– Όταν ξέχασαν τις προειδοποιήσεις που τους είχαμε δώσει, ανοίξαμε μπροστά τους όλες τις πόρτες. Και όταν, μεθυσμένοι από τα δώρα μας, έφτασαν στο σημείο της αλαζονείας, τους χτυπήσαμε ξαφνικά! Έτσι, έχασαν αμέσως κάθε ελπίδα.
– Τελικά, η ρίζα του καταπιεστικού λαού ξεριζώθηκε. Κάθε έπαινος ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο των κόσμων. (Εν’άμ, 44-45)
Ερώτηση:
1. Ποια είναι αυτή η φυλή;
2. Όλοι όσοι διέψευσαν τους προφήτες καταστράφηκαν;
3. Πώς καταστράφηκαν;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
1.
Από την αρχή αυτής της ιστορίας, δηλαδή:
«Πράγματι, στείλαμε προφήτες και στις κοινότητες που υπήρχαν πριν από εσένα.»
(αλλά τους διέψευσαν)
Και εμείς τους τιμωρήσαμε με στερήσεις και θλίψεις, για να μας ικετεύσουν.
(Αλ-Αν’άμ, 6/42)
Όπως προκύπτει από το εδάφιο, δεν γίνεται αναφορά σε μια συγκεκριμένη φυλή, αλλά σε μερικά απροσδιόριστα έθνη/κοινότητες.
Ο στίχος
«Εξολοθρεύτηκε η ρίζα του καταπιεστικού λαού»
όπως προκύπτει από τη διατύπωση, σε αυτή την ιστορία, αντί να αναφέρονται τα ονόματα των κοινοτήτων που τιμωρήθηκαν ξεχωριστά,
όλων με κοινό παρονομαστή την ενοχή
καταπίεση
ιδιότητάς του/της
έχει επισημανθεί.
Με αυτό, η τιμωρία και η οργή του Θεού δεν αφορούν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων,
καταπίεση
Έχει δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι η βοήθεια αυτή απευθύνεται και θα απευθύνεται σε κοινότητες που πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια.
Εξετάσαμε περισσότερες από δέκα πηγές ερμηνείας, αλλά σε καμία από αυτές δεν βρήκαμε καμία εξήγηση σχετικά με την ταυτότητα αυτών των καταστραμμένων τυράννων.
2.
Από την φαινομενική ερμηνεία του στίχου, καταλαβαίνουμε ότι όλοι οι άδικοι που διέψευσαν τους προφήτες έχουν καταστραφεί.
Ο Ιμάμ Ματουρίди, στο έργο του περί ερμηνείας του Κορανίου, αναφέρει ορισμένες απόψεις και τελικά εκφράζει και τη δική του γνώμη:
– Του καταπιεστικού λαού
καταστράφηκαν ολοσχερώς
έχει ξεριζωθεί.
– Εδώ
τυραννία, ειδωλολατρία
σημαίνει.
–
Τελικά, η ρίζα του καταπιεστικού έθνους ξεριζώθηκε.
στη φράση, ο Θεός τους
απέκοψε την πηγή / έκοψε την ρίζα
έχει επίσης την έννοια του.
Η ρίζα του έθνους
στην δήλωση που αναφέρεται παραπάνω,
Το τέλος της φυλής.
Δίνεται επίσης η σημασία τους. Όλα αυτά έχουν την ίδια έννοια. Δηλαδή
όταν ο τελευταίος από αυτούς εξολοθρεύτηκε, η ρίζα τους κόπηκε.
–
Η ρίζα του καταπιεστικού λαού ξεριζώθηκε.
με την πρόταση
τα πράγματα για τα οποία καυχιόνταν και κομπάζονταν καταστράφηκαν, και έτσι σταμάτησαν να καυχιούνται και να κομπάζουν.
φαίνεται να εννοείται το νόημα.
