Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Για να κατανοήσουμε την αξία που αποδίδεται στα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ισλάμ, θα ήταν χρήσιμο να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην κατάσταση του κόσμου πριν από το Ισλάμ.
Δηλαδή:
1. Όλα τα κράτη στον κόσμο διοικούνταν με μοναρχία.
Ο βασιλιάς, ο ηγεμόνας ή ο αυτοκράτορας που βρισκόταν στην κορυφή, είχε απόλυτη εξουσία επί του λαού που κυβερνούσε. Έκανε ό,τι ήθελε, εξορίσει όποιον ήθελε, και δεν λογοδοτούσε σε κανέναν για τις πράξεις του.
2. Οι άνθρωποι ήταν χωρισμένοι σε τάξεις. Η στενή αυλή του ηγεμόνα, οι συγγενείς και οι οικείοι του (ευγενείς) αποτελούσαν μια προνομιούχα τάξη. Παράλληλα, υπήρχε μια ευρεία μάζα του λαού, καταφρονημένη και με καταπατημένα δικαιώματα, που αποτελούσε μια ξεχωριστή τάξη. Υπήρχε ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα στις τάξεις.
3. Η δουλεία ασκούνταν με τον πιο βάναυσο τρόπο.
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είχε καταπατηθεί.
4. Οι άνθρωποι υφίσταντο διαφορετική μεταχείριση με βάση τη φυλή και το χρώμα τους, και η καταγωγή θεωρούνταν το μοναδικό μέτρο ανωτερότητας.
Οι άνθρωποι δεν αξιολογούνταν με βάση τη λογική, τη γνώση, τις ικανότητες, την ηθική και τις αρετές τους.
5. Δεν υπήρχαν θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες.
Καμία από τις θεμελιώδεις ελευθερίες και τα δικαιώματα, όπως η ελευθερία θρησκείας και συνείδησης, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, η ελευθερία διαμονής και η ελευθερία του λόγου, δεν ίσχυε για τον απλό πολίτη. Οι άνθρωποι υφίσταντο αδικαιολόγητη καταπίεση και κακοποίηση λόγω των πεποιθήσεων και των απόψεών τους, και η συνείδησή τους καταπιεζόταν.
6. Οι θεμελιώδεις αρχές του δικαίου είχαν καταπατηθεί.
Στην πραγματικότητα, ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς θεμελιώδεις νομικές έννοιες όπως η ισότητα ενώπιον του νόμου, η κυριαρχία του νόμου, η αρχή της εξατομίκευσης των ποινών και η νομιμότητα. Δεν υπήρχε ανεξάρτητη και αμερόληπτη δικαιοσύνη. Οι προσωπικές επιθυμίες και εντολές αντικαθιστούσαν τον νόμο, και διαφορετικές ποινές επιβάλλονταν σε άτομα από διαφορετικές τάξεις που διέπρατταν το ίδιο έγκλημα.
Ενώ ο κόσμος βρισκόταν σε μια τόσο ζοφερή κατάσταση, ήρθε η θρησκεία του Ισλάμ και πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αν εξεταστεί με δίκαιη ματιά, θα διαπιστωθεί ότι τόσο στο Κοράνι όσο και στη Σούννα του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), αιώνες πριν από τις διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δημοσιεύθηκαν στη Δύση, έχουν προσδιοριστεί οι απώτεροι ανθρώπινοι στόχοι που έχουν επιτευχθεί σήμερα.
Πράγματι, οι αρχές που περιέχει η ομιλία του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) κατά τη διάρκεια του Αποχαιρετιστήριου Προσκυνήματος (Χουτμπά του Αποχαιρετισμού) αποτελούν το πιο σαφές παράδειγμα αυτού, από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτή η ομιλία εκφωνήθηκε το 632 μ.Χ. μπροστά σε περισσότερους από 100.000 μουσουλμάνους. Δηλαδή, το 1789, που θεωρείται το πρώτο γραπτό κείμενο σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη
πριν από 1157 χρόνια…
Οι νέες αρχές που έθεσε το Ισλάμ στα ανθρώπινα δικαιώματα είχαν μεγάλη επίδραση και στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Δύση.
