Είπα σε έναν αγαπημένο μου φίλο, έναν πιστό, “Σε επέλεξα ως αδελφό μου στην άλλη ζωή και σε αγαπώ πολύ για χάρη του Θεού”. Τι οφέλη θα μου αποφέρει αυτό; Θα λάβω ανταμοιβή επειδή τον αγαπώ για χάρη του Θεού;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Από τον Νουμάν ιμπν Μπασίρ (ραδıyαλλаху анхума) αναφέρεται ότι ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (σαίλαллаху алейхи ве селлем) είπε:
«Οι πιστοί, στην αγάπη, τη συμπόνια και την αλληλεγγύη τους, είναι σαν ένα σώμα. Όταν ένα μέλος του σώματος αρρωσταίνει, τα υπόλοιπα μέλη υποφέρουν από αϋπνία και πυρετό.»
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) φώτισε την ισλαμική κοινωνία της εποχής του, και σήμερα μας καθοδηγεί με το φως που εκπέμπουν τα ανυπέρβλητα λόγια του. Δεν μιλούσε ποτέ από επιθυμία ή πάθος. Ενεργούσε με την εντολή του Κυρίου μας. Ποτέ δεν βγήκε από τα χείλη του τίποτα άχρηστο ή κενό.
Εκείνη την ημέρα, με τα λόγια και τις πράξεις του, ένωσε και συσπείρωσε τόσο όμορφα μια σκληρή και εχθρική κοινωνία Βεδουίνων, που η ιστορία της ανθρωπότητας δεν θα ξαναδεί μια τέτοια κοινότητα ανθρώπων που ανακηρύσσουν ο ένας τον άλλον αδελφό, που αγαπιούνται τόσο πολύ και είναι τόσο αφοσιωμένοι και θυσιαστικοί.
Από πού ως πού! Αυτοί οι σκληροί, εκδικητικοί και βίαιοι άνθρωποι, για τους οποίους μιλάμε, από τη στιγμή που γνώρισαν τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), με την εκπαίδευσή του, ανυψώθηκαν στο επίπεδο των αστεριών του ουρανού. Η εκπαίδευση του Αγγελιοφόρου του Θεού μετέτρεψε τον Ομάρ, που ήρθε να τον σκοτώσει με το γυμνό σπαθί του, σε σύμβολο δικαιοσύνης. Θεράπευσε και εξάλειψε πολλές πληγές που κλόνιζαν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, όπως οι διαφυλετικές συγκρούσεις, οι αιματηρές διαμάχες και άλλα παρόμοια.
Από το ιερό χαντίθ καταλαβαίνουμε ότι οι πιστοί πρέπει να αλληλοβοηθούνται σε όλες τις πτυχές, σε εξαιρετικά σημαντικά θέματα όπως η αγάπη, η ελεημοσύνη και η προστασία. Επομένως, οι πιστοί πρέπει να αγαπούν, να συγχωρούν, να ελεούν, να συμπονούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Διότι η δημιουργία υγιών ατόμων και κοινωνίας, η σωτηρία του έθνους και η ευημερία των καρδιών θα είναι δυνατή μόνο με τη συνένωση ανθρώπων με αυτή τη νοοτροπία.
Πράγματι, με την Εγίρα, ο Κύριος του Σύμπαντος (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) έθεσε τα θεμέλια της πιο υπέροχης κοινότητας στη γη, καθιστώντας αδελφούς τους μετανάστες από τη Μέκκα και τους Ανσάρ από τη Μεδίνα. Και οι άνθρωποι είχαν δεθεί τόσο πολύ μεταξύ τους, που σχεδόν συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον για να μοιραστούν εξίσου με τον νεοαποκτηθέντα αδελφό τους ό,τι είχαν: το σπίτι τους, τα χωράφια τους, τους κήπους τους κ.λπ. Τελικά, αυτή η κοινότητα άνοιξε ένα τέλειο μονοπάτι, το οποίο οι επόμενες γενιές θα ακολουθούσαν με περηφάνια.
