– Γιατί ο Αλλάχ δημιουργεί τις χουρίδες, ενώ η γυναίκα δεν θέλει ο άντρας της να παντρευτεί άλλη;
– Μπορεί μια γυναίκα να παντρευτεί περισσότερους από έναν άνδρα;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στον παράδεισο, έναν τόπο ευπρεπή και καθαρό από κάθε άποψη, όπου συγκεντρώνονται μόνο καθαρά, καλά και όμορφα πράγματα, δεν τίθεται θέμα ύπαρξης πραγμάτων που θεωρούνται αμαρτία στον κόσμο.
«Στον Παράδεισο, οι κάτοικοί του δεν ακούν ούτε μάταια λόγια ούτε αμαρτίες.»
(Αλ-Ουακία, 56/25),
«Εκεί δεν ακούνε λόγια κενά και ψέματα.»
(Αλ-Ναμπά, 78/35)
Τα εδάφια αναφέρουν σαφώς ότι στον παράδεισο δεν τίθεται θέμα διάπραξης αμαρτωλών πράξεων, ούτε καν αναφοράς σε αμαρτωλά πράγματα, ούτε καν ομιλίας κενών, άχρηστων, ανόητων λόγων.
Σε διάφορες ιερές παραδόσεις, αναφέρεται η ερώτηση της Ουμ Χαμπίμπα προς τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) σχετικά με το με ποιον από τους δύο συζύγους της (τον πρώτο ή τον δεύτερο) θα είναι στον Παράδεισο, δεδομένου ότι είχε παντρευτεί έναν δεύτερο άνδρα μετά το θάνατο του πρώτου. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) απάντησε ότι θα είναι με εκείνον που είχε την καλύτερη ηθική.
Σε άλλη αφήγηση αναφέρεται ότι η γυναίκα θα έχει την επιλογή να επιλέξει έναν από τους άνδρες με τους οποίους παντρεύτηκε στη γη και να γίνει σύζυγός του. Σε μια άλλη αφήγηση, αναφέρεται ότι θα γίνει σύζυγος του τελευταίου άνδρα με τον οποίο παντρεύτηκε. (Πράγματι, όταν ο Μωαβίας ήθελε να παντρευτεί την Ουμ-ντ-Ντέρδα, της οποίας ο σύζυγος είχε πεθάνει, η Ουμ-ντ-Ντέρδα απέρριψε την πρόταση και εξήγησε το λόγο ως εξής: Ο Αμπού-ντ-Ντέρδα μου είπε…)
«Η γυναίκα στον παράδεισο θα ανήκει στον τελευταίο της σύζυγο. Επομένως, μην παντρευτείς άλλον μετά από μένα.»
είπε.
(Για τις αφηγήσεις, βλ. Σα’ρανί, Μουχτασάρου Τεζκιρετί’λ-Κουρτουμπί, σ. 103).
Δεν υπάρχει αντίφαση σε αυτές τις αφηγήσεις. Είναι προφανές ότι η γυναίκα θα προτιμήσει τον σύζυγό της που έχει καλή συμπεριφορά και της φέρεται καλά. Η περίπτωση να παραμείνει με τον τελευταίο σύζυγό της αφορά την κατάσταση όπου και οι δύο σύζυγοι έχουν καλή συμπεριφορά και δεν μπορεί να προτιμηθεί ο ένας από τον άλλον.
Αυτό που είναι σημαντικό για εμάς εδώ είναι ότι καθεμιά από αυτές τις αφηγήσεις υποδηλώνει σαφώς ότι μια γυναίκα στον παράδεισο δεν θα είναι σύζυγος πολλών ανδρών, ούτε θα μπορεί να συνυπάρχει με περισσότερους από έναν άνδρα.
Διότι εάν μια γυναίκα βρισκόταν στον παράδεισο με πολλούς άνδρες, θα ήταν πρώτα με τους επίγειους συζύγους της, με τους οποίους είχε παντρευτεί στη γη και οι οποίοι είχαν εισέλθει στον παράδεισο μαζί της. Η αναφορά ότι η γυναίκα θα είναι σύζυγος μόνο ενός από αυτούς τους άνδρες, αποτελεί σαφή απόδειξη ότι η συζυγική ζωή στον παράδεισο θα περιορίζεται μόνο σε αυτόν τον άνδρα.
Για τον άνθρωπο που τείνει προς κάθε είδους τελειότητα και ομορφιά και επιθυμεί το ανώτατο επίπεδό τους, σε βαθμό αγάπης, το Κοράνι παρέχει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις ευλογίες του παραδείσου και, επιπλέον, υπόσχεται την ευαρέσκεια του Θεού.
