Ο Θεός έχει δύο είδη δημιουργίας: την κατασκευή και την εφεύρεση. Συνεχίζεται η δημιουργία εκ του μηδενός;

Λεπτομέρειες Ερώτησης
Απάντηση

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Η δημιουργία από το μηδέν από τον Παντοδύναμο Θεό, χωρίς προηγούμενο παράδειγμα ή πρότυπο, και η δημιουργία νέων υπάρξεων με τα στοιχεία που έχει δημιουργήσει.

Διότι, πριν από αυτό το σύμπαν δεν υπήρχε άλλο σύμπαν, όλα δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά. Μέσω των στοιχείων, δημιουργούνται συνεχώς νέα πράγματα.

Όλες οι ιδιότητες αυτού του όντος, εκτός από τα στοιχεία που το συνθέτουν, διαφέρουν από εκείνες των άλλων όντων. Για παράδειγμα, τα έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σήμερα στον κόσμο, υπήρχαν προηγουμένως ως ύλη. Τα άτομα που τους αποτελούν, ήταν διάσπαρτα στον αέρα, στο νερό και στα τρόφιμα. Ωστόσο, επειδή κάθε άνθρωπος διαφέρει από τους άλλους με το πρόσωπό του, τη φωνή του, τα δακτυλικά του αποτυπώματα και τις ιδιαίτερες ικανότητές του, η δημιουργία αυτή φανερώνει σαφώς μια πρωτοτυπία.

Ο Θεός, με τα στοιχειώδη γράμματα, γράφει διαρκώς και αδιάκοπα νέες λέξεις δύναμης, τις οποίες και επιδεικνύει στα μάτια των συνειδητοποιημένων.

Αυτό ισχύει για τις υλικές οντότητες. Η ψυχή του ανθρώπου και οι πνευματικές οντότητες, όπως οι άγγελοι, δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου με θεία έμπνευση.

Είναι η δημιουργία κάποιου πράγματος ξαφνικά και με τον τελειότερο τρόπο, χωρίς να υπακούει στον νόμο της βαθμιαίας εξέλιξης. Είναι η σταδιακή τελειοποίηση κάποιου πράγματος, η οποία προχωράει βήμα βήμα με μια καλλιέργεια που ξεκινά από ένα αρχικό σημείο.

Η σύσταση των πραγμάτων στη Θεία γνώση γίνεται με την «ibda» (δημιουργία εκ του μηδενός). Δηλαδή, αυτά αποκτούν ύπαρξη από το τίποτα. Αυτές οι νοητικές υπάρξεις ονομάζονται «mahıyet» (ουσία). Όταν αυτές οι ουσίες δημιουργούνται στον εξωτερικό κόσμο, γίνονται πραγματικότητα. Αυτή η δημιουργία γίνεται με δύο τρόπους: είτε με «ibda», αποκτώντας ύπαρξη σε μια άχρονη στιγμή, είτε με «inşa», δημιουργούμενες σταδιακά. Στο σύμπαν υπάρχουν άπειρα παραδείγματα αυτών των δύο τύπων δημιουργίας.

Αυτά τα δύο είδη δημιουργίας είναι εμφανή και στον άνθρωπο, που αποτελεί ένα μικρό παράδειγμα του σύμπαντος. Στον άνθρωπο υπάρχουν παραδείγματα και της δημιουργίας εκ του μηδενός (ibda) και της κατασκευής (inşa). Στο ανθρώπινο σώμα, που κατασκευάζεται στη μήτρα, εγχέεται η ψυχή σε ένα συγκεκριμένο στάδιο αυτής της κατασκευής.

Η δημιουργία ενός αγγέλου από μια ευλογημένη λέξη είναι επίσης μια πράξη δημιουργίας εκ του μηδενός.

Επειδή ο κόσμος αυτός είναι κόσμος σοφίας, η δημιουργία του σύμπαντος έγινε σε έξι φάσεις, και αυτή η κατάσταση αντικατοπτρίζεται σε όλα τα υλικά όντα που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν. Όπως η Γη δεν πήρε την σημερινή της μορφή αμέσως μετά την απόσπασή της από τον Ήλιο, έτσι και ένας σπόρος δεν γίνεται αμέσως δέντρο, ούτε ένα αυγό γίνεται αμέσως πουλί. Ο Άλλος Κόσμος, όμως, είναι κόσμος δύναμης, οπότε εκεί θα επικρατεί η αρχή της άμεσης δημιουργίας, και στη θέση του φαγωμένου φρούτου θα έρχεται αμέσως ένα καινούργιο.

Όλα δημιουργήθηκαν από το τίποτα. Για παράδειγμα, η ηλικία της Γης και του σύμπαντος, αν και ποικίλλει, είναι πεπερασμένη. Το να αποδίδεις ηλικία σε κάτι αποδεικνύει ότι αυτό το κάτι δεν υπήρχε πριν από αυτήν την ηλικία. Όλα εκτός από τον Θεό έχουν αρχή. Επιπλέον, η φθορά, η φθορά και ο θάνατος των δημιουργημένων πραγμάτων αποδεικνύουν ότι δεν είναι αιώνια.

Ο Θεός (cc) υπήρχε, ενώ τίποτα άλλο δεν υπήρχε. Ωστόσο, στο Θεϊκό Γνώρισμα (Ιλμ-ι Ιλαχί) υπήρχαν τα πάντα. Ο Θεός, με τη θέλησή Του, τη δύναμή Του και την εντολή «κουν» (γίνε), μετέφερε τον κόσμο από τη σφαίρα της γνώσης στη σφαίρα της δύναμης, δηλαδή τον δημιούργησε.

Αν και η μετατροπή της ύλης σε κάτι άλλο δεν είναι απόλυτη ανυπαρξία, εφόσον η ύλη υφίσταται με ιδιότητες, όταν αυτές οι ιδιότητες εξαφανίζονται, εξαφανίζεται και η ύλη.

Η εξαφάνιση ή η διαγραφή από τη σελίδα, επειδή υπήρχε στη γνώση, δεν είναι αληθινή ανυπαρξία. Σημασία έχει η ύπαρξη στη γνώση. Ας υποθέσουμε ότι κάψαμε ένα χαρτί. Δημιουργήθηκε καπνός και στάχτη. Αλλά η ουσία του χαρτιού χάθηκε. Έγινε κάτι άλλο. Γιατί δεν ονομάζουμε στάχτη και καπνό χαρτί. Επομένως, η αλλαγή ενός υπάρχοντος αντικειμένου δεν σημαίνει αληθινή ανυπαρξία. Κατανοείται ως σχετική ανυπαρξία. Ο Θεός, αν θέλει, μπορεί να καταστρέψει το υπάρχον και να δημιουργήσει το ανύπαρκτο όποτε θέλει.


Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις

Τελευταίες Ερωτήσεις

Ερώτηση της ημέρας