(βλ. Τεβιλάτ αλ-Κουράν, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
3.
Δεν υπάρχει αναφορά στο Κοράνι για το πώς καταστράφηκαν. Δεν βρήκαμε επίσης καμία εξήγηση σε πηγές ερμηνείας.
Οι Αιτίες της Καταστροφής Σύμφωνα με το Κοράνι
Οι λόγοι που οδηγούν τις κοινωνίες στην καταστροφή, σύμφωνα με το Κοράνι.
σπατάλη, υπερβολή, αδικία στα μέτρα και σταθμά
το οποίο εκφράζεται με τη μορφή της πράξης.(1)
Η προειδοποίηση ότι οι κοινωνίες που γίνονται αλαζονικές και κακομαθημένες λόγω του πλούτου, ξεπερνούν τα όρια στην ανταρσία και την κακία, και καταφεύγουν στην καταπίεση και τη διαφθορά, θα αντιμετωπίσουν την καταστροφή, τονίζεται συχνά στο Κοράνι. (2)
Από την άλλη πλευρά, διαπιστώνεται ότι δεν γίνεται λόγος για την καταστροφή κοινωνιών που είναι δίκαιες και ενάρετες, με ακεραιότητα και δικαιοσύνη σε θρησκευτικά, ηθικά, πολιτικά και διοικητικά ζητήματα.(3)
Αδικία και Καταπίεση
Μία από τις αιτίες που οδηγούν τις κοινωνίες στην καταστροφή είναι
καταπίεση και αδικία
Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το θέμα:
Αδικία
η λέξη,
“zlm”
(Αδικία)
Η ρίζα είναι «ζαλμ» (ظلم), και «ζουλμ» (ظلم) είναι το ουσιαστικό που αντικαθιστά το ρήμα. Αυτό το ρήμα μερικές φορές είναι μεταβατικό σε δύο αντικείμενα, και μερικές φορές…
«ب»
Χρησιμοποιείται με το γράμμα cer με μεταβατική σημασία.
«Είναι άδικο»
όπως. (4)
«Αδικία»
Φαίνεται ότι η λέξη έχει δύο έννοιες.
Κάποιος,
αποκλίνοντας από το σωστό δρόμο, δεξιά ή αριστερά, επειδή το σκοτάδι είναι το αντίθετο του φωτός,
ο άλλος
και ως μεταβατικό ρήμα,
“μετακινώ κάτι από τη θέση του σε άλλη θέση”
Σημαίνει αδικία. Με αυτή την έννοια, χρησιμοποιείται ως αντίθετο της δικαιοσύνης. Επομένως, το να μην αποδίδεις σε κάποιον το δίκαιό του ή αυτό που του αξίζει είναι αδικία. Η αδικία αναφέρεται επίσης στα βασανιστήρια και στις παραβιάσεις ορίων.
Αδικία
της λέξης
“μετακινώ κάτι από τη θέση του σε άλλη θέση”
ή
“το να μην βάζεις κάτι εκεί που πρέπει να είναι”
λέγεται ότι όλοι οι Άραβες γλωσσολόγοι συμφωνούν σε αυτή την έννοια. (5)
Στη γλώσσα μας, η αδικία σε οποιοδήποτε θέμα θεωρείται τυραννία. (6)
Το αντίθετο της τυραννίας είναι η δικαιοσύνη.
(7) Και όπως η καταπίεση έχει κατακριθεί και απαγορευτεί αυστηρά στο Κοράνι, η δικαιοσύνη έχει εξυμνηθεί και διαταχθεί εξίσου. (8)
Οι αρχές κοινωνικής ηθικής που φέρνει το Κοράνι στοχεύουν στη δημιουργία μιας ενάρετης κοινωνίας.(9)
Ακόμη και αν μια κοινωνία είναι άθεη, μπορεί να επιβιώσει εάν οι ηγέτες της και οι πολίτες της φέρονται δίκαια ο ένας στον άλλον. (10) Σύμφωνα με αυτό,
Η διατήρηση της ύπαρξης των κοινωνιών εξαρτάται από την προάσπιση της δικαιοσύνης, την ενάρετη συμπεριφορά, δηλαδή τη διατήρηση των ανθρωπίνων αξιών.
