«Όταν δεις την κοινότητα μου να φοβάται να πει στον άδικο: “Ω άδικε, κάνεις λάθος!”, τότε να ξέρεις πως η ελπίδα έχει χαθεί».
– Ποια είναι η πηγή και η αξιοπιστία αυτού του χαντίθ;
– Πρέπει, λοιπόν, να αναφέρουμε κάθε λάθος που βλέπουμε;
– Τι σημαίνει η φράση “δεν υπάρχει πλέον ελπίδα γι’ αυτόν” που αναφέρεται εδώ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Αυτήν την παράδοση την αναφέρουν ο Μπεζζάρ και ο Χακίμ.
(βλ. Bezzar, 6/362, 363; Müstedrek, 4/108)
– Αυτές οι εκδοχές του χαντίθ είναι αυθεντικές.
(βλ. Χακίμ, ό.π.; Ζεχέμπι-Τελχίς-μαζί με τον Χακίμ; Μετζμαου’ζ-Ζεβάιντ, 7/262)
–
Χαδις που περιγράφει τα επίπεδα αντίστασης σε μια αμαρτία/παράβαση με το χέρι, τη γλώσσα και την καρδιά.
είναι διάσημο.
(Μουσλίμ, Ιμάν 78; Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 232)
Σύμφωνα με αυτό.
Αυτοί που κατέχουν την εξουσία, με το χέρι, αυτοί που κατέχουν τη γνώση, με τη γλώσσα, και ο λαός, με την καρδιά.
αντιτίθενται.
Επιπλέον, για να το θέσω απλά, για να έχει απήχηση η συμβουλή, δεν πρέπει να υπάρχει κάτι χειρότερο.
Γι’ αυτό, το καθήκον των απλών ανθρώπων σαν εμάς είναι να μισούμε την κακία από καρδιάς. Μπορούμε να το πούμε όπου πιστεύουμε ότι θα φέρει κάποιο όφελος, αλλά…
“να βγάλεις το μάτι ενώ φτιάχνεις τα φρύδια”
Δεν θα διαπράξουμε “φόνο” με μια εσφαλμένη μέθοδο όπως αυτή.
– Πολύ σοφά λόγια του Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι
«Κάθε τι που λες πρέπει να είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι σωστό να λες κάθε αλήθεια.»
Ας μην ξεχνάμε ποτέ το σύνθημα:
(βλ. Επιστολές, 22η Επιστολή, Πραγματεία περί Αδελφοσύνης)
Σύμφωνα με αυτό το σύνθημα:
α)
Δεν είναι σωστό να κριτικάρεις κάποιον δημόσια.
β)
Ακόμη και αν τα λεγόμενα είναι σωστά, δεν είναι ορθό να χρησιμοποιείται ύφος που θίγει ευαίσθητες χορδές.
γ) Κριτικές που γίνονται με βάση προσωπικά κίνητρα –
Επειδή δεν είναι για τον Θεό-
συνήθως καταστρέφει την καρδιά του άλλου, αντί να την θεραπεύει.
δ)
Η κριτική σε λάθη που οφείλονται σε άγνοια, με υπερβολική σκληρότητα, φέρνει πάντα αρνητικά αποτελέσματα.
ε)
Επιπλέον, η Σαρία
«υποχρεωτικό, ενδεδειγμένο, προαιρετικό, απαγορευμένο, απευκταίο, επιτρεπτό»
Είναι πάντα πιθανό να συμβεί το να βγάλει κανείς το μάτι ενώ προσπαθεί να φτιάξει τα φρύδια, δηλαδή να μην προσέξει τη διαφορά βαθμού μεταξύ των διαφόρων διατάξεων.
Στο Χαντίθ
«δεν υπάρχει πια ελπίδα γι’ αυτόν/αυτήν».
αντί της μετάφρασης, με τη μορφή:
“
τώρα πια είναι εγκαταλελειμμένοι (από τον Θεό).
”
η μετάφραση είναι πιο κατάλληλη. Πράγματι, ο Μουναβί εξήγησε αυτή τη φράση ως εξής:
«Δηλαδή: Εάν η κοινότητά μου υποστηρίξει έναν τύραννο…»
‘Ω, σκληρέ!’
Αν ο άνθρωπος φτάσει στο σημείο να φοβάται να πει την αλήθεια, τότε η ύπαρξή του και η ανυπαρξία του είναι το ίδιο. Ο Αλλάχ τους εγκαταλείπει στη μέση του δρόμου. Δεν τους βοηθά, τους ταπεινώνει. Τους αφήνει μόνους με την ανταρσία τους (και τις αδικίες που υφίστανται).”
(βλ. Μουναβί, Φεϋζου’λ-Καντίρ, 1/354)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
