Οι Σιίτες ισχυρίζονται ότι ο Προφήτης (σ.α.β.) ζήτησε χαρτί για να γράψει τη διαθήκη του ενώ ήταν άρρωστος, αλλά ο Ομάρ τον εμπόδισε. Αν αυτό είναι αλήθεια, γιατί ο Ομάρ έκανε κάτι τέτοιο;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Το περιστατικό της Κίρτας

α) Η στάση των Σαχάμπα απέναντι στο αίτημα για χαρτί (χαρτί γραφής) και στυλό:

Σχετίζεται στενά με την εκλογή του Αμπού Μπακρ ως χαλίφη.

«Το Επεισόδιο της Κίρτας»

Πρέπει να αναφερθούμε σε αυτό το γεγονός. Διότι ένα από τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι Σιίτες για να υποστηρίξουν ότι το χαλιφάτο ανήκε στον Αλί είναι αυτό το γεγονός. (1)

Σε μία από τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, όταν η ασθένειά του είχε επιδεινωθεί, πέντε ημέρες πριν από τον θάνατό του, την Πέμπτη,

«Φέρτε μου χαρτί και μολύβι, να σας γράψω κάτι (να κάνω διαθήκη) που δε θα σας αφήσει ποτέ να χάσετε το δρόμο σας μετά από μένα.»

είχε διατάξει.

Εκείνη τη στιγμή, οι σύντροφοί του που στέκονταν δίπλα του το άκουσαν. Ο Χαζράτ Ομέρ ήταν ανάμεσα σε αυτούς που άκουσαν αυτά τα λόγια. Την επιθυμία του Αγγελιοφόρου του Αλλάχ,

«Η ασθένεια του Αποστόλου του Θεού επιδεινώθηκε. Έχουμε το βιβλίο του Θεού μαζί μας. Αυτό μας αρκεί.»

Ερμηνεύοντας το γεγονός με αυτόν τον τρόπο, αντιτάχθηκε στην προσκόμιση στυλό και χαρτιού. Κατά την άποψή μας, ο λόγος που οδήγησε τον Χαζράτ Ομέρ σε αυτήν την σκέψη είναι τα λόγια του Αγγελιοφόρου του Θεού στο τέλος του 10ου έτους της Εγίρας, δηλαδή στις 18 του Ζιλχίτζε, περίπου 2 μήνες και 10 ημέρες πριν από τον θάνατό του. Τότε ο Αγγελιοφόρος του Θεού (σ.α.β.) είπε:

«Ω Άνθρωποι! Να ξέρετε καλά πως κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος σαν κι εσάς. Σύντομα, ο αγγελιοφόρος του Υψίστου Κυρίου μου (Αζραήλ) θα έρθει σε μένα. Κι εγώ θα ανταποκριθώ στην πρόσκλησή του. Σας αφήνω οπωσδήποτε δύο πολύτιμα και σεβαστά πράγματα (τα Σακαλέιν). Το πρώτο είναι το Βιβλίο του Υψίστου Θεού, που περιέχει την καθοδήγηση και το φως. Να κρατηθείτε σφιχτά από το Βιβλίο του Θεού. Το δεύτερο είναι η Οικογένειά μου (Αχλ-ι Μπέιτ). Σας υπενθυμίζω τον Θεό όσον αφορά τη συμπεριφορά σας προς την Οικογένειά μου.»

(2)

Σε αυτά και σε παρόμοια ιερά χαντίθια που ο Προφήτης Μωάμεθ είπε προς το τέλος της ζωής του, συνιστάται η καλή προσκόλληση σε δύο πράγματα, προκειμένου η κοινότητα να μην παρεκκλίνει.

Το Ιερό Κοράνι και η Οικογένεια του Προφήτη, ή το Ιερό Κοράνι και η Σούννα…

Μουσουλμάνοι, όσο σφιχτά κρατούνταν σε αυτά τα δύο πράγματα, δεν θα παρεκκλίναν. Άλλωστε, ο σκοπός του Αλ-ι Μπέιτ ήταν η Σουννέτ-ι Σενιγιέ. Διότι και οι Εχλ-ι Μπέιτ, όπως και όλοι οι Σαχάμπε-ι Κιράμ, ήταν φύλακες της Σουννέτ. Εκ φύσεως είναι υποστηρικτές της Σουννέτ.

