– Το σύμπαν διαστέλλεται, άρα και ο παράδεισος, εφόσον είναι τόσο εκτεταμένος όσο η γη και οι ουρανοί, διαστέλλεται; Ή μήπως ο παράδεισος είναι ακόμα πιο εκτεταμένος από το διαστελλόμενο σύμπαν;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σχετικά με αυτό –
από όσο μπορούμε να δούμε-
Δεν υπάρχει στίχος από το Κοράνι ούτε προφητική παράδοση (χάδις) που να αναφέρεται σε αυτό. Επομένως, δεν είναι σωστό να εκφράσουμε μια οριστική άποψη. Ωστόσο, με βάση διάφορες ενδείξεις, μπορούμε να πούμε το εξής:
α)
Στο Κοράνι
“σύμπαν”
Η αλήθεια ότι η κόλαση επεκτείνεται, δεν ισχύει για τον παράδεισο. Διότι ο παράδεισος ανήκει στον αιώνιο κόσμο.
“το σύμπαν / αυτός ο κόσμος”
δεν συγκρίνεται με την τοποθεσία του.
β)
«Αγωνιστείτε ο ένας με τον άλλον για να κερδίσετε τη συγχώρεση του Κυρίου σας και να φτάσετε σε έναν παράδεισο που είναι τόσο ευρύς όσο οι ουρανοί και η γη, ο οποίος έχει ετοιμαστεί για όσους φοβούνται τον Θεό.»
(Αλ-Ιμράν, 3/133)
στο εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω
-παρόλο που γίνεται μια περιγραφή που οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν διανοητικά-
Δεν είναι σωστό να συμπεράνουμε ότι η επέκταση αυτών συνεπάγεται την επέκταση του παραδείσου.
γ)
Στο Risale-i Nur
“Ένα πνευματώδες λογοπαίγνιο”
Αυτό απαντά και στην ερώτησή μας. Δηλαδή, χωρίς να χρειάζεται η επέκταση του μεταθανάτιου κόσμου μαζί με τον κόσμο τούτο, καλλιεργεί εκεί δενδρύλλια, κήπους, κατοικίες από τον κήπο της τάξης και της αρμονίας που βρίσκεται μέσα στο σύμπαν:
“Αν παρατηρήσει κανείς το σύμπαν, θα δει ότι:
Υπάρχουν δύο στοιχεία που απλώνονται και ριζώνουν παντού. Καλό και κακό, ωραίο και άσχημο, όφελος και ζημία, τελειότητα και ατέλεια, φως και σκότος, καθοδήγηση και πλάνη, φως και φωτιά, πίστη και απιστία, υπακοή και ανταρσία, φόβος και αγάπη, με τα αποτελέσματα και τους καρπούς τους, συγκρούονται σε αυτό το σύμπαν. Διαρκώς υφίστανται αλλαγές και μεταβολές. Λειτουργούν σαν εργαστήριο παραγωγής ενός άλλου κόσμου. Φυσικά, οι αντίθετες διακλαδώσεις και τα αποτελέσματα αυτών των δύο στοιχείων θα συνεχιστούν αιώνια, θα συγκεντρωθούν και θα διαχωριστούν. Τότε θα εκδηλωθούν με τη μορφή Παραδείσου και Κόλασης. Αφού ο αιώνιος κόσμος θα δημιουργηθεί από αυτόν τον φθαρτό κόσμο, τα θεμελιώδη στοιχεία του θα συνεχιστούν αιώνια. Ναι, ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι οι δύο καρποί του κλαδιού του δέντρου της δημιουργίας που απλώνεται και κλίνει προς την αιωνιότητα, τα δύο αποτελέσματα αυτής της αλυσίδας του σύμπαντος, οι δύο αποθήκες αυτού του ρεύματος των γεγονότων, οι δύο λεκάνες των υπαρχόντων που ρέουν και κυματίζουν προς την αιωνιότητα, και τα δύο σημεία εκδήλωσης της χάριτος και της τιμωρίας. Όταν η χείρα της δύναμης ανακινεί το σύμπαν με μια ισχυρή κίνηση, αυτές οι δύο λεκάνες θα γεμίσουν με τα κατάλληλα υλικά.
(βλ. Λόγοι, Εικοστός Ένατος Λόγος, Δεύτερος Σκοπός, σελ. 531-532)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
