Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, αναφέρει σε ένα ιερό στίχο:
«Ο Αλλάχ βεβαίως διατάσσει τη δικαιοσύνη, την ευπραξία και τη βοήθεια προς τους συγγενείς, και απαγορεύει την ακολασία, την κακία και την αδικία.»
(Αλ-Ναχλ, 16/90)
λέει. Άρα, ο Θεός δεν εγκρίνει την αδικία και τη διαφθορά.
Ο απόλυτα δίκαιος Θεός ποτέ δεν αδιαφορεί για τις πράξεις των αδικούντων, και όσοι διαπράττουν αδικία και προδοσία, αναμφίβολα θα λογοδοτήσουν ενώπιον της Θείας Δικαιοσύνης μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Επιπλέον, ένα άλλο ιερό εδάφιο εξηγεί πόσο επικίνδυνο είναι όχι μόνο να υποστηρίζεις τους δυνάστες, αλλά ακόμη και να τρέφεις συμπάθεια για αυτούς και να αποδέχεσαι τις αδικίες τους:
«Μην κλίνετε προς τους αδικούντες, γιατί θα σας αγγίξει η φωτιά (η τιμωρία της κόλασης).»
(Χουντ, 11/113)
Σε ένα ιερό στίχο επίσης
«Ο Αλλάχ σάς διατάσσει να παραδίδετε τις εμπιστοσύνες σε εκείνους που τις αξίζουν και να κρίνετε με δικαιοσύνη όταν κρίνετε ανάμεσα στους ανθρώπους.»
(Νίσα, 4/58)
παρακαλείται. Ένα σημείο που αξίζει να σημειωθεί εδώ είναι όσον αφορά τη δικαιοσύνη
«πιστοί»
δεν λέγεται
“άνθρωποι”
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φερόμαστε δίκαια σε όλους, αδιακρίτως φίλου ή εχθρού.
Πράγματι, το ακόλουθο ιερό εδάφιο διδάσκει την ίδια αλήθεια:
«Όποιος κάνει καλό, έστω και όσο ένα ατομικό βάρος, θα το δει. Και όποιος κάνει κακό, έστω και όσο ένα ατομικό βάρος, θα το δει.»
(Αλ-Ζιλζάλ, 99/7-8)
Στο Ισλάμ, μια από τις σημαντικές αρχές της δικαιοσύνης είναι ότι κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος για τα λάθη κάποιου άλλου, ούτε οι συγγενείς, οι φίλοι, το έθνος ή το κράτος του. Ο Θεός, στο Ιερό Κοράνι, αναφέρει:
«Κανένας αμαρτωλός δεν φέρει το αμάρτημα του άλλου.»
(Φατίρ, 35/18)
Ο καθένας θα υποστεί την τιμωρία για τις δικές του αμαρτίες. Μόνο εκείνος που διέπραξε το έγκλημα πρέπει και θα υποστεί την τιμωρία. Ωστόσο, αν κάποιος προκάλεσε την αμαρτία κάποιου άλλου, τότε και ο δράστης και ο υποκινητής θα τιμωρηθούν.
Ο Θεός, για να αποτρέψει τους ανθρώπους από το να παραβιάζουν τα δικαιώματα ο ένας του άλλου, έχει ορίσει πολλούς περιορισμούς στο Κοράνι, τους οποίους ονομάζει «τα όρια του Θεού». Προειδοποιεί με απειλές και διδάσκει ότι όσοι παραβιάζουν αυτά τα όρια θα είναι άδικοι και θα υποστούν θεία τιμωρία.
Ο Προφήτης μας, σε ένα από τα ιερά χαντίθ του, είπε τα εξής:
«Ο Θεός θα τιμωρήσει όσους βασανίζουν ανθρώπους στον κόσμο, στην άλλη ζωή.»
(Αμπού Νταβούντ, Χαράτζ, 32)
Ο Θεός, στο Ιερό Κοράνι, προειδοποιεί σε πολλά εδάφια ότι η μοίρα των αδικητών λαών που δεν κυβερνούν με δικαιοσύνη θα είναι πολύ άσχημη. Ας αναφέρουμε, για παράδειγμα, δύο από αυτά:
«Πολλές πόλεις καταστρέψαμε, γιατί οι κάτοικοί τους αδικηματούσαν. Τώρα τα σπίτια τους είναι ερειπωμένα, τα πηγάδια τους εγκαταλειμμένα, τα παλάτια τους άδεια.»
(Χατζ, 22/45)
«Καταστρέψαμε πολλές πόλεις με σκληρόκαρδους κατοίκους και μετά από αυτούς δημιουργήσαμε άλλους λαούς.»
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/11)
Η ισλαμική θρησκεία ορίζει την τήρηση των δικαιωμάτων και των νόμων και για τους ανθρώπους που ανήκουν σε άλλες θρησκείες. Σε περίοδο ειρήνης, τα δικαιώματά τους προστατεύονται ακριβώς όπως τα δικαιώματα των μουσουλμάνων. Πράγματι, στη Χαναφιτική σχολή, «
Σε καιρό ειρήνης, ένας μουσουλμάνος που αδικαιολόγητα σκοτώνει έναν μη μουσουλμάνο υπόκειται επίσης σε αντίποινα.
“, δηλαδή και αυτός καταδικάζεται σε θάνατο.
Ο Προφήτης μας απειλεί τέτοιους ανθρώπους σε ένα ιερό χαντίθ ως εξής:
«Όποιος καταπιέζει έναν αθώο, εγώ είμαι ο εχθρός του. Και όποιος είναι εχθρός μου, εγώ θα τον πιάσω από το λαιμό στην άλλη ζωή.»
(Keşfü’l Hafa, II/218, αριθμός χαντίθ: 2341)
Ενώ η αλήθεια είναι αυτή, η αιτία της εμπλοκής ορισμένων μουσουλμάνων, απομακρυσμένων από το πνεύμα του Ισλάμ, σε τρομοκρατία και καταπίεση, πρέπει να αναζητηθεί όχι στη θρησκεία, αλλά στην άγνοιά τους και στην υποταγή τους στις επιθυμίες τους.
Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στο λάθος· ένα λάθος που διαπράττει τον καταδικάζει. Το να επιχειρήσει κανείς να καταδικάσει τη θρησκεία του εξαιτίας αυτού του προσωπικού λάθους, είναι άδικο και αδικαιολόγητο.
Είναι απαραίτητο να αναφερθούμε εν συντομία σε ένα πολύ σημαντικό σημείο επί του θέματος:
Οι κύκλοι που εμποδίζουν τους μουσουλμάνους να μάθουν και να ζήσουν το αληθινό Ισλάμ από τις πρωταρχικές πηγές του, τους παρασύρουν στην ακολασία, τους απομακρύνουν από τη θρησκεία και τους καταδικάζουν στη φτώχεια με την αδίστακτη εκμετάλλευση των χωρών τους, φέρουν την κύρια ευθύνη για την καταστροφή της αναρχίας που υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι. Θα ήταν πιο σωστό για αυτά τα δίκτυα συμφερόντων να κάνουν αυτοκριτική και να ελέγξουν τη συνείδησή τους, αντί να κατηγορούν τους άλλους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