Κατά την άποψή μας, ο Χαλίφης Ομάρ (ρ.α.) αντιτάχθηκε σε μια διαθήκη που θα γραφόταν ενόσω ο Προφήτης ήταν άρρωστος, βασιζόμενος σε αυτή τη συμβουλή. Σύμφωνα με τον Ομάρ, ο Προφήτης (σ.α.β.) είχε ήδη εξηγήσει πολύ πρόσφατα πώς η κοινότητα θα έπρεπε να δράσει για να μην παρεκκλίνει. Τώρα, με το Ιερό Κοράνι, το οποίο είναι γεμάτο καθοδήγηση, και τη Σούννα, η οποία είναι αναπόσπαστο μέρος του και σχεδόν ισάξια με αυτό (3), στα χέρια των Μουσουλμάνων, δεν υπάρχει ανάγκη για μια διαθήκη του Αγγελιοφόρου του Θεού (σ.α.β.) ενόσω αυτός είναι βαριά άρρωστος.

[Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) απεβίωσε τη Δευτέρα, 12η Ραμπί’ αλ-Αουάλ, του 11ου έτους της Εγίρας.]

Η αντίρρηση του Χαζρέτι Ομέρ (ρα) να φέρουν χαρτί και στυλό υποστηρίχθηκε από ορισμένους από τους Σαχάμπες που βρίσκονταν εκεί, οι οποίοι θεώρησαν σωστή την άποψή του. Κάποιοι άλλοι Σαχάμπες, ωστόσο, δεν υποστήριξαν την άποψη του Χαζρέτι Ομέρ και αντιτάχθηκαν σε αυτήν. Σύμφωνα με αυτούς, έπρεπε να φέρουν χαρτί και στυλό και να ζητήσουν τη συμβουλή του Αγγελιοφόρου του Θεού. Καθώς η διαμάχη μεταξύ των δύο πλευρών κλιμακώθηκε και οι φωνές υψώθηκαν, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (σ.α.β.)…

«Σηκωθείτε από δίπλα μου· δεν θέλω διαφωνίες δίπλα μου. Αφήστε με ήσυχο.»

(4) διέταξε. Έτσι, η διαμάχη ενώπιον του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) και το περιστατικό του χαρτιού έληξαν.

β) Το περιστατικό του χαρτιού (Κιρτάς) σύμφωνα με τον Ιμπν Αμπάς και την Αίσα.

Σύμφωνα με το αλ-Καμίλ, η αφήγηση του Ιμπν Αμπάς για το περιστατικό του Κιρτάς έχει ως εξής: Στην αρχή του Ραμπι’ου’λ-Αουάλ του 11ου έτους της Εγίρας, πέντε ημέρες πριν από το θάνατο του Αγγελιοφόρου του Θεού, δηλαδή την Πέμπτη (5), «η ασθένεια και ο πόνος του Αγγελιοφόρου του Θεού επιδεινώθηκαν. (Μάλιστα, από τον πόνο, δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του.) Τότε είπε: «Φέρτε μου ένα μελανοδοχείο και ένα λευκό χαρτί. Θα σας γράψω ένα γράμμα που θα σας προστατεύει από την πλάνη για πάντα.» Τότε, οι σύντροφοι, αν και δεν ήταν σωστό να διαφωνούν μπροστά στον Προφήτη, διαφώνησαν (6) και είπαν: «Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) σίγουρα παραληρεί από την ασθένειά του. (7) Άρχισαν να το επαναλαμβάνουν μπροστά του. Τότε εκείνος (ο Αγγελιοφόρος του Θεού),…

«Αφήστε με ήσυχο. Αυτό που έχω είναι καλύτερο από αυτό που με καλείτε να κάνω.»

είπε και έκανε τρεις διαθήκες: «Να εκδιωχθούν οι ειδωλολάτρες από την Αραβική Χερσόνησο, και οι αντιπροσωπείες που έρχονται (στη Μεδίνα) να φιλοξενούνται όπως φιλοξενούσε εκείνος». Ο Ιμπν Αμπάς, ο οποίος διηγείται το γεγονός, είπε: «Σιωπήθηκε σκόπιμα από την τρίτη (σύσταση) ή εγώ την ξέχασα». (8)

Όπως φαίνεται, η κατάσταση εδώ είναι κάπως διαφορετική. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) εξήγησε με χαρτί και πένα δύο από τις διαθήκες και τις εντολές του, ενώ είτε ο αφηγητής ξέχασε είτε δεν εξήγησε την τρίτη. Σύμφωνα με τον Ιμπν Εσίρ, το περιστατικό του Κιρτάς είναι έτσι.

