Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Επιμονή στις αμαρτίες,
Η αμαρτία, που σκορπίζει σκοτάδι στην καρδιά, τον τόπο της πίστης που δημιουργήθηκε για να είναι καθρέφτης της αλήθειας, την σκληραίνει μέχρι να σβήσει το φως της πίστης. Σε κάθε αμαρτία υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί στην απιστία. Αν η αμαρτία δεν εξαλειφθεί αμέσως με μετάνοια (εξαγόρευση), σέρνει την καρδιά προς το κακό και την μετατρέπει σε καρδιά που έχει απομακρυνθεί από την υπακοή του Θεού.
Αμαρτία,
Δεν υπάρχει τιμωρία αν η σκέψη δεν μετατραπεί σε πράξη. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν),
«Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, συγχωρεί την κοινότητα μου για όσα επιθυμούν να κάνουν και να πουν, εφόσον δεν τα κάνουν και δεν τα λένε».
(Μπουχάρι, VII, 59)
διέταξε.
Αμαρτήματα από άποψη ευθύνης και τιμωρίας
κεμπάιρ
και
κωφός
χωρίζεται σε δύο μέρη.
Κεμπάιρ (μεγάλες αμαρτίες):
Είναι οι αμαρτίες που εμποδίζουν τη γνώση του Θεού και που, αν διαπραχθούν, επισύρουν θρησκευτική τιμωρία ή την απειλή της κόλασης από τον Θεό. Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, οτιδήποτε απαγορεύει ο Θεός είναι μια μεγάλη αμαρτία. Ο αριθμός των μεγάλων αμαρτιών έχει προσδιοριστεί, λαμβάνοντας υπόψη τις αφηγήσεις των χαντίθ, ως επτά, εννέα, εβδομήντα, διακόσια.
(Σχολιασμός του Ακίτντετ-Ταχαβίγιε, σελ. 370, 371).
Οι κυριότερες μεγάλες αμαρτίες είναι οι εξής:
Η αποδοχή συντρόφων στον Θεό, η δολοφονία, η συκοφαντία για μοιχεία, η μοιχεία, η λιποταξία από τον Ισλαμικό ιερό πόλεμο, η μαγεία, η κατάχρηση της περιουσίας ορφανού, η ανυπακοή στους γονείς, η διάπραξη αμαρτιών στην ιερή περιοχή της Μέκκας, η τοκογλυφία, η κλοπή, η κατανάλωση αλκοόλ, ο τζόγος.
Αν ένας μουσουλμάνος, χωρίς να αποστατήσει, διαπράξει ένα μεγάλο αμάρτημα ενώ η πίστη του παραμένει ακλόνητη στην καρδιά του, δεν αποστατεί από τη θρησκεία και δεν γίνεται άπιστος. Η Σουνιτική παράδοση δέχεται ότι όποιος διαπράττει ένα μεγάλο αμάρτημα δεν γίνεται άπιστος, δεν θα παραμείνει αιώνια στην κόλαση, και ακόμα κι αν πεθάνει χωρίς μετάνοια, ο Θεός, αν το θελήσει, θα τον συγχωρήσει με τη χάρη και την καλοσύνη Του, ή αν το θελήσει, θα τον τιμωρήσει στην κόλαση με τη δικαιοσύνη Του.
(Σχολιασμός του Ακίτντ ετ-Ταχαβίγια, σελ. 370).
Η μεγαλύτερη από τις μεγάλες αμαρτίες (κεμπάιρ) είναι η άγνοια του Θεού, η απόδοση συντρόφων σε Αυτόν στην ουσία, στα χαρακτηριστικά και στις πράξεις Του. Αυτό…
αἱ μεγάλαι ἁμαρτίαι
λέγεται.
«Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί την αποδοχή άλλων θεών εκτός από Αυτόν, αλλά συγχωρεί τα υπόλοιπα αμαρτήματα σε όποιον θέλει.»
(Νισά, 4/48).
Δεν επιτρέπεται να συνεχίζει κανείς να αμαρτάνει απελπιζόμενος από τη χάρη του Θεού, ούτε να αδιαφορεί για την αμαρτία και να μην μετανοεί, νιώθοντας σίγουρος για την τιμωρία Του. Ο πιστός, όσες αμαρτίες κι αν διαπράξει, πρέπει να ζει ανάμεσα στον φόβο και την ελπίδα, και να μην αποστρέφει το πρόσωπό του από τον Κύριό του.
