Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
“Δημιουργία”
“Φιγούρι” είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τον Δημιουργό.
“Μην το κάνεις”
Η λέξη “πράξη” χρησιμοποιείται επίσης για τους ανθρώπους.
Ωστόσο, ανεξάρτητα από τη διατύπωση που χρησιμοποιείται, αποδίδοντας στους ανθρώπους πράγματα που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει.
“έκανε ή δημιούργησε”
δεν θα ήταν уместно να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις εκφράσεις.
Ο άνθρωπος παίρνει υλικά από τον κόσμο και κατασκευάζει ένα νέο έργο. Αν και αυτό
“δικό μου έργο”
Ακόμα κι αν το πούμε έτσι, αυτή η ιδιοποίηση δεν μπορεί να πάει πέρα από μια μεταφορά. Ένα νέο όμορφο έργο έχει προστεθεί στη γαλαξιακή πινακοθήκη και ο αληθινός καλλιτέχνης του είναι και πάλι ο Θεός.
Η γη δίνει τα φυτά, το δέντρο δίνει τους καρπούς, η μέλισσα δίνει το μέλι.
δεν μπορεί να δημιουργήσει
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις.
Διότι αυτά είναι όντα άβουλα, ασυνείδητα και χωρίς θέληση. Ο άνθρωπος, από την άλλη, είναι ένα ον με ανώτερες ικανότητες. Δεν είναι πάντα δυνατό να θυμηθούμε τον Θεό κοιτάζοντας τα έργα που δημιουργεί το συνειδητό χέρι του ανθρώπου.
Οι αρετές του τυφλώνουν το νου μας.
Ωστόσο, αν το σκεφτούμε προσεκτικά, δεν αργούμε να καταλάβουμε ότι και ο άνθρωπος είναι ένα μέσο. Διότι ο άνθρωπος, όταν δημιουργεί το έργο του με τάξη, δεν δημιουργεί τίποτα από το μηδέν, αλλά τακτοποιεί ό,τι έχει ήδη δημιουργηθεί. Και το κάνει αυτό χρησιμοποιώντας τα όργανα και τα συναισθήματα που του έχουν δοθεί. Ο Θεός είναι Αυτός που χάρισε τον νου, την καρδιά, τη μνήμη, τα μάτια, τα αυτιά και τα χέρια.
Στην ιδιοκτησία του, δουλεύοντας με τα εργαλεία που εκείνος παρείχε και με τα υλικά που εκείνος δημιούργησε.
καλλιτέχνης
δεν μπορεί να είναι ο νόμιμος κάτοχος του έργου.
Επομένως, όλοι οι έπαινοι και η εκτίμηση που αποδίδονται με αφορμή την ομορφιά του έργου, ανήκουν στον Δημιουργό.
Ο ρόλος του καλλιτέχνη
“ευχή”
Το ζήτημα είναι αν η βούλησή του χρησιμοποιείται για το καλό ή για το κακό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Θεός, ο οποίος δημιουργεί τον καρπό μέσω του δέντρου, δημιουργεί επίσης τα ανθρώπινα έργα τέχνης μέσω του ανθρώπινου χεριού. Η διαφορά έγκειται στο αν υπάρχει ή όχι βούληση. Επομένως, ο άνθρωπος, επειδή έχει λογική και βούληση…
«Εγώ δημιούργησα το έργο μου.»
δεν μπορεί, όμως,
«Αυτό το έργο δημιουργήθηκε με τη δική μου συμβολή.»
μπορεί να σκεφτεί κανείς. Αναγνωρίζοντας τον αληθινό καλλιτέχνη,
“Αυτό το έργο είναι δικό μου.”
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να το πει, φυσικά.
Καθήκον,
Δόξα στον Κύριο που χάρισε νου που καταλαβαίνει και θέληση που επιθυμεί.
Αυτές οι διατάξεις που ισχύουν για τα έργα τέχνης ισχύουν και για τα τεχνολογικά έργα.
Όπως Εκείνος είναι ο αληθινός καλλιτέχνης ενός ποιήματος, ενός πίνακα, ενός γλυπτού ή μιας σύνθεσης, έτσι Εκείνος είναι και ο αληθινός τεχνίτης ενός τραπεζιού, ενός χαλιού, ενός υπολογιστή ή μιας μηχανής. Όλες οι τεχνολογικές συσκευές δημιουργούνται από το χέρι του ανθρώπου, αλλά με τη δημιουργία Εκείνου.
