Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η καθοδήγηση πρέπει να προσαρμόζεται στην κατάσταση του κάθε ατόμου. Συνεπώς, κατά την διάδοση του μηνύματος, δεν πρέπει να περιοριζόμαστε σε συγκεκριμένα πρότυπα, αλλά η προσέγγισή μας πρέπει να διαμορφώνεται ανάλογα με την κατάσταση του αποδέκτη.
1.
Πρέπει να διαπιστωθεί το είδος της απιστίας του συνομιλητή· αν αφορά το σύνολο ή ορισμένα μόνο στοιχεία της πίστης, ώστε να δοθεί η δέουσα σημασία στο ζήτημα που χρήζει εξέτασης. Επίσης, να αποφευχθεί η άσκοπη ενασχόληση και η σπατάλη χρόνου με άτομα που έχουν τυφλή προσήλωση ή αδιαφορία.
2.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε το μορφωτικό επίπεδο και τον κοινωνικό ορίζοντα του συνομιλητή μας και να του μιλάμε σε μια γλώσσα που μπορεί να καταλάβει.
Σε κάποιον με υψηλό πολιτισμικό επίπεδο, η προσπάθεια κάποιου με λιγότερες γνώσεις να του εξηγήσει κάτι, συνήθως αντιμετωπίζεται με αντίδραση. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, είναι αδύνατο να εξηγήσεις κάτι σε άτομα με πολύ ανεπτυγμένη εγωπάθεια, ειδικά αν νομίζουν ότι ξέρουν κάτι. Σε τέτοιους ανθρώπους, πρέπει να εξηγήσεις τα πράγματα που πρέπει να ειπωθούν, με τρόπο που να μην αισθάνονται ότι απευθύνεσαι άμεσα σε αυτούς, αλλά από κάποιον στο δικό τους επίπεδο, για να επιτευχθεί ο σκοπός.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείτε μια γλώσσα που ο συνομιλητής σας μπορεί να καταλάβει.
Σήμερα, οι διαστρεβλώσεις της σκέψης έχουν διαβρώσει τη γλώσσα μας σε τέτοιο βαθμό, που είναι σχεδόν αδύνατο να ισχυριστούμε ότι οι γενιές που ζουν στα ίδια εθνικά σύνορα μιλούν την ίδια γλώσσα. Σίγουρα, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ο έντυπος τύπος και η τηλεόραση, ως ενοποιητικοί παράγοντες, θα μπορούσαν να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα όσον αφορά την ενιαία γλώσσα και το ενιαίο ύφος. Ωστόσο, επειδή διάφορες ομάδες, αφοσιωμένες σε διαφορετικές ιδεολογίες, έχουν τα δικά τους βιβλία, τις δικές τους εφημερίδες και περιοδικά, οι άμοιρες γενιές δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη ζωή σε κλειστές, εσωστρεφείς ομάδες. Διαφορετικές ορολογίες και διαφορετικές μεθοδολογίες δημιουργούν αγεφύρωτες χάσματα μεταξύ των γενεών.
Επομένως, είναι απαραίτητο να διαπιστωθεί με ακρίβεια πόσο καλά γνωρίζει ο αποδέκτης τα λόγια και τον τρόπο έκφρασης που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν. Διαφορετικά, θα μοιάζει με μια συζήτηση μεταξύ δύο αγνώστων που δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, και δεν πιστεύουμε ότι θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην εξαιρετική σαφήνεια της ορολογίας και της σκέψης που θα φωτίσει τον σκοπό και τον στόχο.
3.
Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε πολύ καλά τα θέματα που θα παρουσιάσουμε, ακόμη και να προετοιμάσουμε πειστικές απαντήσεις σε πιθανές ερωτήσεις σχετικά με τα ζητήματα που θα θίξουμε.
4.