Άνθρωπος,
έχει μια αξία που διαφέρει από τα άλλα πλάσματα. Αυτή η αξία αυξάνεται περαιτέρω με την πίστη στον Θεό και την υπακοή στις εντολές Του. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος γίνεται ο πιο τιμημένος επισκέπτης του σύμπαντος. Ο άνθρωπος αποκτά την ανθρώπινη αξία του με τη γέννησή του, ακόμη και με την έναρξη της διαμόρφωσής του στη μήτρα, και τη διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η αξία που πηγάζει από την ανθρώπινη φύση περιβάλλει τους πάντες. Γυναίκες, άνδρες, μικρούς, μεγάλους, μαύρους, λευκούς, αδύναμους, δυνατούς, φτωχούς, πλούσιους, ανεξάρτητα από θρησκεία, έθνος, φυλή και χρώμα, η σκιά αυτής της συμπόνιας τους περιλαμβάνει όλους.
Με αυτόν τον τρόπο, η ισλαμική θρησκεία προστατεύει το αίμα κάθε ατόμου από παράνομη χύση, την τιμή του από παραβίαση, την περιουσία του από αρπαγή, το σπίτι του από εισβολή, την καταγωγή του από αλλοίωση και τη συνείδησή του από καταπίεση. Εξασφαλίζει την τιμή και την αξιοπρέπεια της ανθρωπότητας με πραγματική εγγύηση.
Τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες που ο Ισλαμισμός προσφέρει στην ανθρωπότητα είναι τα εξής:
1. Το Ισλάμ έχει καταργήσει τις διακρίσεις με βάση τη φυλή και το χρώμα.
Όλοι οι άνθρωποι προέρχονται από τον Αδάμ. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιλέξει τη φυλή και το χρώμα του. Αυτό είναι αποκλειστικά θέλημα του Θεού. Η διάκριση των ανθρώπων με βάση τέτοια κριτήρια, η καταδίκη ορισμένων φυλών και χρωμάτων και η αποδοχή άλλων ως ανώτερων, είναι εξαιρετικά λανθασμένη και επιβλαβής, τόσο από ισλαμική όσο και από ανθρωπιστική άποψη.
Ο Παντοδύναμος Θεός δηλώνει στο Ιερό Κοράνι ότι δημιούργησε τους ανθρώπους από έναν άνδρα και μια γυναίκα, και στη συνέχεια, όταν ο αριθμός τους αυξήθηκε, τους χώρισε σε φυλές και εθνότητες, σε γένη και έθνη, για να γνωρίζονται και να βοηθούν ο ένας τον άλλον εύκολα, να αναπτύσσουν οικειότητα και φιλία.
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/13)
Όπως φαίνεται, η ύπαρξη ανθρώπων από διαφορετικές φυλές και χρώματα δεν είναι για να υπερέχουν οι μεν των δε, αλλά για να γνωρίζονται και να βοηθούν ο ένας τον άλλον.
Ένα περιστατικό που ρίχνει φως σε αυτή την αντίληψη του Ισλάμ είναι το εξής:
Ο Αμπού Ζαρ, ένας από τους συντρόφους του Προφήτη, κάποτε θύμωσε με τον Μπιλάλ τον Αβησσυνό και του είπε:
“Ο γιος της μαύρης γυναίκας.”
τον είχε προσβάλει. Τον είχε κατηγορήσει για το μαύρο χρώμα της μητέρας του. Όταν το περιστατικό αναφέρθηκε στον Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν), ο Προφήτης θύμωσε πάρα πολύ και είπε στον Αμπού Ζαρ:
«Ω Αμπού Ζαρ!… Εσύ λοιδορούσες τον Μπιλάλ για το χρώμα της μητέρας του, έτσι; Άρα, εσύ εξακολουθείς να έχεις νοοτροπία της εποχής της αμάθειας!»
Ο Αμπού Ζαρ, λυπημένος και μετανιωμένος για τα λόγια που ξέφυγαν από το στόμα του σε μια στιγμή θυμού, λόγια που ο ίδιος δεν ήθελε να πει, άρχισε να κλαίει. Έπεσε στο έδαφος, κόλλησε το πρόσωπό του στη γη και είπε:
“Δεν θα σηκώσω το πρόσωπό μου από το έδαφος, εκτός αν ο Μπιλάλ πατήσει με το πόδι του στο μάγουλό μου και το πατήσει…”
Ζήτησε επανειλημμένα συγγνώμη από τον Μπιλάλ Χαμπέσι.
