– Η διαφορετική ερμηνεία των ορίων της ιδιωτικής σφαίρας του άνδρα μεταξύ των διαφόρων δογμάτων δεν αποτελεί αντίφαση;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κάθε θρησκευτική αίρεση έχει τις δικές της αρχές που ακολουθεί.
Σε θέματα που ορίζονται σαφώς στο Κοράνι και στα χαντίθ, δεν επιτρέπεται η ερμηνεία. Ωστόσο, υπάρχουν εκφράσεις στο Κοράνι και στα χαντίθ που μπορούν να έχουν διαφορετικές ερμηνείες. Ή μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές αφηγήσεις στα χαντίθ σχετικά με τις πρακτικές του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν). Σε αυτό το σημείο, οι ερμηνείες των ανθρώπων είναι απαραίτητες.
Για παράδειγμα, στο Κοράνι:
«Αν αγγίξετε γυναίκες και δεν βρείτε νερό, κάντε ταγιαμμούμ.»
(Αλ-Μα’ίντα, 5/6)
που αναφέρεται στο αρχικό κείμενο του στίχου
“Λαμέσε / Λεμέσε”
Η λέξη αναφέρεται τόσο στην σωματική επαφή που συνεπάγεται σεξουαλική σχέση, όσο και στην επαφή με το σώμα με τα χέρια ή άλλα μέλη. Η Χαναφιτική σχολή ερμηνεύει το εδάφιο ως σεξουαλική επαφή, ενώ οι Σαφιίτες ως απλή σωματική επαφή. Γι’ αυτό, σύμφωνα με τους Σαφιίτες, η επαφή με το γυμνό δέρμα μιας γυναίκας ακυρώνει την προσευχή.
Στα χαντίθια, αυτά τα θέματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, απαιτούνται μεγάλοι μελετητές, μεγάλες ιδιοφυΐες για να γίνουν κατανοητά. Γι’ αυτό εμείς θα τα πάρουμε από τους ιμάμηδες των μεζχέμπ, που γνωρίζουν το Κοράνι και τη σούννα καλύτερα από εμάς.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα που θίγεται στην κύρια ερώτηση:
Υπάρχουν δύο χαντίθ που επικαλείται η μαλική σχολή ως αποδεικτικά στοιχεία.
Πρώτον:
Από τον Άννα, τον σύντροφο του Προφήτη, ο οποίος είπε:
«Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) σήκωσε το ριζάρι του πάνω από τον μηρό του την ημέρα του Χαϊμπάρ, έτσι ώστε εγώ να δω τη λευκότητα του μηρού του».
-ακόμα και τώρα-
Μου φαίνεται πως βλέπω.
(Ναϋλ αλ-Αυτάρ, Ι-ΙΙ, 368).
Δεύτερον:
Αυτή είναι η αφήγηση που προέρχεται από την Αίσα (η οποία ας είναι ευχαριστημένη από αυτήν ο Αλλάχ):
«Ο Προφήτης καθόταν με τα πόδια του ανοιχτά. Ο Αμπού Μπακρ ζήτησε άδεια να μπει. Του έδωσε άδεια ενώ βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση. Μετά ο Ομάρ ζήτησε άδεια. Του έδωσε άδεια και σε αυτόν, στην ίδια κατάσταση. Μετά ο Οσμάν ζήτησε άδεια, και τότε σκέπασε τα πόδια του με το ρούχο του.»
(Ναϋλ αλ-Αυτάρ, Ι-ΙΙ, 367).
Εδώ, οι απόψεις των τριών δογμάτων -με μικρές αποχρώσεις- βρίσκονται στη μία πλευρά, ενώ η άποψη των Μαλικιτών βρίσκεται στην άλλη.
Τα επιχειρήματα υπέρ της δημοκρατίας που αποτελείται από τρεις θρησκευτικές ομάδες μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
Αυτοπροσώπως
Ιμάμ Μαλίκ, Ιμάμ Αχμέτ, Αμπού Νταβούντ, Τιρμίζι και Ιμπν Χιμπμπάν.
Σύμφωνα με ένα χαντίθ που αναφέρουν, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε σε έναν άνδρα με το όνομα αλ-Ασλαμί:
“Κάλυψε τους μηρούς σου, γιατί οι μηροί είναι μέρος του αουρέτ (σ.σ. το σώμα που πρέπει να κρύβεται).”
(βλ. Ναϋλ αλ-Αυτάρ, ΙΙ, 367)
είπε.
Σύμφωνα με τις αναφορές των Αμπού Νταβούντ και Ιμπν Μάτζε, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε στον Αλί (να τον ευλογεί ο Θεός):
«Μην ανοίγεις τους μηρούς σου και μην κοιτάζεις τους μηρούς ούτε του νεκρού ούτε του ζωντανού!»
(Ναϋλ αλ-Αυτάρ, Ι-ΙΙ, 366)
έτσι διέταξε.
Ο Αμπού Σαΐντ αλ-Χουδρί ανέφερε επίσης ότι ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
“Η αιδωσιμική περιοχή του άνδρα είναι μεταξύ του ομφαλού και του γονάτου.”
(al-Majmu’, III, 167; al-Fiqh al-Islami, I, 588).
Το θέμα των δογματικών διαφορών και των διαφορετικών παραδόσεων των χαντίθ είναι πολύ ευρύ. Γι’ αυτό, όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, μπορούμε να πούμε μόνο τα εξής: Η άποψη της μαλικιτικής σχολής είναι αδύναμη, ενώ οι απόψεις των άλλων σχολών είναι ισχυρότερες. Η αιτία είναι η εξής:
α.
Αυτοί που αντιτίθενται στους Μαλικίτες εκπροσωπούν το κοινό. Οι απόψεις του κοινού είναι γενικά πιο ισχυρές.
β.
Τα χαντίθ που αναφέρουν οι Μαλικίτες περιγράφουν μια πραγματική κατάσταση. Η αποκάλυψη ενός μέρους του μηρού –ιδιαίτερα σε πεδίο μάχης– είναι ανεκτή.
γ.
Σύμφωνα με τον κανόνα στα εγχειρίδια μεθοδολογίας, η προφορική έκφραση προτιμάται της γραπτής.
δ.
Υπάρχουν διάφορες εκδοχές του χαντίθ της Αίσα (ρ.α.). Υπάρχουν αμφιβολίες αν ο Προφήτης (σ.α.σ.) είχε εκτεθεισμένους τους μηρούς ή τα πόδια του. Αυτό έχει συγκαλύψει την αληθινή ουσία του χαντίθ.
ε.
Επιπλέον, όταν η πράξη και η προφορική δήλωση του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) έρχονται αντιμέτωπες, για να βρεθεί μια μέση λύση, πρέπει να θεωρηθεί η πράξη του ως μια ενέργεια που του είναι αποκλειστική, και η προφορική του δήλωση ως μια γενική εντολή.
(Ναϋλ αλ-Αυτάρ, Ι-ΙΙ, 367-68; αλ-Φικχ αλ-Ισλαμ, ΙΙ, 589-590).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