Όπως αναφέρει ο Αγαπημένος Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) στο ωραίο του παράδειγμα, η αιτία της αϋπνίας είναι ο πόνος σε οποιοδήποτε μέλος του σώματος. Κατά τη διάρκεια της αϋπνίας, η ένταση των πυρετωδών ασθενειών αυξάνεται. Μια μικρή έστω ενόχληση σε ένα όργανο, αναμφίβολα θα επηρεάσει και θα ενοχλήσει όλα τα υπόλοιπα όργανα του σώματος. Αυτά τα όργανα, αν και με διαφορετικά ονόματα, είναι τα μέρη που συνθέτουν το σώμα. Δεν είναι ανεξάρτητα, αλλά συνδέονται μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο που το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Να τα σκεφτόμαστε ξεχωριστά είναι τόσο παράλογο όσο να σκεφτόμαστε ένα σώμα χωρίς κεφάλι ή καρδιά. Επομένως, πρέπει να σκεφτόμαστε το σώμα όχι ως σύνολο μερών, αλλά ως ολότητα. Κατ’ αναλογία, αντί να θεωρούμε τους πιστούς ως ξεχωριστές, ανεξάρτητες οντότητες, δεν πρέπει να θεωρούμε τον ισλαμικό κόσμο ως σύνολο και να ενεργούμε με αυτόν τον τρόπο, παρακολουθώντας και αξιολογώντας τα υπέρ και κατά γεγονότα με αυτήν την οπτική; Αν υπάρχει κάποια ενόχληση –και υπάρχουν μεγάλες ενοχλήσεις– δεν πρέπει να αναζητηθούν αμέσως τρόποι θεραπείας;
Να μην ελεήσεις τον μουσουλμάνο αδελφό σου, να μην του δείξεις συμπόνια, να αδιαφορήσεις για τα προβλήματά του, να παραμείνεις αμέτοχος σε γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα σου και επηρεάζουν τους μουσουλμάνους από μικρούς έως μεγάλους, δεν αρμόζει σε έναν αληθινό πιστό. Σύμφωνα με αυτό το ιερό χαντίθ, οφείλουμε να μοιραστούμε τον πόνο και να αναζητήσουμε τρόπους να ανακουφίσουμε τον πόνο ενός μουσουλμάνου που υποφέρει, οπουδήποτε στον κόσμο κι αν βρίσκεται.
Ο αληθινά πιστός δεν μπορεί να ζει νωθρά, αδιάφορα, αναίσθητα, ενώ οι αδελφοί του στενάζουν από πόνο και διάφορες ταλαιπωρίες. Δεν μπορεί να γελάει και να διασκεδάζει, ενώ οι αδελφοί του χύνουν αίμα και δάκρυα. Δεν μπορεί να τρώει και να πίνει, να φοράει διάφορα ρούχα, ενώ οι αδελφοί του μένουν πεινασμένοι και εκτεθειμένοι για μέρες. Δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχα στο ζεστό κρεβάτι του, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ενώ οι αδελφοί του στερούνται όλα αυτά.
Ο Παντοδύναμος Θεός μας δοκιμάζει ξανά και ξανά. Στο βιβλίο Του δηλώνει ότι δεν μπορείς να μπεις στον παράδεισο δίχως να δοκιμαστείς, δίχως να περάσεις από δοκιμασίες. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, είπε:
«Η ανώτερη πράξη είναι να αγαπάς για χάρη του Θεού και να μισείς για χάρη του Θεού.»
Και πάλι, ο Αγγελιοφόρος του Θεού, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, είπε:
«Ο μουσουλμάνος είναι αδελφός του μουσουλμάνου. Δεν τον αδικεί, ούτε τον εγκαταλείπει. Όποιος φροντίσει για τις ανάγκες του αδελφού του, ο Αλλάχ θα φροντίσει για τις δικές του ανάγκες. Όποιος ανακουφίσει τον αδελφό του μουσουλμάνο από μια δυσκολία, ο Αλλάχ θα τον ανακουφίσει από μια δυσκολία της Ημέρας της Κρίσης. Όποιος καλύψει το ελάττωμα του αδελφού του μουσουλμάνου, ο Αλλάχ θα καλύψει το δικό του ελάττωμα την Ημέρα της Κρίσης.»
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) δεν εκπαίδευσε μόνο τους ανθρώπους της εποχής του. Με τα λόγια και τις πράξεις του, που ξεπερνούν τα όρια του χρόνου, εκπαιδεύει και εμάς σήμερα. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε την εκπαίδευση του Αγγελιοφόρου του Θεού! Τα αρνητικά γεγονότα που συμβαίνουν πρόσφατα στον ισλαμικό κόσμο δείχνουν πόσο απομακρυνθήκαμε από αυτή τη θεϊκή εκπαίδευση.
Πώς γίνεται ένας πιστός που διαβάζει, κατανοεί, αφομοιώνει και εφαρμόζει το παραπάνω ιερό χαντίθ, να σηκώνει όπλο εναντίον του αδελφού του, να τον κοιτάζει με κακό μάτι, να βομβαρδίζει τους τόπους λατρείας;… Πού είναι…
«Οι πιστοί είναι όμοιοι με ένα σώμα στην αγάπη, στη συμπόνια και στην αλληλοπροστασία».
Ω Αγγελιοφόρε του Θεού! Πού είναι η ενότητα και η συνοχή μας;… Σπαρασσόμαστε διχασμένοι. Οι πόρτες που χτυπάμε αναζητώντας θεραπεία, αντί να επουλώσουν τις πληγές μας, τις χειροτερεύουν. Και όμως, δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε χρόνο ψάχνοντας θεραπεία, αφού ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν) την διακήρυξε με όλη του τη δύναμη δεκαπέντε αιώνες πριν.
Ο ισλαμικός κόσμος είναι ένα τεράστιο σώμα,
ένα σώμα στο οποίο έχουν δημιουργηθεί ασθένειες σε διάφορα σημεία. Αυτοί που προκαλούν την ασθένεια προσφέρουν θεραπεία, προτείνοντας διάφορες συνταγές. Η θεραπεία που αρχίζουν να κάνουν, δυστυχώς, στοχεύει στην πλήρη απώλεια της πάσχουσας περιοχής.
