Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στίχοι σχετικά με την ισλαμική ενδυμασία:
«Ω Προφήτη! Πες στις γυναίκες σου, στις κόρες σου και στις γυναίκες των πιστών να φορούν τα χιτζάμπ τους όταν βγαίνουν έξω. Αυτό θα τις κάνει να αναγνωρίζονται και να μην παρενοχλούνται. Ο Αλλάχ είναι Συγχωρητικός, Ελεήμων.»
(Αλ-Αχζάμπ, 33/59).
«Και πες στις πιστές γυναίκες να συγκρατούν τα βλέμματά τους, να προστατεύουν την τιμή τους, να μην αποκαλύπτουν τα στολίδια τους, εκτός από όσα είναι φανερά. Να φορούν τα μαντήλια τους πάνω από τα στήθη τους και να μην αποκαλύπτουν τα στολίδια τους παρά μόνο στους συζύγους τους, στους πατέρες τους, στους πεθερούς τους, στους γιους τους, στους γιους των συζύγων τους, στους αδελφούς τους, στους γιους των αδελφών τους, στους γιους των αδελφών τους, στις γυναίκες τους, στις δούλες τους, στους υπηρέτες που δεν έχουν πλέον σεξουαλική επιθυμία, ή στα παιδιά που δεν έχουν ακόμη επίγνωση των γυναικείων μυστικών. Και να μην χτυπούν τα πόδια τους για να γίνουν αντιληπτά τα στολίδια τους. Ω πιστοί! Επιστρέψτε όλοι με μετάνοια στον Αλλάχ, για να πετύχετε αυτό που ελπίζετε και να γλιτώσετε από αυτό που φοβάστε.»
(Αλ-Νουρ, 24/31).
«Δεν υπάρχει αμαρτία για τις ηλικιωμένες γυναίκες που έχουν χάσει την εμμηνόρροιά τους και δεν ελπίζουν πια σε γάμο, να βγάλουν τα εξωτερικά τους ρούχα, με την προϋπόθεση ότι δεν θα δείχνουν τα κοσμήματά τους στους άνδρες. Ωστόσο, το να παραμείνουν σεμνές είναι καλύτερο γι’ αυτές.»
(Νουρ, 24/60).
Χαδις σχετικά με την ισλαμική ενδυμασία (χιτζάμπ):
Αναφέρεται από την Εσμά, κόρη του Ουμέις. Είπε:
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μπήκε μια μέρα στο σπίτι της Αΐσας (να είναι ευχαριστημένη η Θεά μαζί της). Η αδελφή της, Εσμά, ήταν εκεί. Φορούσε ένα φόρεμα που κάλυπτε όλο το σώμα της και είχε φαρδιά μανίκια. Όταν ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) την είδε, σηκώθηκε και βγήκε έξω. Η Αΐσα (να είναι ευχαριστημένη η Θεά μαζί της) είπε στην αδελφή της: «Φύγε από εδώ, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είδε κάτι που δεν του άρεσε». Η Εσμά έφυγε και μετά ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μπήκε μέσα. Η Αΐσα (να είναι ευχαριστημένη η Θεά μαζί της) τον ρώτησε γιατί σηκώθηκε και έφυγε. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) απάντησε, τραβώντας τα μανίκια του φορέματός του πάνω από τα χέρια του, αφήνοντας να φαίνονται μόνο τα δάχτυλά του:
«Δεν είδες την αδελφή σου; Μια μουσουλμάνα γυναίκα δεν μπορεί να δείξει τίποτα άλλο εκτός από αυτό.»
(Ματζμαου’ζ-Ζαουαΐντ αρ. 4168)
Από αυτό το ιερό χαντίθ, οι ισλαμιστές μελετητές κατανόησαν και εξέφρασαν ότι το φόρεμα που φορούσε η Χαζράτ Εσμά κάλυπτε το σώμα της, αλλά είχε ανοίγματα στα χέρια, και ότι ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) δεν ενέκρινε αυτό το ρούχο και ότι τα χέρια της έπρεπε να καλύπτονται μέχρι τις άκρες των δακτύλων.
Ο Ουσαμά μπιν Ζαΐντ (ρα) μετέδωσε. Είπε:
«Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μου φόρεσε ένα σφιχτοπλεγμένο ρούχο από αιγυπτιακό ύφασμα, δώρο από τον Διχέτ-ελ-Κελμπί, και εγώ το φόρεσα στη γυναίκα μου. Στη συνέχεια, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) με ρώτησε: “Γιατί δεν φοράς το ρούχο από την Αίγυπτο;” Είπα: “Ω Αγγελιοφόρε του Θεού, το φόρεσα στη γυναίκα μου.” Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε: …»
Πες της να φορέσει κάτι σαν πιτζάμα από μέσα. Γιατί φοβάμαι ότι το φόρεμα θα αναδείξει το σχήμα των οστών της.”
