Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο αναγνώστης μας έχει δίκιο στην ερώτησή του.
Γιατί οι άνθρωποι που ασχολούνται με την επιστήμη, ενώ βλέπουν και γνωρίζουν ότι τα όντα που μελετούν στο σύμπαν είναι αναμφίβολα έργο γνώσης, βούλησης και δύναμης, αρνούνται έναν δημιουργό;
Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ιδιοκτήτης σε αυτό το τεράστιο σύμπαν, ενώ δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ένας γραφέας χωρίς γραφείο, ούτε ένας τεχνίτης χωρίς βελόνα;
Φυσικά και όχι.
Όταν μερικές σταγόνες μελάνης από ένα στυλό τοποθετηθούν σε ένα γυαλί, αυτές οι σταγόνες μερικές φορές εμποδίζουν την ορατότητα ενός βουνού. Ακριβώς έτσι, οι αμαρτίες που διαπράττονται, σαν σταγόνες μελάνης που πέφτουν στο πνευματικό μάτι της καρδιάς, εμποδίζουν την ορατότητα πολλών αληθειών.
Ο ήλιος είναι φως και λάμψη. Φωτίζει και λαμπρύνει τον τόπο που εισέρχεται, προκαλώντας την ανάπτυξη τριαντάφυλλων και βασιλικών, νάρκισσων και τουλιπών, ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος ήλιος σαπίζει και διαφθείρει τις ουσίες που έχουν αλλοιωθεί. Παρομοίως, στον πνευματικό κόσμο, η γνώση που λαμβάνουν από το σύμπαν όσοι έχουν διαφθαρεί από τις αμαρτίες, σβήνει στα δικά τους πεδία. Κάθε ον είναι ένα παράθυρο που ανοίγεται προς τον Θεό, αλλά στον κόσμο τους μετατρέπεται σε τυχαιότητα και σύμπτωση. Δεν είναι πλέον δυνατόν να διεισδύσουν στην αλήθεια. Διότι ο Παντοδύναμος Θεός λέει γι’ αυτούς:
«Έχουν αυτιά, μα δεν ακούν, έχουν μάτια, μα δεν βλέπουν, έχουν νου, μα δεν καταλαβαίνουν. Ο διάβολος τους ωραιοποιεί τα έργα τους.»
(Αλ-Α’ράφ, 7/179)
Δεν χρειάζεται να υπερασπιζόμαστε τέτοιους ανθρώπους, οι διάβολοι το κάνουν ήδη αρκετά καλά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πίστη στον Θεό είναι ζήτημα πίστης.
Ο δρόμος προς την πίστη στον Θεό περνάει από την προσπάθεια να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τον Θεό. Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί. Ο Παντοδύναμος Θεός θα χαρίσει και το φως της πίστης. Αν ο άνθρωπος δεν χρησιμοποιήσει τη βούλησή του προς αυτή την κατεύθυνση, ο Θεός δεν του δίνει την πίστη. Ακόμα και αν ο άνθρωπος χρησιμοποιήσει τη δική του ελεύθερη βούληση προς αυτή την κατεύθυνση, το φως της πίστης θα εγκατασταθεί στην ψυχή του, πάλι χάρη στη χάρη και το έλεος του Θεού.
Δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί ο Θεός δεν έκανε αυτή τη χάρη σε κάποιον άλλον, αλλά να προσπαθούμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και την ευχαριστία μας για το δώρο της πίστης που μας χάρισε.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και πολυτιμότερη ευλογία και χάρη από αυτήν την πίστη, τόσο σε αυτόν τον κόσμο όσο και στον άλλο. Επομένως, το να αξιωθούμε μιας τέτοιας ευλογίας, δείχνει πόσο πολύτιμοι, αξιόλογοι και αγαπητοί είμαστε στα μάτια του Θεού.
Σε κάθε περίπτωση, το καθήκον μας είναι να προσπαθούμε να αξιωθούμε αυτής της αγάπης και της χάριτος. Διαφορετικά, ο διάβολος, η εγωιστική φύση μας και οι κακοί φίλοι εργάζονται αδιάκοπα για να μας στερήσουν αυτό το δώρο.
Αν μου επιτραπεί η έκφραση,
Για να μην χάσουμε αυτή την ευλογία, πρέπει να την κρατήσουμε με όλη μας τη δύναμη, ίσως και με οκτώ χέρια, και να ικετεύσουμε τον Θεό να μην μας την πάρει. Γιατί η ευλογία της πίστης φωτίζει τόσο τον κόσμο όσο και την μετά θάνατον ζωή του ανθρώπου. Χαρίζει στον κάτοχό της μια ζωή σαν παράδεισος και σε αυτόν τον κόσμο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
