Ποια είναι η σοφία πίσω από τη δημιουργία των ουρανών και της γης σε έξι ημέρες;

– Ποια είναι η φύση αυτών των έξι ημερών; Υπάρχει κάποια διαφορά με τις δικές μας ημέρες;

– Ο Θεός (cc) κατέχει την ικανότητα του “κουν φε γιεκούν”, δηλαδή ό,τι επιθυμεί γίνεται αμέσως. Γιατί, άραγε, όταν δημιούργησε τον κόσμο και το σύμπαν, δεν τα δημιούργησε αμέσως, όπως δημιούργησε τον Αδάμ (ας), ποια είναι η σοφία πίσω από αυτό;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Και τελικά, προέκυψε αυτό το θαύμα των θαυμάτων που βλέπουμε: το σύμπαν.

Αυτή η σοφία που εκδηλώνεται στη δημιουργία του, φανερώνεται και στα γεγονότα που τον αφορούν. Η νύχτα δεν κάλυψε ξαφνικά τη γη, ούτε η μέρα ήρθε απότομα. Η μετάβαση έγινε από τη νύχτα στην αυγή, την οποία ακολούθησε η ανατολή του ηλίου. Στη συνέχεια, με την αργή άνοδο του ηλίου, φτάσαμε στο μεσημέρι, το οποίο ακολούθησε η ευλογημένη ώρα του απογεύματος και τέλος, το ηλιοβασίλεμα.

Αν η μέρα ερχόταν ξαφνικά, αν η νύχτα έπεφτε απότομα, πώς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την αυγή, το μεσημέρι ή το απόγευμα;

Αυτή η σοφή δημιουργία κυριαρχεί και στο βασίλειο των φυτών. Στον σπόρο κρύβεται μια θεϊκή τέχνη και σοφία. Ολόκληρο το πρόγραμμα του μεγάλου δέντρου έχει χαραχθεί με το πενάκι του πεπρωμένου σε αυτόν τον μικροσκοπικό κόσμο. Ο γενετικός κώδικας που περιέχει, με την τελειότητά του, αφήνει τους επιστήμονες έκπληκτους και ταυτόχρονα τους αφήνει ανήμπορους μπροστά στα βαθιά μυστήριά του.

Μια σοφή και μεθοδική πορεία προς τα πάνω, παρά τη βαρύτητα. Στη συνέχεια, η φάση του δενδρυλλίου. Οι φάσεις της ανάπτυξης σε ύψος και πάχος, και τέλος η ανθοφορία και η καρποφορία… Η ανάπτυξη, η ωρίμανση και η αποβολή των σκληρών σπόρων από τον μαλακό καρπό, όλα αυτά δεν γίνονται ξαφνικά, αλλά σε φάσεις.

Αυτές οι απίστευτες δραστηριότητες, που εκτελούνται σε κάθε φάση με γνώση και σοφία, γεμίζουν τη γη με διάφορες εικόνες και αφήνουν τους διανοούμενους να θαυμάζουν αυτές τις θεϊκές τέχνες.

Αν ο κόσμος ήταν μια σφαίρα παντοδυναμίας, αυτό το υπέροχο σύμπαν θα είχε δημιουργηθεί σε μια στιγμή, αντί για έξι ημέρες, δηλαδή έξι περιόδους. Τα δέντρα του θα είχαν φυτρώσει και θα είχαν εμφανιστεί στην τελική τους μορφή σε μια στιγμή. Τότε, τα θεϊκά έργα τέχνης που αναφέραμε παραπάνω δεν θα είχαν υπάρξει.

Ο κόσμος των σπόρων θα παρέμενε ανύπαρκτος, η βλάστηση, η ανάπτυξη και η δημιουργία δενδρυλλίων δεν θα πραγματοποιούνταν.

Χωρίς τους πυρήνες, ο κόσμος των ωαρίων και των σπερματοζωαρίων δεν θα μπορούσε να υπάρξει, και θα στερούνταν την ευκαιρία να έρθουν σε αυτόν τον κόσμο και να επιδείξουν τις θεϊκές τέχνες που φέρουν.

