Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απαγορεύεται σε όλες τις θρησκείες. Στην Ιουδαϊκή θρησκεία, η μαγεία και η μαγγανεία, που στην πραγματικότητα είναι απαγορευμένες, απαγορεύονται και στην Τορά που έχουμε στα χέρια μας. Η μαγεία, η δαιμονολογία, η μαντεία, η αστρολογία απαγορεύονται και θεωρούνται ισοδύναμες με την ειδωλολατρία. (Έξοδος, 22/18; Λευιτικόν, 19/26, 31, 20/27; Ησαΐας, 47/8-14; Λευιτικόν, 20/6; Επίσης βλ. Μισνά…)
Kur’an-ı Kerim’de birçok peygamberin hayatı, yaptıkları işler ve hizmetler, ibadetleri ve takvaları hakkında haberler verilir. Bu haberlere kıssa denir. Bu kıssaların hemen hepsinde peygamberlerin tebliğ sırasında çektikleri zorluklar ve kendilerine karşı çıkan, anlattıkları gerçekleri bir türlü kabul etmeyen ve Allah’a inanmak yerine kendilerini ilah ilan eden veya putlara tapmaya devam eden zalim hükümdarlardan ve şirret insanlardan bahsedilir. Peygamberlerin getirdiği hakikatlere ve onların peygamber olduklarına bir türlü inanmak istemeyen bu zalim hükümdarlar ve şirret kimseler, aynı zamanda onlardan peygamber olduklarını ispat etmek ve güya yapamayacaklarını zannettikleri bir takım olağanüstü şeyler yapmalarını isterler. Peygamberlerin arkasında olarak onları görev yapmak üzere halkın içerisinden seçen yüce Allah da onlara bu konuda yardım eder ve istedikleri şeylerin pek çoğunu yapmalarına yardım eder. İşte onların gerçekleştirdiği bu olağanüstü olaylara mucize denir; peygamberlere peygamber olduklarını ispat etmek için verilen ilahi delillerdir. Ancak peygamber her zaman ve her sıkıştığı yerde mucize göstermez, gösteremez; Allah dilerse gösterebilir.
Ένας προφήτης αναγκάζεται να επιδείξει θαύμα, και όσοι το ζητούν, όπως συχνά συμβαίνει, λένε: «Αν όμως και πάλι δεν πιστέψουν, τότε θα τους αγγίξει η τιμωρία και, όπως πολλές φορές έχει συμβεί, θα ακολουθήσει η καταστροφή». Ωστόσο, ο Παντοδύναμος Θεός συχνά επιτρέπει την επίδειξη θαυμάτων για να πιστέψουν όσοι πραγματικά θέλουν να πιστέψουν, και για να καταδικάσει τους αλαζόνες, άδικους και άπιστους που περιφρονούν τον προφήτη. Αν αυτοί που ζητούν θαύματα, παρ’ όλα αυτά, δεν πιστέψουν, ο Θεός καταστρέφει εκείνο το έθνος. Μερικοί από τους Ισραηλίτες, καθώς και οι λαοί του Άδ, του Σαμούντ και του Λωτ, είναι μερικά παραδείγματα αυτού.
ΜΑΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ
Η πρώτη φάση της ιστορίας του Μωυσή (Μωυσέως) και των μάγων, όπως αναφέρεται στο Κοράνι, διαδραματίζεται στο παλάτι του Φαραώ. Στη συνέχεια, η σκηνή μεταφέρεται στις πλατείες. Η αιτία αυτού είναι η αποστολή που του ανέθεσε ο Θεός για να καταστρέψει την τυραννία του Φαραώ, ο οποίος καταπίεζε τον λαό του και θεωρούσε τον εαυτό του θεό, επιτρέποντας κάθε είδους αδικία, βία και καταναγκασμό. Ο Μωυσής (Μωυσέως), ως προφήτης που στάλθηκε στους Ισραηλίτες, επιθυμούσε να εκπληρώσει το καθήκον του και να σταματήσει τα βάσανα και τις κακουχίες που υφίσταντο. Αυτή η ιστορία, όπως αναφέρεται, οργανώθηκε από τον Φαραώ, ο οποίος, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του Μωυσή (Μωυσέως), αρνιόταν να πιστέψει. Σύμφωνα με την αφήγηση, ο Φαραώ θα δοκίμαζε τον Μωυσή (Μωυσέως) για να διαπιστώσει αν ήταν αληθινός προφήτης και να πιστέψει. Αυτή ήταν η υπόσχεσή του. Για το λόγο αυτό, ζήτησε από τον Μωυσή (Μωυσέως) να επιδείξει ένα θαύμα. Ο Θεός, λοιπόν, έστειλε θαύματα στον Μωυσή (Μωυσέως) και τον αδελφό του Ααρών (Ααρών), και…
(1)
Ορίζει. Δύο αδέλφια και δύο προφήτες ξεκινούν και φτάνουν στον Φαραώ. Ας ακολουθήσουμε τα υπόλοιπα όπως περιγράφονται στο Κοράνι:
«Και ύστερα από αυτούς, στείλαμε τον Μωυσή με τα σημεία μας στον Φαραώ και στον λαό του, αλλά εκείνοι τα αρνήθηκαν. Και ιδού, ποιο ήταν το τέλος των ασεβών!»
“Ο Μωυσής είπε:
(Ο Φαραώ) είπε:
Τότε ο Μωυσής έριξε το ραβδί του κάτω, και αμέσως μεταμορφώθηκε σε ένα φίδι! Και έβγαλε το χέρι του (από την τσέπη του), και ξαφνικά φάνηκε ολόλευκο στα μάτια των θεατών. Οι άρχοντες του Φαραώ είπαν: «Αυτός είναι ένας πολύ ικανός μάγος. Θέλει να σας βγάλει από τη γη σας. Τι θα κάνουμε;» Είπαν: «Ας περιμένουμε αυτόν και τον αδελφό του, και ας στείλουμε αγγελιοφόρους στις πόλεις, να φέρουν όλους τους ικανούς μάγους σε εσένα.»
«Οι μάγοι ήρθαν στον Φαραώ και είπαν: (Φαραώ): Ναι, και μάλιστα θα είστε από τους δικούς μου, είπε. (Οι μάγοι), είπαν. είπε. Όταν έριξαν τα ραβδιά τους, μάγεψαν τα μάτια των ανθρώπων, τους τρόμαξαν και έκαναν μια μεγάλη μαγική επίδειξη. Και εμείς αποκαλύψαμε στον Μωυσή, είπε. Και ξαφνικά, είδαν ότι αυτό καταβρόχθιζε ό,τι είχαν φτιάξει.»
«Έτσι αποκαλύφθηκε η αλήθεια και ό,τι έκαναν χάθηκε. Έτσι ο Φαραώ και ο λαός του ηττήθηκαν εκεί και επέστρεψαν ταπεινωμένοι. Οι μάγοι όμως έπεσαν σε προσκύνηση και είπαν: «Είπαν… είπαν…» Ο Φαραώ είπε: «…είπαν…» «Εσύ απλώς εκδικείσαι εμάς επειδή πιστέψαμε στα σημεία του Κυρίου μας, όταν ήρθαν σε εμάς. Κύριε μας! Χάρισε μας άφθονη υπομονή και πάρε τις ψυχές μας ως μουσουλμάνους», είπαν.» (2)
Στη συνέχεια, ο Φαραώ έπραξε ό,τι έπραττε κάθε τύραννος, απειλώντας τον Μωυσή και τους πιστούς του και κάνοντας ό,τι έλεγε. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να εμποδίσει αυτούς και πολλούς άλλους να διακρίνουν την αλήθεια από τη μαγεία και να πιστέψουν. Ο ίδιος και ορισμένοι από τους οπαδούς του,
(3)
είπαν και το χαρακτήρισαν θαύμα, νομίζοντας ότι θα μαγευτούν από τα θαύματα και θα αρνηθούν να πιστέψουν. Ο Παντοδύναμος Θεός τους είπε: (4) Και είπαν. Τότε έγινε ένας ισχυρός σεισμός και λιποθύμησαν και έπεσαν. (5) Ο Μωυσής (ειρήνη σ’ αυτόν) ικέτευσε τον Θεό και η συμφορά απομακρύνθηκε.
