Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αυτός που δίνει ιδιαίτερη προσοχή στη Δημιουργία.
“Ναί”
Έχουν γίνει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σχετικά με το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται η εντολή.
Δηλαδή:
“Ναί”
η εντολή είτε προηγείται της ύπαρξης αυτού του πράγματος, οπότε
“προσφώνηση σε κυρία”
δηλαδή, έχει γίνει αναφορά σε κάτι που δεν υπάρχει. Ή η αναφορά αφορά κάτι που υπάρχει, οπότε
“είσπραξη οφειλών”
που έχει γίνει, δηλαδή σε αυτό που ήδη υπάρχει
“να είναι”
σημαίνει ότι και τα δύο είναι προβληματικά.
[βλ. Φαχρεντίν Ραζή, Μεφάτιχ αλ-Γαίμπ (Τεφσίρ-ι Κεμπίρ), IV, 27; Ισμαήλ Χακί Μπουρσεβί, Ρουχ αλ-Μπεγιάν, VIII, 231]
Ο Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί λέει σχετικά:
«Ω Κύριέ μας, εμείς δεν υπήρχαμε, ούτε είχαμε καμία απαίτηση. Η χάρη Σου άκουσε όσα εμείς δεν είπαμε.»
(Ρουμί, ΙΙ, 382.)
Πάλι με τα δικά Του λόγια: «Κάθε στιγμή και ώρα είναι από τον Αλλάχ,
«Δεν είμαι εγώ ο Κύριός σας;»
Έρχεται η ομιλία. Έρχονται και υπάρχουν τα πετρώματα και τα εδάφη. Αν από εκείνα τα πετρώματα, από εκείνα τα εδάφη…
‘Ναι’
εάν η απάντηση δεν εμφανίζεται, η έλευσή τους από το μηδέν στην ύπαρξη (από την ανυπαρξία στην ύπαρξη) είναι στην πραγματικότητα
‘Ναι’
είναι οι ισχυρισμοί τους.”
(Ρουμί, IV, 1038.)
Πριν δημιουργηθεί το αντικείμενο σε αυτόν τον κόσμο, υπήρχε στη γνώση του Θεού. Αυτό ονομάζεται
«αγιάν-ι σαμπίτε»
αναφέρεται. Στην περίπτωση αυτή
“Ναί”
Η εντολή δίνεται σε αυτό που η ύπαρξή του έχει καθοριστεί στη γνώση του Θεού, και όχι σε αυτό που είναι απολύτως ανύπαρκτο.
Ο Θεός κατέχει μια γνώση που περιλαμβάνει όλα όσα υπήρξαν και θα υπάρξουν. Οι μορφές και οι επιστημονικές οντότητες των πραγμάτων υπάρχουν στη γνώση του Θεού. Το να τις φέρει σε αυτόν τον κόσμο που βλέπουμε με τα μάτια μας, είναι βέβαια πολύ εύκολο για τον Θεό. Είναι τόσο εύκολο όσο το να ανάψει ένα σπίρτο με την ικανότητα να καίγεται, με μια απλή επαφή. Ή όπως το να αποκαλυφθεί μια γραφή που γράφτηκε με αόρατο μελάνι, με την επάλειψη μιας ουσίας που την καθιστά ορατή, ή όπως η μεταφορά μιας εικόνας από τον καθρέφτη μιας φωτογραφίας σε χαρτί με μια πολύ απλή διαδικασία.
(βλ. Nursî, BS Şualar, σελ. 24.)
Αυτό το ζήτημα θα λυθεί εάν εξεταστεί από την άποψη των επιπέδων του σώματος.
Δηλαδή:
Τα επίπεδα της ύπαρξης (οντότητας) είναι διαφορετικά.
Για παράδειγμα, ένας ποιητής σχεδιάζει το ποίημά του στο μυαλό του και μετά το γράφει. Το ποίημα στο μυαλό του, από τη δική μας οπτική γωνία, είναι ανύπαρκτο, αλλά για τον ποιητή δεν είναι ανύπαρκτο. Αυτές είναι δύο διαφορετικές βαθμίδες ύπαρξης.
«υπαρκτή επιστημονική οντότητα και υπαρκτή εξωτερική οντότητα»
(δηλαδή, η ύπαρξη στον κύκλο της γνώσης και η ύπαρξη που γίνεται αντιληπτή με γυμνό μάτι)
εκφράζεται με τις έννοιες. Για να μην υπάρξει λάθος στην αναπαράσταση, το αντικείμενο υπήρχε στη γνώση του Θεού πριν δημιουργηθεί σε αυτόν τον κόσμο. Αυτό
«αγιάν-ι σαμπίτε»
αναφέρεται. Στην περίπτωση αυτή
“να είναι”
Η εντολή δίνεται σε ό,τι έχει οριστεί να υπάρξει στη γνώση του Θεού, όχι σε ό,τι είναι καταδικασμένο σε απόλυτη εξαφάνιση. Γιουνους Εμρέ
«Σάρκα και οστά πήρα, Γιούνους ονομάστηκα».
σαν να υποδεικνύει ακριβώς αυτό. Δηλαδή, ο Γιουνούς Εμρέ υπήρχε ήδη στη γνώση του Θεού και ήταν προκαθορισμένος. Αλλά η εμφάνισή του σε αυτή τη σωματική μορφή, σε αυτή την έρημο του σώματος, συνέβη σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