Σχετικά με το περιστατικό του Κιρτάς, βλέπουμε ένα ιερό χαντίθ που αναφέρεται από την Αίσα (ρα), σύζυγο του Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.β.):

Η Αίσα (ρα) είπε σχετικά: Όταν ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (σ.α.β.) αρρώστησε, μου είπε:

«Κάλεσε τον πατέρα σου Αμπού Μπακρ και τον αδελφό του (Αμπντουρραχμάν) να μου γράψουν ένα γράμμα. Γιατί αλήθεια φοβάμαι μήπως κάποιος φιλόδοξος πει μετά το θάνατό μου: «Εγώ είμαι ο πιο άξιος (για το χαλιφάτο)».»

Στη συνέχεια, ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ, αφού αξιολόγησε ότι “ο Αλλάχ και οι πιστοί ευαρεστούνται μόνο με τον Αμπού Μπακρ” (9), παραιτήθηκε από αυτό.

Όπως φαίνεται, εδώ, το κείμενο που προοριζόταν να γραφτεί κατά τις ημέρες της ασθένειας αφορά τον Χαλίφη Αμπού Μπακρ. Εάν αυτή η αφήγηση ληφθεί υπόψη κατά την αξιολόγηση, δείχνει ότι ο Αμπού Μπακρ ήταν άξιος του χαλιφάτου και ότι η ανάληψη του χαλιφάτου από αυτόν θα απέτρεπε τις διαμάχες. Επιπλέον, μπορούμε να συμπεράνουμε από εδώ ότι υπήρχε ένδειξη ότι θα ήταν ο πρώτος χαλίφης μετά τον Αγγελιοφόρο του Θεού.

γ) Το Επεισόδιο της Χαρτοκλεψίας και η Θεωρία της Διαθήκης

Οι Σιίτες αναφέρονται στο περιστατικό του Κιρτάς, το οποίο μεταφέρθηκε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πολύ αργότερα.

-αυτό είναι σημαντικό-

Χρησιμοποιώντας το ως πολιτικό εργαλείο, κατέφυγαν στη θεωρία της «διαθήκης» του ιμαμάτη, παρουσιάζοντας αποδείξεις από τη Σούννα (10). Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ερμηνεύσουν το γεγονός αυτό αποκλειστικά σε σχέση με το χαλιφάτο του Αλί. Σύμφωνα με την σιιτική αντίληψη, ο Προφήτης Μωάμεθ (σ.α.β.) ζήτησε χαρτί και μελάνι μόνο για να ορίσει τον Αλί ως χαλίφη· ο Ομάρ και άλλοι, γνωρίζοντας καλά τι θα διατάξει, το εμπόδισαν· έτσι, το χαλιφάτο «αποσπάστηκε» άδικα από τον Αλί. Έτσι, οι σύντροφοι του Προφήτη -απαγορεύεται να το πούμε- έγιναν άδικοι, καταπατητές, ακόμη και άπιστοι και αποστάτες (11). Διότι, σύμφωνα με τους Σιίτες, η ιμαμάτη = χαλιφάτο είναι θεία επιλογή. Όπως ο Θεός ορίζει τους προφήτες, έτσι ορίζει και τους ιμάμηδες/χαλίφες. Αυτός ο ορισμός γίνεται από τον Θεό και τον Αγγελιοφόρο Του. Ο ορισμός γίνεται με «νασσ» (κείμενο) και με την ανακοίνωση του Αγγελιοφόρου. Ή ο ιμάμης που ορίζεται με νασσ, ανακοινώνει τον επόμενο ιμάμη. Η απόφαση σε αυτό το θέμα είναι η ίδια με την απόφαση στη προφητεία. Οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τον ιμάμη. Επειδή ο ιμάμης είναι ο αντιπρόσωπος του Αγγελιοφόρου, το χαλιφάτο του πρέπει να πραγματοποιηθεί με την άδεια του Θεού και του Αγγελιοφόρου. Αν ο λαός επιλέξει τον ιμάμη/χαλίφη, θα έχουν επιρροή πάνω του. Αυτό όμως δεν ισχύει.