Όταν εξετάζουμε τα εδάφια στο πλαίσιο τους, θα διαπιστώσουμε ότι η τάση των κοινωνιών προς την καταπίεση και η απροθυμία τους να την εξαλείψουν οδηγούν επίσης σε κοινωνική τιμωρία. (11)
Τα εδάφια σαφώς αναφέρουν ότι η πιο σημαντική αιτία της καταστροφής είναι η αδικία.
«Πες: Τι θα λέγατε αν η τιμωρία του Αλλάχ έπεφτε πάνω σας ξαφνικά ή φανερά; Μήπως θα καταστρεφόταν κανείς άλλος εκτός από τους άδικους;»
(12)
«Και αν τους άγγιζε έστω και μια ελαφριά πνοή από την τιμωρία του Κυρίου τους, σίγουρα θα έλεγαν: “Αλίμονο σε εμάς! Πράγματι, ήμασταν άδικοι.”»
(13)
Όπως φαίνεται, οι παράγοντες διαφθοράς που οδηγούν στην καταστροφή, στην ορολογία του Κορανίου είναι:
καταπίεση
συνοψίζεται με την έννοια (14).
Στο στίχο αναφέρεται:
«Πολλές πόλεις τις καταστρέψαμε, όταν τις βρήκαμε να κοιμούνται τη νύχτα ή να αναπαύονται το μεσημέρι. Και όταν έφτασε η τιμωρία μας, δεν είχαν τίποτα άλλο να πουν παρά: “Πράγματι, ήμασταν άδικοι”.»
(15)
Η αιτία της καταστροφής του λαού του Νώε αναφέρεται στο ακόλουθο εδάφιο, το οποίο περιγράφει την αδικία τους:
«Τελικά, ενώ συνέχιζαν τις αδικίες τους, ο κατακλυσμός τους έπιασε απρόσμενους.»
(16)
Και για τον λαό του Λωτ ειπώθηκε το εξής:
«Θα καταστρέψουμε τους κατοίκους αυτής της πόλης, γιατί είναι άδικοι», είπαν.
(17)
Σύμφωνα με το Κοράνι, οι κοινωνίες δεν καταδικάζονται σε καταστροφή χωρίς να έχουν προειδοποιηθεί από αγγελιοφόρους. (18)
Η καταστροφή είναι αναπόφευκτη για τις κοινωνίες που, παρά τις προειδοποιήσεις που δόθηκαν μέσω των αγγελιοφόρων, επιμένουν στις αδικίες τους. Αυτό περιγράφεται στο στίχο ως εξής:
«Ο Κύριος δεν καταστρέφει τις πόλεις, εκτός αν στείλει έναν προφήτη να διαβάσει τα σημεία Του στους κατοίκους τους. Εμείς καταστρέφουμε τις πόλεις μόνο όταν οι κάτοικοί τους επιμένουν στην αδικία.»
(19)
«Τελικά, η ρίζα του καταπιεστικού λαού ξεριζώθηκε…»
(20)
Sosyal adaletsizlikler, yoksullaştırma politikaları ve toplumun etnik sınıflarını baskı ve tehdit altında tutmak da toplumda bir ayrışma faktörü olarak zulüm sayılmıştır.