2. Ο Ισλαμισμός έθεσε τέλος στην υπεροχή που βασίζεται στην καταγωγή και στην επίδειξη αυτής της υπεροχής.
Σε μια συνάθροιση των Σαχάμπα, ο Σα’ντ μπιν Αμπί Βακκάς πρότεινε σε μερικούς από τους επιφανέστερους συντρόφους να απαριθμήσουν τις γενεαλογίες τους. Ο ίδιος, εν τω μεταξύ, απαρίθμησε τη δική του γενεαλογία από την αρχή ως το τέλος. Στην ομάδα βρισκόταν και ο Σαλμάν ο Πέρσης, ο οποίος δεν είχε μια διάσημη γενεαλογία όπως οι επιφανείς Κουρεϊσίτες, ούτε γνώριζε λεπτομερώς την καταγωγή του.
Όταν ο Σα’ντ του πρότεινε να απαριθμήσει και τη δική του γενεαλογία, εκείνος θεώρησε την πρόταση εξαιρετικά παράξενη και απάντησε ως εξής:
«Εγώ είμαι ο Σελμάν ο Ισλαμόγλου… Δεν γνωρίζω την καταγωγή μου όπως εσείς. Ξέρω όμως ένα πράγμα, και αυτό είναι ότι ο Θεός με τίμησε με το Ισλάμ…»
Ο Χαζράτ Ομέρ ενοχλήθηκε από την περιττή και ταυτόχρονα θυμίζουσα την νοοτροπία της εποχής της αμάθειας πρόταση του Σα’ντ να αναφερθεί η γενεαλογία. Η εύστοχη απάντηση του Σελμάν του άρεσε τόσο πολύ,
“Κι εγώ είμαι ο Ομέρ, ο γιος του Ισλάμ.”
λέγοντας αυτό, μιμήθηκε την απάντηση του Χαζράτ Σελμάν.
Όταν ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) άκουσε το περιστατικό, του άρεσε πολύ η απάντηση του Σαλμάν.
«Ο Σαλμάν είναι από εμένα, από την οικογένειά μου (από το σπίτι μου)…»
διέταξε.
Ο Προφήτης Μωάμεθ, παντρεύοντας τις κόρες των ευγενέστερων οικογενειών των Κουρεϊτών με ορισμένους από τους απελευθερωμένους δούλους, κατέρριψε τη νοοτροπία της ειδωλολατρικής εποχής που βασιζόταν στην ανωτερότητα της καταγωγής.
3. Ο Ισλαμισμός έδωσε στο λαό το δικαίωμα να ελέγχει και να επιβλέπει τους ηγέτες του.
Στόχος του ήταν να τερματίσει τις αυθαίρετες πρακτικές, τις καταχρήσεις, τις αδικίες και την ανομία στη διακυβέρνηση του κράτους.
Όταν ο Αμπού Μπακρ εξελέγη χαλίφης, αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα στην ομιλία του προς τον λαό ως εξής:
«Ω άνθρωποι, αν και δεν είμαι ο καλύτερος από εσάς, έχω επιλεγεί να σας κυβερνήσω. Αν εκτελώ τα καθήκοντά μου σύμφωνα με το Ισλάμ, υπακούστε με. Αν παρεκκλίνω από τον ορθό δρόμο, προειδοποιήστε με.»
Κάποτε, κατά τη διάρκεια του χαλιφάτου του, ο Χαζράτ Ομέρ είπε στους Μουσουλμάνους σε ένα τζαμί:
“Τι θα κάνετε αν εγώ παρεκκλίνω από τον σωστό δρόμο;”
είχε ρωτήσει. Εκείνοι:
“Θα σε βάλουμε στη θέση σου με τα σπαθιά μας…”
Αυτοί έδωσαν την απάντηση. Ο Χαζράτ Ομέρ ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένος με αυτό.
4. Ελευθερία σκέψης και συνείδησης.