Η διάγνωση είναι σαφής.
Πολλές περιοχές του ισλαμικού κόσμου σπαράσσονται από εσωτερικές και εξωτερικές κρίσεις. Χρειάζονται επειγόντως και χωρίς χρονοτριβή την κατάλληλη θεραπεία. Μια σωστή θεραπεία μπορεί να δοθεί μόνο από έναν αληθινό και ικανό θεραπευτή. Τι μεγάλη ευλογία που ο μεγαλύτερος θεραπευτής και εκπαιδευτής της γης, ο άνθρωπος που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αλλαγή στον κόσμο, ο Κύριος των Δύο Κόσμων (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), έχει δώσει σε εμάς, αιώνες πριν, τη συνταγή για τη θεραπεία μας. Μας έχει δείξει ο ίδιος το μοναδικό φάρμακο και τον δρόμο για το πώς θα ενωθούμε, πώς θα συγχωνευθούμε και πώς θα θεραπευτούμε, με λίγα λόγια, για όλα όσα χρειαζόμαστε.
«Ο Μωάμεθ είναι ο αγγελιοφόρος του Θεού. Εκείνοι που είναι μαζί του είναι σκληροί απέναντι στους άπιστους, αλλά ελεήμονες μεταξύ τους. Θα τους δεις να γονατίζουν, να προσκυνούν, να ζητούν χάρη και ευαρέσκεια από τον Θεό. Αναγνωρίζονται από το σημάδι της προσκύνησης στα πρόσωπά τους…»
(Φετχ, 48/29)
Στην Σούρα Ατ-Τάουμπα, ο Κύριός μας λέει κάτι παρόμοιο, σαν να λέει:
«Είναι εξαιρετικά ελεήμονες και ταπεινοί απέναντι στους πιστούς. Είναι ταπεινοί και υποτακτικοί απέναντι στους αδελφούς τους πιστούς, αλλά απέναντι στους απίστους έχουν μια εξαιρετικά αξιοπρεπή, έντιμη, σεβαστή και δοξασμένη θέση. Αν εσείς εγκαταλείψετε την πίστη στον Αλλάχ και τον Αγγελιοφόρο Του, την υπακοή στον Αλλάχ και τον Αγγελιοφόρο Του, και την τήρηση της θρησκείας και του τρόπου ζωής που ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος Του έχουν υποδείξει, να ξέρετε σίγουρα ότι ο Αλλάχ θα σας αντικαταστήσει με ανθρώπους ταπεινούς απέναντι στους πιστούς, αλλά αξιοπρεπείς απέναντι στους απίστους, που δεν φοβούνται την κριτική κανενός και αγωνίζονται στο δρόμο του Αλλάχ. Ο Αλλάχ τους αγαπά και αυτοί αγαπούν τον Αλλάχ.»
Αυτά τα χαρακτηριστικά επέτρεψαν στους γενναίους μουσουλμάνους γύρω από τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) να συνδέονται με τον Θεό και τον Απόστολό Του με τα πιο ειλικρινή και εγκάρδια συναισθήματα, να ζουν μεταξύ τους με μεγάλη ευσπλαχνία και αυτοθυσία, και ταυτόχρονα να διατηρούν μια εξαιρετικά αξιοπρεπή, έντιμη και σεβαστή στάση απέναντι στους απίστους, χωρίς να υποκύπτουν, με μια περήφανη και αξιοπρεπή στάση. Δεν επέτρεπαν σε κανέναν να ατιμάσει την τιμή και την αξιοπρέπεια της πίστης τους. Και αυτό ακριβώς ζητούσε ο Κύριός μας από αυτούς.
Τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, η σωτηρία είναι δυνατή μόνο με το Κοράνι και τη Σούννα. Δεν υπάρχει λόγος να αναζητούμε θεραπεία αλλού, σε λάθος δρόμους. Ήδη έχουμε χάσει πολύ χρόνο σε αυτό το θέμα. Η κοινότητα των πιστών χρειάζεται να αρχίσει να χρησιμοποιεί αμέσως τη συνταγή που έχει στα χέρια της, να δημιουργήσει συνειδητές δομές αποτελούμενες από άτομα που είναι σφιχτά δεμένα και ενωμένα μεταξύ τους.
Ο ισλαμικός κόσμος εδώ και πολύ καιρό υποφέρει από οδυνηρές πληγές και χτυπήματα σε ζωτικά όργανα, όπως το κεφάλι και η καρδιά. Με την απάθεια ή τις καθυστερημένες και αδύναμες αντιδράσεις μας, μοιάζουμε με ένα μεγάλο σώμα με εξαιρετικά αποδυναμωμένη επικοινωνία μεταξύ των οργάνων και με μεγάλη απώλεια ευαισθησίας. Διότι, αντί να αντισταθούμε, φτάνουμε στο σημείο να ζητάμε άδεια από εξωγενείς και εχθρικούς παράγοντες, ακόμα και για ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια, παρουσιάζοντας αυτή την ταπείνωση ως επίτευγμα, ως υψηλή πολιτική, στα πρόσωπα των μουσουλμανικών κοινοτήτων που ζητούν βοήθεια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις