– Μπορείτε να μου μιλήσετε αναλυτικά για τη ζωή του Ταρίκ μπιν Ζιγιάντ, τα επιτεύγματά του και τη συμβολή του στο Ισλάμ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Τάριχ μπιν Ζιγιάντ μπιν Αμπντιλλάχ (Αμρ) αλ-Νεφζάβι αλ-Λέισι (θ. 102/720)
Ο στρατηγός που κατέκτησε την Ανδαλουσία μαζί με τον Μωυσή μπιν Νουσαίρ.
Γεννήθηκε περίπου το 50 (670). Καταγόταν από τη φυλή Νεφζάουε ή Ζενάτε, βερβερικής καταγωγής.
Αναφέρεται ότι αιχμαλωτίστηκε κατά τη διάρκεια των μαγριβινών κατακτήσεων.
Υπάρχουν απόψεις ότι καταγόταν από μια φυλή που μετανάστευσε από το Χαμεντάν (Ιράν) στη Βόρεια Αφρική, ή ότι ήταν αραβικής καταγωγής. Η σύνδεσή του με τις φυλές Λέις ή Σαδίφ οφείλεται στο γεγονός ότι θεωρείται απελεύθερος αυτών των φυλών.
Ο Τάριχ, χάρη στις ικανότητές του, τράβηξε την προσοχή του Μουσά ιμπν Νουσαΐρ, του κυβερνήτη των Ομεϋαδών στη Βόρεια Αφρική.
Λίγο καιρό μετά την ασπασμό του Ισλάμ, απελευθερώθηκε από τον Μούσα ιμπν Νουσαΐρ και διακρίθηκε στις κατακτήσεις στη Βόρεια Αφρική, ως διοικητής των προφυλακών. Υπηρέτησε ως διοικητής σε έναν από τους στρατούς του Μούσα ιμπν Νουσαΐρ που κατέκτησαν την Ταγγέρη (Τανζιέ). Συμμετείχε στην πολιορκία της Σεούτας (Σέπτε) υπό την διοίκηση του κόμη Ιουλιανού, υπό τις διαταγές του Μούσα ιμπν Νουσαΐρ. Το 89 (708) διορίστηκε κυβερνήτης της Ταγγέρης από τον Μούσα ιμπν Νουσαΐρ, μετά την κατάκτησή της, και παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι να σταλεί στην Ανδαλουσία.
Ο κόμης Ιουλιανός της Θέουτα, οργισμένος με τον Βησιγότθο βασιλιά Ροδρίγο για διάφορους λόγους, απευθύνθηκε στον Μούσα ιμπν Νουσαΐρ και τον ενθάρρυνε να κατακτήσει την Ισπανία.
Η επιτυχία της αναγνωριστικής αποστολής 500 ανδρών υπό την ηγεσία του Τάριφ ιμπν Μάλικ, που στάλθηκε στη Νότια Ισπανία από τον Μούσα ιμπν Νουσαίρ το 91 (710), και η επιστροφή τους με πλούσια λάφυρα ενθάρρυνε τους Μουσουλμάνους να κατακτήσουν την Ανδαλουσία. Στη συνέχεια, ο Μούσα ιμπν Νουσαίρ διόρισε τον Τάριφ ιμπν Ζιγιάντ διοικητή των στρατευμάτων που θα πήγαιναν στην Ανδαλουσία. Ο στρατός, που αποτελούνταν από 7.000 άνδρες, ήταν κυρίως Βέρβεροι. Ο Τάριφ, φτάνοντας με πλοία από τη Σεβτα στην περιοχή Κάλπε, στο νοτιότερο άκρο της Ισπανίας, ίδρυσε το στρατηγείο του στο Τζεμπελιτάρικ (Γιβραλτάρ), που πήρε το όνομά του (5 Ρετζέμπ 92/28 Απριλίου 711). Η ιστορία της καύσης των πλοίων από τον Τάριφ ιμπν Ζιγιάντ, προκειμένου να αποτρέψει την επιστροφή των μαχητών και να τους ενθαρρύνει να πολεμήσουν, είναι αμφιλεγόμενη. Υπάρχουν εκείνοι που αποδέχονται ότι συνέβη, και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι κατασκευασμένη. Λέγεται επίσης ότι δεν κάηκαν όλα τα πλοία, αλλά μόνο μερικά, συμβολικά.
