– Διάβασα ότι στο Ισλάμ, η τιμωρία για την εσκεμμένη δολοφονία ενός μη μουσουλμάνου που τελεί υπό την προστασία των μουσουλμάνων δεν είναι η ανταπόδοση (κίσσας). Δηλαδή, ένας μουσουλμάνος μπορεί να σκοτώσει έναν ζιμμή αυθαίρετα και να μην υποστεί την ποινή της ανταπόδοσης.
– Σύμφωνα με τα Χαντίθ, ένας πιστός δεν πρέπει να σκοτώνεται για χάρη ενός απίστου…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όποιος σκοτώνει εσκεμμένα έναν άλλον, θανατώνεται και ο ίδιος, εάν οι συγγενείς του θύματος ζητήσουν αντίποινα.
Σύμφωνα με τους Χαναφίτες:
Ένας ελεύθερος μουσουλμάνος θανατώνεται με αντίποινα για έναν ελεύθερο μουσουλμάνο, όπως και ένας ζιμμή (μη μουσουλμάνος πολίτης) και ένας σκλάβος θανατώνονται με αντίποινα. Δηλαδή,
Ένας ελεύθερος μουσουλμάνος που σκοτώνει έναν σκλάβο ή έναν ζιμμή (μη μουσουλμάνο υπήκοο) θανατώνεται επίσης.
Σύμφωνα με αυτό, όποιος σκοτώσει άδικα έναν ζιμμή (μη μουσουλμάνο υπήκοο) σε μια ισλαμική χώρα, θα τιμωρηθεί ανάλογα με τη φύση του φόνου.
αντιποίνων ή άλλων ποινών
εφαρμόζεται. Ο δράστης είναι μουσουλμάνος,
υπόχρεος φόρου ή αλλοδαπός με άδεια παραμονής (με διαβατήριο)
ό,τι και να γίνει, η απόφαση δεν αλλάζει.
Ιμάμ Μαλίκ, Σαφί,
Σύμφωνα με τους μελετητές, συμπεριλαμβανομένων των Αχμέντ και Λέις,
Ένας ελεύθερος μουσουλμάνος δεν θανατώνεται για έναν ζιμμή.
Αν ένας ζιμμή σκοτώσει έναν άλλον ζιμμή, η ποινή της ανταπόδοσης ισχύει ακόμα και αν ο δράστης ασπαστεί το Ισλάμ αργότερα. Σε αυτό το θέμα υπάρχει ομοφωνία.
Σύμφωνα με το Ισλάμ, όλοι οι άνθρωποι είναι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας.
Η ακόλουθη δήλωση του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είναι ιδιαίτερα σημαντική για το θέμα μας:
«Ω άνθρωποι! Να ξέρετε ότι ο Κύριός σας είναι ένας. Και ο πατέρας σας είναι ένας. Να ξέρετε ότι ο Άραβας δεν υπερέχει του μη Άραβα, ούτε ο μη Άραβας του Άραβα, ούτε ο ερυθρόδερμος του μελαψού, ούτε ο μελαψός του ερυθρόδερμου. (Είστε όλοι ίσοι). Η υπεροχή και η αρετή έγκειται μόνο στην ευσέβεια… Σας το ανήγγειλα;»
(Μουσνέδ, 5/411)
“Το ουσιώδες για τον άνθρωπο είναι η ελευθερία.”
(Merginani, al-Hidaye, Κάιρο; 1965, 2/173)
και
“Είναι αμαρτία να χύνεις ανθρώπινο αίμα χωρίς νόμιμη αιτία, όπως ορίζεται ρητά από το ιερό κείμενο.”
Επομένως,
“ασφάλεια ζωής”
και
“ελευθερία”
Δεν χρειάζεται απόδειξη. Είναι ένα φυσικό δικαίωμα.
Είναι βέβαιο ότι η δολοφονία ενός ανθρώπου χωρίς νόμιμη αιτία σημαίνει περιφρόνηση της ασφάλειας της ζωής όλων των ανθρώπων. Η τιμωρία μιας τέτοιας πράξης με τον πιο αυστηρό τρόπο είναι απαραίτητη για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Πράγματι, στο Κοράνι αναφέρεται:
«Σας επιβάλλεται η ανταπόδοση (η εκδίκηση) για τους φονιάδες (αυτούς που σκοτώνουν).»
και
«Στην ανταπόδοση υπάρχει ζωή για εσάς.»