Ο Μωυσής (μ.Χ.) με τους πιστούς του, ξεκίνησε τα μεσάνυχτα από την Αίγυπτο για να διαφύγει και έφτασε στην Ερυθρά Θάλασσα. Ο Φαραώ και οι στρατιώτες του, που τον καταδίωκαν για να τον σκοτώσουν, τον έφτασαν και προσπάθησαν να τον συλλάβουν. Τότε ο Θεός διέταξε τον Μωυσή να χτυπήσει τη ράβδο του στη θάλασσα. Η θάλασσα χωρίστηκε στα δύο και ο Μωυσής με τους πιστούς του πέρασαν. Όσοι είχαν αποκαλέσει τα προηγούμενα θαύματα του Μωυσή μαγεία, προσπάθησαν να περάσουν από το ίδιο μονοπάτι, αλλά η θάλασσα έκλεισε και όλοι πνίγηκαν. Ο Φαραώ, βλέποντας πλέον την αλήθεια, θέλησε να πιστέψει, αλλά δεν πρόλαβε. (6)
Η ράβδος του Μωυσή (α.σ.) έχει πολλαπλή σημασία και παίρνει διάφορες μορφές. Κάποτε γίνεται δράκος, άλλοτε στήριγμα και ανάπαυση, άλλοτε ραβδίζει τα κοπάδια του με φύλλα από τα δέντρα, άλλοτε γίνεται φως που καθοδηγεί, άλλοτε πηγή νερού, άλλοτε πάλι χωρίζει τη θάλασσα στα δύο. Όταν την βάζει και την βγάζει από τον κόρφο του, παίρνει μια φωτεινή μορφή και ακτινοβολεί. Ωστόσο, η ράβδος είναι πάντα στο προσκήνιο. Φυσικά, τόσα θαύματα δεν πρέπει να αποδίδονται στη ράβδο καθαυτή. Πίσω από αυτήν υπήρχε μια δύναμη, και όλα αυτά γίνονταν με την εντολή και την άδεια Του. (7)
Σχεδόν όλα τα θαύματα του Μωυσή (α.σ.) έχουν αυτή τη φύση. Δηλαδή, αποκαλύπτουν την ανικανότητα των μάγων. Διότι, κάθε προφήτης εξοπλίζεται και υποστηρίζεται με τις πιο διαδεδομένες γνώσεις, πολιτισμό, τέχνη και άλλα κοινωνικά φαινόμενα της εποχής του, και αποστέλλεται με τρόπους πάλης που θα τον βοηθήσουν να τα ξεπεράσει. Επειδή η μαγεία ήταν πολύ διαδεδομένη στην εποχή του Μωυσή (α.σ.), τα περισσότερα από τα θαύματά του ήταν σε αυτή την κατεύθυνση. Ο Μωυσής (α.σ.), με τα θαύματα που έδειξε, ακύρωνε τα μαγικά ξόρκια των μάγων, αναγκάζοντάς τους να παραδεχτούν την ανικανότητά τους μπροστά στο θαύμα και ότι αυτά δεν ήταν πράγματα που μπορούσαν να γίνουν με μαγεία ή ξόρκια. Όπως φαίνεται και παραπάνω, αυτοί οι μάγοι, κατανοώντας την ανικανότητά τους, δήλωσαν την πίστη τους στον Θεό του Μωυσή (α.σ.) και του Ααρών (α.σ.) και διακήρυξαν ότι δεν φοβούνται τις κακές συνέπειες που θα τους έρθουν.
