Ποιοι θα βρίσκονται στα βάθη της κόλασης;

Απάντηση

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Που αναφέρεται σε εβδομήντα επτά στίχους του Ιερού Κορανίου.


κόλαση

ο τόπος όπου οι άπιστοι, οι υποκριτές, οι άδικοι και όσοι δεν υποτάσσονται στην αλήθεια θα υποφέρουν.

περιγράφεται ως.

Κόλαση

Η έκφραση χρησιμοποιείται γενικά για όλα τα επίπεδα της Κόλασης, αλλά και ειδικά για το ανώτερο επίπεδο της Κόλασης. Στο σύστημα ταξινόμησης των επτά επιπέδων της Κόλασης, το ανώτερο επίπεδο είναι αυτό με την ελαφρύτερη τιμωρία.

Σύμφωνα με τους Σουνίτες μελετητές, αυτός ο τόπος θα είναι ο τόπος τιμωρίας για τους αμαρτωλούς πιστούς, και θα παραμείνει άδειος αφού τελειώσει η τιμωρία τους. Οι υποκριτές θα βρίσκονται στο κατώτερο επίπεδο της κόλασης.

(Αλ-Νίσα, 4/145)

Αναφέρεται ότι οι Σουνίτες μελετητές αποδέχονται πως οι αμαρτωλοί πιστοί θα παραμείνουν για ένα διάστημα στο πρώτο επίπεδο, το οποίο έχει την ελαφρύτερη τιμωρία, και έπειτα θα απομακρυνθούν από εκεί, ενώ στο έβδομο επίπεδο θα υποφέρουν οι υποκριτές. Από το δεύτερο επίπεδο και έπειτα θα τιμωρηθούν οι Εβραίοι, οι Χριστιανοί, οι Σαβίτες, οι ειδωλολάτρες και οι πολυθεϊστές.

Είναι πιο ορθό να κατανοούμε τα επίπεδα της κόλασης όχι ως εντελώς διαχωρισμένα στρώματα, αλλά ως αναφορές σε διαφορετικά είδη τιμωρίας. Ο καθένας θα βιώσει διαφορετικές τιμωρίες ανάλογα με τη φύση των αμαρτιών του.


Τα στρώματα της κόλασης ταξινομούνται ως εξής:


1. Κόλαση.

Στο σύστημα ταξινόμησης των επτά επιπέδων της κόλασης, το ανώτερο επίπεδο είναι αυτό με την ελαφρύτερη τιμωρία.


2. Τζαχίμ.




“Φωτιά που καίει σε στρώματα, με φλόγες και υψηλή θερμοκρασία.”

με την έννοια του, αναφέρεται σε είκοσι έξι στίχους και σε ορισμένα χαντίθ. Στο Κοράνι, αναφέρεται συχνότερα ως κόλαση, αλλά και σε μερικούς στίχους ως

“πυρκαγιά που προκλήθηκε από εμπρησμό”

χρησιμοποιήθηκε με την έννοια του.


3. Χαβιέ.


“Πτώση από ψηλά”

Χαβίγιε, όνομα που προέρχεται από τη ρίζα χουβίγιε, που σημαίνει “ταυτότητα”.

«άβυσσος, βαθύ χάσμα»

σημαίνει. Αναφέρεται μόνο μία φορά στο Κοράνι και στο ίδιο σημείο

“υψηλός πυρετός”

έχει ερμηνευθεί και ως εξής

(Αλ-Κάρια, 101/9-11).

Η Χαβίγια αναφέρεται επίσης σε ένα χαντίθ ως το όνομα της κόλασης.

(Νεσάι, “Κηδείες”, 9).


4. Χουτάμε.


«Συντρίβω, θρυμματίζω, καταστρέφω»

Είναι ένα επίθετο που εκφράζει υπερβολή και προέρχεται από τη ρίζα “χάτμ” που σημαίνει “σφραγίζω”, και εμφανίζεται μόνο σε μία σούρα του Κορανίου,

«Η φλόγα του Θεού που φτάνει μέχρι τις καρδιές»

όπως εξηγείται παρακάτω

(Αλ-Χουμάζα, 104/4-7).

Η λέξη Χουτάμα μπορεί να αναφέρεται σε ολόκληρη την κόλαση, αλλά και σε ένα συγκεκριμένο τμήμα της. Υπάρχει πλήρης αντιστοιχία μεταξύ της λεξικής σημασίας της λέξης και της ερμηνείας της στο Κοράνι. Διότι η φλεγόμενη, σφοδρή φωτιά καίει και καταστρέφει οτιδήποτε συναντήσει, φτάνοντας μέχρι το εσωτερικότερό της. Εκείνοι που θεωρούν την τιμωρία της μετά θάνατον ζωής, και συνεπώς τη φωτιά της κόλασης, όχι υλική αλλά πνευματική, βασίζονται στην εξήγηση της Χουτάμας στο στίχο…

“πυρετώδης ανησυχία που κατατρώει τις καρδιές”

Εκφράζουν μια τέτοια άποψη. Ωστόσο, αν εξετάσουμε το σύνολο των εδαφίων που αναφέρονται στην κόλαση, δεν φαίνεται δυνατό να θεωρήσουμε μια τέτοια ερμηνεία ως ορθή.


5. Λέζα.




“Αγνή φωτιά”

Η λέξη που σημαίνει αυτό, εμφανίζεται σε ένα σημείο στο Κοράνι και

“που ξεριζώνει και αποκόπτει τα άκρα του σώματος”

χαρακτηρίζεται ως

(Αλ-Μα’αρίτζ, 70/15-16).


6. Σαίρ.




“Ανάβω, φλογίζω”

Είναι επίθετο που προέρχεται από τη ρίζα “sa’r” που σημαίνει “φλόγα” και αναφέρεται δεκαεπτά φορές στο Κοράνι, μία από τις οποίες σε ρηματική μορφή.

Σαΐρ,

Στο Κοράνι, κυρίως ως όνομα της κόλασης, μερικές φορές και

“αναμμένη, φλογερή φωτιά”

χρησιμοποιείται με την έννοια του. Η ίδια χρήση υπάρχει και στα χαντίθ.

(Wensinck, Mu’cem, λήμμα “saîr”).


7. Σακάρ.


“Κατακαίω με σφοδρή θερμότητα”

Είναι όνομα που προέρχεται από τη ρίζα “σακρ” που σημαίνει “κόλαση”. Χρησιμοποιείται αντί της λέξης “κόλαση” σε τέσσερις στίχους, ένας από τους οποίους είναι στη σούρα αλ-Μουνταθθίρ (74/28-29),

«καταστρέφει ό,τι καίει, αλλά δεν σβήνει και συνεχίζει να καίει, καίγοντας το δέρμα του ανθρώπου»

χαρακτηρίζεται ως εξής. Σύμφωνα με τον Κουρτουμπί, δεν καίει και καταστρέφει το κόκαλο, αλλά τη σάρκα (ετ-Τεζκίρε, σελ. 448). Αυτή η ερμηνεία ταιριάζει με τη λεξική σημασία της λέξης και τη χρήση της στο Κοράνι.

(Bekir Topaloğlu, DİA, “Cehennem Md” 7/227).


Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις

Τελευταίες Ερωτήσεις

Ερώτηση της ημέρας