Σύμφωνα με τη σιιτική πίστη,

Λόγω του περιστατικού της Κιρτάς, τα εγκλήματα των συντρόφων του Προφήτη, Ομάρ, Αμπού Μπακρ και Οσμάν, είναι πολύ μεγάλα. Δεν αποδέχτηκαν τον ιμάμη που όρισε ο Θεός και θα ανακοίνωνε ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν). Η μη αποδοχή του ιμάμη που όρισε ο Θεός, σύμφωνα με αυτούς, μπορεί να οδηγήσει τους συντρόφους του Προφήτη, τον Ομάρ, τον Αμπού Μπακρ και τον Οσμάν, στην απιστία και την αποστασία. Από εδώ πηγάζει η εχθρότητά τους, εκτός από μια μικρή ομάδα, προς τους συντρόφους του Προφήτη και τους τρεις Χαλίφες. (12) Αντίθετα, οι Σουνίτες, χωρίς να κάνουν διάκριση μεταξύ των συντρόφων του Προφήτη και χωρίς να κακολογούν κανέναν από αυτούς, θεωρούν τους Σιίτες ως πιστούς και μουσουλμάνους που ανήκουν στις αιρέσεις. (13)

δ) Η Σημασία της Ιμαμίας στον Σιιτισμό των Τεσσάρων Πηγών

Στους Σιίτες, η Ιμαμική εξουσία είναι πολύ σημαντική. Στους Σουνίτες, η πίστη έχει έξι προϋποθέσεις. Σ’ αυτούς, όμως…

Η προϋπόθεση της πίστης.

Τα επόμενα πέντε πράγματα είναι:

Ενότητα του Θεού, προφητεία, δικαιοσύνη, ανάσταση μετά θάνατον και ηγεσία.

Σύμφωνα με αυτούς, για να θεωρηθεί κάποιος πιστός, πρέπει να πιστεύει ότι οι ιμάμηδες (14) διορίζονται ένας προς ένας από τον Αλλάχ και τον Αγγελιοφόρο του, και ότι η ιμαμική εξουσία θα συνεχιστεί μέχρι την Ανάσταση στους απογόνους του Χαζράτ Αλί. Κατ’ άλλους, μπορεί να θεωρηθεί πιστός και όποιος δεν πιστεύει στην αρχή της ιμαμικής εξουσίας/χαλιφάτου. Οι ιμάμηδες είναι αναμάρτητοι, αθώοι όπως οι προφήτες· προστατεύονται από εγκλήματα, λάθη, κακές πράξεις, λήθη και κάθε είδους ατιμία. Επειδή οι ιμάμηδες είναι αυτοί που προστατεύουν και εφαρμόζουν τη σαρία, πρέπει να είναι αθώοι και αναμάρτητοι όπως οι προφήτες (15). Διαφορετικά, δεν μπορεί κανείς να τους εμπιστευτεί.

Σύμφωνα με αυτούς,

Οι ιμάμηδες γνωρίζουν όλους τους θεϊκούς νόμους και τις επιστήμες. Τις έχουν μάθει από τον Προφήτη (σ.α.β.) ή από τους προηγούμενους ιμάμηδες. Δεν έχουν ανάγκη να μάθουν από άλλους ή από δάσκαλο. Μαθαίνουν κάτι νέο με έμπνευση. Απαντούν σε όλες τις ερωτήσεις. Δεν λένε «δεν ξέρω». Μάλιστα, δεν περιμένουν, δεν σκέφτονται και δεν αναβάλλουν την απάντηση. (16)

Σύμφωνα με τους Σιίτες

Ο ιμάμης είναι απόδειξη, επιχείρημα για τους υπηρέτες του Θεού. Ο ιμάμης είναι η απόδειξη του Θεού στη γη. Χωρίς τους ιμάμηδες, οι άνθρωποι θα είχαν δικαιολογία να μην υπακούουν στις ισλαμικές διατάξεις. Δηλαδή, η πρόταση και η ευθύνη είναι δυνατές μόνο με τον ιμάμη. Ως απόδειξη αναφέρεται το 121ο εδάφιο της Σούρας Νίσα:

«Εμείς στείλαμε προφήτες στους ανθρώπους, για να μην έχουν οι άνθρωποι καμία δικαιολογία ενώπιον του Θεού, αφού τους ήρθε ένας προφήτης.»

(17)

Όπως η αποστολή προφήτη αποτελεί απόδειξη, έτσι και η αποστολή ιμάμη αποτελεί απόδειξη. Οι τίτλοι “Χουτζετουλάχ”, “Αγιατολάχ” και “Αγιατολάχ-ι Ουζμά” στο Ιράν προέρχονται από εδώ.