ΜΑΓΕΙΑ/ΜΑΓΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΑ
Σύμφωνα με το 102ο στίχο της Σούρας αλ-Μπακάρα, φαίνεται ότι κατά την εποχή του Σολομώντα (α.σ.) η μαγεία ήταν ευρέως διαδεδομένη και οι μάγοι, με τις μαγείες τους, έπεσαν στην απιστία. Επιπλέον, για να νομιμοποιήσουν τις μαγείες και τις πρακτικές τους, συκοφαντούσαν τον Σολομώντα (α.σ.), αποδίδοντάς του ψευδώς τέτοιες πράξεις. Από το στίχο καταλαβαίνουμε επίσης ότι υπήρχαν ισχυρισμοί και συκοφαντίες πως ο Σολομώντας (α.σ.) διαχειριζόταν την εξουσία, το βασίλειο και την κυβέρνησή του με μαγεία. Ο Θεός, ο οποίος όρισε τον Σολομώντα (α.σ.) ως προφήτη, τον υπερασπίζεται και αποκαλύπτει ότι οι πράξεις τους τους οδήγησαν στην απιστία. Ο στίχος τονίζει επίσης ότι όσοι ασχολούνται με την χειρότερη μορφή μαγείας, διαλύοντας γάμους, διασπώντας τις οικογένειες και προωθώντας την πορνεία και την ανηθικότητα, είναι άπιστοι.
Στην πραγματικότητα, η κατηγορία που οι μάγοι απέδωσαν στον Σολομώντα (α.σ.) είναι ένα είδος κατηγορίας που αποδίδεται σε κάθε προφήτη: Αυτή η συκοφαντία έχει πλήξει όλους τους προφήτες, συμπεριλαμβανομένου και του Προφήτη μας (σ.α.σ.). Η λογική είναι η ίδια. Η λογική του άπιστου δεν λειτουργεί σε πράγματα που δεν καταλαβαίνει και αμέσως κατηγορεί, αμέσως αρνείται. Και νομίζει ότι έτσι θα ξεφύγει. Το ότι ο Σολομώντας (α.σ.) γνώριζε τη γλώσσα των πουλιών και μιλούσε μαζί τους, ότι συγκρότησε έναν τεράστιο στρατό από ανθρώπους, τζίν και πουλιά για να κυβερνήσει το βασίλειό του, ότι έλεγχε τον άνεμο – και λέγεται ότι δεν ήταν όλοι οι άνεμοι, αλλά ένας συγκεκριμένος άνεμος, διότι λέγεται ότι δεν θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνεμοι, αφού οι άνεμοι ωφελούν και άλλα πλάσματα – ότι με αυτόν τον άνεμο ο Σολομώντας (α.σ.) διένυε απόσταση δύο μηνών σε μία μέρα, δηλαδή πετούσε, δηλαδή με αυτόν τον άνεμο διένυε 900 χλμ. σε μία μέρα, και 900 χλμ. επιστροφή, σύνολο 1800 χλμ., και ότι γνώριζε τι γινόταν στο βασίλειό του που κάλυπτε σχεδόν όλη τη γη, χρησιμοποιώντας τζίν και άλλους αγγελιοφόρους, ότι είχε υπουργούς ικανούς να μεταφέρουν πράγματα από μακρινά μέρη, και επικεφαλής αυτών, σύμφωνα με τη διάσημη αφήγηση του Ιμπν Αμπάς, ήταν ο Ασάφ μπιν Μπερχία, ένας σοφός που γνώριζε την τέχνη της επίκλησης και έφερε το θρόνο της Βαλκίς, ότι είχε υπό την εξουσία του τα ιφρίτ, δηλαδή τα πιο κακά πνεύματα, ότι μιλούσε με τα μυρμήγκια, ότι είχε υπό την εξουσία του αλυσοδεμένους δαίμονες-δύτες, και με αυτούς έβγαζε θησαυρούς από το υπέδαφος, μαργαριτάρια και κοράλλια από τον βυθό της θάλασσας, και πολλά άλλα, όλα αυτά τα συκοφαντήματα αποδόθηκαν σε μαγεία.