«Ω εσείς, οι δούλοι μου, που έχετε αμαρτήσει και έχετε αδικηθεί, μην απελπίζεστε από τη χάρη του Αλλάχ. Σίγουρα ο Αλλάχ συγχωρεί όλες τις αμαρτίες. Πράγματι, Αυτός είναι ο Πολλυεύσπλαχνος, ο Ελεήμων.»
(Αλ-Ζουμάρ, 39/53)
«Αλλά πες στους υπηρέτες μου ότι η τιμωρία μου είναι μια πολύ οδυνηρή τιμωρία».
(Χιτζρ, 15/50).
Οι Μουταζιλίτες πίστευαν ότι ο άνθρωπος που διαπράττει ένα μεγάλο αμάρτημα παύει να είναι πιστός.
μεταξύ πίστης και απιστίας
(Αλ-Μενζιλέ μπέινε’λ-Μενζιτέιν)
υποστηρίζει ότι θα παραμείνει εκεί· ότι αν πεθάνει χωρίς να μετανοήσει, δεν θα βγει ποτέ από την κόλαση. Οι Χαριζίτες προχώρησαν ακόμη περισσότερο, κατηγορώντας για απιστία και τους πιστούς που διέπρατταν μικρές αμαρτίες. Οι Μουταζιλίτες στο Κοράνι…
«Όποιος σκοτώσει έναν πιστόν εσκεμμένα, η τιμωρία του είναι να παραμείνει (αιωνίως) στην κόλαση…»
(Νισά, 4/33)
χρησιμοποιεί το στίχο ως απόδειξη. Ωστόσο, στην αραβική γλώσσα
“Χαλέντεν”
Η λέξη, εκτός από την έννοια της αιωνιότητας, εκφράζει και την έννοια της μακράς διάρκειας. Στο παραπάνω εδάφιο, η λέξη “χαλίν” σημαίνει μακρά διάρκεια, όπως αναφέρεται στο προαναφερθέν εδάφιο.
(Αλ-Ζουμάρ, 39/53)
υποστηρίζεται από νόημα.
Ένας πιστός, αν και έχει πίστη στην καρδιά του και ομολογία στη γλώσσα του, διαπράττει αμαρτίες ή αμελεί τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις, αλλά πιστεύει ότι αξίζει την τιμωρία για αυτές τις αμαρτίες, τότε είναι ένας αμαρτωλός πιστός. Η περιγραφή ενός τέτοιου ανθρώπου από τον Θεό ως άπιστος είναι μεταφορική. Δηλαδή, σημαίνει άρνηση της ευλογίας, αχαριστία. Αν ένας μουσουλμάνος θεωρήσει την αμαρτία επιτρεπτή ή αρνηθεί μια θρησκευτική υποχρέωση που δεν έχει εκπληρώσει, τότε γίνεται άπιστος με την κυριολεκτική έννοια.
Η μη εφαρμογή των αρχών του Ισλάμ αποτελεί μεγάλη αμαρτία. Αν οι διατάξεις του Ισλάμ δεν εφαρμόζονται με την πεποίθηση ότι η εποχή του Ισλάμ έχει τελειώσει και ότι είναι άχρηστο στη σύγχρονη εποχή, τότε αυτό είναι απιστία. Τα ζητήματα πίστης και απιστίας, καθώς και η κήρυξη κάποιου μουσουλμάνου ως άπιστου, έχουν αποτελέσει αντικείμενο ξεχωριστών μελετημάτων. Ένα από αυτά είναι το έργο του Σαλίμ ελ-Μπεχενσάβι με τίτλο “Η Κρίση και το Ζήτημα της Κήρυξης του Μουσουλμάνου ως Άπιστου”.
Σαγίρ (μικρές αμαρτίες):
Είναι μικρά αμαρτήματα που δεν επισύρουν τιμωρία στον κόσμο αυτό, ούτε και στην άλλη ζωή. Αν όμως διαπράττονται συνεχώς, παύουν να είναι μικρά αμαρτήματα. Αν γίνει μετάνοια και ζητηθεί συγχώρεση, ελπίζεται ότι θα συγχωρεθούν. Οι σοφοί…
“Μην κοιτάς το μέγεθος του αμαρτήματος, αλλά κοίτα ποιον έβλαψες.”