Στην αφήγηση, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υιοθετηθεί η διαλεκτική και η μέθοδος της αντιπαράθεσης. Αυτή η μέθοδος, που προκαλεί εγωκεντρισμό στο άτομο, είναι ταυτόχρονα και άκαρπη. Η διάδοση και η ανάπτυξη των φώτων της πίστης στην καρδιά εξαρτάται από τη στενή σχέση με Εκείνον που δημιουργεί αυτήν την πίστη. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ευαρέσκειά Του και η επίβλεψή Του, οι αμφισβητούμενες συζητήσεις και οι συζητήσεις με αδιάφορους, ακόμα κι αν χρησιμεύουν για να καταρρίψουν και να σιωπήσουν τον αντίπαλο, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι θα έχουν αποτέλεσμα. Ειδικά αν είναι γνωστό από την αρχή ότι θα ανοίξει το έδαφος για τέτοια συζήτηση και αντιπαράθεση, και αν έρχονται προετοιμασμένοι και με υψηλή ένταση… Τέτοιοι άνθρωποι κάθονται με μίσος, περισσότερο σαν εχθροί παρά σαν συζητητές, και φεύγουν με θυμό. Και όταν σηκώνονται, στις καρδιές τους, που δεν έχουν πεισθεί, σηκώνονται με τη σκέψη να αναζητήσουν απαντήσεις σε όσα προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε. Και το υπόλοιπο είναι πλέον γνωστό… Θα απευθυνθούν στους φίλους τους, θα ψάξουν σε βιβλία και θα καταφύγουν σε χίλιους τρόπους για να αναζητήσουν απαντήσεις σε όσα προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε. Αυτό όμως θα τους οδηγήσει ένα βήμα πιο πέρα στην απιστία, με αποτέλεσμα να προκληθεί μια κατάσταση αντίθετη με αυτό που ο καθοδηγητής ήθελε να πετύχει.
5.
Στην αφήγηση, πρέπει να απευθυνθούμε στην καρδιά του ακροατή. Κάθε πρόταση πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει με ειλικρίνεια και αγάπη. Οποιαδήποτε σκληρότητα προς τον συνομιλητή ή τις απόψεις του θα καταστρέψει εντελώς την επίδραση αυτών που θα πούμε, και θα τον αποξενώσει.
Ο Μουρσίτ,
Είναι ένας αληθινός απόστολος και υπηρέτης της αλήθειας, που σκύβει πάνω από τον ασθενή του, τον ακούει και βιώνει τις πνευματικές του οδύνες στη συνείδησή του, σαν ένας συμπονετικός γιατρός που είναι αποφασισμένος να τον θεραπεύσει. Η φωνή και η λέξη, μέσα σε αυτή την κατανόηση, γίνονται μουσική και αν ρέουν στην καρδιά του άλλου με ένα γλυκό ψιθύρισμα, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τον έχουμε κατακτήσει.
Πρέπει μάλιστα να προσέχουμε τις εκφράσεις του προσώπου και τις χειρονομίες του συνομιλητή μας και να προσαρμοζόμαστε συχνά. Έτσι, δεν θα επαναλαμβάνουμε πράγματα που τον κουράζουν ή τον ενοχλούν.
Εδώ, το ακόλουθο σημείο δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί:
Καθώς ο συνομιλητής μας αποχωρεί, θα πάρει μαζί του την ειλικρίνεια που εκπέμπουμε, τα χαμογελαστά βλέμματα και την αφοσίωση και την πίστη που διαχέονται από όλο το σώμα μας, και δεν θα τα ξεχάσει ποτέ. Αν προσθέσουμε σε αυτό και την επιθυμία για μια δεύτερη συνάντηση, τότε έχουμε πει το μεγαλύτερο μέρος από όσα έπρεπε να ειπωθούν.
6.
Δεν πρέπει να επικρίνουμε τις εσφαλμένες σκέψεις, τις ανακριβείς δηλώσεις ή την υπερηφάνεια του συνομιλητή με τρόπο που να τον θίγει.
Ποτέ δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε πράγματα που θα τον ταπεινώσουν μπροστά σε άλλους. Αν ο σκοπός είναι να του εμφυσήσουμε κάτι, τότε, αν χρειαστεί, η τιμή μας πρέπει να καταπατηθεί και η περηφάνια μας να συντριβεί. Άλλωστε, είναι απολύτως αδύνατο να τον κάνουμε να αποδεχτεί κάτι, θίγοντας τα “ευαίσθητα σημεία” του. Αντίθετα, κάθε τέτοια ενέργεια θα τον απομακρύνει από εμάς και τις ιδέες μας.
7.
Μερικές φορές, η γνωριμία ενός άθεου με φίλους με σταθερή πίστη, φωτισμένη ψυχή και σωστή συμπεριφορά, είναι πιο αποτελεσματική από χίλιες συμβουλές. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος δεν είναι κατάλληλη για όλους τους άθεους. Συνεπώς, ο καθοδηγητής πρέπει να γνωρίζει λίγο-πολύ τον μαθητή του και να εφαρμόζει μια μέθοδο ανάλογη με αυτόν.
8.
Αντίθετα, δεν πρέπει ποτέ να έρχεται σε επαφή με άτομα που είναι επιπόλαια στη συμπεριφορά τους, ασυνεπή στις σκέψεις τους και με αδύναμη αφοσίωση και ηρεμία απέναντι στον Υπέρτατο Δημιουργό. Πρέπει να αποτρέπεται απολύτως η γνωριμία και η επαφή με άτομα που, αν και εμφανίζονται ως ευσεβείς και μορφωμένοι, στερούνται αγάπης για τη λατρεία και έχουν θολές σκέψεις και συναισθήματα.