Ο Παράδεισος, που περιέχει όλα τα πνευματικά και αισθηματικά αγαθά, περιλαμβάνει επίσης όλες τις σωματικές και υλικές απολαύσεις. Το φαγητό, το ποτό και ο γάμος αναφέρονται ανάμεσα στα ύψιστα αγαθά του Παραδείσου. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Κορανίου και των ιερών χαντίθ, οι οικογενειακές ζωές που δημιουργούνται στη γήινη ζωή θα συνεχιστούν αιώνια στον Παράδεισο, εάν και οι δύο σύζυγοι αξίζουν τον Παράδεισο, και η σχέση συζύγων θα διαρκέσει για πάντα. Ωστόσο, ο σύζυγος που δεν έχει μερίδιο στην πίστη και πεθαίνει στην απιστία, ακόμα κι αν είναι ο Φαραώ, σύζυγος της Ασίας, ή οι σύζυγοι του Νώε και του Λωτ, θα παραμείνει χωρισμένος από τον σύζυγό του για πάντα και θα υποστεί την αιώνια τιμωρία της απιστίας του στην Κόλαση.
Τις πιστές γυναίκες που εισέρχονται στον Παράδεισο χάρη στην πίστη και τις ενάρετες πράξεις τους, ο Παντοδύναμος Θεός, με τη χάρη και τη δύναμή Του, θα τις καθαρίσει από κάθε εγκόσμια ατέλεια και θα τις επιστρέψει στους συζύγους τους ως αγνές συζύγους. Αυτές οι γυναίκες, που δημιουργήθηκαν ομορφότερες από τις νύμφες, θα γίνουν αιώνιες σύντροφοι των συζύγων τους και θα γίνουν βασίλισσες των νυμφών. Χωρίς καμία ζήλια ή ανταγωνισμό, θα απολαμβάνουν τον Παράδεισο για πάντα με τους αγαπημένους τους.
Οι Χούριδες είναι πανέμορφες γυναίκες του παραδείσου, που ο Παντοδύναμος Δημιουργός έχει δημιουργήσει ειδικά για τους πιστούς άνδρες και τις έχει θέσει υπό την εξουσία των γυναικών του κόσμου τούτου. Πολλά εδάφια μιλούν γι’ αυτές και τις περιγράφουν. Γενικά…
«Κορίτσια με μεγάλα μάτια, με λευκό το καθαρό λευκό και μαύρο το βαθύ μαύρο, με ασημένιας διαύγειας λευκή επιδερμίδα»
οι οπωδωροί, όπως περιγράφονται,
«Κορίτσια συνομήλικές τους, που αγαπούν τους άνδρες τους, δεν κοιτάζουν άλλους, δεν τις έχει αγγίξει κανείς, με δέρμα σαν μαργαριτάρι και μάγουλα σαν ρουμπίνι»
περιγράφονται σε διάφορα εδάφια με διάφορους τρόπους. Είναι τόσο όμορφα δημιουργημένα που σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρεται:
«Ακόμα και με εβδομήντα φορέματα, οι Χουρίδες αφήνουν να φαίνονται τα μεδούλια των οστών στα πόδια τους.»
(Μπουχάρι, Μπεντ’ου’λ-χαλκ, 8; Μουσλίμ, Τζέννετ, 14; Τιρμίζι, Κιγιάμε, 60)
Ο Μπεντιουζζαμάν, ερμηνεύοντας αυτή την αλήθεια, εξηγεί τα εξής:
«Όλες οι αισθήσεις, οι ικανότητες, οι δυνάμεις και οι λεπτότητες του ανθρώπου, όσο ευαίσθητες, ηδονιστικές, ερωτευμένες με την ομορφιά και ποθούσες την τελειότητα κι αν είναι, θα ικανοποιηθούν και θα χορτάσουν, και καθεμιά θα χαϊδευτεί και θα ευτυχίσει ξεχωριστά, με κάθε είδους υλική και πνευματική ομορφιά και τελειότητα, και οι χουρίδες είναι οι πηγές αυτών.»
«Δηλαδή, οι χουρίδες φορούν εβδομήντα είδη από τα στολίδια του Παραδείσου, όχι από ένα μόνο είδος, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην κρύβουν το ένα το άλλο, και με τον ίδιο τρόπο, από τα σώματά τους, από τις ψυχές και τα σώματά τους, ίσως και από περισσότερες από εβδομήντα βαθμίδες, δείχνουν ξεχωριστά μέρη ομορφιάς και χάριτος. Δείχνουν την αλήθεια του στίχου: “Εκεί υπάρχει ό,τι επιθυμούν οι ψυχές και ό,τι ευχαριστεί τα μάτια”.»
(Λόγια, σελ. 813)
Ωστόσο, οι γυναίκες του κόσμου αυτού θα δημιουργηθούν ομορφότερες λόγω των ενάρετων πράξεών τους, και οι πιστές γυναίκες που παντρεύτηκαν σε περισσότερους από έναν κόσμο θα έχουν το δικαίωμα να είναι με τον σύντροφο που προτιμούν.