Η ελευθερία σκέψης και συνείδησης είναι το σημαντικότερο δικαίωμα του ανθρώπου μετά το δικαίωμα στη ζωή. Η μη αναγνώριση αυτού του δικαιώματος ισοδυναμεί με την απογύμνωση του ατόμου από την ουσία του εαυτού του και την υποβίβασή του στο επίπεδο των ζώων. Για το λόγο αυτό, το Ισλάμ δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση την καταπίεση της σκέψης και της συνείδησης.
“Δεν υπάρχει εξαναγκασμός στη θρησκεία.”
Σύμφωνα με την αρχή αυτή, το Ισλάμ δεν θεωρεί σωστό να επιβάλλει σε κανέναν τις αρχές της πίστης με τη βία.
5. Ο Ισλαμισμός έχει επίσης ασχοληθεί με μεγάλη σχολαστικότητα με το θεσμό της δουλείας, δίνοντάς του νομική υπόσταση.
Την εποχή που εμφανίστηκε το Ισλάμ, η δουλεία επικρατούσε σε όλο τον κόσμο με τις πιο άγριες και απάνθρωπες μορφές της. Δεν ήταν βέβαια αναμενόμενο το Ισλάμ να καταργήσει εντελώς αυτό το ευρέως διαδεδομένο θεσμό. Γι’ αυτό, δεν προχώρησε στην άμεση και ριζική κατάργηση της δουλείας, αλλά υπέβαλε το θεσμό αυτό σε μια μεγάλη μεταρρύθμιση, δίνοντάς του την πιο ανθρώπινη και πολιτισμένη μορφή. Επιπλέον, θέσπισε μεθόδους που διευκόλυναν τη μετάβαση από τη δουλεία στην ελευθερία, οδηγώντας έτσι στην έμμεση κατάργηση της δουλείας.
6. Ελευθερία της Ιδιοκτησίας.
Ανάμεσα στα διάφορα συναισθήματα που ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο, είναι και η αγάπη για τα υλικά αγαθά, η επιθυμία για απόκτηση περιουσίας. Αυτό αναφέρεται ρητά στο Κοράνι.
Το Ισλάμ αναγνωρίζει το δικαίωμα ιδιοκτησίας στο άτομο, δίνοντάς του τη δυνατότητα να ικανοποιήσει νόμιμα αυτή την επιθυμία. Στο δικαίωμα ιδιοκτησίας που αναγνωρίζει το Ισλάμ, δεν επιτρέπεται καμία παρέμβαση χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη.
7. Ισότητα στο Δίκαιο.
Ο Ισλαμισμός θεωρεί όλους τους ανθρώπους ίσους ενώπιον του νόμου, σαν τα δόντια μιας χτένας. Δεν επιτρέπει την προνομιακή μεταχείριση με βάση την κοινωνική θέση ή την καταγωγή.
Στο Ισλάμ, η κυριαρχία του νόμου και η υπεροχή του δικαίου είναι θεμελιώδεις αρχές.
Ένας αρχηγός κράτους και ένας απλός πολίτης αντιμετωπίζονται ισότιμα ενώπιον του νόμου. Ο ένοχος, ακόμα και αν είναι αρχηγός κράτους, οφείλει να τιμωρηθεί.
Τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αυτού είναι οι περιπτώσεις του Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ με έναν Έλληνα αρχιτέκτονα, του Χαζράτ Αλί με έναν Εβραίο και του Σαλαχεντίν Εγιουμπί με έναν Αρμένιο, που εμφανίστηκαν ενώπιον του δικαστή.
Την ημέρα της κατάκτησης της Μέκκας, μια γυναίκα από μια ευγενή οικογένεια της φυλής Μαχζούμ συνελήφθη επ’ αυτοφώρω να κλέβει. Έπρεπε να τιμωρηθεί. Ωστόσο, επειδή ανήκε σε μια ευγενή οικογένεια, υπήρχε φόβος για την ατίμωση της οικογένειας, γι’ αυτό και ζητούσαν την αμνήστευσή της. Αλλά πώς θα το πετύχαιναν; Πώς θα το έλεγαν στον Προφήτη (σ.α.ς.); Τελικά, αποφάσισαν να στείλουν τον Ουσαμά μπιν Ζαΐντ, τον αγαπημένο του Προφήτη (σ.α.ς.), ως απεσταλμένο. Ο Ουσαμά παρουσιάστηκε ενώπιον του Προφήτη (σ.α.ς.) και εξήγησε την κατάσταση. Του ζήτησε να συγχωρήσει την ένοχη γυναίκα. Ο Προφήτης (σ.α.ς.) θύμωσε πολύ με αυτή την πρόταση. Αμέσως βγήκε έξω και έκανε την ακόλουθη ιστορική ομιλία:
«Ω Μουσουλμάνοι, γνωρίζετε ποια ήταν η αιτία της καταστροφής και της εξαφάνισης των προηγούμενων εθνών; Δεν τιμωρούσαν τους ισχυρούς όταν διέπρατταν εγκλήματα, ενώ αν κάποιος από τον λαό διέπραττε έγκλημα, έσπευδαν να τον τιμωρήσουν. Αυτή η αδικία οδήγησε στην καταστροφή τους. Ορκίζομαι, ακόμα κι αν η κόρη μου Φατιμά διέπραττε έγκλημα, δεν θα δίσταζα να την τιμωρήσω.»