Σύμφωνα με τον Σιίτη ιμάμη,

Σε κάθε περίπτωση, η υπακοή στον ιμάμη είναι υποχρεωτική. Η υπακοή στους ιμάμηδες/χαλίφες είναι υπακοή στον Θεό. Όποιος τους αγαπά, αγαπά τον Θεό. Όποιος απορρίπτει τις εντολές τους, απορρίπτει τις εντολές του Θεού και του Αποστόλου Του. Δεδομένου ότι οι ιμάμηδες είναι αθώοι, δεν θα κάνουν ποτέ λάθος, θα γνωρίζουν τις θεϊκές γνώσεις και διατάξεις, και η εντολή τους είναι πάντα η εντολή του Θεού. (18)

Στον Σουννιτισμό, από την άλλη…

Οι χαλίφες είναι άνθρωποι· μπορούν να κάνουν λάθη. Δεν είναι υποχρεωτική η υπακοή στις εντολές τους που θεωρούνται αμαρτία απέναντι στον Θεό. Κανείς δεν είναι αθώος εκτός από τους προφήτες. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι σύντροφοι και άγιοι μπορεί να κάνουν λάθη.

ε) Σύντομη Ανάλυση του Επεισοδίου της Κιρτάς

Είναι χρήσιμο να αναλύσουμε το περιστατικό Κίρτας, στο οποίο αναφερθήκαμε εν συντομία, από διάφορες οπτικές γωνίες.

Πρώτον:

Στην πραγματικότητα, στο περιστατικό της Κίρτας, που αποτελεί μια μικρή λεπτομέρεια, δεν υπήρχε ομοφωνία και ομοιομορφία στάσης μεταξύ των Σαχάμπα. Οι Σαχάμπα είχαν διαφορετικές απόψεις και σε άλλα θέματα· αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Τελικά, από το γεγονός ότι δεν έφεραν χαρτί και στυλό, γίνεται κατανοητό ότι οι απόψεις του Χαζράτ Ομέρ (ρα) και όσων σκέφτονταν όπως αυτός είχαν βαρύνουσα σημασία.

Δεύτερον:

Μετά το περιστατικό της Κιρτάς, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) και ορισμένοι από τους Σαχάμπα δεν κατηγόρησαν τους άλλους για αδικία, καταπάτηση και παρεμπόδιση της διαδοχής του Ιμάμη. Αν υπήρχε αδικία και καταπάτηση, τότε πρώτα ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), έπειτα οι δίκαιοι και αμερόληπτοι Σαχάμπα και ο Αλί (ρα), ο οποίος έδωσε τα πάντα για την υπεράσπιση του δικαίου, θα είχαν αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο.

Τρίτον:

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας ασθένειας του Προφήτη (σ.α.β.), δεν συνέβη μόνο το περιστατικό του Κιρτάς, αλλά και άλλα γεγονότα που αφορούσαν την Φατιμά, τον Οσμάν και άλλους μουσουλμάνους. (19) Ένα από αυτά, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αφορά τον Αμπού Μπακρ. Για κάποιο λόγο, οι Σιίτες δίνουν μεγάλη σημασία μόνο στο περιστατικό του Κιρτάς, προσπαθώντας να το συνδέσουν με τον Αλί (ρ.α.) με βίαιες και τεχνητές ερμηνείες.

Τέταρτον:

Αν και δεν έφεραν μελάνι και χαρτί, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν) δεν άφησε διαθήκη. Σύμφωνα με μια αφήγηση από τον Ιμπν Αμπάς (να είναι ευχαριστημένος ο Θεός μαζί του), έκανε τη διαθήκη του “προφορικά”. Σ’ αυτή την περίπτωση, δεν τίθεται θέμα παρεμπόδισης και ούτε θέμα ορισμού του Αλί ως ιμάμη.

Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) έζησε πέντε ημέρες μετά το περιστατικό του Κιρτάς.

Πέμπτον:

Το περιστατικό της Κιρτάς είναι ένα γεγονός που, πολύ μετά την πραγματοποίησή του, έχει υποστεί επεξεργασία και ερμηνεία από τον Σιιτισμό ως πολιτικό υλικό.