Μετά την πρώτη του αποτυχημένη απόπειρα, ο Τάριχ κατευθύνθηκε προς βορρά, καθώς ο στόχος του ήταν η πόλη της Κόρδοβας. Εκείνη την εποχή, ο Βησιγότθος βασιλιάς Ροδρίγος πολεμούσε τους Φράγκους, οι οποίοι είχαν επιτεθεί σε ορισμένες πόλεις της Βόρειας Ισπανίας. Δεδομένου ότι υπήρχε απόσταση περίπου 1000 μιλίων μεταξύ της Κόρδοβας και της Αρβώνης (Ναρμπόν), όπου βρισκόταν ο Ροδρίγος, ο Τάριχ αρχικά δεν συνάντησε σημαντική αντίσταση και προχώρησε προς βορρά. Κατάφερε να νικήσει τον ανιψιό του Ροδρίγου, Βενκιο, σε μερικές μάχες. Στη συνέχεια, ο Ροδρίγος συγκέντρωσε έναν μεγάλο στρατό. Οι ιστορικοί δίνουν διάφορες εκτιμήσεις για τον αριθμό των στρατιωτών, από 40.000 έως 100.000. Ο Τάριχ έστειλε επιστολή στον Μούσα ιμπν Νουσαίρ ζητώντας βοήθεια. Ο Μούσα έστειλε μια ενισχυτική δύναμη 5.000 ανδρών. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στην κοιλάδα Λέκκε (Ρίο Γκουαδαλιτέ) κοντά στην πόλη Σέζουνα (Σιδωνία). Εκεί, ο Τάριχ απηύθυνε ομιλία στους στρατιώτες του.
(Ιμπν Κουτέιμπα, σελ. 237-238; Μακκαρί, Ι, 240-242).
Η μάχη μεταξύ των δύο στρατών, η οποία διήρκεσε οκτώ ημέρες, κατέληξε σε βαριά ήττα του στρατού των Βησιγότθων (5 Σαουάλ 92/26 Ιουλίου 711). Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με την τύχη του Βησιγότθου βασιλιά Ροδρίγο, όπως ότι σκοτώθηκε, εξαφανίστηκε, πνίγηκε στο ποτάμι κ.λπ.
Μετά τη μάχη, ο Μωυσής μπιν Νουσαίρ, σε επιστολή που έστειλε στον Τάριχ, τον κατηγόρησε ότι έθεσε σε κίνδυνο τον ισλαμικό στρατό εισχωρώντας στις εσωτερικές περιοχές της Ισπανίας χωρίς την άδειά του και του διέταξε να μην προχωρήσει από τη θέση του μέχρι να φτάσει ο ίδιος.
Ωστόσο, ο Τάριχ δεν υπάκουσε στις εντολές του Μωυσή και, ακολουθώντας τη συμβουλή του κόμη Ιουλιανού, χώρισε τον στρατό του σε τμήματα για να καταλάβει διάφορες πόλεις. Οι διοικητές που διόρισε ο Τάριχ κατέλαβαν σύντομα τη Μάλαγα (Μάλεκα), την Ελβίρα (Ιλβίρε) και την Κόρδοβα, ενώ ο ίδιος, αφού κατέκτησε την Εθίχα (Ιστίκκε), κατευθύνθηκε προς την πρωτεύουσα των Βησιγότθων.
Τολέδο (Τουλέιτουλα)
Επιτέθηκε και κατέλαβε την πόλη χωρίς να συναντήσει σημαντική αντίσταση. Στη συνέχεια, κατέλαβε εδώ ένα τραπέζι που βρισκόταν πίσω από μια ορεινή περιοχή και αποδιδόταν στον Προφήτη Σουλεϊμάν, το οποίο λέγεται ότι είχε 360 πόδια.
Μεντινετούλμαϊντε
κατευθύνθηκε προς την πόλη που ονομαζόταν έτσι. Ο Τάριχ κατέλαβε στη συνέχεια την πόλη Εμάγιε (Αμάγια), απέκτησε σημαντική λεία και επέστρεψε στην Τουλέιτουλα το 93 (712). Η διαδρομή που ακολούθησε ο Τάριχ μπιν Ζιγιάντ κατά τις κατακτήσεις που πραγματοποίησε στην Ανδαλουσία πριν από την άφιξη του Μούσα μπιν Νουσαΐρ έχει προσδιοριστεί ως εξής: Τζεμπελιτάρικ, Τζεζιρετούλχάδρα, κοιλάδα Μπαρμπάτ (Λέκκε), Σεζούνε, Μεβρούρ, Καρμούνε (Καρμόνα), Ισμπίλιγιε (Σεβίλλη), Ιστίτζε, Κουρτούμπα, Μάλεκα, Γιρνάτα (Γρανάδα), Ιλμπίρε, Τουντμίρ (Θεοδόμιρο), Τζεμπάν, Τουλέιτουλα και Μεντινετούλμάιντε. Ορισμένες από τις πόλεις που αναφέρονται εδώ κατακτήθηκαν από τον Μούσα μπιν Νουσαΐρ, ο οποίος θα ερχόταν στην Ανδαλουσία ένα χρόνο αργότερα.
