Ποιος είναι αυτός που, σύμφωνα με το χαντίθ [Μουσλίμ, Ιμάν 248, (157)], “δεν μπόρεσε να αποκομίσει καλό από την πίστη του”;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η μετάφραση του σχετικού χαντίθ έχει ως εξής:
«Η συντέλεια του κόσμου δεν θα έρθει, εκτός αν ο ήλιος ανατείλει από τη δύση. Όταν ο ήλιος ανατείλει από τη δύση, όλοι οι άνθρωποι θα πιστέψουν, αλλά εκείνη την ημέρα η πίστη δεν θα ωφελήσει κανέναν που δεν είχε πιστέψει προηγουμένως ή δεν είχε αποκτήσει καλό έργο στην πίστη του.»
(Μουσλίμ, Ιμάν 248)
Σε αυτό το χαντίθ, το τελευταίο σημάδι της Κρίσης είναι το
«Ο ήλιος να ανατέλλει από τη δύση»
”
ανακοινώνεται πλέον ότι η πίστη ή η μετάνοια δεν θα γίνονται δεκτές.
Στην πραγματικότητα,
«Ο Θεός δέχεται τη μετάνοια του ανθρώπου, εκτός αν αυτός αρχίσει να πεθαίνει.»
(Τιρμίζι, Ντααβάτ 98)
Όπως η πίστη ενός ανθρώπου που βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου και του έχει αποκαλυφθεί η μεταθανάτια ζωή δεν γίνεται δεκτή, έτσι και η πίστη και η μετάνοια εκείνων που βλέπουν τον ήλιο να ανατέλλει από τη δύση δεν γίνονται δεκτές, σύμφωνα με το χαντίθ.
Αυτή η φράση που αναφέρεται στο χαντίθ,
«Την ημέρα που θα έρθουν μερικά σημεία του Κυρίου σου, η πίστη δεν θα ωφελήσει πια εκείνον που δεν πίστεψε προηγουμένως ή δεν κέρδισε καλό με την πίστη του.»
(Αλ-Αν’άμ, 6/158)
αναφέρεται επίσης στο στίχο που έχει ως εξής:
Άρα, χρειάζεται ολόκληρο
κατά την εκπνοή / την ώρα του θανάτου
είτε από την ορατή απόδειξη της μεταθανάτιας ζωής, είτε
μετά την ανατολή του ήλιου από τη δύση, που είναι το τελευταίο σημάδι της αποκάλυψης
όπως η πίστη δεν ωφέλησε, έτσι και η τρομερή αλήθεια έγινε πλέον ξεκάθαρη και
Δεν ωφελεί σε τίποτα η μετάνοια και η συγχώρεση που ζητούν οι αμαρτωλοί πιστοί που βλέπουν με τα μάτια τους τις πράξεις τους και μετανιώνουν γι’ αυτές.
Διότι τα πράγματα που έπρεπε να πιστέψουν, τα είδαν πλέον με τα μάτια τους, όπως ακριβώς είχαν αποκαλυφθεί. Η πίστη, όμως, δεν είναι πίστη αν έρχεται αφού έχεις δει κάτι με τα μάτια σου. Συνεπώς, η μετάνοια των αμαρτωλών πιστών σε μια τέτοια στιγμή θα είναι άκυρη.
Συνεπώς, το σημαντικό είναι να κάνουμε τα πάντα στην ώρα τους.
Πρέπει να καταλάβει, όσο η ζωή συνεχίζεται, ότι μια μέρα θα έρθει η καταστροφή, θα αρχίσει η μεταθανάτια ζωή και οι άνθρωποι θα λογοδοτήσουν εκεί για όσα έκαναν στον κόσμο, να σταματήσει τις κακές πράξεις του και να βάλει τάξη στη ζωή του.
Συνεπώς, δεν πρέπει να αναβάλλουμε τη μετάνοια,
“Θα το κάνω αργότερα”
δεν θα πρέπει να σκέφτεται έτσι. Γιατί
Δεν ξέρουμε πότε θα μας βρει ο θάνατος.
Δεν έχει νόημα να μετανοείς αφού πέσεις στην αγκαλιά του θανάτου και δεις την αλήθεια με όλη της τη σαφήνεια.
Αυτό αναφέρεται σε ένα πραγματικό εδάφιο ως εξής:
«Η μετάνοια εκείνων που συνεχίζουν να πράττουν κακό και λένε “τώρα μετανοώ” όταν έρχεται ο θάνατος, καθώς και η μετάνοια εκείνων που πεθαίνουν άπιστοι, είναι άκυρη.»
(Νίσα, 4/18)
Άρα, δεν έχει νόημα να μετανοείς αφού σε έχει πιάσει ο θάνατος.
Αυτός που δεν δίνει τη ζακάτ (ελεημοσύνη) όσο είναι υγιής, αλλά το κάνει όταν είναι σίγουρος ότι θα πεθάνει:
“
Κύριε! Σου παρακαλώ, καθυστέρησε λίγο τον θάνατό μου, για να μπορέσω να δώσω ελεημοσύνη και να γίνω ένας από τους ευεργέτες.
”
(Αλ-Μουναφικούν, 63/10)
Στο στίχο αναφέρεται ότι η αξία των λόγων κάποιου που λέει κάτι τέτοιο δεν θα εκτιμηθεί με τον ίδιο τρόπο.
Διότι υπάρχει μια αμετάβλητη αλήθεια:
Όταν η ψυχή φτάσει στο λαιμό ή όταν ο ήλιος ανατείλει από τη δύση, το τελευταίο σημάδι της αποκάλυψης, και ο δρόμος προς τη μετά θάνατον ζωή γίνει εντελώς σαφής, η μετάνοια και η προσπάθεια να μετανοήσεις αφού η πόρτα της μετάνοιας έχει κλείσει, δεν έχουν καμία αξία.
Εν ολίγοις:
– Ο άνθρωπος πρέπει να μετανοεί σε κάθε ευκαιρία, για ό,τι ο Θεός του έχει χαρίσει.
“η ικανότητα να διορθώνεις λάθη”
«πρέπει να δείχνει».
– Ο Θεός, του δούλου του· αν είναι άπιστος, κάθε είδους
από την άρνησή του,
εάν είναι πιστός
κάθε είδους
από την αμαρτία του
την μετάνοιά του,
το αποδέχεται μέχρι να φτάσει η ψυχή στον λαιμό ή μέχρι να ανατείλει ο ήλιος από τη δύση, που είναι το τελευταίο σημάδι της συντέλειας του κόσμου.
– Ο άνθρωπος στο μέλλον
“θα μετανοήσω ούτως ή άλλως”
δεν θα πρέπει να σκέφτεται έτσι,
όταν είναι σώφρων και έχει πλήρη επίγνωση, ο άπιστος να μετανοήσει για την απιστία του και ο πιστός για τις αμαρτίες του.
πρέπει να κοιτάξει.
– Ποτέ δεν πρέπει να είμαστε οκνηροί στην μετάνοια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