Χωρίς δενδρύλλια, δεν θα υπήρχαν ούτε μωρά, ούτε αρνιά, ούτε μοσχάρια. Χιλιάδες έργα τέχνης θα χάνονταν, εκατοντάδες ομορφιές θα εξαφανίζονταν.

Δεν θα γίνονταν πλέον αντιληπτές οι εκδηλώσεις των πράξεων διαπαιδαγώγησης και προφύλαξης, αλλά μόνο τα αποτελέσματα των πράξεων δημιουργίας και εφεύρεσης θα εμφανίζονταν στον κόσμο.

Η θεία σοφία δεν το επέτρεψε και προτίμησε να δημιουργήσει το σύμπαν σε έξι φάσεις, αντί να το δημιουργήσει σε μια στιγμή.

Στο Κοράνι αναφέρεται ότι οι ουρανοί και η γη, δηλαδή το σύμπαν, δημιουργήθηκαν σε έξι (6) ημέρες. Εμείς κατανοούμε τις έξι ημέρες ως έξι περιόδους.

Όπως ο άνθρωπος δημιουργείται σε έξι στάδια στη μήτρα της μητέρας του και περνά έξι περιόδους στον κόσμο και στον μεσοδιάστημα, έτσι και μια μέρα περνά έξι περιόδους και κύκλους για να περάσει στην επόμενη μέρα. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα πάντα περνούν έξι κύκλους, όπως το γράμμα Σ.

Η πρώτη δημιουργία, ημέρα και περίοδος.

Η δημιουργία του Αδάμ (α.σ.) έγινε τη 2η ημέρα και περίοδο.

Η αποστολή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη και ευλογίες ας είναι επ’ αυτού) είναι η 3η ημέρα και περίοδος.

Η καταστροφή του κόσμου στην αρχή της αποκάλυψης, 4η μέρα και περίοδος.

Η ολοκληρωτική και οριστική λήξη αυτού του κόσμου των δοκιμασιών θα γίνει την 5η ημέρα και περίοδο.

Η περίοδος από την καταστροφή του κόσμου μέχρι την ημέρα της ανάστασης είναι η 6η ημέρα και περίοδος.

Συνεπώς, οι έξι (6) ημέρες περιλαμβάνουν όλο το χρονικό διάστημα, την περίοδο και την εποχή από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος μέχρι την ημέρα της ανάστασης.

Αν θεωρήσουμε όλο τον χρόνο σαν μια εβδομάδα, οι έξι μέρες της περνούν σε αυτόν τον κόσμο. Η έβδομη μέρα, όμως, θα διαρκέσει από την άνοιξη της Ανάστασης μέχρι την αιωνιότητα.

Μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα εδάφια που αναφέρονται στη δημιουργία του σύμπαντος σε έξι ημέρες και να δώσουμε μια διαφορετική ερμηνεία ως εξής:

Όταν ο Θεός θέλησε να δημιουργήσει το σύμπαν, εκδήλωσε την άπειρη δύναμή Του, δημιουργώντας μια ενέργεια απροσδιόριστης έκτασης. Αυτή η ενέργεια με την πάροδο του χρόνου συμπυκνώθηκε, πήρε αέρια μορφή και στη συνέχεια συμπυκνώθηκε περαιτέρω, φτάνοντας στη σημερινή στερεά της κατάσταση. Η Γη σχηματίστηκε σε δύο γεωλογικές περιόδους, και στη συνέχεια, με τον καθορισμό των πόρων της, σχηματίστηκε σε τέσσερις γεωλογικές περιόδους, σύμφωνα με το σχέδιο, φτάνοντας στη σημερινή της κατάσταση. Διότι η λέξη στην Αγία Γραφή υποδηλώνει μια μακρά περίοδο, της οποίας η αρχή και το τέλος δεν είναι με βεβαιότητα γνωστά (…) Οι ουρανοί, μαζί με τη Γη, σχηματίστηκαν σε επτά στρώματα σε δύο μακρές περιόδους. Διότι όλα ήταν σε αέρια μορφή. Η συμπύκνωση και η στερεοποίησή τους έγινε ταυτόχρονα, σε δύο περιόδους.