Το 93 (712) μ.Χ., ο Μούσα ιμπν Νουσαΐρ πέρασε στην Ανδαλουσία με στρατό 18.000 ανδρών, κατακτώντας τις πόλεις Σεβίλλη, Καρμόνα, Νιέβλε (Λέβλε), και Μέριδα (Μαρίδε), και συναντήθηκε με τον Τάριχ ιμπν Ζιγιάντ στο Τολέδο. Κατά τη συνάντηση αυτή, αναφέρεται ότι ο Μούσα επέπληξε τον Τάριχ επειδή είχε ενεργήσει αυθαίρετα, χωρίς να υπακούσει στις εντολές του. Αντίθετα, ο Τάριχ φέρεται να συμπεριφέρθηκε με σεβασμό στον Μούσα και να προσπάθησε να τον κατευνάσει. Ο Μούσα ιμπν Νουσαΐρ ζήτησε από τον Τάριχ τα λάφυρα που είχε αποκτήσει, καθώς και το τραπέζι που λέγεται ότι ανήκε στον Προφήτη Σολομώντα· ο Τάριχ παρέδωσε στον Μούσα το τραπέζι και όλα τα λάφυρα. Η οργή του Μούσα ιμπν Νουσαΐρ προς τον Τάριχ δεν κράτησε πολύ, και οι δύο διοικητές συνέχισαν τις κατακτήσεις προς τα βόρεια της Ισπανίας, σε δύο μέτωπα. Την επόμενη χρονιά κατακτήθηκαν οι περιοχές Λεόν (Λιγιούν), Γαλικία (Κιλλικίγια), και οι πόλεις Λέριδα (Λαρίδε), Βαρκελώνη (Βερσελούνα), και Σαραγόσα (Σαρακούστα). Έτσι, οι μουσουλμάνοι έφτασαν για πρώτη φορά στην ιστορία του Ισλάμ στα εδάφη της Γαλλίας.
Ως αποτέλεσμα των κατακτήσεων του Μωυσή και του Τάριχ, σχεδόν ολόκληρη η Ισπανία κατακτήθηκε.
Η κατάκτηση ολόκληρης της Ισπανίας, εκτός από μια μικρή περιοχή στα βόρεια, την Αστούριας, μέσα σε μόλις τρία χρόνια, και η προέλαση των ισλαμικών στρατευμάτων μέχρι το εσωτερικό της Γαλλίας, αποτελεί σημαντική εξέλιξη από την άποψη της ισλαμικής πολιτικής κατάκτησης. Λίγο πριν την ολοκλήρωση των κατακτήσεων, ο Μουγίς ερ-Ρουμί, απεσταλμένος του χαλίφη Ουαλίντ ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ, έφερε επιστολή του χαλίφη που ζητούσε από τον Μούσα και τον Τάριχ να επιστρέψουν στη Δαμασκό. Επειδή ο Μούσα καθυστέρησε και συνέχισε τις κατακτήσεις, ήρθε ένας δεύτερος απεσταλμένος με την ίδια εντολή. Τότε ο Μούσα και ο Τάριχ, με πολλά λάφυρα, αναχώρησαν από την Ανδαλουσία το 95 (714) και επέστρεψαν στη Δαμασκό, όπου συναντήθηκαν με τον χαλίφη Ουαλίντ τις τελευταίες ημέρες της ζωής του και παρέδωσαν τα λάφυρα. Ένας ικανός, δραστήριος και γενναίος διοικητής, ταυτόχρονα και ισχυρός ρήτορας,
Τάριχ ιμπν Ζιγιάντ
Δεν υπάρχουν πληροφορίες στις πηγές σχετικά με την μετέπειτα ζωή του. Αναφέρεται ότι, επειδή δεν έλαβε την προσοχή που περίμενε από τους χαλίφες, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του απομονωμένος, χωρίς να αναλάβει κανένα αξίωμα, και πέθανε το έτος 102 (720).
(βλ. TDV İslam Ans., λήμμα ΤΑΡΙΚ ΜΠΙΝ ΖΙΓΙΑΔ, Ισμαήλ Χακκί Ατσεκέν, τόμ. 40, σελ. 25)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