Όπως ο καλλιτέχνης, έτσι και ο τεχνικός χρησιμοποιεί τα υλικά που υπάρχουν στον κόσμο.
Όλοι οι νόμοι των επιστημών υπάρχουν στο σύμπαν. Η δουλειά του επιστήμονα συνίσταται στο να ανακαλύπτει αυτούς τους νόμους και να τους εφαρμόζει στη ζωή. Όλες οι επιστήμες προέκυψαν από τη μελέτη του βιβλίου του σύμπαντος και την ανακάλυψη των αρχών που το διέπουν.
Οι επιστήμονες και οι τεχνικοί, όπως και οι καλλιτέχνες, χρησιμοποιούν τις ικανότητες που τους χάρισε ο Κύριός τους, καθώς αντιλαμβάνονται την ύπαρξη και κατασκευάζουν διάφορα εργαλεία και μηχανήματα.
«Εγώ ανακάλυψα αυτόν τον νόμο, εγώ έφτιαξα αυτή τη μηχανή.»
Το να λένε κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι είναι νομοθέτες και δημιουργοί.
«Έκανα, έπραξα, βρήκα»
ο πραγματικός δράστης των πράξεών τους είναι κάποιος άλλος.
Λέγοντας αυτά, δεν απορρίπτουμε βέβαια την ανθρώπινη βούληση. Ναι, ο άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση και χρησιμοποιεί αυτή την ικανότητά του προς όποια κατεύθυνση επιθυμεί. Αλλά δεν είναι ο Θεός που του δίνει αυτή την ελεύθερη βούληση; Πώς μπορούμε να μην το σκεφτόμαστε, πάντοτε…
“εγώ”
Δεν είμαστε καν οι αληθινοί ιδιοκτήτες του σώματός μας, το οποίο θεωρούμε δικό μας. Η καρδιά μας χτυπά, το αίμα μας καθαρίζεται, τα κύτταρά μας ανανεώνονται, δισεκατομμύρια διεργασίες συμβαίνουν στο σώμα μας, αλλά εμείς δεν γνωρίζουμε καν τις περισσότερες από αυτές. Πόσοι γνωρίζουν πού βρίσκονται τα όργανά τους, τι κάνουν και πώς λειτουργούν; Τα μαλλιά μας πέφτουν, το πρόσωπό μας ρυτιδώνεται, η μέση μας λυγίζει, τα δόντια μας πέφτουν, και τελικά η ζωή μας, για την οποία τόσο νοιαζόμαστε, μας αφαιρείται· αλλά εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να παρακολουθούμε τα γεγονότα.
“Εγώ, εγώ”
Λέμε και ξαναλέμε, αλλά δεν είμαστε οι αληθινοί ιδιοκτήτες των υλικών ή πνευματικών εργαλείων που είναι προσαρτημένα σε αυτή την ύπαρξη. Κανένα από αυτά δεν το φτιάξαμε εμείς, δεν το αγοράσαμε από άλλον, ούτε το βρήκαμε τυχαία στο δρόμο. Ο Δημιουργός το δημιούργησε,
«της ταυτότητάς μας»
του/της το έχει δώσει,
«Είσαι ελεύθερος να το χρησιμοποιήσεις όπως θέλεις, αλλά να θυμάσαι ότι θα λογοδοτήσεις για κάθε πράξη σου.»
είπε.
Ο άνθρωπος που δεν είναι καν ο αληθινός κύριος του εαυτού του και των συναισθημάτων του,
Πώς μπορεί να γίνει ο αληθινός ιδιοκτήτης των έργων που δημιούργησε με τα χέρια του; Πώς μπορεί να καυχηθεί για τις ευλογίες που του δόθηκαν;
“Όλα εγώ τα έκανα, εγώ τα κέρδισα, εγώ τα βρήκα”
ξεχνάει τον Κύριό του, λέγοντας:
Δηλαδή, ο Θεός, ο οποίος δημιουργεί τόσα θαυμαστά έργα μέσω των άψυχων όντων, των φυτών και των ζώων, δημιουργεί έργα και με τα χέρια των ανθρώπων. Διότι Αυτός,
«ο ικανός να δημιουργήσει τα πάντα»
είναι.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
