Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Γι’ αυτό, ο άνθρωπος αγαπά όλα τα ωραία και τέλεια πράγματα που τον αφορούν. Αγαπά τα λουλούδια και τα αστέρια, όπως αγαπά τη ζωή, τον κόσμο, την καλή ηθική και τους φίλους του. Όπως νιώθει αγάπη για όποιον τον βοηθά, έτσι θυμάται με αγάπη, ακόμα και αν δεν τους γνώρισε ποτέ, εκείνους που έζησαν αιώνες πριν και προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα.
Όπως αναφέρεται στις δηλώσεις τους, ο αρχικός σκοπός της δημιουργίας της καρδιάς, του τόπου της αγάπης, είναι να αγαπά τον Θεό. Διότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Δημιουργό του σύμπαντος ως αντιπρόσωπός Του στη γη. Για την πραγματοποίηση αυτής της σοφίας, ο Θεός δημιούργησε το απέραντο σύμπαν, εκθέτοντας τα κρυμμένα θησαυρίσματα, τις εκδηλώσεις της απαράμιλλης τελειότητας και ομορφιάς Του σε αυτές τις εκθέσεις του κόσμου. Έτσι, θέλησε να δει και να παρατηρήσει την ομορφιά και την τελειότητά Του με το δικό Του βλέμμα, αλλά και να τις δει να εκτιμώνται και να γίνονται αποδεκτές από τα όντα που διαθέτουν συνείδηση. Αυτό το θέμα εκφράζεται σε ένα ιερό χαντίθ ως εξής:
Ο Παντοδύναμος Θεός, που αγαπά την ομορφιά και την τελειότητά Του και δημιούργησε αυτόν τον απέραντο κόσμο για να την απολαύσουν οι συνειδητοί επισκέπτες Του, αναμένει και από αυτούς να Τον αγαπούν. Ο άνθρωπος, που έχει την τιμή να είναι φιλοξενούμενος του Θεού στη γη, έχει το καθήκον να εκφράζει τον θαυμασμό του για το μεγαλείο και την ομορφιά των θεϊκών εκδηλώσεων που παρατηρούνται στα εκθέματα του σύμπαντος, διακηρύσσοντας τον θαυμασμό του σε όλο το σύμπαν.
Οι ψυχές που είναι ερωτευμένες με την ομορφιά και την τελειότητα από τη φύση τους, έχουν την τάση να συνδέονται με αιώνια και αδιάκοπη αγάπη και στοργή με τον αιώνιο και αμετάβλητο Κύριό τους. Η αλήθεια αυτή εκφράζεται με τη φράση ότι η καρδιά είναι πλασμένη για την αιώνια αγάπη.
Ένα από τα ωραιότερα συναισθήματα που ο Θεός έχει εμφυσήσει στην ανθρώπινη ψυχή είναι η αγάπη. Ο άνθρωπος οφείλει να αγαπά τον εαυτό του, αναγνωρίζοντάς τον ως δημιούργημα του Θεού. Η διάθεση των υλικών και πνευματικών δωρεών που του έχουν δοθεί, στην υπηρεσία του Θεού, αποτελεί ένδειξη αυτής της αγάπης. Το ίδιο ισχύει και για την αγάπη μας προς τον κόσμο.
Όταν κοιτάζουμε τον κόσμο από την άποψη της σχέσης του με την αγάπη του Θεού, βλέπουμε ότι είναι όπως το διαπίστωσε ο Μπεντιουζζαμάν.
Αντικατοπτρίζει τα ονόματα του Θεού και είναι ο καθρέφτης τους. Αυτή η πλευρά του κόσμου αξίζει αγάπης, διότι αποτελεί σκηνή για τις ατελείωτες εκδηλώσεις της θεϊκής ομορφιάς και είναι μέσο για την αγάπη του Θεού.
Κοιτάζει προς την άλλη ζωή και είναι το χωράφι της. Η ευτυχία της μεταθανάτιας ζωής κερδίζεται σε αυτόν τον κόσμο. Γι’ αυτό αξίζει να αγαπιέται.
Εκείνος κοιτάζει τις εφήμερες επιθυμίες του ανθρώπου. Είναι παροδικές και απατηλές. Από αυτή την άποψη, η αγάπη για τον κόσμο απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον σκοπό της δημιουργίας, τον οδηγεί στην καταστροφή. Ο φθαρτός κόσμος δεν μένει στα χέρια μας, φεύγει γρήγορα. Αντίθετα, όταν αγαπάμε τις δύο προηγούμενες πλευρές του, η αγάπη μας για τον Θεό αυξάνεται.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