(Αλ-Μπακαρά, 2/187-179)
η απόφαση έχει εκδοθεί.
Αντιποίνων;
είναι η επιβολή στον δράστη μιας πράξης, μιας πράξης όμοιας (ίδιας) με αυτήν που διέπραξε.
Στην αρχή της ανταπόδοσης (κίσσας), υπάρχει η έννοια της ανταλλαγής. Γι’ αυτό, στην εσκεμμένη ανθρωποκτονία, η κίσσα είναι η ίδια η πράξη της ανθρωποκτονίας, μια δεύτερη ανθρωποκτονία. Δηλαδή, ο δολοφόνος θανατώνεται σε αντάλλαγμα για τον θάνατο του θύματος.
Σε μια ισλαμική διακυβέρνηση:
“ανταπόδοση”
και
“δίαιτα”
Δεν πρόκειται για διάταξη που αφορά μόνο τους μουσουλμάνους. Εάν ένας μουσουλμάνος σκοτώσει εσκεμμένα έναν μη μουσουλμάνο (ζιμμή), θα του επιβληθεί η ποινή της ανταπόδοσης (κισάς).
(Μεργινάνι, 4/160)
Διότι ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) επέβαλε την ποινή της ανταπόδοσης σε όποιον σκότωνε έναν μη μουσουλμάνο από τους υπόχρεους καταβολής φόρου (ζιμμή) και:
“Φυσικά, εγώ είμαι ο πλέον κατάλληλος να διεκδικήσω τα δικαιώματα αυτών που βρίσκονται υπό την προστασία μου.”
(Μπουχάρι, Δίαιτα, 22) είπε.
Ο Αλί (ο Θεός να τον ευλογεί):
”
Η καταβολή φόρου υποτελείας (τζιζιέ) από τους αλλόθρησκους (μη μουσουλμάνους) γίνεται για να είναι τα αγαθά τους σαν τα δικά μας και το αίμα τους σαν το δικό μας.
(Μόλλα Χουσρέφ, Ντύρερ, Κωνσταντινούπολη, 1307, 5/91)
αναφερόμενος/η στη νομική κατάσταση.
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν):
“Μουσουλμάνος δεν σκοτώνεται για χάρη ενός απίστου.”
Το χαντίθ αφορά τους πολεμιστές που δεν έχουν υπογράψει σύμφωνο προστασίας και πολεμούν εναντίον του Ισλάμ. Διότι
πολεμικός
(Ο άπιστος που πολεμάει το Ισλάμ)
Το αίμα δεν είναι αθώο. Ακόμη και αν ένας αλλοδαπός με διαβατήριο σκοτώσει έναν πολεμιστή, δεν θα του επιβληθεί η ποινή της ανταπόδοσης.
(βλ. Merginani, 4/160)
Επομένως, ο ζιμμή (μη μουσουλμάνος) που κατοικεί σε μια ισλαμική χώρα είναι νομικά ανώτερος από τον μουσουλμάνο μυστέμιν που κατοικεί σε μια εχθρική χώρα.
(Μολλά Χουσρέβ, 2/ 363)
Διότι δεν επιβάλλεται η ποινή της ανταπόδοσης (κίσας) για τη δολοφονία ενός μουσουλμάνου που κατοικεί σε εχθρική επικράτεια (νταρ-ουλ-χαρμπ). Αλλά για εκείνον που κατοικεί σε επικράτεια του Ισλάμ (νταρ-ουλ-ισλάμ)…
μη μουσουλμάνος
(ζιμμή)
Όποιος σκοτώνει, θα θανατώνεται με αντίποινα!
Μερικά από τα επιχειρήματα των μελετητών που λένε ότι ένας μουσουλμάνος που σκότωσε σκόπιμα έναν ζιμμή πρέπει επίσης να σκοτωθεί, μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
α) Διαδικαστικοί λόγοι:
– Εάν δεν υπάρχει ένδειξη ότι οι διατάξεις που θεσπίσθηκαν από τους προηγούμενους νομοθέτες έχουν καταργηθεί, τότε ισχύουν και για τους μεταγενέστερους. Σε αυτή την έννοια, στο Κοράνι:
«Εκεί τους επιβάλαμε την αρχή: ψυχή αντί ψυχής…»
(Αλ-Μα’ίντα, 5/32, 45)
αναφέρεται.