Όταν οι δαίμονες, ισχυριζόμενοι ότι όλα αυτά είναι γραμμένα στα βιβλία, και μάλιστα δηλώνοντας ότι είναι έτοιμοι να το αποδείξουν, προκαλούν αναταραχή. Στη βασιλεία του Σολομώντα (α.σ.) ξεσπάει στάση, και ο Σολομών (α.σ.), αποθαρρυμένος από τις φήμες, ασχολείται εν μέρει με τις δικές του υποθέσεις. Ένα πτώμα που αφήνεται στο γραφείο του, τον θέτει σε δοκιμασία, και η βασιλεία του κλονίζεται προσωρινά, μέχρι να συνέλθει, να καταλάβει την κατάσταση και να αποκαταστήσει την επαφή του με τον Θεό με πιο σταθερό τρόπο. Ωστόσο, με τη βοήθεια και την εύνοια του Θεού, χρησιμοποιώντας τη γνώση και τη σοφία του, καταφέρνει να καταπνίξει τη στάση, να ανακτήσει την εξουσία και τη βασιλεία του και να νικήσει τους δαίμονες και όσους δρουν με δαιμονικό τρόπο. Έτσι, οι δαίμονες που προκάλεσαν την αναταραχή, όπως πάντα, ηττώνται για άλλη μια φορά μπροστά στην ανωτερότητα του δικαίου. Μη μπορώντας να το χωνέψουν, και σύμφωνα με την διεφθαρμένη φύση τους, συνεχίζουν, όπως πάντα, να συκοφαντούν και να κατηγορούν τον Σολομώντα (α.σ.), παραπλανώντας και διαφθείροντας τον λαό. Στις ερωτήσεις και τις κατηγορίες τους…
Αυτά περιλαμβάνουν τόσο τους κρυφούς δαίμονες, που ονομάζονται δαίμονες και κακά πνεύματα, όσο και τους ανθρώπινους δαίμονες. Διότι τα έργα των κρυφών δαιμόνων εκδηλώνονται και στους ανθρώπινους δαίμονες, και οι φανεροί ανθρώπινοι δαίμονες επιτελούν τα έργα τους με τις διαβολικές πράξεις που λαμβάνουν και μαθαίνουν από εκείνα τα κακά πνεύματα. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις πολλών ερμηνευτών:
Όταν η στάση ξέσπασε στην επικράτεια του Σουλεϊμάν (α.σ.) και έχασε την εξουσία του, οι δαίμονες, τόσο οι ανθρώπινοι όσο και οι τζίν, είχαν ξεφύγει από τον έλεγχο και η αθεΐα είχε φτάσει σε ακραία σημεία. Αυτοί οι δαίμονες, που προκάλεσαν τη στάση και αργότερα ηττήθηκαν από τον Σουλεϊμάν (α.σ.), υποτάχθηκαν στην εξουσία του και υπάκουσαν στις διαταγές του, αναφέρονται στο Σουρετ Σαδ σε τρεις ξεχωριστές κατηγορίες. Συνεπώς, ανάμεσά τους υπήρχαν και ορισμένοι ραδιούργοι τεχνίτες.
Αυτοί οι δαίμονες, απομακρυσμένοι από την πηγή της αποκάλυψης, αποκτούσαν πληροφορίες για τα παρελθόντα και τα μελλοντικά γεγονότα με κλεψυδρικά μέσα, και τις διέδιδαν κρυφά, αναμειγνύοντας σε κάθε πληροφορία εκατοντάδες ψέματα και αθλιότητες. Επέλεγαν μάντεις για να τους χρησιμοποιήσουν και τους έκαναν διάφορες υποδείξεις. Όταν κάποιες από τις ειδήσεις αυτών των δαιμόνων αποδεικνύονταν αληθινές, οι μάντεις τους εμπιστεύονταν, αλλά παράλληλα διέδιδαν χιλιάδες ψέματα και απάτες. Στη συνέχεια, αυτοί οι μάντεις κατέγραψαν αυτές τις πληροφορίες, έγραψαν βιβλία γι’ αυτά τα θέματα. Δημιούργησαν διάφορα βιβλία μαγείας και ξορκιών (μαγείες) σχετικά με την επίκληση δαιμόνων και την αποπλάνηση των καρδιών με μαγικά μέσα. Εν τω μεταξύ, διέδιδαν μύθους, παραμύθια, ψέματα και απάτες που έμοιαζαν με ειδήσεις για παρελθόντα και μελλοντικά γεγονότα. Παραποιώντας τα γεγονότα και τις αλήθειες, διέδιδαν δεισιδαιμονίες που οδηγούσαν τα συναισθήματα και τις σκέψεις του λαού σε λάθος δρόμους, αναμειγνύοντας σε αυτά ορισμένες επιστημονικές αλήθειες και σοφά λόγια. Τα θέματα κακοποιήθηκαν με πολύ άσχημο τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο, ορισμένες πεποιθήσεις είχαν επικρατήσει. Και εξαιτίας των ψεμάτων και των απάτων αυτών των δαιμόνων, ξέσπασε διχόνοια.
