– Ποιες από αυτές τις σκέψεις είναι πιο σημαντικές;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η επίλυση προβλημάτων αναφέρεται στην εννοιολογική σκέψη, στην αναζήτηση λύσεων και στη σκέψη που στοχεύει στην επίλυση προβλημάτων.
Είναι η διαδικασία εξαγωγής συμπεράσματος για το σύνολο, με βάση τα χαρακτηριστικά των μερών του. Για παράδειγμα, η έννοια “άνθρωπος” είναι ένα σύνολο. Η εξαγωγή συμπεράσματος για το σύνολο, με βάση τα χαρακτηριστικά των μερών του, όπως η ικανότητα σκέψης, ομιλίας και γέλιου, αποτελεί “επαγωγή”.
Αντίθετα από την επαγωγή, η παραγωγή σημαίνει την επέκταση των ιδιοτήτων που υπάρχουν σε ένα σύνολο/μια ολότητα σε όλα τα μέλη του. Για παράδειγμα, η μέθοδος συλλογισμού στο σχήμα είναι μια παραγωγική μέθοδος.
Είναι η συστηματική και γρήγορη προσέγγιση των ανθρώπων στα γεγονότα. Αν υπάρχει ένα πρόβλημα, σίγουρα υπάρχει και μια λύση, και η αναζήτηση λύσης με αυτή τη σκέψη είναι προϊόν μαθηματικής σκέψης. Τα μαθηματικά δεν αποτελούνται μόνο από αριθμούς και ψηφία, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά είναι επίσης μαθηματική ανάλυση, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και ικανότητα αφηρημένης σκέψης.
Κάθε μία από αυτές τις μεθόδους έχει τη δική της σημασία, ανάλογα με την περίσταση.
Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος της μετάβασης από τον καλλιτέχνη στο έργο και από το έργο στον καλλιτέχνη.
Για παράδειγμα, ο Μιμάρ Σινάν και το Σουλεϊμανιέ, και τα δύο αποτελούν απόδειξη το ένα για το άλλο. Πρώτα, εξετάζουμε την ανυπέρβλητη ιδιοφυΐα του Σινάν, την εξαιρετική του ικανότητα στην αρχιτεκτονική, την θαυμάσια γνώση των καλλιτεχνικών λεπτομερειών και, αφού τον γνωρίσουμε από αυτή την πλευρά, δείχνουμε το Σουλεϊμανιέ. Εδώ, έχουμε μια συλλογιστική από τον δημιουργό στο έργο, με άλλα λόγια, από την αιτία στο αποτέλεσμα. Αυτή η συλλογιστική ονομάζεται έτσι.
Ή, πρώτα μελετάμε το Σουλεϊμάνιγιε σε όλες του τις πτυχές, θαυμάζουμε την τέχνη του και τελικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα: Αυτή τη φορά, έχουμε μια συλλογιστική από το αποτέλεσμα στην αιτία, από το συμπέρασμα στην αρχή. Αυτή η συλλογιστική ονομάζεται…
Μιλάμε για την ευσπλαχνία, την τρυφερότητα, τη συμπόνια και τη γενναιοδωρία ενός ατόμου. Εδώ, περνάμε από την αιτία στο αποτέλεσμα. Από την άλλη πλευρά, γινόμαστε μάρτυρες του γεγονότος ότι μια ομάδα φτωχών τρέφεται καθημερινά και ότι όλες οι ανάγκες τους, όπως στέγαση, ρούχα και καύσιμα, ικανοποιούνται αδιάλειπτα. Αποδίδουμε ευθύνη. Έτσι, περνάμε από το αποτέλεσμα στην αιτία.
Στο Κοράνι υπάρχουν παραδείγματα και των δύο τύπων συλλογισμού. Στην αρχή της Σούρας Φάτιχα αναφέρονται και οι δύο αποδείξεις. Με την φράση «…και ο Κύριος των κόσμων…» πρώτα τονίζεται η θαυμαστή διακυβέρνηση των κόσμων και στη συνέχεια διατυπώνεται η απόφαση. Εδώ έχουμε συλλογισμό από το αποτέλεσμα προς την αιτία.