Κατόπιν αυτού, η ποινή επιβλήθηκε αμέσως.
Αξιοσημείωτες από αυτή την άποψη είναι και οι ακόλουθες φράσεις από την ομιλία που εκφώνησε ο Άγιος Αμπου Μπακρ, όταν εξελέγη χαλίφης:
«Ο αδύναμος ανάμεσά σας είναι ο ισχυρότερος στα μάτια μου, μέχρι να λάβει τα δικαιώματά του· και ο ισχυρός είναι ο αδύναμος στα μάτια μου, μέχρι να αποδώσει τα δικαιώματα των άλλων.»
8. Η Ατομικότητα και η Νομιμότητα των Ποινών.
Στο Ισλάμ δεν υπάρχει παράνομη τιμωρία, ούτε προβλέπεται η τιμωρία κάποιου άλλου αντί του δράστη.
Η αρχή της εξατομίκευσης των ποινών εκφράζεται στο 164ο εδάφιο της Σούρας Αλ-Αν’άμ ως εξής:
«Ο καθένας κερδίζει, αλλά το βάρος πέφτει στον λαιμό του. Κανείς δεν κουβαλάει το βάρος (της αμαρτίας) του άλλου…»
9. Ανεξαρτησία και Αμεροληψία των Δικαστηρίων.
Στο Ισλάμ, τα δικαστήρια, ως θεσμός απονομής δικαιοσύνης, προστατεύονταν από κάθε είδους εξωτερική πίεση, προσωπικές έχθρες και προκαταλήψεις, και αυθαίρετες πράξεις. Δεν επιτρεπόταν στους δικαστές να χάνουν την αμεροληψία τους. Στα ισλαμικά δικαστήρια, οι αρχηγοί του κράτους εμφανίζονταν ενώπιον του δικαστή μαζί με τους απλούς πολίτες και, αν κρίνονταν ένοχοι, τιμωρούνταν.
10. Απαραβίαστο του Οικιακού Ασύλου και της Ιδιωτικής Ζωής.
Στο Ισλάμ, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή ενός ατόμου ή να εισέρχεται στο σπίτι του χωρίς άδεια. Η έρευνα των ιδιωτικών υποθέσεων των ανθρώπων απαγορεύεται στο Ισλάμ.
11. Ελευθερία μετακίνησης.
Στο Ισλάμ, το ταξίδι θεωρείται μέσο για την απόκτηση εμπειριών και την αποκατάσταση της υγείας. Γι’ αυτόν τον λόγο, ενθαρρύνεται.
12. Δικαίωμα στη ζωή, εγγύηση προστασίας της ζωής, της περιουσίας και της τιμής από παραβιάσεις.
Αυτό το ζήτημα εκφράστηκε με τον ωραιότερο τρόπο από τον Αγγελιοφόρο του Θεού στο Χαιρετιστήριο Λόγο της Αποχώρησης:
«Άνθρωποι! Όπως η σημερινή ημέρα είναι ιερή, όπως ο μήνας αυτός είναι ιερός, όπως η πόλη σας, η Μέκκα, είναι ευλογημένη πόλη, έτσι και η ζωή, η περιουσία και η τιμή σας είναι ιερές. Προστατεύονται από κάθε είδους βία.»
13. Κοινωνική Ασφάλιση.