Σύμφωνα με την ανάλυση της πρώτης πρότασης, η σημασία είναι ότι δημιούργησε τη γη σε δύο ημέρες. Δεδομένου ότι κατά τη δημιουργία της γης δεν υπήρχε ακόμα η έννοια της “ημέρας” όπως την γνωρίζουμε, η λέξη “γιουμ” (ημέρα) έχει την έννοια του απόλυτου χρόνου, δηλαδή δύο περιόδους, αν και ο Θεός γνωρίζει καλύτερα.

σύμφωνα με την έκφραση, την ημέρα που η γη διαχωρίστηκε από τον ουρανό,

Όπως ορίζεται, είναι η ημέρα που η γη δημιουργήθηκε, δηλαδή η ημέρα που ο φλοιός της γης άρχισε να στρώνεται σαν κρέμα. Σύμφωνα με τη δεύτερη ερμηνεία, σημαίνει ότι η γη δημιουργήθηκε σε δύο ημέρες. Με αυτόν τον τρόπο, δεν λέγεται σε πόσες ημέρες δημιουργήθηκε η γη, αλλά περιγράφεται η κατάστασή της μέσα σε δύο ημέρες μετά τη δημιουργία της, η οποία είναι η εναλλαγή των δύο ημερών που χωρίζουν το έτος στα δύο. Διότι η γη δημιουργήθηκε για να περιστρέφεται, να γυρίζει, μέσα σε αυτές τις δύο χρονικές περιόδους.

Τα βουνά, σαν καρφιά, καρφώνουν τον φλοιό της γης στο υπόστρωμά της. Αυτό είναι μια αναφορά, όχι μια πράξη, διότι υπάρχει διάκριση. Και σε αυτήν δημιούργησε ευλογίες. Στη γη, ευνοϊκές για καλό και αγαθοεργία, πηγές ευλογίας και αφθονίας, όπως νερά, ορυκτά, φυτά και ζώα με τις δυνάμεις της γέννησης και της ανάπτυξης. Δηλαδή, καθόρισε και τοποθέτησε στη γη, με τον αριθμό και την ποσότητά τους, τη βροχή και τις άλλες αποδόσεις που χρειάζονται τα φυτά και τα ζώα για να ζήσουν. Δηλαδή, έκανε όλα αυτά σε τέσσερις ημέρες. Ή έκανε σε τέσσερις ημέρες. Συμπεριλαμβανομένων των προηγούμενων “δύο”, που, όπως δείξαμε, έχουν δύο έννοιες, όπως και οι άλλες. Η δημιουργία των ορυκτών και των βουνών, η δημιουργία των φυτών και των ζώων, που με τα δύο προηγούμενα γίνονται τέσσερα. Μια άλλη έννοια είναι η κατάσταση, που δείχνει τις τέσσερις εποχές, με αυτόν τον τρόπο τα προηγούμενα δύο συμπεριλαμβάνονται εδώ. Κατά την ταπεινή μου κατανόηση, αυτή η έννοια είναι πιο σημαντική από την άλλη, πιο κατάλληλη για τη ροή της έκφρασης. Διότι οι ευλογίες και οι προμήθειες της γης αναπτύσσονται κάθε χρόνο μέσα σε αυτές τις τέσσερις εποχές. Παίρνουν το σχήμα, τον αριθμό και την ποσότητά τους μέσα σε αυτές, γι’ αυτό και η σύνδεσή τους με τις πράξεις μπορεί να εκφράσει την ίδια έννοια. Και με αυτή την έννοια, η καταγραφή αυτή γίνεται σαφής: τέσσερις ημέρες, διότι η προμήθεια όλων όσων ζητούν προμήθεια αναπτύσσεται μέσα σε αυτές τις τέσσερις εποχές, αν και οι προμήθειες δεν είναι ίσες, οι ημέρες είναι ίσες. Τέσσερις εποχές για όλους. Εδώ, η μη σύνδεση με το “ye” και η έννοια των ερωτώντων το θέμα μπορούν επίσης να ληφθούν υπόψη.