9.
Πρέπει να τον ακούμε κατά διαστήματα και να του δίνουμε την ευκαιρία να μιλήσει. Πρέπει να τον σεβόμαστε και να βλέπουμε τις απόψεις του με κατανόηση, θεωρώντας τον και αυτόν άνθρωπο.
Η εμβάθυνση της πίστης ενός ατόμου, όσο περισσότερο εσωστρεφής είναι, τόσο περισσότερο τον ωριμάζει και τον καθιστά ενάρετο. Αντίθετα, η εξωστρέφεια, και ιδιαίτερα η στάση απέναντι σε όσους δεν γνωρίζουν, δεν χρησιμεύει σε τίποτα άλλο παρά να προκαλεί αποστροφή και μίσος.
Στην πραγματικότητα, η ακρόαση ψευδών ιδεών πληγώνει την ψυχή και διαφθείρει τις αγνές σκέψεις. Ωστόσο, αν με την υπομονή σε τέτοια βάσανα κερδίσουμε μια καρδιά, πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και να υπομείνουμε.
Αν δεν του αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να σκέφτεται και να εκφράζεται ελεύθερα, και αν επιμένουμε να τον διδάσκουμε, ακόμα κι αν η αίθουσα ξεχειλίζει από τις φωνές μας, τίποτα δεν θα περάσει στο μυαλό του. Υπάρχουν πολλοί που έχουν αποτύχει σε αυτό το θέμα, και παρά τις τεράστιες προσπάθειές τους, δεν έχουν καταφέρει να διδάξουν σωστά ούτε έναν άνθρωπο, σαν να προσπαθούν να γεμίσουν ένα τρύπιο κουβά με νερό.
Αλίμονο σε όσους πάσχουν από λογοδιάρροια και στερούνται την ευγένεια να ακούν τους άλλους!
10.
Στις αφηγήσεις, είναι χρήσιμο να τονίζεται ότι ο αφηγητής δεν είναι μόνος, ότι πολλοί άλλοι από αρχαιοτάτων χρόνων σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Είναι μάλιστα απαραίτητο να αναφερθεί ότι, αντί για έναν ή δύο άπιστους, πολλοί στοχαστές διαθέτουν ακλόνητη πίστη. Και αυτό πρέπει να ειπωθεί όχι με αφηρημένες διατυπώσεις, αλλά με παραδείγματα.
11.
Σε αυτό το πλαίσιο, το πρώτο πράγμα που θέλουμε να πούμε είναι αναμφίβολα:
“Λέξη της Ενότητας”
Πρέπει να έχει δύο πυλώνες. Ωστόσο, εάν αισθανθεί κανείς ειλικρινή πίστη και πεποίθηση, είτε με προηγούμενες γνώσεις είτε με όσα δίνονται εκείνη τη στιγμή, μπορεί να προχωρήσει σε άλλα θέματα.
Πρέπει να αποφεύγεται αυστηρά η συζήτηση θεμάτων στα οποία ο άπιστος μπορεί πάντα να βρει αφορμή για κριτική, εκτός εάν η πίστη του έχει εδραιωθεί.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι,
αφού διαπιστωθεί η κατάσταση του ατόμου, τα πράγματα που πρέπει να ειπωθούν πρωτίστως, στο πλαίσιο της προαναφερθείσας διαδικασίας
Δόγματα πίστης και προσευχή
πρέπει να είναι. Σε αυτά, αφού η καρδιά βρει την ηρεμία της, γεννιέται η δυνατότητα και η ευκαιρία να ειπωθούν και άλλα ζητήματα. Αντίθετα, όπως συμβαίνει σήμερα,
“Σκύλος τρώει κρέας, γάιδαρος τρώει χορτάρι”
Θα υπάρξουν εσφαλμένες παρουσιάσεις, όπως το να σερβίρεις το κομπότ στην αρχή του γεύματος, σαν σερβιτόρος που δεν ξέρει πώς να σερβίρει ή να προσφέρει φαγητό, και όσο κι αν μας αρέσει μια τέτοια παρουσίαση, θα έχει μεγάλη αρνητική επίδραση στην άλλη πλευρά.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Ποιος πρέπει να είναι ο τρόπος έκφρασής μας στην προπαγάνδα; Πώς πρέπει να προσεγγίζω τους ανθρώπους που υποτιμούν τις ισλαμικές αξίες;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
