Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέρα για να επισκεφθεί κανείς έναν τάφο. Μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή.
Γενικά, η επίσκεψη στα νεκροταφεία είναι επιθυμητή για τους άνδρες και επιτρεπτή για τις γυναίκες. Η επίσκεψη στους τάφους ενάρετων ανθρώπων, γονέων και στενών συγγενών θεωρείται ενδεδειγμένη. Η επίσκεψη των γυναικών στα νεκροταφεία είναι δυνατή και επιτρεπτή, εφόσον δεν υπάρχει φόβος για αναταραχή, όπως φωνές, ξυλίκι και υπερβολική ευλάβεια στους τάφους. Διότι ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) συμβούλευσε μια γυναίκα που έκλαιγε στον τάφο του παιδιού της να υπομείνει, χωρίς να την εμποδίσει από την επίσκεψη.
(Μπουχάρι, Τζενάιζ, 7, Αχκάμ, 11; Μουσλίμ, Τζενάιζ, 15).
Από την άλλη πλευρά, αναφέρεται ότι η Αίσα, η σύζυγος του Προφήτη Μωάμεθ, επισκέφθηκε επίσης τον τάφο του αδελφού της, Αμπντουρραχμάν ιμπν Αμπί Μπακρ.
(Τιρμίζι, Τελετές κηδείας, 61).
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), σε μια περίοδο που η πίστη στο πεπρωμένο δεν είχε ακόμα εδραιωθεί και οι συνήθειες της εποχής της αμάθειας εξακολουθούσαν να υφίστανται, απαγόρευσε προσωρινά την επίσκεψη στους τάφους, αλλά αργότερα την επέτρεψε. Στο χαντίθ αναφέρεται:
“Σας είχα απαγορεύσει να επισκέπτεστε τους τάφους. Τώρα μπορείτε να τους επισκέπτεστε.”
(1).
Οι χαντίθ που αναφέρουν ότι ο Προφήτης (σ.α.σ.) καταράστηκε τις γυναίκες που επισκέπτονταν συχνά τους τάφους (2), ανήκουν στην περίοδο που ίσχυε η απαγόρευση των επισκέψεων. Ο Τιρμίζι το έχει εκφράσει ρητά.
(Τιρμίζι, Τελετές κηδείας, 60).
Η Άιша (η σύζυγος του Προφήτη) και ο Ιμπν Αμπντ-ελ-Μπερρ συμμερίζονται αυτήν την άποψη.
Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη των Χαναφιτών, η επίσκεψη γυναικών σε τάφους επιτρέπεται, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν υπερβολές όπως το ξύσιμο των μαλλιών ή η ανανέωση του πένθους. Διότι η άδεια που αναφέρεται στα χαντίθ καλύπτει και τις γυναίκες. (3)
Στην ιστορική πορεία, οι επισκέψεις σε τάφους φαίνεται να γίνονταν και για να ζητηθεί βοήθεια από τους νεκρούς, ακόμη και για να τους λατρεύουν.
Αυτός ήταν ο λόγος που ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) απαγόρευσε τις επισκέψεις στους τάφους στα πρώτα χρόνια του Ισλάμ. Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί είχαν μετατρέψει τους τάφους των αγίων τους σε τόπους λατρείας. Στην εποχή της Τζαχιλίγια, οι άνθρωποι προσκυνούσαν τους τάφους και λάτρευαν τα είδωλα. Η ειδωλολατρία ξεκίνησε με τον σεβασμό και την τιμή στα αγάλματα των μεγάλων προσωπικοτήτων, και τελικά αυτός ο σεβασμός μετατράπηκε σε λατρεία των ειδώλων.
Ο σκοπός της Ισλαμικής θρησκείας ήταν να εδραιώσει την πίστη στην ταουχίντ (την αναγνώριση του Θεού ως μοναδικού δημιουργού και κυρίαρχου και την λατρεία μόνο Αυτού) στις καρδιές των ανθρώπων. Αρχικά, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) απαγόρευσε τις επισκέψεις σε τάφους, επειδή τις θεωρούσε επικίνδυνες. Ωστόσο, αφού η πίστη στην ταουχίντ εδραιώθηκε στις καρδιές των ανθρώπων και έγινε καλά κατανοητή από τους μουσουλμάνους, επετράπησαν οι επισκέψεις σε τάφους.
Διότι η επίσκεψη στους τάφους ωφελεί τόσο τους ζωντανούς όσο και τους νεκρούς. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) κατά την εκστρατεία του στη Μέκκα επισκέφθηκε τον τάφο της μητέρας του Αμίνε, έκλαψε και έκανε και τους γύρω του να κλάψουν, και δόθηκε άδεια στους μουσουλμάνους να επισκέπτονται τους τάφους. (4) Αυτή η άδεια, μάλιστα η ενθάρρυνση της επίσκεψης, είναι βεβαιωμένη με γνωστές παραδόσεις. (5)
Υποσημειώσεις:
1) βλ. Μουσλίμ, Τζενάιζ, – 106, Εντάχι, 37; Αμπού Νταβούντ, Τζενάιζ 77, Εσρίμπε, 7; Τιρμίζι, Τζενάιζ, 7; Νεσαΐ, Τζενάιζ, 100; Ιμπν Μάτζε, Τζενάιζ, 47; Αχμέντ μπ. Χανμπέλ, Ι, 147, 452, ΙΙΙ, 38, 63, 237, 250, V, 35, 355, 357.
2) Βλ. Τιρμίζι, Σαλάτ, 21; Τζενάιζ, 61; Νεσάι, Τζενάιζ, 104; Ιμπν Μάτζε, Τζενάιζ, 49.
3) βλ. Τιρμίζι, Τζενάιζ 60, 61; Ιμπν Αμπντίν, Ρεντντ-ελ-Μουχτάρ, Κωνσταντινούπολη 1984, ΙΙ, 242.
4) Βλ. Ιμπν Μάτζα, Τζαναίζ 48; Νεσάφ, Τζαναίζ 101; Μουσλίμ, Τζαναίζ 36; Αμπού Νταβούντ, Τζαναίζ 77.
5) Βλ. Ιμπν Μάτζα, Τζενάιζ, 47; Τιρμίζι, Τζενάιζ, 60.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