είπαν. Οτιδήποτε εμποδίζει τη γνώση του Θεού, τη λατρεία, οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο, είναι αμαρτία.
Η αποφυγή των αμαρτιών προηγείται της εκτέλεσης των θρησκευτικών καθηκόντων.
Πρώτα η καρδιά καθαρίζεται από τις αμαρτίες, έπειτα στολίζεται με την εκτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων. Οι αμαρτίες και οι απαγορευμένες πράξεις καταστρέφουν και δηλητηριάζουν το θρησκευτικό συναίσθημα. Αυτά τα δηλητήρια όμως μοιάζουν με μέλι· μπορεί να φαίνονται γλυκά, αλλά σκοτώνουν τα πνευματικά αισθήματα του ανθρώπου.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε ευλογία έχει το τίμημά της. Όσοι επιθυμούν τον Παράδεισο και την θέα του Θεού, οφείλουν να υπομείνουν ορισμένες δυσκολίες και θυσίες και να καταφύγουν στον Θεό, για να μην υποκύψουν στις αμαρτίες που ευχαριστούν την ψυχή. Οι πιστοί, με το μυστικό της ευσπλαχνίας, λατρεύουν τον Κύριό τους σαν να τον βλέπουν. Δρουν με τη συνείδηση ότι ένας άγγελος καταγράφει τις αμαρτίες τους στον αριστερό τους ώμο.
Ο Θεός θα συγχωρήσει τις μικρές αμαρτίες, εφόσον ο άνθρωπος αποφεύγει τις μεγάλες αμαρτίες όσο το δυνατόν περισσότερο.
«Αν αποφύγετε τις μεγάλες αμαρτίες που σας έχουν απαγορευτεί, θα συγχωρήσουμε τις υπόλοιπες αμαρτίες σας και θα σας εισαγάγουμε στον Παράδεισο, γεμάτο από τις ευλογίες και τις χάρες μας.»
(Αλ-Νίσα, 4/31),
«Εκείνοι που αποφεύγουν τις μεγάλες αμαρτίες και τις αισχρές πράξεις και λόγια, εκτός από μικρές παραβάσεις, σίγουρα ο Κύριός τους είναι μεγαλοδωρος…»
(Αλ Ναζμ, 53/32).
Ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες των πιστών δούλων Του χάρη σε ορισμένες πράξεις που κάνουν ή σε ορισμένα λόγια και προσευχές που λένε, και εξιλεώνει τις αμαρτίες τους. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) είπε:
“Ακόμα κι αν οι αμαρτίες του ήταν πολλές σαν τον αφρό της θάλασσας”
«Λα ιλὰχ ἰλλὰ Ἀλλάχ, καὶ Ἀλλάχ Ἀκμπὰρ, καὶ λα χάβλα καὶ λα κουββὰτα ἰλλὰ μπι Ἀλλάχ»
αυτή η φράση εξιλεώνει τις αμαρτίες κάθε ανθρώπου στη γη.”
(Τιρμίζι, Βιτρ, 15).
«Δεν υπάρχει κανένας δούλος που να διαπράξει μια αμαρτία και να σηκωθεί, να κάνει ωραία αμπντέσ (τελετουργική πλύση) και να προσευχηθεί δύο ρεκάτ (μονάδες προσευχής) ζητώντας συγχώρεση από αυτήν την αμαρτία, και ο Αλλάχ να μην τον συγχωρήσει.»
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, I/10).
Οι προφήτες είναι αθώοι, δεν διαπράττουν αμαρτίες. Ωστόσο,
“ζέλλε”
Υπάρχουν πράξεις που θεωρούνται ελαττώματα για το προφητικό αξίωμα, όπως λέγεται. Οι Αχλ-ι Σουννέτ αποδέχονται την μεσολάβηση, τον λογαριασμό, τη ζυγαριά, το Σιράτ, τη λίμνη, τον παράδεισο, την κόλαση, την τιμωρία του τάφου και την ανάκριση των Μουνκέρ-Νεκίρ ως αλήθεια και θεμελιώδη αρχή της θρησκείας.
