Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Είναι βέβαια αδύνατο να συμπυκνώσουμε σε λίγες παραγράφους το κίνημα τζιχάντ του Μπεντιουζζάμάν, που διαρκεί σχεδόν έναν αιώνα. Ας θεωρήσουμε τις λίγες προτάσεις που θα καταγράψουμε παρακάτω απλώς ως μια ένδειξη της αντίληψής του περί τζιχάντ.
Ο Δάσκαλος Μπεντιουζζαμάν,
«Ο Αλλάχ είναι αρκετός για εμάς, και είναι ο καλύτερος προστάτης.»
Έζησε με την αλήθεια ως αρχή ζωής και αγώνα, υπήρξε ένας σπουδαίος πνευματικός ηγέτης και ένας ανυπέρβλητος άνθρωπος του αγώνα.
Η πιο σημαντική περίοδος της τζιχαντιστικής του ζωής είναι, αναμφίβολα,
Νέος Σαΐντ
είναι η περίοδος που ονομάζεται έτσι.
Ενώ το κίνημα του εκδυτικισμού συνεχίζεται με αμείωτη ταχύτητα, καταστρέφοντας πολλές πνευματικές αξίες, και οι επιτροπές διαφθοράς εργάζονται με όλες τους τις δυνάμεις για να κάνουν τη νεολαία μας άθρησκη και ανήθικη, ο Δάσκαλος συνόψιζε όλα αυτά τα τεκταινόμενα με την ακόλουθη φράση:
“Μπροστά μου μαίνεται μια τρομερή φωτιά.”
Και πρόσθεσε:
“Μέσα μου καίγεται το παιδί μου, η πίστη μου φλέγεται και καίγεται.”
Η κύρια θεματική ενότητα της ομιλίας του βρισκόταν στη συνέχεια αυτών των δύο προτάσεων:
«Τρέχω να σβήσω τη φωτιά, να σώσω την πίστη μου.»
Η φλόγα που κατέκαιε τη νιότη, κατέκαιε και την ψυχή του μεγάλου Δασκάλου.
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν),
«Σχεδόν θα καταστρέψεις τον εαυτό σου επειδή εκείνοι δεν πιστεύουν.»
(Σουαρά, 26/3)
Σε εκείνη την απαράμιλλη ευσπλαχνία, για την οποία γίνεται λόγος στο στίχο, ο Δάσκαλος Μπεντιουζζαμάν είχε την τύχη να αξιωθεί με μια ασύλληπτη απεραντοσύνη σε αυτή την εποχή.
«Μην υπακούς στους απίστους. Πολεμήστε τους με τον Κοράνι, με έναν μεγάλο ιερό πόλεμο.»
(Φουρκάν, 25/52)
Εμπνευσμένος από το στίχο, έγραψε μια ερμηνεία του Κορανίου που θα νικούσε όλες τις αρνητικές τάσεις που προέρχονταν από τον υλισμό, την εξέλιξη και την ακολασία. Έτσι, θεμελίωσε την υπηρεσία της πίστης στη γνώση.
Στο έργο του Δασκάλου με τίτλο “Sikke-i Tasdik-i Gaybî”
«Μια Παράγραφος από τους Μαθητές του Ρισαλέ-ι Νουρ»
Υπάρχει ένα άρθρο με τίτλο. Σε αυτό το άρθρο
“χίλια τριακόσια τριάντα δύο”
αναφέρεται η ημερομηνία και “
Εκείνη η ημερομηνία είναι η αρχή του αγώνα. Την ημερομηνία εκείνη, με τη δημοσίευση της «Ερμηνείας Ισάρατ-υλ Ι’τζάζ», ξεκίνησε ο αγώνας.
καταγράφεται ως εξής.
Εκείνη την περίοδο, ο Δάσκαλος πολεμούσε τους Ρώσους στο μέτωπο του Πασίνλερ, ενώ παράλληλα υπαγόρευε στον μαθητή του Χαμπίμπ τις ερμηνείες του Κορανίου. Ενώ ο ίδιος βρισκόταν σε πόλεμο,
«αρχή της τζιχάντ»
Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι η ημερομηνία έναρξης της τζιχάντ θεωρείται η ημερομηνία συγγραφής αυτού του σχολίου.
Άρα, η αληθινή τζιχάντ είναι να εξηγείς στους ανθρώπους την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Κύριε,
Πολεμώντας στο μέτωπο του Πασίν, έθετε ταυτόχρονα τα θεμέλια για τον μεγάλο αγώνα που θα έκανε στο μέλλον. Αυτή τη φορά, αντί για όπλο, θα είχε χαρτί και μολύβι. Η πένα του θα λειτουργούσε σαν σπαθί, αλλά…
“Διαμαντένιο σπαθί”
; η έκφραση αυτή ανήκει σε αυτόν.