Αν αυτό το γεγονός είχε άμεση σχέση με την ανάδειξη του Χαζράτ Αλί σε χαλίφη, δεν θα έπρεπε να είχε εκφραστεί αμέσως και από τους υποστηρικτές του Χαζράτ Αλί κατά την εκλογή του Χαζράτ Αμπουμπακίρ σε χαλίφη;

Έκτον:

Σύμφωνα με μια αφήγηση από την Αίσα (ρα), η επιθυμία του Αποστόλου (σ.α.β.) να γραφτεί ένα έγγραφο σχετικά με τη διαδοχή κατά τη διάρκεια της τελευταίας του αρρώστιας, δεν αφορούσε τον Αλή (ρα), αλλά τον Αβουμπακρ (ρα). Ωστόσο, παρά την ύπαρξη αυτής της αφήγησης, οι Σουνίτες δεν την έχουν ερμηνεύσει με τον ίδιο τρόπο που οι Σιίτες την έχουν αναλύσει και επεκτείνει, δηλαδή ως “διορισμό του Αβουμπακρ (ρα) ως χαλίφη”. Ούτε οι Σαχάμπες ακολούθησαν τέτοια πορεία. Αυτή η αφήγηση θεωρήθηκε απλώς ως “μια μικρή ένδειξη” της διαδοχής και της καταλληλότητας του Αβουμπακρ (ρα) για το χαλιφάτο.

Έβδομο:


Η ασθένεια του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) διήρκεσε περίπου δεκατρείς ημέρες.

Αφού ζήτησε χαρτί/πάπυρο και πένα/καλαμάρι την Πέμπτη, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) έζησε τέσσερις μέρες ακόμα.(20) Στο μεταξύ, έδωσε πολλές άλλες εντολές, οδηγίες και συμβουλές. Ακόμα και την ημέρα του θανάτου του ήταν αρκετά καλά· οι σύντροφοι που ήρθαν για προσευχή είχαν την εντύπωση ότι είχε “αναρρώσει πλήρως”. Ο Αβου Μπακρ είχε φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα και είχε πάει στο σπίτι του στο Σουνχ, που απείχε 2 μίλια/3 χιλιόμετρα από τη Μεδίνα και το τζαμί.

Αν ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) επρόκειτο να προβεί σε κάποια οριστική διακήρυξη, διαθήκη ή οδηγία σχετικά με το χαλιφάτο, θα το είχε κάνει μέσα σε τέσσερις μέρες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ωστόσο, μπορεί να μην επέμεινε πλέον σε αυτό το ζήτημα και να το εγκατέλειψε επειδή δεν το θεωρούσε τόσο σημαντικό.

Αν εξετάσουμε το θέμα από τέτοιες οπτικές γωνίες, θα είναι ευκολότερο να καταλήξουμε σε ένα πιο υγιές και ισορροπημένο αποτέλεσμα.

στ) Η Σουνιτική Άποψη για την Σιιτική Πίστη στην Ιμαμική Διαδοχή

Οι παραπάνω εξηγήσεις μπορούν να αξιολογηθούν από τη σουνιτική οπτική γωνία ως εξής:

– Σύμφωνα με την Ιμαμική θεολογία, η πίστη είναι:

Μπορεί να ολοκληρωθεί με την πίστη στην Ιμαμική διαδοχή. Η Ιμαμική διαδοχή είναι η συνέχεια της προφητείας.

Σύμφωνα με τους Σουνίτες,

Η ηγεσία (ιμαμέτ) είναι δευτερεύον ζήτημα. Θεωρείται λεπτομέρεια. Δεν ανήκει στα θεμελιώδη στοιχεία της πίστης. Τα θεμελιώδη στοιχεία της πίστης είναι έξι.

– Σύμφωνα με τους Σιίτες

Η τοποθέτηση ιμάμη είναι υποχρεωτική για τον Θεό, με απόλυτη αναγκαιότητα. (21) Σ

σύμφωνα με τους Σουνίτες

Είναι υποχρεωτικό να οριστεί χαλίφης. Αυτό όμως γίνεται μόνο με την εκλογή του από τους μουσουλμάνους με διάφορους τρόπους.

– Σύμφωνα με τους Σιίτες

Οι ιμάμηδες/12 ιμάμηδες είναι αθώοι, όπως οι προφήτες. Δεν διαπράττουν αμαρτίες. Είναι εκείνοι στους οποίους ο Θεός διέταξε την υπακοή. Είναι οι θησαυροί της θεϊκής γνώσης, οι διαβιβαστές της αποκάλυψης και οι πυλώνες της μονοθεϊστικής πίστης. Δεν διαπράττουν ούτε μικρές ούτε μεγάλες αμαρτίες.