Η βασιλεία και το κράτος του Σολομώντα (α.σ.) είχαν για ένα διάστημα χαθεί από τα χέρια του. Τελικά, με την άδεια και τη βοήθεια του Θεού, ο Σολομών (α.σ.) τους νίκησε και επικράτησε, υπέταξε όλους και τους χρησιμοποίησε σε διάφορες υπηρεσίες, κάνοντάς τους απόλυτα υπάκουους. Τότε συγκέντρωσε όλα αυτά τα βιβλία και τα έκλεισε σε ένα υπόγειο κάτω από το θρόνο του. Μετά από ένα διάστημα μετά το θάνατο του Σολομώντα (α.σ.), όταν δεν έμειναν πια σοφοί που να γνωρίζουν την αλήθεια, εμφανίστηκε ένας δαίμονας με ανθρώπινη μορφή και…
είπε και έδειξε το μέρος όπου ήταν κρυμμένα τα βιβλία. Το άνοιξαν και βρήκαν πολλά βιβλία. Ήταν βιβλία μαγείας και μύθων. Τότε άρχισαν να διαδίδονται ψέματα και συκοφαντίες.
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις ορισμένων άλλων ερμηνευτών, τα βιβλία αυτά συντάχθηκαν και τοποθετήθηκαν εκεί μετά το θάνατο του Προφήτη Σολομώντα (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), πολλά από αυτά φέρουν το όνομά του και πλαστές υπογραφές, σαν να ήταν δικά του έργα, και διαδόθηκαν και δημοσιεύτηκαν με απάτη και δόλο.
(Αλ-Μπακάρα, 2:102)
Ο στίχος αυτός υποδεικνύει όλες αυτές τις διαβολικές πράξεις. Ήδη από την εποχή της Αιγύπτου, η μαγεία και η απάτη ήταν γνωστές στους Ισραηλίτες. Αλλά αυτή τη φορά η κατάσταση είχε πάρει μια εντελώς διαφορετική τροπή: από τη μια πλευρά, με πολιτικές και κοινωνικές ίντριγκες, στράφηκαν εναντίον του κράτους του Σολομώντα (ας), και από την άλλη, ισχυρίστηκαν ότι η κυριαρχία του επί του κόσμου οφειλόταν σε αυτή τη μαγική τέχνη, διαδίδοντας συκοφαντίες στο όνομά του και προσπαθώντας να προωθήσουν τη μαγεία. Σε τέτοιο βαθμό, που οι Ισραηλίτες που ήρθαν αργότερα τον έβλεπαν όχι ως προφήτη, αλλά ως έναν πολύ καλό μάγο. Γι’ αυτό, ειδικά μετά την απώλεια του κράτους τους, οι Ισραηλίτες δεν δίσταζαν να προωθούν και να διαδίδουν κρυφά τέτοιες πρακτικές ανάμεσα σε άλλα έθνη, ασχολούμενοι με τη μαγεία ως τέχνη. Όταν ο αναμενόμενος προφήτης, ο Μωάμεθ (ας), όπως προαναγγέλθηκε στη Τορά, ήρθε και μίλησε για τις γνώσεις και τις αρχές της Τορά, τότε στράφηκαν εναντίον του. Είπαν… και έγιναν εχθροί του Γαβριήλ (ας). Απορρίπτοντας εντελώς την Τορά, ακολούθησαν το δρόμο της μαγείας και της συκοφαντίας, διαδίδοντας ψέματα εναντίον του, υπακούοντας σε αυτά τα διαβολικά έργα. Σύμφωνα με αυτό, ο Σολομών (ας) έπρεπε να είναι άπιστος – Θεός φυλάξοι. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο βαθμός μαγείας είναι απιστία. Ωστόσο, ο Σολομών δεν ήταν άπιστος, αλλά οι διάβολοι που τον αποκαλούσαν μάγο, πριν και μετά, ήταν άπιστοι, διδάσκοντας μαγεία στους ανθρώπους και παραπλανώντας τους με μαγικά κόλπα.” (Hamdi Yazır, Hak Dini, I / 365-366.)