Η ισλαμική θρησκεία, για να προστατεύσει τον άνθρωπο από την αθλιότητα και την απελπισία που προκαλούν η γήρανση, η ασθένεια, οι καταστροφές και τα ατυχήματα, τον έχει θέσει υπό την προστασία της, διασφαλίζοντας το μέλλον των απόρων με τα μέτρα κοινωνικής ασφάλειας που έχει θεσπίσει. Προπάντων, ο Ισλαμισμός ενθαρρύνει τους ανθρώπους να εργάζονται και να εξασφαλίζουν την οικονομική τους ασφάλεια. Επιπλέον, με διάφορα μέτρα, τους παρέχει ασφάλεια μέσα στην οικογένεια, στη γειτονιά και στο συγγενικό περιβάλλον. Και όπου όλα αυτά τα μέτρα ασφάλειας αποτυγχάνουν, το κράτος αναλαμβάνει άμεσα την ευθύνη για την ασφάλεια του ατόμου. Το θεσμικό πλαίσιο της ζακάτ και τα βακούφια αποτελούν τα τελειότερα συστήματα κοινωνικής ασφάλειας.
14. Ελευθερία της εργασίας, δίκαιη αμοιβή και ισότητα.
Στο Ισλάμ, η εργασία και η προσπάθεια θεωρούνται ύψιστες αξίες και ενθαρρύνονται. Η επαιτεία και η εξάρτηση από άλλους δεν γίνονται αποδεκτές. Μάλιστα, η εργασία για την εξασφάλιση της διαβίωσης της οικογένειας με νόμιμο τρόπο, υπό την προϋπόθεση της εκπλήρωσης των θρησκευτικών καθηκόντων, θεωρείται και πράξη λατρείας.
“Ο άνθρωπος αμείβεται μόνο για την εργασία του.”
Το συγκεκριμένο ιερό εδάφιο καταδεικνύει επίσης τη σημασία που αποδίδει το Ισλάμ στην εργασία και την προσπάθεια…
Ελευθερία εργασίας
-υπό την προϋπόθεση ότι προέρχεται από νόμιμες πηγές-
Ο Ισλαμ, ο οποίος διασφαλίζει την απόλυτη ασφάλεια, έχει ρυθμίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις σχέσεις μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη.
«Πλήρωσε τον εργάτη τον μισθό του, προτού στεγνώσει ο ιδρώτας του.»
Η αρχή αυτή διασφαλίζει τα δικαιώματα του εργαζομένου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο εργαζόμενος, με τη σειρά του, θα προσπαθεί να εκτελεί την εργασία που του ανατίθεται με πληρότητα και αψεγάδιαστα, και θα θεωρεί αρχή του να αξίζει τον μισθό που λαμβάνει.
15. Η Προστασία των Παιδιών. Ο Ισλαμισμός έχει φροντίσει για τα παιδιά από τη γέννησή τους, παρέχοντας διάφορες βοήθειες στους γονείς για τα έξοδα διατροφής και ένδυσης, με κονδύλια που διατίθενται από το θησαυροφυλάκιο. Σήμερα, αυτή η βοήθεια παρέχεται σε όλα τα πλούσια κράτη με τη μορφή επιδομάτων για τα παιδιά. Ο Προφήτης Μωάμεθ επέμεινε στην ισλαμική στρατιά να μην σκοτώνει γυναίκες και ιδιαίτερα παιδιά κατά τη διάρκεια του πολέμου.
16. Η Βασική Εκπαίδευση είναι Υποχρεωτική και Δωρεάν.
«Η απόκτηση γνώσεων είναι υποχρεωτική για κάθε μουσουλμάνο, άνδρα και γυναίκα.»
Το ιερό χαντίθ επιβάλλει την υποχρεωτική βασική εκπαίδευση. Στο Ισλάμ, το πρόγραμμα σπουδών της βασικής εκπαίδευσης έχει καταρτιστεί με σχολαστικότητα.
Η βασική εκπαίδευση περιλαμβάνει, εκτός από τη διδασκαλία θρησκευτικών, ηθικών και λογοτεχνικών γνώσεων, και την επαγγελματική κατάρτιση. Ο Ισλαμισμός θεωρεί απαραίτητη, παράλληλα με τις θρησκευτικές γνώσεις, και την απόκτηση επαγγέλματος από το παιδί.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