Ωστόσο, οι κοινότητες που υπέστησαν καταπίεση αργότερα αντικατέστησαν τις καταπιεστικές κοινωνίες. (21)
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, διακηρύσσει ότι η δύναμη και η εξουσία κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανθρώπους, και ότι οι κοινωνίες που υφίστανται καταπίεση θα φτάσουν με τον καιρό σε μια ισχυρή, ευημερούσα και κυβερνώσα θέση. (22) Το παρακάτω εδάφιο το εκφράζει ξεκάθαρα:
«Και τον λαό εκείνο που καταφρονιέται και καταπιέζεται»
(Οι Ισραηλίτες)
Κληροδοτήσαμε τις ανατολικές και δυτικές περιοχές της γης, που γεμίσαμε με ευλογίες. Η ωραία υπόσχεση του Κυρίου προς τους Ισραηλίτες, σε αντάλλαγμα της υπομονής τους, εκπληρώθηκε. Καταστρέψαμε ό,τι έκαναν ο Φαραώ και ο λαός του, καθώς και τους κήπους που καλλιεργούσαν.
(23)
Σε μια κοινωνία που υφίσταται μια διαδικασία κοινωνικής τιμωρίας, η τιμωρία δεν έρχεται αμέσως. Περιμένει να ολοκληρωθεί η δοθείσα προθεσμία και να εκπληρωθούν οι λόγοι της τιμωρίας. (24)
Διότι ο Θεός δεν αμελεί την τιμωρία των αδικούντων, αλλά τους δίνει προθεσμία, όπως απαιτεί η δοκιμασία.
(25)
Η τιμωρία των τυράννων στον κόσμο μερικές φορές έρχεται με τη μορφή μιας άλλης τυραννικής κοινωνίας που τους επιβάλλεται. (26)
Σύμφωνα με τον Κουρτούμπι,
ένας τύραννος
Εφόσον δεν εγκαταλείψει την τυραννία του, ο Αλλάχ θα τον τιμωρήσει επιβάλλοντας έναν άλλο τύραννο πάνω του. Αυτό περιλαμβάνει και όσους τυραννούν τον εαυτό τους ή τον λαό που κυβερνούν. (27)
Τυραννία,
Όπως κανένα έγκλημα δεν μένει ατιμώρητο, έτσι και ο τύραννος δεν παραμένει αιώνια στη γη. Ο ποιητής Μουτενέμπι είπε:
«Δεν υπάρχει χέρι που να μην είναι κάτω από το χέρι του Θεού».
Δεν υπάρχει τύραννος που να μην εκτοπιστεί από έναν άλλον τύραννο.
(28)
Από ό,τι καταλαβαίνουμε από τα εδάφια
«Η κατάληξη των κοινωνιών που αντιστέκονται στις προειδοποιήσεις του Θεού και στις κλήσεις των αγγελιοφόρων του, και που ξεπερνούν τα όρια στην απιστία, την πολυθεΐα και την αδικία, είναι πάντα η ίδια.»
(29)
Ορισμένοι ερμηνευτές έχουν αναφέρει ότι στις εστίες των κατεστραμμένων λαών, οι άνθρωποι μπορούσαν να παραμείνουν για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ή πολύ λίγοι άνθρωποι. (30)
Όλες αυτές οι υπενθυμίσεις αποτελούν προειδοποίηση για τις μετέπειτα κοινωνίες. Διότι, σύμφωνα με τα εδάφια, μετά τις κοινωνίες που καταστράφηκαν εξαιτίας των αδικιών τους, θα τις διαδεχθούν άλλες κοινωνίες. (31)
Ωστόσο, εδώ ο Αλλάχ υπενθυμίζει ότι θα παρακολουθεί και θα δοκιμάζει αυτούς που θα αντικαταστήσουν την άδικη κοινωνία, για να δει πώς θα δράσουν. Στο 129ο εδάφιο της Σούρας Αλ-Αράφ, ο Μωυσής λέει στους Ισραηλίτες:
«Ελπίζω ο Κύριός σας να καταστρέψει τον εχθρό σας και να σας καταστήσει κυρίαρχους στη γη, για να δει πώς θα συμπεριφερθείτε.»
Αναφέρεται ότι είπε.
Στην Σούρα Χουντ.
