Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η σημερινή ονομασία
Χάιτ
που είναι
Φεντέκ,
Βρίσκεται περίπου 150 χλμ. από τη Μεδίνα και είναι ένα εβραϊκό χωριό ανάμεσα στη Μεδίνα και τη Χαϊμπάρ. Ο Προφήτης Μωάμεθ (σ.α.β.), πληροφορηθείς ότι η φυλή Μπενί Σα’ντ είχε συγκεντρωθεί στη Φεντέκ για να βοηθήσει τους Εβραίους της Χαϊμπάρ, έστειλε το 627 μ.Χ. μια στρατιωτική μονάδα υπό τη διοίκηση του Αλί (ρ.α.) στη Φεντέκ. Αποκαλύφθηκε ότι οι Εβραίοι της Φεντέκ είχαν συνεννοηθεί με τους Εβραίους της Χαϊμπάρ, της Τεϊμά και της Βαδιλκούρα, και με τη βοήθεια της φυλής Μπενί Σα’ντ, ετοιμάζονταν να πολεμήσουν τους Μουσουλμάνους. Όταν η μονάδα υπό τη διοίκηση του Αλί (ρ.α.) έφτασε στο στρατόπεδο των Μπενί Σα’ντ, διαπίστωσε ότι είχαν τραπεί σε φυγή και επέστρεψε με λάφυρα.
Μετά την κατάκτηση του Χαϊμπάρ, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) έστειλε τον Μουχαγίσα μπιν Μασούντ από τους Ανσάρ.
Φεντέκ
Τον έστειλε να καλέσει τους κατοίκους του Φεντέκ στο Ισλάμ. Ο αρχηγός των κατοίκων του Φεντέκ, ο Εβραίος Γιουσά μπιν Νουν, είπε ότι ήθελαν να συνάψουν συμφωνία με τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) με αντάλλαγμα τη μισή γη τους, και ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) το αποδέχτηκε.
«Και για όσα ο Αλλάχ έδωσε στον Προφήτη Του από τα πλούτη τους, εσείς ούτε καμήλες ούτε άλογα δεν κινήσατε. Αλλά ο Αλλάχ δίνει υπεροχή στους αγγελιοφόρους Του σε όποιον θέλει. Και ο Αλλάχ έχει δύναμη πάνω σε όλα.»
(Αλ-Χασρ, 59/6)
Σύμφωνα με το στίχο, επειδή η Φεντέκ παραδόθηκε αναίμακτα, η ιδιοκτησία αυτή ανήκε στον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν). Διότι οι Μουσουλμάνοι ούτε πόλεμο έκαναν ούτε στρατό έστειλαν για τη Φεντέκ.
Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) είχε διαθέσει τα έσοδά του για τους επισκέπτες και τους ταξιδιώτες. Ο τρόπος ζωής των συζύγων του είναι γνωστός στους μουσουλμάνους. Κατά τη διάρκεια του χαλιφάτου του Ομάρ (ρα), ο Αμπούλ Χέιθεμ Μαλίκ μπιν Ετ-Τεγιγάν, ο Σαχλ μπιν Αμπί Χαϊσέμε και ο Ζαΐντ μπιν Σαμπίτ, όλοι από τους Ανσάρ, στάλθηκαν στη Φεντέκ. Αυτοί εκτίμησαν την αξία των εδαφών που είχαν παραμείνει στα χέρια των Εβραίων, και η υλική αξία των εδαφών τους καταβλήθηκε σε αυτούς.
Μετά το θάνατο του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), οι σύζυγοί του έστειλαν τον Οσμάν (ο Θεός να τον ευλογεί) στον Αβουμπακρ (ο Θεός να τον ευλογεί) για να ζητήσουν την κληρονομιά τους από τα μερίδια του Αγγελιαφόρου του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν) στο Χαϊμπάρ και το Φεντέκ. Τότε, παρόλο που ήταν και η ίδια σύζυγος του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), η Αϊσέ (ο Θεός να την ευλογεί),
«Δεν φοβάστε τον Θεό; Δεν έχετε ακούσει το εξής χαντίθ του Αποστόλου (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν);»
«Εμείς οι Προφήτες δεν αφήνουμε κληρονομιά. Αυτό που αφήνουμε είναι ελεημοσύνη. Αυτά τα αγαθά θα δαπανηθούν για τις επείγουσες ανάγκες της οικογένειας του Μωάμεθ και για τους επισκέπτες. Μετά τον θάνατό μου, αυτά τα αγαθά θα είναι στη διάθεση εκείνου που θα αναλάβει την εξουσία μετά από εμένα.»
(Μπουχάρι, Φεραΐζ, 3, Ι’τισάμ, 5)
Οι σύζυγοι του Προφήτη, ακούγοντας αυτά τα λόγια, εγκατέλειψαν τις επιθυμίες τους.
Η κόρη του Αποστόλου (ειρήνη σε αυτόν), η Αγία Φατιμά (να είναι ευχαριστημένη ο Θεός μαζί της), πήγε στον Αμπού Μπακρ ας-Σιντίκ (να είναι ευχαριστημένος ο Θεός μαζί του) και του είπε:
“Ποιος θα είναι ο κληρονόμος σου όταν πεθάνεις;”
ρώτησε ο Άγιος Αμπού Μπακρ (ρα).
“Παιδί μου και οικογένειά μου.”
απάντησε. Τότε η Φατιμά (ρα)
«Τι συμβαίνει λοιπόν με σένα, που ορίζεις άλλον κληρονόμο του Αποστόλου (ειρήνη σ’ αυτόν) εκτός από εμάς;»
Αντίθετα, ο Άγιος Αμπου Μπακρ (ρα)
«Ω κόρη του Αποστόλου του Θεού! Ορκίζομαι στον Θεό, δεν κληρονόμησα από τον πατέρα σου ούτε χρυσό, ούτε ασήμι, ούτε τίποτα άλλο.»
είπε. Η Φατιμά (ρα) απάντησε:
«Τι απέγιναν τα μερίδιά μας από το Χαϊμπάρ και οι ελεημοσύνες μας από το Φεντέκ;»
όταν ο Άγιος Αμπου Μπακρ είπε,
«Ω κόρη του Αποστόλου! Εγώ είμαι ο Απόστολος του Θεού (σ.α.σ.)»
«Αυτά είναι τα τρόφιμα που ο Θεός μου έδωσε να φάω όσο ήμουν ζωντανός· μετά τον θάνατό μου, αυτά είναι κοινή ιδιοκτησία των Μουσουλμάνων.»
Άκουσα τι είπε.
(
Μπουχάρι, Μεγαζί, 14; Μουσλίμ, Τζιχάντ, 49; Αμπού Νταβούντ, Ιμάρε, 1)
είχε απαντήσει.
Ναι, ο Αμπού Μπακρ (ρ.α.) δεν θα μπορούσε να βλάψει την αγαπημένη κόρη του Προφήτη (σ.α.β.), την κόρη της καρδιάς του, τη μητέρα του Αχλ-ι Μπέιτ, Φατιμά (ρ.α.). Δεν θα τολμούσε καν να σκεφτεί να βλάψει αυτήν την ευαίσθητη, εξαιρετική μητέρα, η οποία ήταν η ανάμνηση του Αγγελιοφόρου του Θεού (σ.α.β.). Αλλά η σούννα του Αγγελιοφόρου του Θεού (σ.α.β.), η κληρονομιά που άφησε, δεν θα θυσιαζόταν ούτε για τα πιο πολύτιμα πρόσωπα. Αυτό που απέμεινε από Αυτόν (σ.α.β.) θα δαπανιόταν εκεί που το δαπανούσε και ο ίδιος (σ.α.β.) εν ζωή.