Δηλαδή, διαρρηγνύει τον δεσμό πίστης μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Είναι αδύνατον ένας προφήτης να είναι άπιστος. Αν ήταν άπιστος, δεν θα ήταν προφήτης. Ο προφήτης είναι εκείνος που παραδίδεται άνευ όρων και δίχως επιφυλάξεις στον Θεό. Οι προφήτες δεν έχουν ανάγκη από μαγεία και μαγικά τεχνάσματα, ούτε από θαυματουργά γεγονότα. Διότι ο Θεός (cc) τους χορηγεί, αν το θελήσει, με θαυματουργό τρόπο, όλα όσα χρειάζονται για να πείσουν, να κυριαρχήσουν, να διοικήσουν και να διατηρήσουν την εξουσία τους. Γι’ αυτό, είναι αδύνατον να καταφύγουν σε τέτοια μέσα. Ωστόσο, είναι γνωστό από την ιστορία ότι οι διάβολοι και οι άπιστοι που ζητούν τη βοήθειά τους, καταφεύγουν σε κάθε είδους αθλιότητα για να διαταράξουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και να εμποδίσουν την πορεία προς την πίστη. Ο Θεός (cc) άλλωστε, έχει κάνει τις απαραίτητες διευκρινίσεις, υπερασπιζόμενος τον προφήτη του και δηλώνοντας ότι δεν είναι άπιστος.
Η μαγεία και όσοι ασχολούνται με αυτήν δεν έχουν εξαφανιστεί. Σύμφωνα με την δήλωση του Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), εφόσον θα υπάρχουν πάντα άπιστοι, θα υπάρχουν και μάγοι και όσοι πέφτουν στην απιστία μέσω της μαγείας. Αυτό θα το κάνουν είτε εκείνοι που νομίζουν ότι χρησιμοποιούν ορισμένα κατώτερα πνεύματα, δηλαδή τα κακά τζίν, αλλά στην πραγματικότητα χρησιμοποιούνται από αυτά, είτε άλλοι, με άλλους τρόπους. Ωστόσο, η μαγεία θα συνεχιστεί χάρη στις προσπάθειες του ανθρώπου, ο οποίος ενδιαφέρεται κάπως για τις απόκρυφες επιστήμες και τα μυστηριώδη θέματα. Μάλιστα, η υπόθεση της ανασκαφής κάτω από το Τέμενος Αλ-Ακσά, η οποία απασχόλησε την κοινή γνώμη για μήνες και προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στον ισλαμικό κόσμο, φέρεται να έγινε με αυτόν τον σκοπό. Υποτίθεται ότι η σφραγίδα του Σολομώντα (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), με τις προαναφερθείσες γνώσεις και βιβλία, τοποθετήθηκε σε ένα σεντούκι και θάφτηκε κάτω από το Τέμενος Αλ-Ακσά. Οι ανασκαφές, με το πρόσχημα των «εργασιών επέκτασης και αποκατάστασης», γίνονταν για να βρεθεί αυτό το σεντούκι, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για τους μάγους. Το γεγονός ότι, παρά την απαγόρευση της μαγείας στις θρησκείες του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού, εξακολουθούν να γίνονται τέτοιες πράξεις (εάν δεν είναι λανθασμένες), και η ανασκαφή κάτω από το ιερό Τέμενος, το οποίο έχει χρησιμεύσει ως τόπος προσευχής για πολλούς προφήτες και το οποίο χτίστηκε από τον Σολομώντα (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), απόγονο ενός προφήτη, και από το οποίο ο Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) ανέβηκε στον ουρανό, είναι ένα πολύ λυπηρό γεγονός.