Σύμφωνα με τους Σουνίτες

Κανείς δεν είναι αθώος, εκτός από τους προφήτες. Ακόμη και οι σύντροφοι του Προφήτη και οι πιο διακεκριμένοι από αυτούς μπορούν να αμαρτήσουν.

Αχλ-ι Σουννέτ,

Ακόμη και αν δεν καταφέρεται εναντίον όλων των συντρόφων του Προφήτη, αναγνωρίζει ότι και αυτοί, μικροί και μεγάλοι, μπορούν να διαπράξουν αμαρτήματα. Δεν περιγράφει τους χαλίφες ως άσπιλους, αλάνθαστους και αθώους από εγκλήματα. Και αυτοί, όπως και οι άλλοι άνθρωποι, μπορούν να διαπράξουν εγκλήματα και να κάνουν λάθη.

– Σύμφωνα με τους Σιίτες,

Όποιος αρνείται την αθωότητα/αναμαρτησία των ιμάμηδων, σημαίνει ότι δεν τους γνωρίζει.

“Όποιος δεν τους γνωρίζει (είναι αδαής) είναι άπιστος.”

(22) Σύμφωνα με αυτούς, στον τάφο, μετά την ερώτηση “Ποιος είναι ο Κύριός σου, ποιος είναι ο προφήτης σου;”

“Ποιος είναι ο ιμάμης;”

θα ερωτηθεί.

“Ο Ιμάμης μου είναι ο Αλί”

όσοι το λένε θα σωθούν.(23) Η μη αναγνώριση του Ιμάμη είναι κατά κάποιο τρόπο η αιτία της μη επίτευξης της σωτηρίας.

Στην Ahl as-Sunnah

Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως η αποδοχή της αμαρτησίας των χαλίφηδων. Ούτε τέτοια ερώτηση τίθεται στην ανάκριση του τάφου.

– Η Ιμαμική εξουσία στους Σιίτες,

Μετά τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), δίνει υπεροχή σε ορισμένα άτομα από την γενιά του Αλί (να είναι ευχαριστημένος ο Θεός μαζί του), τους ανυψώνει σε βαθμό αθωότητας και αποκαλύπτει ότι κατέχουν μια “ειδική γνώση” που δεν υπάρχει σε άλλους.

Σύμφωνα με τους Σουνίτες,

Δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) που να κατέχει το χάρισμα της αθωότητας, ούτε αποδέχονται μια ομάδα με ειδικές γνώσεις μεταξύ των συντρόφων και των μουσουλμάνων. Κάθε μουσουλμάνος μπορεί να γνωρίζει και να διδάσκεται το Κοράνι και το Ισλάμ. Η γνώση των θείων επιστημών δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια ομάδα που προέρχεται από τον απόγονο του Χαζράτ Αλί (Αχλ-ι Μπέιτ). Αυτό είναι αντίθετο με το πνεύμα και την ουσία του Κορανίου. Η ευγένεια (ανωτερότητα, αξία και τιμή) ενώπιον του Θεού είναι μόνο με την ευσέβεια. Ωστόσο, οι Αχλ-ι Σουνέτ αγαπούν πολύ τους απογόνους του Χαζράτ Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν), τους Αχλ-ι Μπέιτ, και τους τιμούν. (24)

– Σύμφωνα με τους Σιίτες, η ιμαμική εξουσία,

Είναι δικαίωμα των απογόνων του Χαζράτ Αλί (ρα).

Σύμφωνα με τους Σουνίτες,

Το χαλιφάτο δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο μιας συγκεκριμένης δυναστείας ή ομάδας. Οι Χαλίφες Ρασίντ αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα αυτού.

Υποσημειώσεις:

1- Για περαιτέρω αποδείξεις επί του θέματος, βλ. Εχλ-ι Μπεϋτ, Χαδις-ι Σερίφ σχετιζόμενα με τον Χαζ. Αλί; Ταριχούλ Χαμις, ΙΙ, 200; Άνταμ Μεζζ. Ο Ισλαμικός Πολιτισμός τον Δέκατο Αιώνα, μετάφρ. Σαλήχ Σαμπάν, Κωνσταντινούπολη 2000, σ. 87-88; Ζωή του Προφήτη, ΙΙ, 708.

2- Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ. Μουσνέδ, I-IV, Βηρυτός, χ.χ. IV, 369; Εχλί Μπέιτ, 45, 78; ελ-Καμίλ, II, 320; Ισλαμικός Πολιτισμός τον Δέκατο Αιώνα, σ. 87; Σιμπλί Νουμάνι. Ο Άγιος Ομέρ και η Κρατική Διοίκηση, I-II, μετάφρ. Ταλίμπ Γιασάρ Αλπ, Κωνσταντινούπολη 1980, σ. 1000 κ.ε.

3- Ο όρος «Σακαλέιν» υποδηλώνει αυτήν την εγγύτητα αξιών. Βλ. Ελ-Μουφρεντάτ, σελ. 79; Εχλί Μπέιτ, σελ. 45.

4- Μουσνέδ, Ι, 325; Ιμπν Σαδ. Ετ-Ταμπακατούλ-Κούμπρα, Ι-VIII, Βηρυτός, χ.χ. ΙΙ, 242; Χιζμετλί. Ισλαμική Ιστορία, σ. 456; ελ-Καμίλ, ΙΙ, 320

5- Ο Προφήτης Μωάμεθ απεβίωσε τη Δευτέρα.

6- Κάποιοι ήταν υπέρ της προσκόμισης του εγγράφου με σφραγίδα, ενώ άλλοι ήταν κατά.

7- «Ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, εγκαταλείπει.»

8- αλ-Καμίλ, ΙΙ, 320; Χιζμετλί, Ιστορία του Ισλάμ, σ. 456; Σαχ. Μπουχάρι, ΙV, 66,

9- ετ-Τατζ, ΙΙΙ, 309; Κ. Φεζαΐλ. Μουσλίμ Φεζαΐλους-Σαχάμπε, 11; ελ-Χαλεμπί, Ινσάνουλ Ουιούν, Ι-ΙΙΙ, Βηρυτός 1980, ΙΙΙ, 456; Ισλάμ και Χαλιφάτο, σ. 156,

10- Υπηρέτης, Ισλαμική Ιστορία, σελ. 437.

11- Φιγλαλή, Ε. Ρουχί. Ισλαμικά Δόγματα, Κωνσταντινούπολη 1985, σ. 127-128.

12- Ισλαμικές Δογματικές Σχολές, σ. 127-128; Ισλάμ και Χαλιφάτο, σ. 135 κ.ε.; Μουχάμμαντ Ριζά αλ-Μουζαφφάρ. Σιιτικές Πίστεις, μετάφρ. Αμπντούλμπακι Γκιολπινάρλι, Κωνσταντινούπολη 1978, σ. 50, 57-58.

13- Ισλαμικές δογματικές σχολές, σελ. 127 και επόμενες;

14 – Οι Δώδεκα Ιμάμηδες.

15- Σιιτικές Πίστεις, σελ. 51-52

16- Age, σελ. 52 και επόμενες.

17- Νίσα, 4/121

18- Σιιτικές Πίστεις, σελ. 53 κ.εξ.; Ισλαμικά Δόγματα, σελ. 118, 127-129; Ο Χαζράτ Ομέρ και οι Ισλαμικές Διοικήσεις, σελ. 100.

19- Σιρετουν-Νεμπί, IV, 328; Σύσταση για καλοσύνη προς τους Ανσάρ.

20- Ο Χαλίφης Ομάρ και η Διοίκηση του Κράτους, σελ. 100, 104. Βλ. Σαχ. Μπουχάρι, Κ. Ιλμ.

21- Ισλαμικά Δόγματα Πίστεως, σελ. 129; Χιζμετλί, Ιστορία του Ισλάμ, σελ. 514.

22- Ισλαμικά Δόγματα Πίστεως, σ. 128; ελ-Κουμμι, Αμπού Τζαφάρ Ιμπν Μπαμπεβέιχ, Επιστολή των Δογμάτων της Ιμαμίας, Αρχές Πίστεως των Σιιτών Ιμαμιτών, μετάφρ. Ε. Ρουχί Φιγλαλί, Άγκυρα 1978, σ. 113.

23- Age, σελ. 130.

24- Ισλαμικά Δόγματα, σελ. 141-142; βλ. κεφάλαια 1 και 2 του Εχλί Μπεϊτ; Χιζμετλί, Ιστορία του Ισλάμ, σελ. 514.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις