– Ο Χαζράτ Αλί ήρθε στο πεδίο της μάχης. Κάλεσε κάποιον να μονομαχήσει μαζί του. Ο Αμπντουλάχ μπιν Ομέρ βγήκε μπροστά του.
– Ο Αλί είπε στον Ιμπν Ουμάρ: «Αλίμονο σε, αν ο πατέρας σου ζούσε, δε θα πολεμούσε εναντίον μου. Θέλεις το αίμα του Οσμάν;» Στη συνέχεια διέταξε τον Εστέρ να βγει και να μονομαχήσει μαζί του.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
(ρ. ανχούμα), στις μάχες της Τζεμέλ και της Σιφφίν.
Το περιστατικό που αναφέρεται στην ερώτηση σχετίζεται με (1).
Πιθανώς, το όνομα να έχει παρερμηνευθεί εσφαλμένα.
Πάντα απέφευγε τους πολέμους και τα γεγονότα που προκαλούσαν διάφορες διχόνοιες μεταξύ των Μουσουλμάνων.
Ακόμα κι αν κάποιος ερχόταν για να τον σκοτώσει, πίστευε ότι δεν ήταν σωστό να σηκώσει σπαθί εναντίον του. Η πηγή αυτής της σκέψης του βασιζόταν σε ένα χαντίθ που είχε ακούσει από τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν). (2)
δεν έδωσε σημασία ούτε στις εκκλήσεις του Χαζράτ Αλί, ούτε της Χαζράτ Αϊσέ, ούτε του Χαζράτ Μουαβίγιε, ούτε και των πολυπληθών ομάδων που ήθελαν να τον αναδείξουν χαλίφη,
Ωστόσο, ο Αμπντουλλάχ ιμπν Ουμάρ, βλέποντας αργότερα τις ημέρες της αναρχίας, όπου τα πόδια γίνονταν κεφάλια και τα κεφάλια πόδια, που οδήγησαν στη δολοφονία του Αλή, του Χουσεΐν ιμπν Αλή, του Αμπντουλλάχ ιμπν Ζουμπέιρ και χιλιάδων άλλων συντρόφων, άλλαξε γνώμη και, λίγο πριν πεθάνει, εξέφρασε τη βαθιά λύπη του λέγοντας (3) και (4).
Όταν του ζητούσαν φετβά, το σκεφτόταν πολύ και φοβόταν πολύ να κάνει λάθος. Γι’ αυτό η φήμη του στη φικχ (ισλαμική νομολογία) δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο η φήμη του στη χαντίθ (παράδοση του προφήτη Μωάμεθ). Ένας από τους λόγους που παρέμεινε ουδέτερος στις μάχες της Τζεμέλ και του Σιφφίν ήταν ο φόβος του να κάνει λάθος. (5)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
1) Μεσούδι, Μουρούτζου’ζ-Ζεχέμπ, Βηρυτός, 2005, 2/296-297.
2) Αμπού Νταβούντ, Φίτεν και Μελαχίμ, 5, αρ. 4260)
3) Ιμπν Αμπντ αλ-Μπερρ, Ιστίαμπ, 1/171-172; Ιμπν Εσίρ, Ουσντ αλ-Γαμπέ, 3/229.
4) Ιμπν Αμπντ αλ-Μπερρ, Ιστίαμπ, 1/171-172.
5) Τζεβντέτ Πασά, Κισάς-ι Ενμπιγιά, 3/82.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
