Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η καθοδήγηση πρέπει να προσαρμόζεται στην κατάσταση του κάθε ατόμου.
Από αυτή την άποψη, δεν πρέπει να περιοριζόμαστε σε συγκεκριμένα πρότυπα κατά την κοινοποίηση, αλλά η κοινοποίησή μας πρέπει να διαμορφώνεται ανάλογα με την κατάσταση του αποδέκτη.
1.
Τι είδους απιστία είναι η απιστία του συνομιλητή;
Πρέπει να διαπιστωθεί αν η αναφορά αφορά το σύνολο ή ορισμένα μέρη, ώστε να δοθεί η απαραίτητη προσοχή στο ζήτημα που χρήζει εξέτασης. Επίσης, να αποφευχθεί η άσκοπη σπατάλη χρόνου με άτομα που έχουν τυφλή εμμονή ή είναι αδιάφορα.
2.
Το επίπεδο κουλτούρας του συνομιλητή.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε το κοινωνικό υπόβαθρο του ατόμου και να του μιλάμε σε μια γλώσσα που μπορεί να καταλάβει.
Σε κάποιον με υψηλό πολιτισμικό επίπεδο, η προσπάθεια κάποιου με λιγότερες γνώσεις να του εξηγήσει κάτι, συνήθως αντιμετωπίζεται με αντίδραση. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, είναι αδύνατο να εξηγήσεις κάτι σε άτομα με πολύ ανεπτυγμένη εγωπάθεια, ειδικά αν νομίζουν ότι ξέρουν κάτι. Σε τέτοιους ανθρώπους, πρέπει να εξηγήσεις τα πράγματα που πρέπει να ειπωθούν, με τρόπο που να μην αισθάνονται ότι απευθύνεσαι άμεσα σε αυτούς, αλλά από κάποιον στο δικό τους επίπεδο, για να επιτευχθεί ο σκοπός.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείτε γλώσσα που ο συνομιλητής σας μπορεί να καταλάβει.
Σήμερα, οι διαστρεβλώσεις της σκέψης έχουν διαβρώσει τη γλώσσα μας σε τέτοιο βαθμό, που είναι σχεδόν αδύνατο να ισχυριστούμε ότι οι γενιές που ζουν στα ίδια εθνικά σύνορα μιλούν την ίδια γλώσσα. Σίγουρα, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ο έντυπος τύπος και η τηλεόραση, ως ενοποιητικοί παράγοντες, θα μπορούσαν να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα όσον αφορά την ενιαία γλώσσα και το ενιαίο ύφος. Ωστόσο, οι διάφορες ομάδες, αφοσιωμένες σε διαφορετικές ιδεολογίες, διαθέτουν τα δικά τους βιβλία, τις δικές τους εφημερίδες και περιοδικά, με αποτέλεσμα οι άμοιρες γενιές να μην μπορούν να ξεφύγουν από τη ζωή σε κλειστές, εσωστρεφείς ομάδες. Διαφορετικές ορολογίες και μεθοδολογίες δημιουργούν αγεφύρωτες χάσματα ανάμεσα στις γενιές.
Επομένως, είναι απαραίτητο να διαπιστωθεί με ακρίβεια πόσο καλά γνωρίζει ο αποδέκτης τα λόγια και τον τρόπο έκφρασης που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν. Διαφορετικά, θα μοιάζει με μια συζήτηση μεταξύ δύο αγνώστων που δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, και δεν πιστεύουμε ότι θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην εξαιρετική σαφήνεια της ορολογίας και της σκέψης που θα φωτίσει τον σκοπό και τον στόχο.
3. Αυτά που θα πούμε είναι ήδη ευρέως γνωστά,
Είναι απαραίτητο να προετοιμαστούν πειστικές απαντήσεις σε πιθανές ερωτήσεις σχετικά με τα θέματα που θα παρουσιάσουμε.
4.
Στην αφήγηση, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ακολουθείται η διαλεκτική και η μέθοδος της αντιπαράθεσης.