Λέγεται ότι οι μάγοι, με το δαχτυλίδι που ισχυρίζονται ότι κατέχουν και την προσευχή που το συνοδεύει, καθώς και με τα γραπτά και τα “βέφκ” (μαγικά σύμβολα) που υποστηρίζουν ότι βρίσκονται πάνω στη σφραγίδα, κάνουν μαγικά που είναι πολύ αποτελεσματικά. Γι’ αυτό λέγεται ότι κυνηγούν τη σφραγίδα. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μας, αυτό δεν πρέπει να είναι αλήθεια. Ακόμα κι αν ήταν αλήθεια και υπήρχαν η αυθεντική σφραγίδα και τα βιβλία, η υποταγή των δαιμόνων και των τζιν δεν θα ήταν δυνατή. Διότι ο Προφήτης Σολομών (ας) ήταν προφήτης. Και η προσευχή που έκανε στον Θεό ήταν:
«Κύριέ μου! Συγχώρεσέ με και χάρισέ μου μια εξουσία που κανείς άλλος δεν θα μπορέσει να αποκτήσει μετά από εμένα. Σίγουρα Εσύ είσαι ο Παντοδύναμος, ο Πάντοτε Συγχωρών.» (Σαδ, 38/35)
Και επειδή ο Αλλάχ (cc) δέχτηκε την προσευχή του, κανείς δεν θα μπορέσει να επιτύχει τις επιτυχίες του, ούτε να αποκτήσει τις δυνατότητες και την εξουσία που είχε. Εξάλλου, οι δαίμονες, οι αιώνιοι εχθροί της ανθρωπότητας, δεν του υπάκουαν εθελοντικά. Ήταν αλυσοδεμένοι, δεμένοι με δεσμά, και υπάκουαν με δυσκολία/απρόθυμα. Αυτοί που υπάκουαν με τέτοια βία στον Προφήτη, θα υπάκουαν εθελοντικά στους απλούς ανθρώπους; Ακόμα κι αν έκαναν κάτι για τους ανθρώπους, θα το έκαναν φτηνά; Θα έδιναν κάτι χωρίς να πάρουν την ψυχή, την πίστη, την αφοσίωση, την ηθική τους, όπως καταγράφουν ο Μάρλοου και ο Γκαίτε στα έργα τους; Οι μάγοι που λένε ότι οι τζίν ή οι άπιστοι τζίν τους υπηρετούν, το πολύ-πολύ να κάνουν τον δικηγόρο τους!
(1) βλ. Σουαρά, 26/16; Τάχα, 20/42, 43, 44; Ναζιάτ, 79/17.
(2) Αλ-Α’ράφ, 7/103-126. Συγκρ.: Ιωνάς, 10/75-88; Συγκρ.: Ταχά, 20/56-73; Αλ-Σου’αρά, 26/27-50; Αλ-Νεμλ, 27/12-14;
(3) Αλ-Α’ράφ, 7/132; Πρβλ.: Γιουνους, 10/76; Αλ-Νεμλ, 27/13-14.
(4) Αλ-Α’ράφ, 7/133; Πρβλ.: Αλ-Κασάς, 28/32.
(5) Αλ-Α’ράφ, 7/155.
(6) βλ. Σουαρά, 26/60-66; Νεμλ, 27/10.
(7) βλ. Αλ-Α’ράφ, 7/16; Τάχα, 20/17-22; Αλ-Κασάς, 28/31-32.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