(Αχμέτ ιμπν Χαμπάλ)
Από τον Ιμπν Αμπάς (ρ.α.χ.) αναφέρεται ότι:
«Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) καταράστηκε τις γυναίκες που μιμούνται τους άνδρες και τους άνδρες που μιμούνται τις γυναίκες.»
(Μπουχάρι αρ. 5751, Αμπού Νταβούντ αρ. 4098, Αχμέτ μπιν Χαμπέλ αρ. 3149, Νεσαΐ αρ. 9161)
«Στις τελευταίες εποχές της κοινότητάς μου θα υπάρξουν ορισμένοι άνδρες. Θα καβαλικεύουν τα υποζύγια τους σαν άνδρες και θα κατεβαίνουν στις πόρτες των τζαμιών. Οι γυναίκες τους θα είναι ντυμένες γυμνές, με τα κεφάλια τους σαν καμπούρες καμήλας. Καταραστείτε τους, γιατί είναι καταραμένοι.»
(Αχμέτ μπιν Χαμπέλ – Μουσνέδ αρ. 6786, Ιμπν Ιμπάν Σαχίχ αρ.: 5655-7347)
Σύμφωνα με μια αφήγηση από την Αίσα, μια μέρα η Εσμά, κόρη του Αμπού Μπακρ, μπήκε στην παρουσία του Αγγελιοφόρου του Θεού φορώντας ένα λεπτό φόρεμα. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) γύρισε το πρόσωπό του από αυτήν και είπε:
«Ω Εσμά! Βεβαίως, όταν η γυναίκα φτάσει στην εφηβεία, δεν είναι πρέπον να φαίνονται άλλα μέρη του σώματός της εκτός από αυτά και αυτά». Ο Προφήτης, λέγοντας αυτό, έδειξε το πρόσωπό του και τις παλάμες του.
(Αμπού Νταβούντ, Λιμπάς, 31). «Ο Θεός δεν δέχεται την προσευχή μιας ενήλικης γυναίκας χωρίς μαντήλα» (Ιμπν Μάτζε, Ταχάρε, 132; Τιρμίζι, Σαλάτ, 160; Αχμέντ μπ. Χανμπέλ, IV, 151, 218, 259).
“Η ευαίσθητη περιοχή του άνδρα είναι μεταξύ του ομφαλού και του γονάτου.”
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, ΙΙ/187).
“Η επιγονατίδα είναι μέρος των γεννητικών οργάνων.”
(Ζεϋλαί, Νασμπ’ρ-Ραγέ, Ι, 297).
Σε μια αφήγηση του Αμπού Χουρεϊρά (ρα) στο Σαχίχ Μουσλίμ, ο Προφήτης μας (σας) αναφέρει ότι οι γυναίκες που φορούν ρούχα που είναι διαφανή και αποκαλύπτουν το σώμα τους, θα είναι κάτοικοι της Κόλασης και δεν θα μυρίσουν καν την ευωδιά του Παραδείσου. (Μουσλίμ, Λιμπάς-125).
Ο Ζουχέιρ, γιος του Χαρμπ, μου διηγήθηκε: Μας το μετέφερε ο Τζερίρ Σεχλ από τον πατέρα του, ο οποίος το μετέφερε από τον Αμπού Χουρεϊρά (ρ.α.). Ο Αμπού Χουρεϊρά (ρ.α.) είπε: Ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (σ.α.β.) είπε:
«Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που θα υποστούν την τιμωρία της φωτιάς, και εγώ δεν τους έχω δει ακόμα. Η μία είναι μια ομάδα ανθρώπων που κρατούν μαστίγια σαν ουρές βοδιών και χτυπούν τους ανθρώπους με αυτά, και η άλλη είναι μια ομάδα γυναικών, ντυμένων και γυμνών. Αυτές αποπλανώνται και αποπλανούν τους άλλους. Τα κεφάλια τους θα είναι σαν καμπούρες καμήλας, γερμένα προς μια πλευρά. Αυτές δεν θα μπουν στον παράδεισο. Ακόμα και αν η μυρωδιά του παραδείσου φτάνει σε απόσταση τόση και τόση, αυτές δεν θα την μυρίσουν.»
