Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Ο Θεός μας έδωσε την ψυχή και τη βούληση, και με αυτά μας δοκιμάζει. Πλάι στις κακές επιθυμίες της τυφλής αίσθησης, υπάρχουν και οι καλές επιθυμίες. Η λογική έχει την ικανότητα να διακρίνει ποια από τις δύο επιθυμίες είναι καλή και ποια κακή.
Σε αυτό το κρίσιμο σημείο της δοκιμασίας, η ανθρώπινη ελεύθερη βούληση θα επιλέξει μια πλευρά. Έτσι θα χάσει ή θα κερδίσει τη δοκιμασία.
Φυσικά, όλες οι εντολές και οι απαγορεύσεις του Θεού είναι εντός των δυνατοτήτων του ανθρώπου να τις εκτελέσει ή να τις αποφύγει.
– Η φράση αυτή δεν είναι ούτε στίχος από το Κοράνι ούτε χαντίθ. Είναι μια φράση που κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο.
Ωστόσο, η σημασία αυτής της φράσης δεν είναι κυριολεκτική, αλλά μεταφορική. Δηλαδή, δεν εκφράζει την πραγματικότητα. Αντιθέτως, η απουσία δίκαιης κατανομής, η απουσία βοήθειας των πλουσίων προς τους φτωχούς, είναι μια κακία που μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή του κόσμου.
Επιπλέον, η απουσία βοήθειας από τους πλούσιους προς τους φτωχούς θα προκαλέσει μια πνευματική καταστροφή στην ανθρωπότητα. Αυτό σημαίνει την έλευση υλικών και πνευματικών καταστροφών ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, εργάτες και εργοδότες.
Οι ακόλουθες δηλώσεις του Μπεντιουζζαμάν Χαζретλερί ρίχνουν φως σε αυτό το θέμα:
Εμένα να ‘μαι χορτάτος, κι ας πεθαίνει ο άλλος από την πείνα, τι με νοιάζει εμένα;
Εσύ δούλευε, κι εγώ θα τρώω.
“…Τώρα, η πρώτη λέξη έχει ωθήσει το ανώτερο στρώμα στην τυραννία, την ανηθικότητα και την απουσία ελέους. Η δεύτερη λέξη, ωθώντας τις μάζες σε μίσος, φθόνο και αγώνα, έχει στερήσει την ανθρώπινη ηρεμία για αιώνες, και στον αιώνα μας, ο αγώνας μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου έχει προκαλέσει τα γνωστά σε όλους μεγάλα γεγονότα της Ευρώπης. Έτσι, ο πολιτισμός, με όλες τις φιλανθρωπικές κοινωνίες, τα ηθικά σχολεία, την αυστηρή πειθαρχία και τους κανονισμούς του, δεν μπόρεσε να συμφιλιώσει αυτά τα δύο στρώματα της ανθρωπότητας, ούτε να θεραπεύσει τις δύο τρομερές πληγές της ανθρώπινης ζωής (η Γαλλική Επανάσταση, οι σφαγές του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οφείλονται σε αυτές τις δύο λέξεις· η μία τρώει, ενώ η άλλη κοιτάζει). Το Κοράνι θεραπεύει την πρώτη λέξη με την “υποχρέωση της ζακάτ” (ελεημοσύνη). Θεραπεύει τη δεύτερη λέξη με την “απαγόρευση της ρίμπα” (τόκος). Ναι, το κορανικό στίχο στέκεται στην πύλη του κόσμου και λέει: “Απαγορεύεται ο τόκος”. Διατάσσει τους ανθρώπους: “Κλείστε την πόρτα της τράπεζας για να κλείσετε την πόρτα του καυγά”. Διατάσσει τους μαθητές του: “Μην μπείτε”. ”
Υπάρχουν χιλιάδες είδη δοκιμασιών, η φτώχεια και ο πλούτος είναι μερικά από αυτά, και μάλιστα σημαντικά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Θεός, με την άπειρη γνώση, δικαιοσύνη και σοφία Του, δεν κάνει άσκοπες πράξεις, δεν επιβάλλει άδικες δοκιμασίες. Ωστόσο, απαιτείται υπομονή για να μην κακομαθαίνει κανείς από τον πλούτο. Απαιτείται επίσης υπομονή όταν δίνει από τον πλούτο του στους φτωχούς.
Άρα, η φτώχεια δεν είναι η μόνη πηγή δυστυχίας, αλλά και ο πλούτος μπορεί να είναι. Πολλοί πλούσιοι το λένε. Άρα, καμία περιουσία δεν μπορεί να συγκριθεί με την υγεία και τη ζωή.
Διότι η επιβίωση είναι εγγυημένη από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι κάθε πλούσιος είναι πιο ευτυχισμένος από κάθε φτωχό. Επομένως, είναι αδύνατο, τόσο από θρησκευτική όσο και από λογική άποψη, να πούμε ότι κάποια από αυτές τις δοκιμασίες είναι άδικη.
Πολλοί φτωχοί είναι υποψήφιοι για τον παράδεισο λόγω της δοκιμασίας της φτώχειας, ενώ πολλοί πλούσιοι είναι υποψήφιοι για την κόλαση. Ας καταφύγουμε στον Θεό από τη φτώχεια που οδηγεί στην απιστία και την πλάνη, και από τον πλούτο που οδηγεί στην αλαζονεία και την αχαριστία.
Ωστόσο, η δημιουργία του κακού δεν είναι κακό. Διότι:
Εάν κάτι κακό έχει διαπραχθεί από ανθρώπους και ο Θεός το έχει δημιουργήσει, τότε η ευθύνη ανήκει στον άνθρωπο.
Το κακό, λοιπόν, είναι διάσπαρτο ανάμεσα στα καλά, για να γίνουν αυτά καλύτερα κατανοητά. Διότι, κατά κανόνα, η ασθένεια είναι απαραίτητη για να εκτιμηθεί η υγεία, η φτώχεια για να εκτιμηθεί ο πλούτος με ευγνωμοσύνη, και η αναταραχή και οι διαμάχες για να γίνει κατανοητή η γλυκύτητα της ειρήνης και της ησυχίας.
Ένα κακό που συμβάλλει στην κατανόηση ενός καλού, είναι εμμέσως ένα καλό.
Εφόσον ο κόσμος είναι ένα πεδίο δοκιμασίας, είναι λάθος να περιμένουμε ευνοϊκές εξελίξεις σε κάθε πλευρά. Διότι μια δοκιμασία χωρίς την πιθανότητα αποτυχίας, δεν είναι δοκιμασία.
Γι’ αυτόν τον λόγο, η ύπαρξη του κακού, όπως και του καλού, είναι απαραίτητη για τη δοκιμασία. Διότι, όπως ο παράδεισος είναι το αποτέλεσμα του καλού, έτσι και η κόλαση είναι το αποτέλεσμα του κακού.
Εξάλλου, εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι είναι καλό και τι είναι κακό.
Στο εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω, υπογραμμίζεται αυτή η αλήθεια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