– Η διατροφή των αχλ-ι κιτάπ και των υπολοίπων είναι η ίδια με τη διατροφή των μουσουλμάνων. Διότι με τη σύμβαση ζιμμέ, οι ζιμμήδες αποδέχονται τις ισλαμικές διατάξεις στο πεδίο του δικαίου. Επομένως, εάν ένας μουσουλμάνος σκοτώσει σκόπιμα έναν ζιμμή, επιβάλλεται η κίσα (αντιποίνηση).
(Σεϊμπανί, Κιτάμπ αλ-Χουτζέ, Βηρυτός, 1983, 4//322)
β) Λόγοι μεταφοράς:
–
«Σας επιβάλλεται η ανταπόδοση (κίσσας) για τους φονευθέντες».
(Αλ-Μπακάρα, 2:178)
Η φράση που αναφέρεται στο ιερό κείμενο είναι γενική και περιλαμβάνει όλους τους νεκρούς.
– “Μουσουλμάνος δεν θανατώνεται για την ανταλλαγή ενός απίστου.”
(Ιμπν Μάτζε, Δίαιτα, 21)
που αναφέρεται στο χαντίθ
άπιστος
Η λέξη αυτή αναφέρεται σε εκείνους με τους οποίους είμαστε σε πόλεμο. Διότι, κατά το έθος,
“άπιστος”
όταν αναφέρεται συγκεκριμένα
”
αληθινός άπιστος
“μη μουσουλμάνοι με τους οποίους βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση”
κατανοητό.
(Μαουσιλί, Ιχτιγιάρ, 5/27)
– “Ο ζιμμής δεν υπόκειται σε ποινή ανταπόδοσης (κίσσας) εντός της ζιμμετικής του ιδιότητας.”
Η φράση αποδίδεται στον πιστό, οπότε η σημασία είναι η εξής: Δεν εφαρμόζεται η αρχή της ανταπόδοσης (κισάς) σε πιστό που σκότωσε άπιστο, ούτε σε προστατευόμενο (ζιμμή) που σκότωσε εχθρικό άπιστο.
(Κασάνι, Μπεντάι, 7/237)
– Σύμφωνα με την αφήγηση του Ιμάμ Μωάμεθ, ένας μουσουλμάνος είχε σκοτώσει έναν από τους αχλ-ι ζιμμέ. Όταν το θέμα αναφέρθηκε στον Προφήτη (ειρήνη ας είναι μαζί του), είπε:
“Εγώ είμαι από τους πρώτους που φροντίζουν για την περιουσία του.”
Έπειτα διέταξε και εφάρμοσαν το νόμο της ανταπόδοσης (κισάς) στον Μουσουλμάνο.
(Κιτάμπ αλ-Χουτζέ, 4/329-345)
γ) Λογικά επιχειρήματα:
– Η εφαρμογή του νόμου της ανταπόδοσης σε έναν μουσουλμάνο που σκότωσε έναν ζιμμή (μη μουσουλμάνο υπήκοο) βασίζεται σε πιο δίκαιες αιτίες από την εφαρμογή του νόμου της ανταπόδοσης σε έναν μουσουλμάνο που σκότωσε έναν άλλο μουσουλμάνο. Διότι, όταν υπάρχει θρησκευτική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και σε κατάσταση κανονικής οργής, μπορεί να υπάρξει φόνος. Επομένως, εάν ο ζιμμή θεωρηθεί εχθρός και σκοτωθεί, η ανταπόδοση είναι απαραίτητη. Διαφορετικά, η ασφάλεια της ζωής του ζιμμή δεν θα προστατεύεται πλήρως.
Συμβόλαιο ενεχύρου
πρέπει να αναγνωριστεί ότι τους εξίσωσε με τους Μουσουλμάνους στην προστασία της ζωής, της περιουσίας, της θρησκείας, της τιμής και των άλλων δικαιωμάτων.
– Εφόσον έχει συναφθεί σύμβαση προστασίας (ζιμμή) με τον ζιμμή, η ζωή του προστατεύεται από το νόμο, όπως και η ζωή ενός μουσουλμάνου. Επιπλέον, η θρησκευτική ομοφροσύνη δεν είναι απολύτως απαραίτητη για την εφαρμογή της αρχής της ανταπόδοσης (κισάς).