(Μουσλίμ – αυθεντικό κεφάλαιο: ενδυμασία και στολίδια, χαντίθ αρ. 3971)
Ο Αλκαμά μπιν Εμπί Αλκαμά αφηγείται ότι η μητέρα του είπε τα εξής:
“Η Χάφσα, η κόρη του Αμπντουρραχμάν, μπήκε στην παρουσία της Αΐσας με ένα λεπτό μαντήλι στο κεφάλι της, που άφηνε τα μαλλιά της να φαίνονται. Η Αΐσα πήρε το μαντήλι από το κεφάλι της και το δίπλωσε στα δύο, κάνοντάς το πιο χοντρό.”
(Μουαττά, Λίμπας:4)
Ο Χαζράτ Ομέρ (ρα), αν και δεν ήταν απόλυτα διαφανής, προειδοποίησε τους πιστούς να μην επιτρέπουν στις γυναίκες να φορούν ρούχα που άφηναν να διακρίνεται το κάτω μέρος τους. (Μπεϊχάκι, Σουνέν, 2:235)
Ο Ιμάμ Σαράχσι, μετά από αυτήν την αναφορά, προσθέτει ότι η ίδια απόφαση ισχύει ακόμα και αν το φόρεμα της γυναίκας είναι πολύ λεπτό. Στη συνέχεια,
“Ντυμένη αλλά γυμνή”
καταγράφει το χαντίθ που έχει την εξής έννοια και λέει:
“Αυτό το είδος φορέματος είναι σαν δίχτυ, δεν εξασφαλίζει κάλυψη. Γι’ αυτό, δεν είναι επιτρεπτό για ξένους άνδρες να κοιτάζουν μια γυναίκα ντυμένη με αυτόν τον τρόπο.”
(Αλ-Μαμπσούτ, 10:155)
«Η γυναίκα είναι αουρέτ (κάτι που πρέπει να κρύβεται). Όταν βγαίνει έξω, ο διάβολος την κοιτάζει με πονηρό βλέμμα.»
(Τιρμιδί, Ραδά, 18).
Από την Αίσα (Ρ.α.χ.) αναφέρεται:
«Ο Θεός δεν δέχεται την προσευχή μιας γυναίκας που έχει φτάσει στην εφηβεία χωρίς μαντίλα.»
Το χαντίθ (Ιμπν Μάτζε, Ταχάρε, 132; Τιρμίζι, Σαλάτ, 160) περιλαμβάνει και τα μαλλιά.
Η Αίσα (η σύζυγος του Μωάμεθ) περιγράφει την πρώτη εφαρμογή της μαντίλας ως εξής:
“Ο Αλλάχ να ελεήσει τις πρώτες γυναίκες μετανάστριες, εκείνες που…”
«Να φορούν τις μαντίλες τους πάνω από τα κολάρα τους…» (Αλ-Νουρ, 24/31)
όταν αποκαλύφθηκε η στίχος, έκοψαν τα υφάσματα των φουστανιών τους και τα έφτιαξαν μαντίλες.”
Και πάλι, η Σαφίγια μπιντ Σέιμπα αφηγείται: «Ήμασταν μαζί με την Άιша. Μιλούσαμε για τις γυναίκες των Κουρεϊσιτών και τις αρετές τους. Η Άιша είπε:
«Αναμφίβολα, οι γυναίκες των Κουρεϊσιτών έχουν ορισμένα πλεονεκτήματα. Ωστόσο, ορκίζομαι στον Θεό, δεν έχω δει γυναίκες πιο ενάρετες από τις γυναίκες των Ανσάρ, οι οποίες επιβεβαιώνουν περισσότερο το βιβλίο του Θεού και πιστεύουν σε αυτό με μεγαλύτερη δύναμη. Πράγματι, στο σούρα Νουρ…»
«Οι γυναίκες να φορούν τις μαντίλες τους πάνω από το λαιμό τους…»
Όταν αποκαλύφθηκε το στίχο, οι άνδρες επέστρεψαν στα σπίτια τους διαβάζοντάς τον. Αυτοί οι άνδρες διάβασαν το στίχο στις γυναίκες, τις κόρες, τις αδελφές και τις συγγενείς τους. Κάθε μία από αυτές τις γυναίκες έφτιαξε μαντίλα από τα υφάσματα των φουστανιών τους, επιβεβαιώνοντας και πιστεύοντας στο βιβλίο του Θεού. Την επόμενη μέρα, στάθηκαν πίσω από τον Προφήτη για την πρωινή προσευχή με τις μαντίλες τους. Σαν να είχαν κοράκια πάνω από τα κεφάλια τους.
(Μπουχάρι, Τεφσίρ Σούρα, 29/12; Ιμπν Κεσίρ, Μουχτασάρ, Μ. Αλί, ες-Σαμπουίνι, 7η έκδοση, Βηρυτός 1402/1981, ΙΙ/600).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
