Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Εναντίον του εχθρού.
τζιχάντ,
Σε κανονικές συνθήκες, είναι υποχρέωση που αρκεί να εκπληρωθεί από ένα μέρος της κοινότητας (φαρζ-ι κιφάγιε). Σε έκτακτες περιπτώσεις, όμως, γίνεται υποχρέωση που αφορά τον καθένα (φαρζ-ι αΐν). (1) Δηλαδή, επειδή είναι δύσκολο για κάθε μέλος της κοινότητας να ασχολείται με τον τζιχάντ, δεν είναι υποχρεωτικό για όλους. Αρκεί να εκπληρώσει αυτή την αποστολή μια ομάδα από την κοινότητα.
Αυτός ο στίχος αναγγέλλει την υποχρεωτικότητα του τζιχάντ:
«Αν και δεν σας αρέσει, ο πόλεμος (η μάχη) σας έχει επιβληθεί. Κάτι που δεν σας αρέσει μπορεί να είναι καλό για εσάς. Και κάτι που σας αρέσει μπορεί να είναι κακό για εσάς. Ο Αλλάχ ξέρει, εσείς δεν ξέρετε.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:216)
Ο πόλεμος, αν και δεν είναι κάτι επιθυμητό, είναι μια αναπόφευκτη πραγματικότητα. (2) Στην ουσία του πολέμου, υπάρχουν πράγματα που δεν αρέσουν στην ψυχή, όπως η καταστροφή, η αιματοχυσία, ο τραυματισμός, ο θάναθος…
“Είτε σας αρέσει είτε όχι”
Η δήλωση αυτή εφιστά την προσοχή σε αυτό το σημείο.
Πόλεμος,
Δεν είναι όμορφο από μόνο του, αλλά είναι όμορφο στις συνέπειές του. Διότι, πολεμάς για το δρόμο του Θεού,
“αποτρέψτε την κακία του εχθρού, εξασφαλίστε την άνοδο των Μουσουλμάνων…”
υπάρχουν ωραία αποτελέσματα, όπως τα παρακάτω: (3)
Η ομορφιά του τζιχάντ δεν έγκειται στην ουσία του, αλλά στα αποτελέσματά του, και μοιάζει με την κατάποση πικρού φαρμάκου για θεραπεία, ή με την υπομονή στις δυσκολίες ενός ταξιδιού με την ελπίδα κέρδους. (4) Όποιος δεν πίνει το πικρό φάρμακο, δεν μπορεί να φτάσει σε ένα γλυκό αποτέλεσμα όπως η υγεία.
Όποιος δεν υπομένει τις δυσκολίες, δεν μπορεί να πετύχει. Και όποιος δεν αγωνίζεται (δεν κάνει τζιχάντ), δεν μπορεί να αποκτήσει την ευτυχία σε αυτόν τον κόσμο και στον άλλο· θα ηττηθεί από τους εχθρούς του σε αυτόν τον κόσμο και θα υποστεί την τιμωρία της παρακοής του Θεϊκού νόμου στον άλλο.
Η μη υποχρεωτικότητα του τζιχάντ για όλους,
Είναι σαν να έχει ο στρατός το καθήκον να πολεμά. Όταν ο στρατός είναι επαρκής για να πολεμήσει τον εχθρό, το καθήκον αυτό παύει να βαρύνει τα άλλα μέλη του έθνους. Αλλά όταν δεν είναι επαρκής, κηρύσσεται επιστράτευση και όλοι, από επτά έως εβδομήντα ετών, συμμετέχουν στην εκστρατεία· σώζουν τη θρησκεία τους, την πατρίδα τους, την τιμή τους.
Αυτός ο στίχος υποδεικνύει ότι η τζιχάντ είναι, υπό κανονικές συνθήκες, μια συλλογική υποχρέωση (φαρζ-ι κιφάγιε): (5)
«Δεν είναι σωστό να βγουν όλοι οι πιστοί σε πόλεμο. Μια ομάδα από κάθε τάγμα πρέπει να πάει στον πόλεμο, και μερικοί από αυτούς να μείνουν για να κατανοήσουν τη θρησκεία και να τους προειδοποιήσουν όταν επιστρέψουν. Ίσως έτσι να προφυλαχθούν.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/122)
Σύμφωνα με τις παραδόσεις, όταν αποκαλύφθηκαν στίχοι που καταδίκαζαν όσους είχαν μείνει πίσω από μια εκστρατεία, και οι πιστοί θέλησαν να συμμετάσχουν μαζικά στην εκστρατεία, αποκαλύφθηκε ο παραπάνω στίχος.(6) Είναι ιστορική πραγματικότητα ότι ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) άφηνε κάποιους πίσω όταν πήγαινε σε εκστρατεία ή δεν συμμετείχε ο ίδιος σε κάποιες μικρές εκστρατείες.
Και αυτό το εδάφιο αναφέρεται στην τζιχάντ.