Αυτή η μέθοδος, που διεγείρει την εγωπάθεια, είναι ταυτόχρονα και άκαρπη. Η διάδοση και η ανάπτυξη των φώτων της πίστης στην καρδιά εξαρτάται από τη στενή σχέση με τον Δημιουργό εκείνης της πίστης. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ευαρέσκειά Του και η επίβλεψή Του, ακόμα κι αν οι αλαζονικές διαμάχες και οι συζητήσεις με αδιάφορους ανθρώπους καταφέρουν να υποχρεώσουν τον αντίπαλο σε σιωπή, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς με βεβαιότητα ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα. Ειδικά αν η ατμόσφαιρα μιας τέτοιας διαμάχης και συζήτησης είναι προκαθορισμένη και οι συμμετέχοντες έρχονται προετοιμασμένοι και με υψηλή ένταση… τότε αυτοί δεν είναι συζητητές, αλλά μάλλον εχθροί που κάθονται με μίσος και φεύγουν με οργή. Και όταν σηκώνονται, στις καρδιές τους, που δεν έχουν πειστεί, αναζητούν απαντήσεις σε όσα προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε. Και το τέλος είναι πλέον γνωστό… Θα απευθυνθούν στους φίλους τους, θα ψάξουν σε βιβλία και θα καταφύγουν σε χίλιους τρόπους για να βρουν απαντήσεις σε όσα προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε. Αυτό όμως θα τους οδηγήσει ένα βήμα πιο πέρα στην απιστία, με αποτέλεσμα να προκληθεί μια κατάσταση αντίθετη με αυτό που ο καθοδηγητής ήθελε να πετύχει.
5. Στην αφήγηση, πρέπει να απευθύνεστε στην καρδιά του ακροατή.
Κάθε πρόταση πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει με ειλικρίνεια και αγάπη. Οποιαδήποτε αγένεια, σκληρότητα ή τραχύτητα απέναντι στον συνομιλητή ή στις απόψεις του θα καταστρέψει εντελώς την επίδραση αυτού που πρόκειται να πούμε και θα τον αποξενώσει.
Ο Μουρσίτ,
Είναι ένας αληθινός απόστολος και υπηρέτης της αλήθειας, που σκύβει πάνω από τον ασθενή του, τον ακούει και βιώνει τις πνευματικές του οδύνες στη συνείδησή του, σαν ένας συμπονετικός γιατρός που είναι αποφασισμένος να τον θεραπεύσει. Η φωνή και η λέξη, μέσα σε αυτή την κατανόηση, γίνονται μουσική και αν ρέουν στην καρδιά του άλλου με ένα γλυκό ψιθύρισμα, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τον έχουμε κατακτήσει.
Πρέπει μάλιστα να προσέχουμε τις εκφράσεις του προσώπου και τις χειρονομίες του συνομιλητή μας και να προσαρμοζόμαστε συχνά. Έτσι, δεν θα επαναλαμβάνουμε πράγματα που τον κουράζουν ή τον ενοχλούν.
Εδώ, το ακόλουθο σημείο δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί:
Καθώς ο συνομιλητής μας αποχωρεί, θα πάρει μαζί του την ειλικρίνεια που εκπέμπουμε, τα χαμογελαστά βλέμματα και την αφοσίωση και την πίστη που διαχέονται από όλο το σώμα μας, και δεν θα τα ξεχάσει ποτέ. Αν προσθέσουμε σε αυτό και την επιθυμία για μια δεύτερη συνάντηση, τότε έχουμε πει το μεγαλύτερο μέρος από όσα έπρεπε να ειπωθούν.
6. Οι εσφαλμένες απόψεις, οι ανακριβείς δηλώσεις και οι επικρίσεις που θίγουν την υπερηφάνεια του συνομιλητή δεν πρέπει να γίνονται ανεκτές.
Ποτέ δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε πράγματα που θα τον ταπεινώσουν μπροστά σε άλλους. Αν ο σκοπός είναι να του εμφυσήσουμε κάτι, τότε, αν χρειαστεί, η τιμή μας πρέπει να καταπατηθεί και η περηφάνια μας να συντριβεί. Άλλωστε, είναι απολύτως αδύνατο να τον κάνουμε να αποδεχτεί κάτι, θίγοντας τον “ευαίσθητο” του σημείο. Αντίθετα, κάθε τέτοια ενέργεια θα τον απομακρύνει από εμάς και τις ιδέες μας.
7.
Μερικές φορές, το να φέρεις έναν τέτοιο άπιστο σε επαφή με φίλους που έχουν σταθερή πίστη, φωτισμένη ψυχή και καλή συμπεριφορά,
Μια πράξη αξίζει χίλιες συμβουλές. Ωστόσο, μια τέτοια μέθοδος δεν είναι κατάλληλη για κάθε άπιστο. Συνεπώς, ο καθοδηγητής πρέπει να γνωρίζει λίγο-πολύ τον μαθητή του και να εφαρμόζει μια μέθοδο ανάλογα με αυτόν.
8.
Αντίθετα, δεν πρέπει ποτέ να έρχεται σε επαφή με άτομα που είναι επιπόλαια στη συμπεριφορά τους, ασυνεπή στις σκέψεις τους και έχουν αδύναμη πίστη και ηρεμία απέναντι στον Υπέρτατο Δημιουργό. Πρέπει να αποτρέπεται απολύτως από το να συναντά και να έρχεται σε επαφή με άτομα που, ενώ προσποιούνται ότι είναι ευσεβείς και μορφωμένοι, στερούνται αγάπης για τη λατρεία και έχουν θολές σκέψεις και συναισθήματα.