Στη συνέχεια, αναφέρονται τα ονόματα Ραχμάν και Ραχίμ, και τονίζεται ότι ο Αλλάχ είναι «ο κύριος της ημέρας της κρίσης». Με την διδασκαλία του νοήματος, γίνεται μια συλλογιστική από το αίτιο στο αποτέλεσμα, από τις αιτίες στο αποτέλεσμα.
Στο «Δέκατο Λόγο» από το σύνολο των έργων του Νουρ, υπάρχουν πολλά παραδείγματα και των δύο επιχειρημάτων. Σε αυτό το υπέροχο κείμενο, η ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής αποδεικνύεται με βάση τα ονόματα του Θεού. Αυτό είναι ένα…
Για παράδειγμα, έχει διατυπωθεί μια απόφαση με βάση το όνομα Χακίμ (Σοφός). Ωστόσο, η υπόθεση δεν σταμάτησε εκεί. Αναφέρθηκαν αποδείξεις ότι ο Θεός είναι Χακίμ και εξηγήθηκε από διάφορες οπτικές γωνίες ότι “η άπειρη σοφία του Παντοδύναμου Θεού, ο οποίος κάνει τα πάντα με σοφία και έχει πολλά οφέλη και σκοπούς σε κάθε πράξη του, δεν θα επιτρέψει μια αστοχία όπως η μη ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής”. Έτσι, πρώτα αποδείχθηκε ότι ο Θεός είναι Χακίμ με βάση τις εκδηλώσεις σοφίας στον κόσμο, και στη συνέχεια το όνομα Χακίμ χρησιμοποιήθηκε ως απόδειξη για την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής.
Από την άλλη πλευρά, στο Ένατο Λόγο, με πολύ συνοπτικό τρόπο, παρουσιάζεται στην κρίση της λογικής. Αποδεικνύεται η ύπαρξη της μετά θάνατον ζωής, με αναλογία την έλευση της αυγής μετά τη νύχτα και της άνοιξης μετά το χειμώνα. Και εδώ υπάρχει συλλογισμός από το αποτέλεσμα στην αιτία. Δηλαδή, ο Δημιουργός αυτών των έργων, μπορεί να φέρει και την μετά θάνατον ζωή.
Ας δούμε τώρα την εξαιρετική παρατήρηση του Δασκάλου μας, μετά από αυτή τη σύντομη εξήγηση:
(Αλληλογραφία)
Η απόδειξη αυτής της αρχής έρχεται ως εξήγηση. Δηλαδή, εφόσον ο Θεός υπάρχει, τότε θα στείλει προφήτες και θα αποκαλύψει τον εαυτό του στους ανθρώπους, θα τους διδάξει το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το ωραίο και το άσχημο, με λίγα λόγια, ό,τι τον ευχαριστεί και ό,τι τον δυσαρεστεί. Εδώ, η θεότητα αποδεικνύεται από την αποστολή των προφητών.
Από την άλλη πλευρά, η άριστη ηθική του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), το γεγονός ότι τον αποκαλούσαν αξιόπιστο, και η εμφάνιση χιλιάδων θαυμάτων που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιτύχει, αποτελούν αποδείξεις ότι είναι ο Αγγελιοφόρος του Θεού. Εδώ έχουμε μια συλλογιστική από το αποτέλεσμα στην αιτία. Στο σύνολο των έργων του Νουρ, δίνονται πολλά παραδείγματα τόσο για την αποδεικτική συλλογιστική (burhan-ı limmî) όσο και για την αποδεικτική συλλογιστική από το αποτέλεσμα (burhan-ı innî), αλλά δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο εξής σημείο:
Η επανειλημμένη αναφορά στη δημιουργία του ανθρώπου στο λόγο του Θεού, η επισήμανση της τάξης και της τελειότητας της γης και του ουρανού, η αναφορά στη δημιουργία πολλών ζώων, από την καμήλα μέχρι τη μέλισσα, όλα αυτά ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Αυτά ικανοποιούν τις υγιείς διάνοιες και αποτελούν μέσο καθοδήγησης για τις αδιάφθαρτες καρδιές και τις αμόλυντες συνειδήσεις. Η έμφαση που έδινε ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) στη σκέψη, πηγάζει από αυτό το μυστικό.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