υποχρεωτική πράξη
θεωρείται ως αποδεικτικό στοιχείο του ότι δεν υπάρχει:
«Δεν είναι ίσοι οι καθήμενοι από τους πιστούς – εκτός από όσους έχουν δικαιολογία – με εκείνους που αγωνίζονται με τα πλούτη τους και τις ζωές τους στο δρόμο του Αλλάχ. Ο Αλλάχ έχει δώσει ανώτερη θέση σε εκείνους που αγωνίζονται με τα πλούτη τους και τις ζωές τους, σε σχέση με εκείνους που κάθονται. Ωστόσο, ο Αλλάχ έχει υποσχεθεί και στις δύο πλευρές το «χούσνα»/παράδεισο…»
(Νίσα, 4/95).
Η υπόσχεση ομορφιάς (παραδείσου) σε όσους κάθονται δείχνει ότι η τζιχάντ δεν είναι υποχρεωτική για όλους. (7)
Δεδομένου ότι η τζιχάντ δεν είναι υποχρεωτική για όλους, η οκνηρία ορισμένων ανθρώπων δεν είναι αποδεκτή. Όπως τονίζει και το στίχο, όσοι αγωνίζονται με τα υπάρχοντά τους και τη ζωή τους είναι ανώτεροι από εκείνους που κάθονται. Δεν είναι καλό, οι ψυχές που δεν ικανοποιούνται με λίγα υλικά αγαθά, να επιδεικνύουν οκνηρία σε ένα τόσο ιερό καθήκον όπως η τζιχάντ και να ικανοποιούνται με λίγη ανταμοιβή.
Εξάλλου, το ότι η τζιχάντ είναι υποχρέωση που αρκεί να εκπληρωθεί από ένα μέρος της κοινότητας, ισχύει για περιπτώσεις όπου μια ομάδα της κοινότητας επαρκεί για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος. Όταν μια συγκεκριμένη ομάδα δεν μπορεί να φέρει το βάρος της τζιχάντ, τότε ολόκληρη η κοινότητα οφείλει να το αναλάβει.
Πηγές:
1. Αμπντουλλάχ μπιν Μαχμούντ αλ-Μαουσιλί, Ιχτιγιάρ λι Τα’λίλι’λ-Μουχτάρ, Εκδόσεις Τσαγρί, Κωνσταντινούπολη, 1980, IV, 117; Μουχάμμαντ μπιν Ιμπν Ρουσδ, Μπινταγέτου’λ-Μουτζτεχίντ Νιχαγέτου’λ-Μουκτεσίντ, Νταρου’λ-Μαρίφε, Βηρυτός, 1988, 1, 380-381; Κουρτουμπί, III, 27; Αμπού’λ-Φαντλ Αλούσι, Ρουχού’λ-Μεανί, Νταρου Ιχγιάι’τ-Τουράσι’λ-Αραμπί, Βηρυτός, 1985, II, 106; W. Madelung, Λεξικό του Μεσαίωνα, λήμμα “Τζιχάντ”, VII, 110.
2. Ιμπν Χαλντούν, Μουκαντίμα, Ελ-Μεκτεμπετούτ-Τιτζαρίγια, Αίγυπτος, σ. 270-271; Ρεσίντ Ριζά, Τεφσίρ ελ-Μενάρ, Μεκτεμπετούλ-Καχίρα, Αίγυπτος, Χ, 364; Μουχάμμαντ Χαμιντουλλάχ, Οι Πόλεμοι του Προφήτη, Μετάφρ. Σαλήχ Τουγ, Γιαγμούρ Εκδ., Κωνσταντινούπολη, 1981, σ. 14
3. Χαλίμ Σαμπίτ Σιμπάι, Εγκυκλοπαίδεια Ισλάμ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, λήμμα “Τζιχάντ”, τόμος ΙΙΙ, σελ. 169; Ομέρ Νασουχί Μπιλμέν, Εγκυκλοπαίδεια Ισλαμικού Δικαίου και Φιλολογίας, Εκδόσεις Μπιλμέν, Κωνσταντινούπολη, τόμος ΙΙΙ, σελ. 356; Αμπντούλχαφίζ Αμπντουρραμπίχ, Η Φιλοσοφία του Τζιχάντ στο Ισλάμ, Βιβλιοθήκη του Μεντρεσέ, Βηρυτός, 1982, σελ. 42; Οζέλ, Διεθνείς Σχέσεις στο Ισλαμικό Δίκαιο, σελ. 48.
4. Ραζή, VI, 27; Μουχάμμαντ Αλί Σαμπουνί, Ρεβαιου’λ-Μπεγιάν, Εκδόσεις Ντερσααδέτ, Κωνσταντινούπολη, 1, 245; Κουρτουμπί, III, 27-28; Αλούσι, II, 106.
5. Ραζή, XVI, 225-226; Ιμπν Ρουσδ, I, 380-381; Κουρτουμπί, VIII, 186; Μπίλμεν, III, 358-359; Αχμέτ Καντιρί, Ελ-Τζιχαντ φί Σεμπιλιλλάχ, Νταρ αλ-Μενάρε, Τζέντα, 1992, I, 59-60.
6. Ραζή, ΙΣΤ, 225-226.
7. age. XI, 9; Kadiri, I,60.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
–
Κάποιοι λένε ότι η τζιχάντ είναι μόνο πόλεμος. Μπορείτε να εξηγήσετε την τζιχάντ υπό το φως των στίχων του Κορανίου και των χαντίθ;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