«Μην στέκεστε στο πλευρό των τυράννων, γιατί η φωτιά θα σας κάψει κι εσάς. Αφού δεν έχετε φίλους εκτός από τον Θεό, δεν θα βρείτε βοήθεια από πουθενά!»
(32) Σύμφωνα με αυτό το στίχο, η φιλία με τους τυράννους, η συνύπαρξη με αυτούς, η επιδοκιμασία, η μίμηση, ο έπαινος και η αγάπη προς τους τυράννους θα προκαλέσουν θεία τιμωρία. (33)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Στο Κοράνι αναφέρεται: «Πριν καταστρέψουμε έναν λαό ή μια κοινότητα…»
Υποσημειώσεις:
1) Βλ. Σουαρά 26/181-183; Ραχμάν 55/8-9; Μουταφφιφίν 83/1-3.
2) Χουντ 11/37, 44, 116.
3) Karaman κ.ά., Ερμηνεία του Κορανίου, 2/376-377; Müftüoğlu, “Η στάση του ανθρώπου απέναντι στις δοκιμασίες και τις συμφορές σύμφωνα με το Κοράνι”, 15,16.
4) Ιμπν Μανζούρ, “ζλμ”, Λισάν αλ-Αράμπ, 12/373.
5) βλ. Abu Bakr Muhammad b. Hasan Ibn Durayd, Kitab al-Jamharat al-Lugha (Haydarabad: Dar al-Sadir, 1345), 124; al-Jawhari, “zlm”, al-Sihah, 5/1977,1978; Ibn Manzur, “zlm”, Lisan al-Arab, 12/373; al-Sayyid Muhammad Murtada, al-Zabidi, Taj al-`Arus, min Jawahir al-Qamus (εκδ.: Matba`at al-Hayriyya, 1306), 8/383.
6) Βέλι Ουλουτούρκ, Η Έννοια της Αδικίας Σύμφωνα με το Κοράνι (Καισάρεια: Εκδόσεις Ιστισάρε, 1993), 10.
7) Τζεβχερί, “ζλμ” Ες-Σιχάχ, 5/1977; Ιμπν Φάρις, Μουτζέμ-ου’λ-μεκάγιις’ι-λουγά, 3/617.
8) βλ. Αλ-Μα’ίντα 5/1.
9) Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Şahin Güven, Erdemli Toplum İnşası “Hucurât Σουρεσί Τεφσιρί” (Κωνσταντινούπολη: Düşün Yayınları, 2012).
10) Αμπντουλκερίμ Ζεϊντάν, Οι Σοφίες των Θεϊκών Νόμων, μετάφραση Νιζαμεττίν Σαλτάν (Κωνσταντινούπολη: Εκδόσεις Ιχτάρ, 1997), 122.
11) Χουντ 11/102.
12) Αλ-Αν’άμ 6/47.
13) Προφήτες 21/46.
14) Σχετικά με το θέμα αυτό, βλ. Χουντ 11/44; 82-83; Κασάς 28/59.
15) Αλ-Α’ράφ 6/4-5.
16) Σουρα αλ-Ανκαμπούτ 29/14.
17) Σουρα Αλ-Ανκαμπούτ 29/31.
18) Εν’άμ 6/131; Σου’αρά, 26/208-209; Σιμσέκ, Εισαγωγή στις Ιστορίες του Κορανίου, 84.
19) Κεφάλαιο 28, εδάφια 58-59.
20) Ενάμ 6/45.
21) Τζελατίν Τσελίκ, Κοινωνική Αλλαγή στο Κοράνι (Κωνσταντινούπολη: Εκδόσεις Ινσάν, 1996), 120; Σχετικά με το θέμα, βλ. Αλ-Αράφ 7/137; Αλ-Ανφάα 8/26; Αλ-Κασάς 28/5.