Τώρα, το κύριο θέμα είναι ότι, με την ανάβαση στους ουρανούς, διατάχθηκε, εν συντομία, η ολοκλήρωση των επτά ουρανών σε δύο ημέρες. Μία από αυτές τις δύο ημέρες είναι η δημιουργία της αρχέγονης ύλης, πριν από τη δημιουργία της γης, και η άλλη είναι η ημέρα της διαμόρφωσης των σωμάτων, η οποία, όπως αναφέρεται στο Σουρά Αλ-Α’ράφ, αποτελεί μία από τις έξι ημέρες. Ή, μία είναι πριν από τη δημιουργία της γης και η άλλη μετά τη δημιουργία της γης. Διότι η δημιουργία ορισμένων ουράνιων σωμάτων, όπως η Σελήνη, η Αφροδίτη και ο Ερμής, έγινε μετά τη δημιουργία της γης.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτές οι δύο ημέρες, είναι πιθανό να αντιπροσωπεύουν, από πλευράς θεϊκής βούλησης, τον κόσμο τούτο και τον κόσμο της μετά θάνατον ζωής. Τα έπλασε και τα ολοκλήρωσε με τέτοια τελειότητα. Σε κάθε ουρανό αποκάλυψε την εντολή που του ανήκει. Σε κάθε «ουρανό» ενέπνευσε στους αγγέλους τις εντολές για τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα εκεί, και αυτό αποτελεί μέρος της «ολοκλήρωσης». Επειδή η δύναμη του Υπέρτατου Δημιουργού εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται με την εμφάνιση και την ολοκλήρωση όλων αυτών, σε αυτό το σημείο γίνεται μετάβαση από την «απουσία» (τρίτο πρόσωπο) στην «ομιλία» (πρώτο πρόσωπο), και λέγεται: «Και στολίσαμε τον ουρανό του κόσμου τούτου με λαμπτήρες, δηλαδή με λαμπερά φώτα».

Και τα προστατεύσαμε. Οι δαίμονες δεν μπορούν να τα πλησιάσουν. Αυτό είναι το θέλημα του Αλλάχ, του Αγίου και Παντογνώστη.

Ένα παράδειγμα της αρμονίας μεταξύ του Κορανίου και της σύγχρονης επιστήμης είναι το θέμα της ηλικίας του σύμπαντος: Οι κοσμολόγοι υπολογίζουν την ηλικία του σύμπαντος σε χρόνια. Στο Κοράνι, αναφέρεται ότι ολόκληρο το σύμπαν δημιουργήθηκε σε 6 ημέρες. Αυτές οι χρονικές περίοδοι, που φαίνονται αρχικά διαφορετικές, παρουσιάζουν στην πραγματικότητα μια εκπληκτική αρμονία. Στην ουσία, και οι δύο αριθμοί που έχουμε για την ηλικία του σύμπαντος είναι σωστοί. Δηλαδή, το σύμπαν δημιουργήθηκε σε 6 ημέρες, όπως αναφέρεται στο Κοράνι, και αυτή η περίοδος αντιστοιχεί σε όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο.

Πρότεινε ότι ο χρόνος είναι σχετικός, ότι ο συντελεστής ροής του χρόνου αλλάζει ανάλογα με τον τόπο, την ταχύτητα του ταξιδιώτη και τη δύναμη της βαρύτητας εκείνη τη στιγμή. Η διάρκεια δημιουργίας του σύμπαντος, η οποία αναφέρεται σε επτά διαφορετικά εδάφια του Κορανίου, παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, αν ληφθούν υπόψη αυτές οι διαφορές στον συντελεστή ροής του χρόνου. Μπορούμε να το θεωρήσουμε και όπως αναφέρεται στο Κοράνι. Διότι, λαμβάνοντας υπόψη τη σχετικότητα του χρόνου, αναφέρεται μόνο σε ένα χρονικό διάστημα 24 ωρών, όπως γίνεται αντιληπτό στη Γη με τις σημερινές συνθήκες. Ωστόσο, σε ένα άλλο μέρος του σύμπαντος, σε άλλη στιγμή και συνθήκες, είναι ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Πράγματι, η λέξη “έξι ημέρες” (sitteti eyyamin) που εμφανίζεται σε αυτά τα εδάφια (Σούρα αλ-Σετζντέ, 4; Σούρα Γιουνους, 3; Σούρα Χουντ, 7; Σούρα αλ-Φουρκαν, 59; Σούρα αλ-Χαντίντ, 4; Σούρα Καφ, 38; Σούρα αλ-Α’ράφ, 54) έχει, εκτός από τη σημασία της, και άλλες σημασίες.

