Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κάθε άνθρωπος γνωρίζει ενδόμυχα ότι μέσα του
δύο ξεχωριστές κινήσεις, δύο ξεχωριστές πράξεις
πρόκειται περί αυτού. Ένα μέρος αυτού
προαιρετικός
, δηλαδή προκύπτει από τη δική του θέληση, την δική του βούληση. Το άλλο μέρος είναι
αναγκαστικός;
δηλαδή, συμβαίνει εντελώς έξω από την επιθυμία και τη βούλησή του.
Για παράδειγμα;
Το να μιλάει, να σωπαίνει, να κάθεται, να σηκώνεται ανήκουν στην πρώτη ομάδα· το να χτυπάει η καρδιά του, να ψηλώνει, να ασπρίζουν τα μαλλιά του ανήκουν στη δεύτερη ομάδα ρημάτων. Στις πράξεις της πρώτης ομάδας,
Το να ζητάς είναι από εμάς, το να δημιουργείς είναι από τον Αλλάχ.
Δηλαδή, ό,τι εμείς επιλέγουμε και αποφασίζουμε με την ελεύθερη βούλησή μας, ο Θεός το δημιουργεί με την απόλυτη βούλησή Του. Στις πράξεις του δεύτερου τύπου, η δική μας βούληση δεν έχει λόγο. Και ο Θεός είναι εκείνος που θέλει και ο Θεός είναι εκείνος που δημιουργεί. Εμείς δεν είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις που ανήκουν σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία.
Δηλαδή, στην άλλη ζωή δεν θα κριθούμε με βάση το ύψος, το χρώμα, τη φυλή, το φύλο ή την εποχή που γεννηθήκαμε.
Ένας άνθρωπος που σκέφτεται λογικά, παρατηρώντας ότι κάθε σύστημα στο σύμπαν και κάθε όργανο στο ανθρώπινο σώμα είναι τέλεια και με τον πιο ωφέλιμο τρόπο οργανωμένα, καταλήγει στο συμπέρασμα: Επομένως, πρέπει να χρησιμοποιώ την ικανότητα της βούλησής μου, όπως και τις ικανότητες της όρασης και της ακοής, με τον τρόπο που ευαρεστεί τον Θεό, τον Κύριο όλων των κόσμων. Μόνο έτσι θα έχω εκπληρώσει το χρέος μου απέναντι σε αυτή την ικανότητα και θα έχω ωφεληθεί από αυτήν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Τη θέλησή τους,
Εκείνοι που υποτάσσουν τη δική τους βούληση στην ολική βούληση του Θεού, πηγαίνουν στον παράδεισο, την κατοικία της αιώνιας ευτυχίας.
Όσοι χρησιμοποιούν αυτό το τεράστιο κεφάλαιο για χάρη των δικών τους επιθυμιών, οδεύουν προς την αιώνια κόλαση.
Σε αυτό το σημείο, μπορεί να έρθει στο μυαλό η εξής ερώτηση:
– Πώς θα γνωρίζουμε τη θεία βούληση, ώστε να προσαρμόζουμε τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας σε αυτήν;
Οι πράξεις και οι καταστάσεις που ευαρεστούν τον Θεό έχουν γνωστοποιηθεί στην ανθρωπότητα μέσω των προφητών και των βιβλίων.
Ωστόσο, δεν υπήρξε καμία εξαναγκαστική επιβολή σε αυτό το θέμα. Δηλαδή, ενώ ο άνθρωπος έρχεται σε αυτόν τον κόσμο χωρίς τη δική του θέληση, αφήνεται ελεύθερος να επιλέξει όποιο από τα δύο θέλει, παράδεισο ή κόλαση, στο αιώνιο ταξίδι του.
Έτσι, ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας σωστά την ελεύθερη βούλησή του, μπορεί να επιλέξει τον παράδεισο από τις κατοικίες της μετά θάνατον ζωής. Ο Κύριος Θεός, με τη θεϊκή του βούληση, έχει χαράξει τα μονοπάτια αυτού του τόπου ευδαιμονίας:
«Πρέπει να πιστεύεις», «πρέπει να λατρεύεις», «πρέπει να αποφεύγεις τις αμαρτίες», «πρέπει να μην παρεκκλίνεις από την ορθή πορεία»…
Αλλά δεν ανάγκασε τον άνθρωπο να υπακούσει σε αυτή τη θέληση. Πράγματι, στο Κοράνι…
«Δεν υπάρχει εξαναγκασμός στη θρησκεία.»
Η εντολή αυτή αποτελεί την πιο σαφή και ξεκάθαρη έκφραση της θεϊκής βούλησης. Επομένως, αν ο άνθρωπος χρησιμοποιήσει τη δική του βούληση με σωστό τρόπο και εντός των ορίων του επιτρεπτού, θα κερδίσει. Διαφορετικά, η ζημιά θα είναι τεράστια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
