Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Τζαμπίρ (ο Θεός να είναι ευχαριστημένος μαζί του) αφηγείται:
«Κάποιος από τον λαό μου έπιασε ένα ή δύο κουνέλια. Τα έσφαξε με πέτρα. Τα κρέμασε μέχρι να ρωτήσει τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Ο Κύριός μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) διέταξε να τα φάει.»
(Τιρμίζι, Ζεμπάιχ 1)
Ο Χαλίντ ιμπν αλ-Χουβέιρις (ο Θεός να είναι ευχαριστημένος μαζί του) αφηγείται:
«Ένας άνδρας κυνήγησε έναν λαγό και ήρθε στον Αμπντουλλάχ Ιμπν Ουμάρ (ραδιγιαλλαχού ανχούμα) και είπε:»
“Τι λέτε (τρώγεται το κρέας του;)”
ρώτησε. Αμπντουλάχ:
«Και στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) έφεραν (ένα κυνήγι) κουνέλι. Εγώ καθόμουν δίπλα του. Ούτε έφαγε από αυτό ούτε απαγόρευσε να το φάνε, γιατί πίστευε ότι το κουνέλι είχε περίοδο.»
είπε.” (Αμπού Νταβούντ, Ετ’ιμε 27)
Ο Άγιος Άννας (ο Θεός να είναι ευχαριστημένος μαζί του) αφηγείται:
«Περπατούσαμε και σηκώσαμε έναν λαγό από το Μέριζ-Ζαχράν. Οι σύντροφοί μας τον κυνηγούσαν και δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν. Τότε έτρεξα εγώ, τον έφτασα και τον έπιασα. Τον έφερα στον πατέρα μου, τον Αμπού Ταλχά (ραδιγιαλλαχού ανχ). Εκείνος έσφαξε τον λαγό με μια αιχμηρή πέτρα. Μου έδωσε το μηρό του και τον έστειλα στον Αγγελιοφόρο του Θεού. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού τον έφαγε.»
Προς Ενές:
“Έφαγε; (Είδες αν έφαγε;)”
είχε ερωτηθεί.
“Δηλαδή, δέχτηκε.”
είπε.” [Μπουχάρι, Σαΐντ 32, 10, Χιμπέ 5; Μουσλίμ, Σαΐντ 53, (1953); Αμπού Νταβούντ, Ετ’ίμε 27, (3791); Τιρμίζι, Ετ’ίμε 2, (1790); Νεσαΐ, Σαΐντ 25, (7, 196).]
ΕΞΗΓΗΣΗ:
1.
Είδος πέτρας που χρησιμοποιείται για το κόψιμο κουνελιών.
“Μέρβε”
Εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο. Οι λεξικογράφοι αναφέρουν ότι πρόκειται για το σκληρότερο είδος λευκής πέτρας. Αυτή η πέτρα, που μπορεί να σπάσει σε λεπτά κομμάτια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μαχαίρι. Οι μελετητές αναφέρουν ότι αυτό το χαντίθ επιτρέπει την κοπή, όχι μόνο με μάρμαρο, αλλά με κάθε είδους πέτρα, σε περίπτωση ανάγκης.
2.
Το χαντίθ αναφέρει επίσης ότι το κρέας κουνελιού είναι χαλάλ.
Μάλιστα, σε μια αφήγηση που προέρχεται από τον Άνς (ο Θεός να τον ευλογεί), μαθαίνουμε ότι ο πατέρας του, Αμπού Ταλχά, έστειλε στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) δύο μηρούς ενός κουνελιού που είχε κυνηγήσει με αυτόν τον τρόπο, και ο Αγγελιοφόρος του Θεού δέχτηκε αυτό το δώρο και το έφαγε.
Η συντριπτική πλειοψηφία των νομικών μελετητών (ουλεμά) κρίνει ότι το κρέας κουνελιού είναι χαλάλ (επιτρεπόμενο). Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Αμπντουλλάχ ιμπν Ουμάρ από τους συντρόφους του Προφήτη, ο Ικρίμα από τους Ταμπιίν και ο Μουχάμμαντ ιμπν Αμπί Λέιλα από τους νομικούς μελετητές, έκρινε ότι το κρέας κουνελιού είναι μακρούχ (αποτρεπτικό). Αυτοί οι μεγάλοι μελετητές βασίστηκαν σε μια αφήγηση από τον Χουζέιμα ιμπν Τζεζί ελ-Σουλέμι:
“Ω Αγγελιοφόρε του Θεού, τι λες για τον λαγό;”
είπα,
“Ούτε τρώω ούτε αμαρτάνω!”
είπε. Και εγώ:
“Τότε, θα το φάω, εφόσον εσύ δεν το απαγορεύεις. Ω Αγγελιοφόρε του Αλλάχ, γιατί εσύ δεν το τρως;”
είπα. Και μου απάντησε:
“Μου είπαν ότι αιμορραγούσε.”
Σε μια άλλη αφήγηση αναφέρεται
“πίστευε ότι η κουνέλα είχε περίοδο”
έκφραση,
“αιμορραγία”
εξηγεί ποιος είναι ο σκοπός του.
Ο Ραφιί έγραψε ότι ο Αμπού Χανίφ (رحمه الله) θεωρούσε την κατανάλωση κουνελιού απαγορευμένη, ωστόσο ο Νεβέβι κατηγόρησε τον Ραφιί για λάθος στην αναφορά του από τον Αμπού Χανίφ.
Εν ολίγοις
Αν και υπάρχουν κάποιες παραδόσεις που αναφέρουν ότι το κρέας κουνελιού είναι απεχθές, οι μελετητές συμφωνούν ότι από αυτές τις παραδόσεις δεν προκύπτει η απόφαση ότι είναι απεχθές.
Ο λόγος που οι Σιίτες και οι Αλεβίτες δεν τρώνε κουνέλι είναι επειδή το κουνέλι έχει εμμηνορρυσία και ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) δεν έτρωγε κουνέλι.
(Καθηγητής Δρ. Ιμπραήμ Τζανάν, Κουτούμπ-ι Σίττε)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
Ανώνυμος
Νομίζω ότι η αποφυγή της κατανάλωσης κρέατος κουνελιού οφείλεται σε παλιές τουρκικές πεποιθήσεις.