22) Για τα εδάφια του Κορανίου που αναφέρονται σε αυτό, βλ. Αλ-Ιμράν 3/139-141, 152, 154; Ενφάα 8/9-12, 17-18, 62-64; Τεβμπέ 9/14-15, 25-26; Ρουμ 30/47.
23) Αλ-Α’ράφ 7/137.
24) Σιμσέκ, Εισαγωγή στις Ιστορίες του Κορανίου, 84; Τσελίκ, Κοινωνική Αλλαγή στον Κοράνιο, 121.
25) Kasım Şulûl, “Φιλοσοφία της Ιστορίας στην Ισλαμική Σκέψη”, Περιοδικό Διεπιστημονικών Σπουδών Διβάν 1/2 (2001), 98.
26) Εν’άμ 6/129.
27) Αμπού Αμπντιλλάχ Μουχάμμαντ μπιν Αχμάντ μπιν Αμπί Μπακρ μπιν Φερχ αλ-Κουρτουμπί, αλ-Τζαμί’ λι αχκάμι’λ-Κουράν (Βηρυτός: Νταρ αλ-Κουτούμπ αλ-Ιλμυγια, 1988), 7/85.
28) Μουχάμμαντ Αχμέτ Κασίμ, Μουχιγίντίν, Ουλούμ αλ-μπελάγα (αλ-μπεντί’ και αλ-μπεγιάν) (Τρίπολη: Μουεσέσετ αλ-Χαντίσε Λιλ-Κιτάμπ, 2003), 221; Μουχάμμαντ μπ. Αϊντεμίρ αλ-Μουστασίμι, Εντ-Ντουρ αλ-φερίδ και μπεϊτ αλ-κασίντ, επιμ. Καμίλ Σελμάν αλ-Τζουμπουρί (Βηρυτός: Νταρ αλ-Κουτούμπ αλ-Ιλμιγέ, 2015/1436), 10/413; Αμπούλ-Φιντά Μουχάμμαντ μπιν Ισμαήλ, Ιμπν Κεσίρ, Τεφσίρ αλ-Κουράν αλ-αζίμ (Βηρυτός: Νταρ αλ-Καλέμ, 1966), 2/177.
29) Τσιμέν, «Είναι η καταστροφή μια συνεχιζόμενη διαδικασία;», 43.
30) Μουχάμμαντ μπιν Ομάρ μπιν Χουσεΐν Φαχρεντίν αρ-Ραζί, Μεφάτιχ αλ-Γαΐμπ, ατ-τεφσίρ αλ-κεμπίρ (Βηρυτός: Νταρ αλ-Κουτούμπ αλ-Ιλμυγια, 1990), 25/5; Αμπού Αμπντιλλάχ Μουχάμμαντ μπιν Αλί μπιν Μουχάμμαντ ες-Σεβκάνι, Φετχ αλ-Καντίρ (Βηρυτός: Νταρ αλ-Κουτούμπ αλ-Ιλμυγια, 1983), 4/174; Αμπού Αμπντιλλάχ Μουχάμμαντ ατ-Ταχίρ μπιν Μουχάμμαντ μπιν Μουχάμμαντ ες-Σαζελί μπιν Αμπντιλκαδίρ μπιν Μουχάμμαντ μπιν Άσούρ, Τεφσίρ ατ-τενβίρ και ατ-ταχρίρ (Τύνιδα: Νταρ ατ-Τουνουσία, 1974), 22/151; βλ. Ενάμ 6/6.
31) Προφήτες 21/11.
32) Χουντ 11/113.
33) βλ. Ζαμαχσέρι, αλ-Κεσαφ, 2/433; βλ. Ντουράν Αλί ΓΙΛΝΤΙΡΙΜ, Επί των Αιτιών και των Τρόπων Καταστροφής των Κοινωνιών στις Ιστορίες του Κορανίου, Περιοδικό Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Καχραμάνμαρας Σουτς Ιμάμ, Δεκέμβριος 2020.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