Μια ευσεβής γυναίκα που κερδίζει τη δοκιμασία του κόσμου και αξίζει να εισέλθει στον παράδεισο, θα είναι ανώτερη από τις χουρίδες. Οι χουρίδες θα υπηρετούν τους κατοίκους του παραδείσου, σαν υπηρέτριες ή δούλες. Το ίδιο ισχύει και για τους γκίλμάν. Οι γυναίκες που έρχονται από τον κόσμο, όμως, δεν θα είναι σε θέση υπηρέτριας, αλλά θα είναι σύζυγοι των ανδρών και θα τις υπηρετούν. Η κατάσταση στον παράδεισο πρέπει να κρίνεται με βάση τις συνθήκες εκεί.
Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) περιγράφει τους κατοίκους του Παραδείσου ως εξής:
«Κάθε κάτοικος του Παραδείσου έχει δύο γυναίκες, των οποίων τα σώματα είναι τόσο διαφανή που το μεδούλι των οστών τους φαίνεται μέσα από τη σάρκα. Στους κατοίκους του Παραδείσου δεν υπάρχει διαφωνία ούτε εχθρότητα· οι καρδιές τους είναι σαν μια καρδιά, και δοξάζουν τον Θεό πρωί και βράδυ.»
(Μπουχάρι, Μπεντ’ου-Χαλκ, 59, Σιφάτ’ου-Τζέννε).
Ωστόσο, οι γυναίκες που πίστεψαν και ανήκουν στην κατηγορία των ενάρετων ανθρώπων όσο ζούσαν στον κόσμο, είναι ανώτερες από τις «χουρίδες». Διότι αυτές αγωνίζονται από τη μια μεριά με τους δαίμονές τους και από την άλλη με τις επιθυμίες τους. Εκείνες, νικώντας σε αυτόν τον αγώνα, κέρδισαν την ευαρέσκεια του Θεού και αξίζουν να εισέλθουν στον Παράδεισο. Οι «χουρίδες» όμως δεν εισήλθαν στον Παράδεισο χάρη στα δικά τους έργα. Ο Θεός τις δημιούργησε για τους κατοίκους του Παραδείσου, όπως και τις άλλες ευλογίες. Το παρακάτω χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) το επιβεβαιώνει.
Η Ουμ Σαλάμα είπε κάποτε στον Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν):
«Ω Αγγελιοφόρε του Θεού! Οι γυναίκες του κόσμου τούτου είναι καλύτερες ή οι οπτασίες του Παραδείσου;»
ρωτάει. Ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν)·
“Η ανωτερότητα των γυναικών στον κόσμο είναι σαν την ανωτερότητα του υφάσματος από μετάξι σε σχέση με το απλό ύφασμα.”
απαντά η Ουμμου Σαλάμα:
“Γιατί;”
όταν του/της πεις, εκείνος/εκείνη απαντάει ως εξής:
“Επειδή οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο προσεύχονται, νηστεύουν και εκτελούν πολλές θρησκευτικές πράξεις.”
(Από τον Ταμπαράνι· Μεβντουντί, μετάφραση του Τεφχίμ αλ-Κουράν, VI/81).
«Όταν οι κάτοικοι του Παραδείσου εισέλθουν σ’ αυτόν, ένας υπηρέτης θα φωνάξει: “Χωρίς αμφιβολία, εσείς θα ζήσετε αιώνια στον Παράδεισο και δε θα πεθάνετε ποτέ. Δε θα αρρωστήσετε και θα είστε πάντοτε υγιείς. Θα απολαύσετε ατελείωτες ευλογίες και δε θα γνωρίσετε ποτέ λύπη ή θλίψη.”»
(Μουσλίμ, Παράδεισος 22.)
Σε ένα άλλο ιερό χαντίθ, η κατάσταση των κατοίκων του Παραδείσου περιγράφεται ως εξής:
“Σίγουρα, ακόμα κι αν κάποιος από εσάς βρισκόταν στο κατώτερο επίπεδο του Παραδείσου, οι άγγελοι θα τον έφερναν εκεί με εντολή του Θεού,
‘Ζήτα ό,τι ποθεί η καρδιά σου!’
λέγεται. Κι αυτός συνεχώς εύχεται. Τότε του λένε:
‘Ευχάρισες ολόψυχα ό,τι επιθυμούσες;’
ερωτάται.
‘Ναι’
αφού απαντήσει,
«Σίγουρα, ό,τι επιθυμείς θα σου δοθεί σε διπλάσια ποσότητα.»
λέγεται.”
(Μουσλίμ, Ιμάν: 301.)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