Συνέπειες της Αμαρτίας και της Ανυπακοής:
–
Στέρηση από τη γνώση:
Διότι η γνώση δεν δίνεται στον αμαρτωλό.
– Στέρηση του επιούσιου:
Η τροφή του αμαρτωλού είναι ακάθαρτη, η ευλογία και η χάρη του Θεού αποσύρονται.
– Η διαφθορά της καρδιάς και της ψυχής:
Η φυσική κατάσταση διαταράσσεται, η απάθεια, η αναλγησία και η απουσία φόβου απομακρύνουν από τη μετάνοια. Ο εσωτερικός κόσμος σκοτεινιάζει, η καρδιά σκουριάζει, η αίσθηση της ντροπής και η ηθική χάνονται.
– Απομάκρυνση από τους ανθρώπους:
Ο αμαρτωλός, αποξενωμένος από τον εαυτό του, τους οικείους του και την κοινωνία, είναι καταδικασμένος να ζει μόνος.
– Κάθε αμαρτία αφήνει το σημάδι της:
Η αμαρτία προκαλεί κακό στο σώμα, στο νου και στα άλλα όργανα. Κάθε αμαρτία οδηγεί σε άλλη αμαρτία.
– Κάθε αμαρτία είναι κληρονομιά όλων των αισχρών εθνών που υπήρξαν και πέρασαν εκτός του Ισλάμ.
Η αλαζονεία είναι κληρονομιά του Φαραώ, η ομοφυλοφιλία κληρονομιά του λαού του Λωτ.
– Η αμαρτία και η ανυπακοή καθιστούν δίκαιη την τιμωρία του Θεού.
Έρχονται συμφορές και κακουχίες. Η αμαρτία βλάπτει το παρελθόν, το παρόν και τις μελλοντικές γενιές.
– Οι αμαρτωλοί,
Στερούνται της μετάνοιας και της συγχώρεσης των αγγέλων, καθώς και της μεσιτείας του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Οι αμαρτίες αποδυναμώνουν την πίστη των ανθρώπων.
Μερικά ιερά Χαδις του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επάνω του) σχετικά με την αμαρτία:
“Η τυραννία έχει τρεις μορφές:
Υπάρχει μια αδικία που ο Αλλάχ δεν συγχωρεί. Υπάρχει μια αδικία που ο Αλλάχ συγχωρεί. Υπάρχει μια αδικία για την οποία ο Αλλάχ σίγουρα θα ζητήσει λογαριασμό: Η αδικία που ο Αλλάχ δεν συγχωρεί είναι η πολυθεΐα. Διότι Αυτός,
«Η πολυθεΐα είναι η μεγαλύτερη αδικία.»
(Λουκμάν, 31/13)
Ο Θεός είπε: «Η αδικία που ο Θεός συγχωρεί είναι η αδικία που οι υπηρέτες διαπράττουν εναντίον του εαυτού τους. Είναι τα λάθη που κάνουν στις σχέσεις τους με τον Κύριό τους. Η αδικία για την οποία ο Θεός σίγουρα θα ζητήσει λογαριασμό είναι η αδικία που οι υπηρέτες διαπράττουν ο ένας εναντίον του άλλου. Ο Θεός θα ζητήσει λογαριασμό γι’ αυτά και θα τιμωρήσει τις αδικίες που διαπράττονται».
“Ο Θεός ο Παντοδύναμος:
«Ω δούλε μου, δεν με υπηρέτησες, αλλά ζήτησες ελπίδα από εμένα. Και εγώ συγχώρεσα όσα είχες. Ω δούλε μου, αν έρθεις με αμαρτίες ίσες με τον κόσμο, αρκεί να μην μου έχεις αποδώσει συντρόφους, εγώ θα σε υποδεχθώ με συγχώρεση ίση με τον κόσμο.»
ορίζει.”
«Κάθε συμφορά που πλήττει τον άνθρωπο, μεγάλη ή μικρή, οφείλεται στις δικές του αμαρτίες. Και οι αμαρτίες που συγχωρεί ο Θεός είναι πολλές.»