Διαμαντένιο σπαθί…
Αυτό το σπαθί δεν επιβάλλει τίποτα. Αυτό το σπαθί δεν κόβει κεφάλια, κόβει λανθασμένες ιδέες. Αυτό το σπαθί δεν καρφώνεται στην καρδιά, ξεριζώνει τις δεισιδαιμονίες.
Με αυτό το σπαθί γίνεται ένα είδος χειρουργικής επέμβασης, αλλά αυτή η επέμβαση δεν αφορά το σώμα, διεισδύει στην ψυχή, εισέρχεται στην καρδιά, φτάνει στο μυαλό και κάνει αυτό που πρέπει να κάνει χωρίς να βλάψει τον ασθενή.
Αυτό το τζιχάντ ονομάζεται, πάλι με δικά του λόγια,
«πνευματικός αγώνας»
είναι.
“Και η εσωτερική πνευματική τζιχάντ·”
«Πρέπει να εργαζόμαστε ενάντια στην πνευματική καταστροφή, και γι’ αυτό χρειαζόμαστε πνευματικές, όχι υλικές υπηρεσίες. Γι’ αυτό, όπως εμείς δεν αναμειγνυόμαστε στα πολιτικά, έτσι και οι πολιτικοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ασχολούνται με εμάς.» (Επιστολή 151, Παράρτημα Εμιρδάγ ΙΙ)
Ο δάσκαλος πέτυχε σε αυτόν τον πνευματικό αγώνα με το διαμαντένιο σπαθί του. Πώς; Ενάντια στους νατουραλιστές.
«Πραγματεία περί της Φύσεως»
κατέγραψε τις απόψεις τους και τις κατέρριψε. Εναντίον των ασεβών που αρνούνται τη μεταθανάτια ζωή, «
“Επιστολή περί της Ανάστασης”
το έγραψε και απέδειξε με θαυμάσιο τρόπο την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής με λογικά και αποκαλυπτικά επιχειρήματα.
Περί της ισλαμικής αδελφότητας”
Επιστολή περί Αδελφοσύνης
Έτσι, διεξήγαγε μια πνευματική μάχη ενάντια σε όλους τους εχθρούς που πληγώνουν την αδελφότητα, όπως η εχθρότητα, η μνησικακία, η ζήλια, η συκοφαντία και η клевета.
Συγγράφοντας μια πραγματεία περί ρατσισμού, κατέστρεψε αυτόν τον τρομερότερο εχθρό της ενότητας και της αλληλεγγύης με λογικά και αποδεδειγμένα επιχειρήματα.
Είναι βέβαια αδύνατο να αναφερθούμε εδώ σε κάθε ένα από τα εκατόν τριάντα τεμάχια του ρισαλέ. Ωστόσο, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από αυτά τα λίγα παραδείγματα, ο αγώνας του Μπεντιουζζάμάν είναι πνευματικός αγώνας· ένα κίνημα ιδεών, μια κινητοποίηση πίστης και ηθικής, μια φλόγα αδελφοσύνης. Η απουσία οποιασδήποτε σχέσης αυτού του αγώνα με την πολιτική είναι εμφανής στις παρακάτω εκφράσεις του.
«Κύριοι! Εγώ είμαι στο ρεύμα της πίστης. Απέναντί μου βρίσκεται το ρεύμα της απιστίας. Δεν έχω καμία σχέση με άλλα ρεύματα.» (Μακτουμπάτ)
«Η θρησκεία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με αρνητικό τρόπο στο εσωτερικό.» (Συνουχάτ)
«Αν η πολιτική χρησιμοποιηθεί ως όπλο, αν επικρατήσει η αλαζονεία, τότε αυτοί οι άπιστοι θα κατρακυλήσουν στο επίπεδο των υποκριτών.»
Ο υποκριτής είναι χειρότερος από τον άπιστο.
Άρα, το να φοράς μαντήλα σε τέτοια εποχή δεν θεραπεύει την καρδιά. Τότε η απιστία εισχωρεί στην καρδιά, κρύβεται και μετατρέπεται σε υποκρισία.” (Λάμψεις)
Αν θέλουμε η ανθρωπότητα να επιτύχει την πνευματική λύτρωση, ο δρόμος γι’ αυτό δεν περνάει από την πολιτική, αλλά από την διάδοση του μηνύματος, από τη γνώση, από την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση του Ισλάμ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
