– Οι ζιμμήδες, όταν αποδέχονται την υποταγή στο ισλαμικό κράτος και την καταβολή του φόρου (τζιζια), τίθενται υπό προστασία. Απ’ όσο γνωρίζω, ζιμμήδες γίνονται μόνο οι “αχλ-ι κιτάμπ” (οι κάτοχοι θρησκευτικών βιβλίων). Σε ορισμένα μέρη, συνάντησα την άποψη ότι οι “μουσρίκ” (ειδωλολάτρες) διαχωρίζονται από τους “αχλ-ι κιτάμπ”.
– Λοιπόν, στο Ισλαμικό κράτος, -εφόσον δεν εμποδίζουν την πρόσκληση [στον Ισλαμ] ή δεν επαναστατούν και υπακούν στο κράτος- αποκτούν και αυτοί το δικαίωμα στη ζωή;
– Ή μήπως μας έχει διαταχθεί να πολεμήσουμε εναντίον τους, ακόμα κι αν αυτοί δεν πολεμούν εναντίον μας;
– Ή μήπως το Ισλαμικό κράτος θα τους σφάξει επειδή είναι ειδωλολάτρες;
– Την ερώτηση αυτή την έκανα επειδή ένας στενός μου φίλος είπε ότι στο Ισλαμικό κράτος οι ειδωλολάτρες δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή. Εγώ είπα ότι ο Προφήτης (σ.α.β.) συγχώρησε τους ειδωλολάτρες κατά την κατάκτηση της Μέκκας, και εκείνος απάντησε: “Ο Προφήτης (σ.α.β.) το έκανε αυτό μόνο για να μην πουν ότι σκότωνε τον λαό του Μωάμεθ”.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Υπόχρεοι πληρωμής φόρου (Ζιμμήδες):
Στους απίστους που έχουν γίνει πολίτες μιας ισλαμικής χώρας,
επειδή υπάρχει μια ενδιάμεση συμφωνία και συνθήκη (υποχρέωση)
“ζιμμή, αχλ-ι ζιμμέτ”
Αυτοί, εκτός από τις θρησκευτικές και δογματικές σφαίρες, έχουν ίσα δικαιώματα με τους μουσουλμάνους. Η φόρμουλα, η οποία βασίζεται σε ένα χαντίθ, είναι η εξής:
“Ό,τι είναι υπέρ εμάς, είναι και υπέρ αυτών, ό,τι είναι εναντίον εμάς, είναι και εναντίον αυτών.”
(Μαβσίλι, Ιχτιγιάρ, 4/119)
Οι νομικοί έχουν συζητήσει ποιοι μη μουσουλμάνοι μπορούν να θεωρηθούν “αχλ-ι ζιμμέτ”. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι αυτό το καθεστώς αφορά μόνο τους “αχλ-ι κιτάμπ” (λαούς της Βίβλου), και άλλοι που θεωρούν ότι είναι επιτρεπτό να συνάπτεται σύμφωνο προστασίας με όλους τους μη μουσουλμάνους. Η ιστορική πρακτική ακολούθησε τη δεύτερη άποψη.
Ο ίδιος ο Προφήτης ανέλαβε να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των μη μουσουλμάνων που υπόκεινται σε αυτό το καθεστώς:
“Σε όποιον έχει συμφωνία μαζί μας”
(υποτελής κ.λπ.)
“Όποιος αδικεί, επιβαρύνει με βάρος πέρα από τις δυνάμεις του ή παίρνει κάτι από κάποιον χωρίς τη συγκατάθεσή του, θα με βρει αντιμέτωπός του την ημέρα της κρίσης.”
(Αμπού Νταβούντ, Ιμάρα, 33)
Επιτρέπεται να επωφελούμαστε από τις γνώσεις και τη δύναμη των απίστων, τόσο σε καιρό πολέμου όσο και σε καιρό ειρήνης.
Είναι επιτρεπτό να ανταλλάσσουμε δώρα μαζί τους, να δεχόμαστε τους χαιρετισμούς τους, να επισκεπτόμαστε τους ασθενείς τους και να συναλλασσόμαστε μαζί τους. Από τις πρακτικές του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) και των συντρόφων του, γίνεται κατανοητό ότι όλα αυτά είναι επιτρεπτά.
Οι μουσουλμάνοι θα επιδεικνύουν σχολαστικότητα στην αποφυγή συμπεριφορών που υποδηλώνουν συμμετοχή, υιοθέτηση, έγκριση ή μίμηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων και πρακτικών των απίστων.
Για λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ απίστων και μουσουλμάνων, βλ.:
– Ιμπν αλ-Καγίμ, Αχκάμ αχλ αλ-Ζίμμε;
– Α. Ζεϊντάν, Αχκάμου’ζ-Ζιμμιγίν;
– Μ. Χαμιντουλλάχ, Διοίκηση του Κράτους στο Ισλάμ;
– H. Karaman, Ισλαμικό Δίκαιο Ι και ΙΙΙ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