Σύμφωνα με την απόφαση αυτού του χαντίθ,
Ο Αβουμπακρ (ρ.α.) δεν έδωσε μερίδιο από την γη της Φεντέκ ούτε στην κόρη του και σύζυγο του Προφήτη (σ.α.σ.), Αϊσέ (ρ.α.), ούτε στις άλλες συζύγους του Προφήτη (σ.α.σ.), ούτε και στην Φατιμά (ρ.α.). Στην πραγματικότητα, αν παρατηρήσουμε, η Αϊσέ (ρ.α.) ήταν η κύρια που αντιτάχθηκε σε αυτό.
Μετά τον Αμπού Μπακρ (ρ.α.), ο Ουμάρ (ρ.α.), ο Οθμάν (ρ.α.) και ο Αλί (ρ.α.) ως χαλίφηδες, διέθεσαν τα έσοδα της Φεντέκ εκεί όπου τα διέθετε ο Αγγελιοφόρος του Θεού (σ.α.σ.). Αν η Φεντέκ ανήκε στην Φατίμα (ρ.α.), ο Αλί (ρ.α.) θα την έπαιρνε κατά τη διάρκεια της χαλιφάτης του και θα την έδινε στους γιους του.
– Γιατί άραγε η Φατιμά (ρα), και μάλιστα ο Αλί και ο Αμπάς (ραδγιαλλαχού ανχούμ), ζήτησαν κληρονομιά;
Αν και έχουν διατυπωθεί διάφορες εικασίες επί του θέματος, η πιο εύλογη και ορθή είναι η εξής:
Από την αφήγηση του Αμπού Μπακρ:
“Δεν κληρονομείται η κληρονομιά, αυτά που αφήνουμε πίσω είναι ελεημοσύνη…”
Δεν είχαν ακούσει το χαντίθ. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου οι παλαιότεροι και πιο κοντινοί στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μουσουλμάνοι, όπως ο Χαζράτ Ομέρ (ρα) και ο Χαζράτ Αμπού Μπακρ (ρα), άκουσαν τα χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) όχι κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά μετά το θάνατό του, ακόμη και σε πολύ σημαντικά ζητήματα. Αυτό πρέπει να είναι ένα από αυτά.
Ο Άγιος Αβουμπακρ (ραδıyαλλаху анх), έχοντας ακούσει το χαντίθ, ως υπεύθυνος και αρμόδιος, έθεσε ως αρχή να μην παρεκκλίνει από την πρακτική του Προφήτη (αлейхиссаляту весселям). Ανέχθηκε να δυσαρεστήσει τις δύο αγαπημένες του κόρες, την Αγία Φατιμά και τον Άγιο Αλή (ραδıyαλλаху анхума), προς τις οποίες έτρεφε βαθιά αγάπη και σεβασμό, και των οποίων την αφοσίωση θεωρούσε υπέρτατη, ακόμη και πάνω από οτιδήποτε άλλο.
Ο Αλί, περιγράφοντας την εγγύτητά του με τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), έκανε τον Αμπού Μπακρ, έναν αληθινό σύντροφο, να κλαίει ακούγοντάς τον. Σίγουρα, θα του ήταν πολύ δύσκολο να τους προσβάλει. Αλλά τι να κάνει; Είχε βέβαιη γνώση από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) γι’ αυτό το θέμα, και έπρεπε να πράξει σύμφωνα με αυτήν:
“Κανείς δεν μπορεί να μας κληρονομήσει, αυτά που αφήνουμε πίσω είναι ελεημοσύνη…”
Ο Αλί και ο Αμπάς (ραδıyαλλаху анхума) αναγνώρισαν τη δικαιοσύνη του Αβού Μπακρ (ραδıyαλλаху анх) σε αυτό το ζήτημα. Διότι, αργότερα, όταν ο Αλί (ρα) έγινε χαλίφης, δεν άλλαξε το καθεστώς αυτών των εδαφών, όπως είχε καθοριστεί από τον Αβού Μπακρ (ρα) και διατηρήθηκε από τον Ομάρ (ρα) και τον Οσμάν (ρα).
