– Είπε ή έκανε κάτι τέτοιο ο Άγιος Αμπου Μπακρ; Παρακαλώ, μπορείτε να το εξηγήσετε;
– Λέγεται ότι ο Χαλίφης Αμπού Μπακρ διέταξε να καίγονται ζωντανοί όσοι αποστατούσαν από το Ισλάμ, καθώς τα κρούσματα αποστασίας αυξάνονταν.
«Αν επιμείνουν, κάψτε τους με σίδερο, ρίξτε τους στη φωτιά!» (Ταμπερί, Ιστορία, 1/1881-1885)
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Του Χαλίφη
αποστάτης
από την επιστολή που έστειλε στις φυλές:
«Έδωσα εντολή στους διοικητές μου. Ποτέ δεν θα παρεμβαίνουν σε όσους, έχοντας αποστατήσει, επιστρέφουν στο Ισλάμ. Θα αποδέχονται τις απόψεις τους και θα τους βοηθούν. Όσους επιμένουν να μην αποδέχονται το Ισλάμ…»
πυρπολήσεις
τους διέταξα να τους σκοτώσουν με κάθε είδους φόνο και να πάρουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους αιχμαλώτους/ως λάφυρα…”
(Ταμπέρι, Ιστορία, σελ. 251)
Από τις οδηγίες που ο Χαλίφης έγραψε στους διοικητές του και που οι αγγελιοφόροι του διάβασαν μπροστά στα στρατεύματα:
«…Οι διοικητές θα πολεμήσουν για το δρόμο του Θεού, δεν θα δεχτούν τίποτα άλλο από αυτούς εκτός από το Ισλάμ. Με τη χάρη του Θεού, όταν νικήσουν, τα όπλα και…»
με φωτιά
θα τους σκοτώσουν με κάθε είδους τρόπο θανάτου…”
(Ταμπέρι, Ιστορία, σελ. 252)
Το κύριο ζήτημα στην ερώτηση είναι το εξής:
“Υπάρχει η ποινή του ‘καψίματος με φωτιά’ στο Ισλάμ;”
Αυτό το θέμα μπορεί να εξηγηθεί ως εξής:
Στο Ισλάμ, η θεμελιώδης αρχή είναι η μη επιβολή της ποινής του θανάτου με πυρπόληση.
Σχετικά με αυτό το θέμα, μπορούν να αναφερθούν τα ακόλουθα χαντίθ:
«Ο Αλλάχ έχει διατάξει την καλοσύνη/την καλή συμπεριφορά σε όλα τα πράγματα. Επομένως,
(κατά τη σφαγή ενός ζώου ή την εκτέλεση ενός ατόμου που έχει διαπράξει έγκλημα που επισύρει τη θανατική ποινή)
να σκοτώνετε όμορφα, και
(και το ζώο)
Κόψτε/σφάξτε όμορφα. Όποιος πρόκειται να σφάξει το ζώο, ας ακονίσει το μαχαίρι του και ας διευκολύνει το ζώο που σφάζεται.”
(Μουσλίμ, αλ-Σαγίντ και αλ-Ζαμπάιχ, 57-1955-)
Σε αυτό το χαντίθ, δίνεται η εντολή, σε περίπτωση επιβολής της θανατικής ποινής, να εκτελείται με τον πιο ήπιο και ευκολότερο τρόπο.
Ο Χαμζέτ αλ-Ισλαμί αφηγείται: Ο Αγγελιοφόρος του Θεού με διόρισε διοικητή μιας στρατιωτικής αποστολής/αποσπάσματος και είπε:
«Αν δείτε τον τάδε, κάψτε τον με φωτιά.»
είπε. Καθώς έφευγα, με ξανακάλεσε. Όταν έφτασα κοντά του, είπε:
«Αν δείτε τον τάδε, σκοτώστε τον, μην τον κάψετε. Γιατί ο Κύριος της φωτιάς τιμωρεί μόνο με φωτιά.»
(Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ, 122)
Ο Αμπού Χουρεϊρά είπε: «Ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ μας έστειλε με μια αποστολή και ανέφερε τα ονόματα δύο ατόμων από τους Κουρεϊσίτες,
“Αν συναντήσετε τον τάδε και τον δείνα, πιάστε τους και κάψτε τους στη φωτιά.”
είπε.
Όταν ήρθε η ώρα να αναχωρήσουμε, πήγαμε να αποχαιρετήσουμε τον Αγγελιοφόρο του Θεού, ο οποίος μας είπε:
«Σας είχα πει να τους πιάσετε και να τους κάψετε. Όμως, μόνο ο Θεός τιμωρεί με φωτιά. Αν τους πιάσετε, σκοτώστε τους χωρίς να τους κάψετε.»
(Μπουχάρι, Τζιχάντ, 107)
Όπως φαίνεται, σε αυτές τις αυθεντικές αφηγήσεις των Χαντίθ,
δεν επιτρέπεται η καύση με φωτιά
έχει διατυπωθεί σαφώς.
– Ενός αποστάτη ή κάποιου άλλου που αξίζει τον θάνατο
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ισλαμικών μελετητών συμφωνεί ότι η καύση με φωτιά δεν είναι επιτρεπτή.
βρίσκεται σε κατάσταση.
Που κατασχέθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου
Το να σκοτώσεις έναν εχθρό καίγοντάς τον με φωτιά, σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση των μελετητών, δεν είναι επιτρεπτό.
Οι αποδείξεις γι’ αυτό είναι τα σχετικά αυθεντικά χαντίθ, των οποίων δίνουμε τις μεταφράσεις. Εάν, λόγω της θέσης του εχθρού…
εάν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να καταληφθεί ή να σκοτωθεί, εκτός από το να καεί
, οπότε θα πρέπει να καεί με φωτιά –
σύμφωνα με τη μεγάλη πλειοψηφία των μελετητών –
Επιτρέπεται.
(βλ. Εγκυκλοπαίδεια Ισλαμικής Νομολογίας του Κουβέιτ, 2/125)
Καμία από τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο Αμπού Μπακρ και ο Αλί θεωρούσαν κατάλληλη την τιμωρία με φωτιά δεν είναι τόσο αξιόπιστη όσο οι προαναφερθείσες αφηγήσεις των χαντίθ.
Σε περίπτωση που είναι υγιείς,
«όταν τίθεται θέμα εξουδετέρωσής τους με άλλον τρόπο, εφόσον αυτό είναι αδύνατο»
πρέπει να παραδεχτούμε. Σύμφωνα με τον Ταμπαρί,
«να τους σκοτώσουν με κάθε είδους τρόπο θανάτου…»
Αυτό είναι κατανοητό και από την διατύπωσή του.
Σε όλη τους τη ζωή.
“περίπου ένα χιλιοστό”
Είναι παράλογο να σκεφτεί κανείς το αντίθετο για τους Χαλίφες Ρασίντ, οι οποίοι δεν παρέκκλιναν από το δρόμο του ευφυούς Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
