού οι ηγέτες την εκτελούν με το χέρι, οι σοφοί με τη γλώσσα, και οι απλοί άνθρωποι με την καρδιά.»
Ναι, η αποτροπή ενός κακού με τη βία είναι καθήκον του κράτους, διότι η εξουσία χρήσης βίας ανήκει σε αυτό και όχι στο άτομο. Η βία υπάγεται στο νόμο, και το κράτος είναι υπεύθυνο για την εφαρμογή του νόμου. Αν τα άτομα παραβιάζουν τα όριά τους, δεν είναι δυνατόν να τεθεί ένα όριο. Διότι πάντα θα υπάρχει κάποιος ισχυρότερος από τον ισχυρότερο. Αυτό θα οδηγήσει σε διάφορες αδικίες, αναρχία και χάος. Για παράδειγμα, ενώ η τιμωρία κάποιου που αξίζει τη θανατική ποινή είναι καθήκον του κράτους, ένα άτομο δεν μπορεί να αναλάβει αυτό το καθήκον από μόνο του.
Bireylerin güç kullanma konusundaki yetkisiz müdahaleleri fiili anarşiye yol açtığı gibi, bir alimin yapması gereken görevi bir cahilin yapmaya kalkışması da fikri anarşiye neden olur.
Αυτό, τελικά, οδηγεί πάλι σε de facto αναρχία.
Ορισμένοι μελετητές, με αφετηρία αυτό το σημείο, εξήγησαν το εν λόγω ιερό χαντίθ ως εξής:
Αν κάποιος δει μια αδικία, οφείλει να την αποτρέψει με τα χέρια του. Αλλά ακόμα κι αν είναι ικανός να την αποτρέψει, αν γνωρίζει με βεβαιότητα ότι μια τέτοια προσπάθεια θα προκαλέσει μεγαλύτερη αναταραχή, τότε θα απέχει από την άμεση δράση και θα προσπαθήσει να την αποτρέψει με λόγια, με συμβουλές. Και αν πάλι γνωρίζει ότι θα προκληθεί αναταραχή, τότε τουλάχιστον δεν θα αποδεχθεί την αδικία με την καρδιά του, αλλά θα την απορρίψει.
Στο ιερό χαντίθ αναφέρεται
“Αδυναμία Πίστης”
Ας εξηγήσουμε σύντομα και αυτό το ζήτημα. Η ελάχιστη αντίδραση που πρέπει να επιδείξει ένας πιστός που έρχεται αντιμέτωπος με μια κακία είναι να την απορρίψει με την καρδιά του. Διαφορετικά, αυτό το χαντίθ…
“Η πίστη ενός πιστού που δεν έχει τη δύναμη να αποτρέψει το κακό είναι αδύναμη.”
Δεν πρέπει να ερμηνεύεται με αυτόν τον τρόπο. Πράγματι, ο Ιμάμ Νεβέβι αναφέρεται σε αυτό το χαντίθ.
“Αδυναμία Πίστης”
το ζήτημα
“η ελλειψη της αρετης”
το ερμήνευσαν ως εξής. Επίσης, πολλοί από τους μελετητές μας, την λέξη πίστη που αναφέρεται στο χαντίθ,
“Ελπίδα”
έχουν δώσει νόημα.
Συμβάν που αναφέρεται
“Οποιος και αν”
Όσον αφορά το ζήτημα της καθολικής ισχύος αυτού του χαντίθ, με την κυριολεκτική του έννοια:
Κάθε πιστός οφείλει να αποτρέπει το κακό που συμβαίνει στην περιοχή της δικής του ευθύνης, ή τουλάχιστον να το αποδοκιμάζει. Πράγματι, σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρεται:
«Είστε όλοι ποιμένες, και όλοι είστε υπεύθυνοι για την υπακοή των υπηκόων σας».
(2)
Ο αρχηγός της οικογένειας ευθύνεται για τα μέλη της οικογένειάς του, ο δάσκαλος για τους μαθητές του… και τέλος, το κράτος ευθύνεται για ολόκληρο το έθνος. Μια πτυχή αυτής της ευθύνης είναι η προστασία των υπηκόων από το κακό και η αποτροπή των κακών πράξεων που διαπράττουν. Σ’ αυτό το πλαίσιο, τόσο τα άτομα όσο και το κράτος οφείλουν να εκπληρώσουν το καθήκον τους.
Υποσημειώσεις:
(1) Τιρμίζι, Φιτέν, 11; Ιμπν Μάτζε, Φιτέν, 20; Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 242
(2) Μπουχάρι, Νικάχ, 90.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
