Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κατά την εξάπλωση του Ισλάμ στην Αραβική Χερσόνησο, ορισμένες προ-ισλαμικές συνήθειες εξακολουθούσαν να ισχύουν με όλη την επιρροή τους. Το Ισλάμ κατήργησε ορισμένες από αυτές εντελώς, ενώ μετρίασε άλλες. Μία από αυτές ήταν το ζήτημα της απεριόριστης πολυγαμίας κατά την προ-ισλαμική περίοδο. Πριν από την έλευση του Ισλάμ, στην Αραβική Χερσόνησο οι άνδρες μπορούσαν να παντρεύονται όσες γυναίκες ήθελαν, χωρίς κανένα περιορισμό.
Ο Ιερός Κουράνιος έθεσε ένα όριο σε αυτήν την πρακτική της εποχής της αμάθειας. Ανακοίνωσε ότι ο μέγιστος αριθμός γυναικών με τις οποίες μπορεί να παντρευτεί ένας άνδρας είναι τέσσερις. Ο Παντοδύναμος Θεός.
«Αν φοβάστε ότι δεν θα μπορέσετε να είστε δίκαιοι με τις γυναίκες σας, τότε αρκείστε σε μία μόνο…»
είπε.
(βλ. Νίσα 4/3)
Σύμφωνα με αυτό, το Κοράνι δεν θεσπίζει την πολυγαμία.
Ωστόσο, περιόρισε τον αριθμό των συζύγων, ο οποίος προηγουμένως ήταν απεριόριστος. Για παράδειγμα, ο Σαχάμπης με το όνομα Γκιλάν, όταν ασπάστηκε το Ισλάμ, ήταν παντρεμένος με δέκα γυναίκες. Αφού ασπάστηκε το Ισλάμ, χώρισε τις περισσότερες από τέσσερις.
Αν και το Ισλάμ επιτρέπει την πολυγαμία, θεωρεί την μονογαμία ως τον κανόνα. Η άδεια για περισσότερες από μία συζύγους περιορίζεται σε περιπτώσεις «ηθικής και κοινωνικής ανάγκης». Σε αυτή την περίπτωση, τονίζεται η αναγκαιότητα της δικαιοσύνης μεταξύ των γυναικών, ενώ παράλληλα επισημαίνεται η δυσκολία της ισότιμης μεταχείρισης σε θέματα ψυχικής διάθεσης.
«Όσο κι αν θέλετε, δεν μπορείτε να είστε δίκαιοι με τις γυναίκες…»
(Νίσα, 4/129.)
Το γεγονός ότι ο Θεός, ενώ σε ένα στίχο διατάσσει τη δικαιοσύνη, σε έναν άλλο στίχο εξηγεί ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν πραγματικά τη δικαιοσύνη μεταξύ των συζύγων τους, υποδηλώνει την αποφυγή του γάμου με περισσότερες από μία γυναίκες χωρίς ανάγκη.
Σε κάθε εποχή της ιστορίας, οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των εθνών είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του ανδρικού πληθυσμού και την πολλαπλασιασμό του γυναικείου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η προστασία πολλών γυναικών από έναν άνδρα καθίσταται καθήκον. Η Τουρκία το έζησε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και η Γερμανία μετά τον Δεύτερο.
Στη Γερμανία, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αριθμός των γυναικών ήταν τριπλάσιος από τον αριθμό των ανδρών.
Ο γερμανικός λαός αντιμετώπιζε τον κίνδυνο μιας σοβαρής κοινωνικής ανισορροπίας. Σχεδόν τα δύο τρίτα των γυναικών βρίσκονταν σε κατάσταση απελπισίας και αβοηθησίας. Έτσι, η γερμανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιτρέψει στους άνδρες να παντρεύονται περισσότερες από μία γυναίκες. Ένας Γερμανός καθηγητής επέμενε ότι η μόνη λύση για τη σωτηρία της Γερμανίδας γυναίκας ήταν η αποδοχή αυτής της ισλαμικής άδειας.
Αν, όπως συνέβη στη Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχαν τρεις γυναίκες για κάθε άνδρα σε μια κοινωνία, τότε θα υπήρχαν τρεις τρόποι για να λυθεί το πρόβλημα:
1.
Κάθε άντρας θα παντρευτεί μια γυναίκα, και οι δύο στις τρεις γυναίκες δεν θα γευτούν την οικογενειακή ζωή, την αγάπη των παιδιών, τη μητρική τρυφερότητα.
2.
Κάθε άνδρας θα παντρεύεται μια γυναίκα και θα συνάπτει παράνομες σχέσεις με άλλες γυναίκες· η γυναίκα, σε αυτή την περίπτωση, και πάλι δεν θα μπορεί να απολαύσει την οικογενειακή ζωή, τη μητρική στοργή και την αγάπη για τα παιδιά.
3. Ένας άνδρας θα νυμφεύεται μερικές γυναίκες, τηρώντας τις αρχές της δικαιοσύνης μεταξύ τους, διατηρώντας την αξιοπρέπεια και την τιμή τους, εντός του νόμιμου πλαισίου.
θα απαλλάξει από τις τύψεις συνείδησης. Η κοινωνία επίσης θα απαλλαγεί από τη σύγχυση φύλου και καταγωγής.
Κάθε λογικός άνθρωπος θα αποδεχθεί την τρίτη επιλογή. Διότι η ανθρώπινη φύση το απαιτεί.
Ο Μπεντιουζζαμάν, εξηγώντας ότι το Ισλάμ επιτρέπει τον γάμο με έως και τέσσερις γυναίκες ως άδεια, λέει ότι αυτό είναι σύμφωνο με την ανθρώπινη φύση, τη λογική και τη σοφία:
«Η πολυγαμία μέχρι τέσσερις συζύγους, αν και σύμφωνη με τη φύση, τη λογική και τη σοφία, δεν θεσπίστηκε από τη Σαρία, η οποία δεν την αύξησε από μία σε τέσσερις, αλλά μάλλον την μείωσε από οκτώ σε τέσσερις. Ειδικά όσον αφορά την πολυγαμία, υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις…»
(όροι)
έχει θέσει, ώστε να τον ευνοήσει
(με το να υπακούει)
δεν προκαλεί καμία βλάβη
(δεν προκαλεί καμία βλάβη).
Αν και σε κάποιο βαθμό είναι κακό, είναι το λιγότερο κακό. Το λιγότερο κακό είναι μια σχετική δικαιοσύνη. Αλίμονο! Δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτο καλό σε καμία κατάσταση του κόσμου.”
(Διαπραγματεύσεις, σελ. 69)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