Στα πρώτα στάδια του σύμπαντος, ο χρόνος κυλούσε πολύ, πολύ πιο γρήγορα από ό,τι είμαστε συνηθισμένοι σήμερα. Ο λόγος είναι ο εξής: κατά τη Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν ήταν συμπιεσμένο σε ένα πολύ μικρό σημείο. Η διαστολή του σύμπαντος από τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης και η διάταση του όγκου του σύμπαντος έχουν μετατοπίσει τα όρια του σύμπαντος σε δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Πράγματι, η διάταση του διαστήματος από τη Μεγάλη Έκρηξη είχε πολύ σημαντικές συνέπειες στο ρολόι του σύμπαντος.

Ο παγκόσμιος χρόνος επιβραδύνθηκε πολλές φορές. Κατά τη δημιουργία του σύμπαντος, ο συντελεστής ροής του παγκόσμιου χρόνου -όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα- ήταν εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος, δηλαδή ο χρόνος κυλούσε ταχύτερα. Επομένως, ενώ εμείς στη Γη ζούμε εκατομμύρια λεπτά, για τον παγκόσμιο χρόνο περνάει μόλις ένα λεπτό.

Υπολογιζόμενο με βάση τη σχετικότητα του χρόνου, αυτό ισοδυναμεί με 6 εκατομμύρια φορές εκατομμύριο (τρισεκατομμύρια) ημέρες. Διότι το κοσμικό ρολόι κινείται εκατομμύρια φορές εκατομμύρια φορές πιο γρήγορα από το ρολόι στη Γη. Ο αριθμός των ετών που αντιστοιχεί σε 6 τρισεκατομμύρια ημέρες είναι περίπου 16.427.000.000. Αυτός ο αριθμός βρίσκεται εντός του εκτιμώμενου εύρους ηλικίας του σύμπαντος σήμερα.

6.000.000.000.000 ημέρες / 365,25 = έτη

Από την άλλη πλευρά, καθεμιά από τις έξι ημέρες της δημιουργίας αντιστοιχεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο συντελεστής ροής του χρόνου μειώνεται αντιστρόφως ανάλογα με την διαστολή του σύμπαντος. Από το Big Bang, κάθε φορά που το μέγεθος του σύμπαντος διπλασιάζεται, ο συντελεστής ροής του χρόνου μειώνεται στο μισό. Καθώς το σύμπαν μεγάλωνε, ο ρυθμός διπλασιασμού του επιβραδύνθηκε με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό. Αυτός ο ρυθμός διαστολής είναι ένα ευρέως γνωστό επιστημονικό γεγονός, που περιγράφεται σε εγχειρίδια σε όλο τον κόσμο.

* Από την αρχή του χρόνου, η δημιουργία διήρκεσε 24 ώρες. Ωστόσο, αυτή η διάρκεια ισοδυναμεί με 8.000.000.000 χρόνια, όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο στη Γη.

* Η δημιουργία διήρκεσε 24 ώρες. Ωστόσο, με την αντίληψή μας, διήρκεσε το μισό της προηγούμενης ημέρας. Δηλαδή 4.000.000.000 χρόνια.

) διήρκεσε πάλι το μισό της προηγούμενης ημέρας, δηλαδή της 2ης ημέρας. Δηλαδή 2.000.000.000 χρόνια.

1.000.000.000 έτη,

500.000.000 χρόνια,

Διήρκεσε 250.000.000 χρόνια.

Οι έξι ημέρες της Δημιουργίας, δηλαδή οι έξι περίοδοι, όταν αθροίζονται με βάση το γήινο χρόνο, δίνουν ένα έτος. Αυτός ο αριθμός παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με τις σύγχρονες εκτιμήσεις.

Αυτά τα αποτελέσματα αποτελούν αλήθειες που αποδεικνύει η επιστήμη του 21ου αιώνα. Αυτή η αρμονία μεταξύ του Κορανίου και της επιστήμης είναι ένα από τα θαυματουργά αποδεικτικά στοιχεία ότι το Κοράνι είναι η αποκάλυψη του Θεού, του Παντογνώστη και Δημιουργού.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις