– Αυτός που σφάζει το θυσιαζόμενο ζώο, δεν μπορεί να φάει από αυτό, ούτε και τα μέλη της οικογένειάς του;
– Μπορείτε να δώσετε αποδείξεις ότι δεν μπορείτε να το φάτε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν υπάρχει στίχος από το Κοράνι ή χαντίθ που να αναφέρει ότι ο ιδιοκτήτης και οι στενοί συγγενείς του δεν μπορούν να φάνε από το κρέας της θυσίας.
Οι μελετητές, σχετικά με αυτό το θέμα
«Τα έργα κρίνονται από τις προθέσεις…»
(Μπουχάρι, Μπεντ’ αλ-Βαχί, 1; Μουσλίμ, Ιμάρε, 155; Αμπού Νταβούντ, Ταλάκ, 11)
εξήγαγαν αυτόν τον κανόνα από τη γενική διατύπωση του χαντίθ.
Δηλαδή;
Η θυσία, με την έννοια της αφοσίωσης, σημαίνει την προσφορά θυσίας και ελεημοσύνης αποκλειστικά για την ευχαρίστηση του Θεού. Με αυτήν την πρόθεση, το άτομο αποσύρει την εν λόγω θυσία από την ιδιοκτησία του και την θέτει αποκλειστικά στην ιδιοκτησία του Θεού. Οτιδήποτε είναι για τον Θεό, σημαίνει οτιδήποτε φέρνει την ευχαρέστησή Του. Αναμφίβολα, η ευχαρέστηση και η αποδοχή του Θεού έγκειται στο γεγονός ότι η θυσία προσφέρεται στο όνομά Του. Αυτό συνεπάγεται ότι ο ιδιοκτήτης και όσοι εξαρτώνται από αυτόν για τη διατροφή τους δεν πρέπει να ωφεληθούν από αυτήν.
Επιπλέον, το έχουν συγκρίνει με άλλες υποχρεωτικές πράξεις, επειδή η θυσία είναι υποχρεωτική. Για παράδειγμα, όπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να φάει από την υποχρεωτική ζακάτ και την υποχρεωτική αποζημίωση που πρέπει να πληρώσει, έτσι δεν πρέπει να φάει και από την υποχρεωτική θυσία.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Μαλίκι και ορισμένους Σαφιίτες μελετητές, αν και ισχύει ο κανόνας ότι ο ιδιοκτήτης και οι στενότεροι συγγενείς του δεν πρέπει να φάνε από μια θυσία που γίνεται για να δοθεί στους φτωχούς, δεν υπάρχει πρόβλημα αν φάνε από το κρέας μιας θυσίας που έχει αφιερωθεί άνευ όρων.
(βλ. Τουχφάτουλ-Μουτάτς, 0/363; Χαšiγέτου Εσνέ’λ-Μεταλίμπ, 1/545; ελ-Μέτζμου, 8/417; Χαšiγέτου’δ-Δεσσούκι, 2/90)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Μπορείτε να μου δώσετε πληροφορίες σχετικά με τη θυσία τάματος; Πότε πρέπει να σφαχτεί…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