Ο Ναουαουί καταγράφει μια αφήγηση από τον Αμπού Νταβούντ που εξηγεί αυτό το θέμα: «Όταν ο Σαφφάχ (ο πρώτος χαλίφης των Αββασιδών) εκφώνησε την πρώτη του ομιλία, ένας άνδρας με ένα Κοράνι κρεμασμένο στο λαιμό του ήρθε κοντά του και είπε:
“Σε ικετεύω, κρίνε εμένα και τον εχθρό μου με βάση αυτό το Κοράνι.”
λέει. Σεφφάχ:
“Ποιος είναι ο εχθρός σου;”
όταν ρωτήθηκε:
“Είναι ο Αμπού Μπακρ, αυτός που μας στέρησε τη γη της Φεντέκ.”
λέει. Χαλίφης:
“Σε κακοποίησε;”
ρωτάει. Ο άλλος:
“Ναι!”
λέει. Σεφφάχ:
“Ποιος ήταν ο επόμενος;”
ρωτάει. Ο άντρας:
“Ήταν ο Ομέρ”
λέει. Σεφφάχ:
“Ο Ομέρ έκανε κι αυτός αδικίες;”
λέει. Άνδρας:
“Ναι!”
λέει. Όταν είπε το ίδιο και για τον Οσμάν (ρα):
“Ο Αλί (ρα) σε αδίκησε κι εσένα;”
λέει. Ο άντρας σωπαίνει αυτή τη φορά. Τότε ο Σέφφάχ του επιτίθεται με αγριότητα.
Ο Κάδης Ιγιάζ λέει σχετικά με αυτό το ζήτημα: «Το γεγονός ότι η Φατιμά (ρα) σταμάτησε να αντιλέγει στον Αμπού Μπακρ (ρα) όταν εκείνος επικαλέστηκε το χαντίθ, δείχνει ότι υπέκυψε στην ομοφωνία που υπήρχε επί του θέματος. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η Φατιμά (ρα) εγκατέλειψε την προσωπική της άποψη επί του θέματος, αφού έλαβε γνώση του χαντίθ και η ερμηνεία του έγινε σαφής. Πράγματι, ούτε από εκείνη, ούτε από τους απογόνους της, δεν υπήρξε καμία περαιτέρω διεκδίκηση κληρονομιάς. Αργότερα, όταν ο Αλί (ρα) έγινε χαλίφης, δεν παρέκκλινε από την πρακτική του Αμπού Μπακρ (ρα) και του Ομάρ (ρα) σε αυτό το ζήτημα. Επομένως, αυτό δείχνει ότι οι διεκδικήσεις του Αλί και του Αμπάς (ρα) …»
να τους ανατεθούν οι εργασίες που σχετίζονται με τη διαχείριση αυτών των εκτάσεων γης…
. είναι να ζητάς.”
(βλ. Καθηγητής Δρ. Ιμπραχίμ Τζάναν, Μετάφραση και Ερμηνεία των Κουτούμπ-ι Σίττε)
Πράγματι, ο Χαζράτ Ομέρ (ρα),
Φεντέκ
Δεν αφιέρωσε την περιουσία του στην Αχλ-ι Μπέιτ, αλλά τους παραχώρησε το δικαίωμα διαχείρισης και χρήσης. Επειδή αυτή η πρακτική εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του αρχηγού του κράτους, δεν μπορεί να γίνει λόγος για αντιπολίτευση προς τον Άγιο Αβουμπακρ (ρα).
Πράγματι, όταν ο Αλί (ρα) έγινε χαλίφης, διατήρησε το καθεστώς του Φεντέκ όπως ήταν κατά τη διάρκεια των τριών προηγούμενων χαλιφών. Αυτό αποτελεί απόδειξη της ορθότητας της απόφασης των τριών πρώτων χαλιφών σε αυτό το θέμα.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