9. Πρέπει να τον ακούμε κατά διαστήματα και να του δίνουμε την ευκαιρία να μιλήσει.
Πρέπει να τον σέβονται και να αντιμετωπίζουν τις απόψεις του με κατανόηση, λαμβάνοντας υπόψη ότι και αυτός είναι άνθρωπος.
Η εμβάθυνση της πίστης ενός ατόμου, όσο περισσότερο εσωστρεφής είναι, τόσο περισσότερο τον ωριμάζει και τον καθιστά ενάρετο. Αντίθετα, η εξωστρέφεια, και ιδιαίτερα η στάση απέναντι σε όσους δεν γνωρίζουν, δεν χρησιμεύει σε τίποτα άλλο παρά να προκαλεί αποστροφή και μίσος.
Συμβάν,
Η ακρόαση των ψευδών ιδεών πληγώνει την ψυχή και διαφθείρει τις αγνές σκέψεις.
Ωστόσο, αν με το να υπομείνουμε τέτοια βάσανα κερδίσουμε μια καρδιά, τότε πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και να υπομείνουμε.
Αν δεν του αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να σκέφτεται και να εκφράζεται ελεύθερα, και αν επιμένουμε να τον διδάσκουμε, ακόμα κι αν η αίθουσα ξεχειλίζει από τις φωνές μας, τίποτα δεν θα περάσει στο μυαλό του. Υπάρχουν πολλοί που έχουν αποτύχει σε αυτό το θέμα, και παρά τις τεράστιες προσπάθειές τους, δεν έχουν καταφέρει να διδάξουν σωστά ούτε έναν άνθρωπο, σαν να προσπαθούν να γεμίσουν ένα τρύπιο κουβά με νερό.
Αλίμονο σε όσους πάσχουν από λογοδιάρροια και στερούνται την ευγένεια να ακούν τους άλλους!
10. Στις αφηγήσεις, είναι χρήσιμο να αναφέρεται ότι ο αφηγητής δεν είναι μόνος, αλλά ότι πολλοί άνθρωποι από την αρχαιότητα σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.
Ακόμη και σήμερα, είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι πολλοί στοχαστές διαθέτουν ακλόνητη πίστη, αντισταθμίζοντας έτσι την απιστία ενός ή δύο ατόμων. Και αυτό πρέπει να γίνει όχι με αφηρημένες δηλώσεις, αλλά με παραδείγματα.
11. Στο πλαίσιο αυτό, το πρώτο πράγμα που θέλουμε να πούμε είναι αναμφίβολα: η «Λέξη της Ενότητας» πρέπει να έχει δύο πυλώνες.
Ωστόσο, εάν διαπιστωθεί ότι έχει φτάσει σε ειλικρινή πίστη και πεποίθηση, είτε με τις προηγούμενες γνώσεις του είτε με όσα του δίνονται εκείνη τη στιγμή, τότε μπορεί να προχωρήσει σε άλλα θέματα.
Πρέπει να αποφεύγεται αυστηρά η συζήτηση θεμάτων στα οποία ο άπιστος μπορεί πάντα να βρει αφορμή για κριτική, εκτός εάν η πίστη του έχει εδραιωθεί.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι
Αφού διαπιστωθεί η κατάσταση του απίστου, τα πρώτα πράγματα που πρέπει να εξηγηθούν, σύμφωνα με την προαναφερθείσα μέθοδο, είναι τα θεμελιώδη δόγματα της πίστης. Μόνο αφού η καρδιά βρει την ηρεμία της σε αυτά, θα υπάρξει η ευκαιρία και η δυνατότητα να εξηγηθούν και άλλα ζητήματα. Αντίθετα, όπως συμβαίνει σήμερα,
“Σκύλος τρώει χόρτο, άλογο τρώει κρέας”
Θα υπάρξουν εσφαλμένες παρουσιάσεις, όπως το να σερβίρεις το κομπότ στην αρχή του γεύματος, σαν σερβιτόρος που δεν ξέρει πώς να σερβίρει ή να προσφέρει φαγητό, και όσο κι αν μας αρέσει μια τέτοια παρουσίαση, θα έχει μεγάλη αρνητική επίδραση στην άλλη πλευρά.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Ποιος πρέπει να είναι ο τόνος μας στην προπαγάνδα; Πώς πρέπει να προσεγγίσω άτομα που υποτιμούν τις ισλαμικές αξίες;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