(Κασάνι, 7/237)
– Η μη επιβολή της αρχής της ανταπόδοσης σε μουσουλμάνο που σκότωσε έναν ζιμμή θα τους οδηγούσε να μην αποδέχονται τη σύμβαση ζιμμή, γεγονός που θα προκαλούσε τεράστιες ζημιές στο ισλαμικό κράτος.
(Μαουσιλί, 5/27)
Οι μακροχρόνιες συζητήσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των ισλαμικών νομικών, και ιδιαίτερα η άποψη των Χαναφιτών, αναδεικνύουν τη σημασία που έδωσαν οι μουσουλμάνοι στις μειονοτικές ομάδες από τις πρώτες κιόλας περιόδους του Ισλάμ. Ακόμη και αν η άποψή τους προκαλούσε ανησυχία και αναστάτωση στο κοινό, οι Χαναφίτες επέμειναν σε αυτήν, προκειμένου να διασφαλίσουν τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να διατηρήσουν την κοινωνική τάξη.
(βλ. Bardakoğlu, Ali. Μεθοδολογικές Διαφωνίες και Συνέπειες στο Ισλαμικό Δίκαιο, σημειώσεις μαθημάτων, Καισάρεια 1987, σ. 64)
του Ισλαμικού συμβουλίου
“Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Ισλάμ”
της ανακοίνωσης που δημοσίευσε με το όνομα,
“Δικαίωμα στη ζωή και δικαίωμα στην ισότητα”
Η εν λόγω διάταξη είναι σημαντική για την αντανάκλαση της άποψης της σχολής Χαναφί σχετικά με το θέμα στη σύγχρονη εποχή,
“Ιδιωτικό Δίκαιο των Πολιτειών”
Είναι επίσης αξιοσημείωτο το γεγονός ότι θέτει τις αρχές που θα αποτελέσουν τη βάση στον τομέα του.
(Για την ανακοίνωση, βλ. Diyanet Dergisi, Τεύχος: 1, Άγκυρα 1992)
Συμπέρασμα
Οι μουσουλμάνοι νομικοί έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την ποινή που πρέπει να επιβληθεί σε έναν μουσουλμάνο που σκοτώνει έναν αλλοδαπό που ζει ανάμεσα σε μουσουλμάνους με σύμβαση προστασίας (zimmet).
Οι αντιλήψεις των κοινωνιών στις οποίες ζουν οι υποστηρικτές των διαφόρων απόψεων, οι σχέσεις τους με ξένα κράτη και οι θρησκευτικές πηγές του θέματος, συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτών των πεποιθήσεων.
(Κείμενα του Κορανίου και των Χαντίθ)
και οι διαφορές στις ερμηνείες, καθώς και οι αντιλήψεις και οι πηγές των πρακτικών που εφαρμόζονταν σε συγκεκριμένες περιόδους, έπαιξαν ρόλο σε αυτό.
Μεταξύ των μουσουλμάνων νομικών, οι νομικοί της Χαναφιτικής σχολής
«να προβλέπουν την επιβολή της ποινής της ανταπόδοσης (κισάς) σε μουσουλμάνο που σκοτώνει ζιμμή»
Αν και η άποψή τους αποτελεί μειοψηφία, είναι αξιοσημείωτη τόσο για τη συμβατότητά της με την πράξη, όσο και για την προσοχή που δίνει στην ισότητα των ανθρώπων, στην ισότιμη προστασία των δικαιωμάτων και στις ελευθερίες που αναγνωρίζονται στις μειονότητες που ζουν σε ένα κράτος που αποτελείται από μουσουλμάνους, όπως ορίζει η ισλαμική θρησκεία.
Στη σύγχρονη εποχή, όπου οι διακρατικές σχέσεις έχουν φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο, η έννοια του διεθνούς δικαίου έχει διαδοθεί σε ορισμένους κλάδους του δικαίου και η ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, παρά τις θεμελιώδεις διαφορές όπως η θρησκεία, η φυλή και η γλώσσα, είναι κυρίαρχη, μπορεί να θεωρηθεί ότι η άποψη της Χαναφιτικής σχολής σκέψης μπορεί να συμβάλει σε τέτοιες ιδέες.
(Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Δρ. Μεντερές Γκιουρκάν, Εφαρμογή του Κισάς σε Μουσουλμάνο που Σκότωσε Ζιμμή, Πανεπιστήμιο Ερτσίγες, Περιοδικό Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών, Τεύχος: 8, Έτος: 1999, σελ. 315-324)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
