– Ποιος είναι ο λόγος που η Παρασκευή θεωρείται εορτή, παρά το χαντίθ που αναφέρει ότι ο μουσουλμάνος έχει δύο εορτές, και ποια είναι η διαφορά της από τις άλλες εορτές;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μετά τη μετανάστευσή του στη Μεδίνα,
οι κάτοικοι εδώ κατάγονται από το Ιράν
Νεβρούζ
και
Μιχριτζάν
ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είδε τους ανθρώπους να γιορτάζουν τις γιορτές τους,
«Ο Αλλάχ αντικατέστησε εκείνες τις δύο ημέρες με δύο καλύτερες ημέρες, τις γιορτές του Κουρμπάν και του Ραμαζανιού».
(Μουσνέδ, III, 103, 235, 250; Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 245; Νεσαΐ, Σαλάτ αλ-Ιντέιν, 1)
με το χαντίθ που αναφέρεται παραπάνω, απαγόρευσε τον εορτασμό αυτών των δύο εορτών ιρανικής προέλευσης.
Εδώ
“δύο γιορτές”
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες γιορτές. Απλά εξηγεί ότι ο Θεός χάρισε στους μουσουλμάνους δύο γιορτές, αντικαθιστώντας τις δύο γιορτές που είχαν υιοθετηθεί από τους Ζωροαστριστές.
Επομένως, πρέπει να σημειωθεί ότι εκτός από αυτές τις δύο γιορτές, η Παρασκευή είναι επίσης μια εβδομαδιαία γιορτή για τους μουσουλμάνους. Σε ένα χαντίθ αναφέρεται η Παρασκευή ως…
«Αναμφίβολα, αυτή είναι μια εορταστική ημέρα που ο Αλλάχ έχει ορίσει για τους Μουσουλμάνους. Όποιος έρθει την Παρασκευή, ας πλυθεί, ας αρωματιστεί αν έχει άρωμα, και σας συμβουλεύω να χρησιμοποιήσετε και μισβάκ.»
(Αναφέρεται στο Ιμπν Μάτζε, Ικαμετού’ς-σαλάτ, 83).
Σύμφωνα με διάφορες παραδόσεις, η Παρασκευή είχε οριστεί και αναγνωριστεί ως η εβδομαδιαία ημέρα λατρείας για τους Εβραίους και τους Χριστιανούς, αλλά αυτοί διαφώνησαν, με τους Εβραίους να υιοθετούν το Σάββατο και τους Χριστιανούς την Κυριακή ως την εβδομαδιαία ημέρα συγκέντρωσης και λατρείας.
Ο Αλλάχ χάρισε την Παρασκευή στους Μουσουλμάνους και τους αξίωσε να φτάσουν στην αλήθεια σε αυτό το θέμα.
(Μουσλίμ, Παρασκευή, 19-23)
Έτσι στο Ισλάμ
η Παρασκευή επιλέχθηκε ως η ημέρα της εβδομαδιαίας ομαδικής προσευχής, και αυτή η ημέρα είναι μια γιορτή
Αυτό αναφέρεται ρητά σε πολλές αφηγήσεις.
(Αλ-Μπαϊχάκι, Αλ-Σουνέν αλ-Κουμπρά, ΙΙΙ, 243; Ιμπν Καγίμ αλ-Τζαουζιγιά, Ι, 369)
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν),
«Η πιο ευλογημένη μέρα που ανατέλλει ο ήλιος είναι η Παρασκευή· ο Αδάμ δημιουργήθηκε εκείνη την ημέρα, μπήκε στον παράδεισο εκείνη την ημέρα και βγήκε από τον παράδεισο εκείνη την ημέρα· και η Ανάσταση θα γίνει την Παρασκευή.»
(Μουσλίμ, Παρασκευή, 18)
με τη φράση αυτή, εξέφρασε την ιδιαιτερότητα αυτής της ημέρας. Η Παρασκευή στον Παράδεισο αντιστοιχεί στην Παρασκευή
και «ημέρα της αύξησης»
την λεγόμενη ημέρα
θα δώσει στους υπηρέτες του την ευκαιρία να τον επισκεφθούν, και για τον σκοπό αυτό θα τους φανερωθεί.
ανέφερε
(Ιμπν Καγίμ αλ-Τζαουζίγια, Ζαδ αλ-Μα’αδ Ι, 369-372, 408-410),
σε ένα άλλο χαντίθ επίσης
υπάρχει μια στιγμή (ώρα ανταπόκρισης) κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας, κατά την οποία οι προσευχές γίνονται δεκτές
έχει αναφερθεί.
(Αλ-Χακίμ, Αλ-Μουσταδρέκ, Ι, 279)
Όποιος την Παρασκευή, αφού κάνει την απαραίτητη καθαριότητα, πάει στο τζαμί, ακούει το κήρυγμα και προσεύχεται, τα αμαρτήματα που έχει διαπράξει από την προηγούμενη Παρασκευή μέχρι εκείνη την ημέρα θα συγχωρεθούν.
ορισμένος/η/ο
(Μπουχάρι, Παρασκευή, 6, 19; Μουσλίμ, Παρασκευή, 26),
Η καρδιά όποιου παραλείψει τρεις συνεχόμενες Παρασκευές την προσευχή της Παρασκευής, αδιαφορώντας για τη σημασία της ημέρας, θα σφραγιστεί.
αναφέρθηκε.
(Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 204)
Οι εορτασμοί που τελούσαν οι Άραβες της Τζαχιλίγιας έφεραν τα σημάδια της ειδωλολατρικής κουλτούρας της Τζαχιλίγιας, την οποία το Ισλάμ προσπάθησε να καταστρέψει και να αλλάξει. Για να εδραιωθεί η ισλαμική επανάσταση, έπρεπε να σβηστούν αυτά τα σημάδια. Γι’ αυτό ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) τα άλλαξε και νομιμοποίησε δύο εορτές που είχαν νόημα για τους μουσουλμάνους από άποψη θρησκευτικών πεποιθήσεων, αντιλήψεων και ζωής.
Ωστόσο, δεν κατάργησε τις λατρευτικές πράξεις, τα έθιμα και τις τελετές που δεν έφεραν ίχνη ειδωλολατρίας, αλλά αντίθετα αντικατόπτριζαν την εφαρμογή του Ισλάμ στις προηγούμενες εποχές, τη κοινή θρησκεία όλων των προφητών, και αναβίωναν όμορφες αναμνήσεις. Θεώρησε ότι η τήρησή τους δεν ήταν επιβλαβής, αλλά μάλλον ωφέλιμη για την έμφαση στη διαδικασία της ενοποίησης (τεβχίντ).
Για παράδειγμα,
Όταν ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν) έφτασε στη Μεδίνα, είδε τους Εβραίους να νηστεύουν την ημέρα της Ασούρας. Ζήτησε πληροφορίες γι’ αυτό και έμαθε ότι ήταν η ημέρα που ο Μωυσής και ο λαός του σώθηκαν από την καταστροφή του Φαραώ, και ότι νηστεύουν για να την τιμήσουν.
«Εμείς είμαστε πιο κοντά στον Μωυσή από εσάς (τους Ιουδαίους).»
λέγοντας και ζητώντας από τους Μουσουλμάνους να νηστέψουν την ίδια μέρα.
(Μουσλίμ, Σιγιάμ, 127 κ.ε.)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