«Ορκίζομαι σε Εκείνον που κρατά την ψυχή μου στα χέρια Του, δεν υπάρχει καμία ανησυχία, λύπη, δυσκολία, ούτε καν ένα αγκάθι που να τρυπά το σώμα ενός πιστού, χωρίς ο Αλλάχ να συγχωρήσει τις αμαρτίες του γι’ αυτό.»
“Αρκεί στον άνθρωπο ως αμαρτία να λέει ό,τι ακούει.”
«Όποιος μεσολαβήσει για έναν μουσουλμάνο αδελφό του και ο μεσολαβημένος του δώσει δώρο γι’ αυτό και το δεχτεί, τότε έχει φτάσει σε μια από τις μεγάλες πύλες της αμαρτίας.»
«Κανένας αμαρτωλός δεν φέρει το βάρος του άλλου.»
«Ο Θεός δέχεται τη μετάνοια του δούλου του, εφόσον η ψυχή του δεν έχει φτάσει στο λαιμό του».
“Δεν υπάρχει μουσουλμάνος που να εκτελεί την υποχρεωτική προσευχή, την ιεροτελεστία της καθαριότητας, την ταπεινοφροσύνη και την υπόκλιση με τέλειο τρόπο, παρά μόνο…”
-εκτός αν διαπράξουν σοβαρό αμάρτημα-
Η προσευχή να μην είναι εξιλέωση για τις προηγούμενες αμαρτίες.
”
«Αν οι άνθρωποι δουν κάτι κακό και δεν το αλλάξουν, τότε είναι κοντά η στιγμή που ο Αλλάχ θα τους επιβάλει μια γενική τιμωρία.»
«Ω Αλλάχ, μην μας καταστρέφεις εξαιτίας των αμαρτιών των άλλων! Προσέχετε τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα:»
Συμμετοχή σε ειδωλολατρία, μαγεία, φόνος, τοκογλυφία, κατάχρηση περιουσίας ορφανών, λιποταξία από τον ιερό πόλεμο, συκοφαντία αθώων γυναικών για μοιχεία.
”
«Όποιος νηστεύει τον Ραμαζάν με πίστη και για χάρη του Θεού, του συγχωρούνται οι προηγούμενες αμαρτίες του. Κατάρα σε όποιον δωροδοκεί και σε όποιον δωροδοκείται. Το επιτρεπτό είναι ξεκάθαρο, το απαγορευμένο είναι ξεκάθαρο, και εσύ άφησε ό,τι σου φαίνεται ύποπτο. Αν η μοιχεία και η πορνεία διαδοθούν σε μια κοινωνία, ο Θεός θα τους στείλει αρρώστιες που δεν υπήρχαν στις προηγούμενες γενιές. Αν ένας λαός ζυγίζει και μετράει ελλιπώς, θα τιμωρηθεί με αδικία, πείνα και φτώχεια. Αν οι ηγέτες ενός λαού δεν κυβερνούν με τις διατάξεις που κατέβασε ο Θεός, ο Θεός θα διαλύσει την ενότητά τους. Ο δούλος στερείται την τροφή του εξαιτίας της ανταρσίας και των αμαρτιών που διαπράττει.»
“Πριν σε κρίνουν, κρίνε τον εαυτό σου. Αν ήξερες τι θα σου συμβεί, θα γελούσες λίγο και θα έκλαιγες πολύ. Αν μια κακία που έκανες σε λυπεί, τότε είσαι πιστός. Ω Κύριε, που αναποδογυρίζεις τις καρδιές, στερέωσε την καρδιά μου στη θρησκεία σου.”
(Ιμπν Κεθίρ, Ι, 508, 528; Μπουχάρι, Λιμπάς, 24, Τιμπ, 1, Σαβμ, 1-15, Αχκάμ, 9, Μπουγιού’, 2, 3; Μουσλίμ, Μπιρρ, 45 κ.ε.; Ιμάν, 143, 144, 145, 153, 154, Μουκαντίμα, 5; Αμπού Νταβούντ Μπουγιού, 82; Τιρμίζι, Τεφσίρ, 44; Ντααβάτ, 90, 99; Ιμπν Μάτζε Αχκάμ, 2; Μάλικ, Μουβάττα; Χουντούδ, 2; Αχμάντ μπ. Χανμπέλ, ΙΙ, 164, 248; V, 154, 190, 194).
(Ζουμπεΐρ ΤΕΚΚΕΣΙΝ)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
