– Δεν κάνει ο άνθρωπος πάντα αυτό που πιστεύει ότι θα τον κάνει τελικά πιο ευτυχισμένο; Εμείς πιστεύουμε ότι με αυτόν τον τρόπο θα πάμε στον παράδεισο και γι’ αυτό προσευχόμαστε. Οι άθεοι το βλέπουν διαφορετικά, εργάζονται για την ευτυχία αυτού του κόσμου. Δηλαδή, αν ήξεραν, θα πίστευαν και θα εργάζονταν για τον παράδεισο. Αλλά επειδή δεν ξέρουν ή το βλέπουν διαφορετικά, δεν εργάζονται για την ευχαρίστηση του Θεού. Αν πρόκειται για άγνοια, τι σχέση έχει με την ελεύθερη βούληση;
– Ή μήπως ένας άνθρωπος γίνεται άθεος απλώς και μόνο από κακία;
– Δεν το πιστεύουν επειδή το ξέρουν με αυτόν τον τρόπο. Ή το ερευνούν και πάλι δεν το πιστεύουν. Γιατί είναι αμαρτία αυτό που κάνει ο άνθρωπος;
– Και αν η βούληση κινείται ανάλογα με το ποια συμπεριφορά θα μας κάνει πιο ευτυχισμένους, δεν υπάρχει ντετερμινισμός εδώ;
– Δηλαδή, ανάλογα με τις γνώσεις του ατόμου, ποιο φαίνεται πιο πιθανό. Αν στον Παράδεισο δεν υπάρχει επιλογή μεταξύ σωστού και λάθους, δεν θα υπήρχε και εκεί μια ντετερμινιστική ζωή;
– Έχω πολλές ανησυχίες γι’ αυτό το θέμα.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Γνωρίζω με
βούληση
Δεν μπορεί να υπάρξει αναγκαστική σχέση μεταξύ τους. Αν γνώριζαν την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής, αυτή θα έπαυε να είναι μια αόρατη πραγματικότητα που πρέπει να πιστευτεί.
Θέληση,
προτιμά να είναι ή να μην είναι παρών σε θέματα που αφορούν το άγνωστο.
Για τους πιστούς, η μεταθανάτια ζωή, η ύπαρξη του Θεού ή η ύπαρξη των αγγέλων δεν είναι θέματα πίστης, αλλά γνώσης. Ανήκουν στο αόρατο (γαιβ) και πιστεύεις σε αυτά προς το παρόν, αν το επιθυμείς. Όταν έρθει η ώρα, η πίστη σου θα μετατραπεί σε γνώση.
Σε αυτό το σημείο, οι άπιστοι δεν χρησιμοποιούν τη βούλησή τους με την έννοια της επιβεβαίωσης του ορατού και του μη ορατού. Εάν αυτή η κατεύθυνση της βούλησης μετατραπεί σε συμπεριφορά που σχετίζεται με τη ζωή και οριστικοποιηθεί, καθορίζει επίσης την ευθύνη και το αποτέλεσμα.
Για εκείνον που επιθυμεί να μην υπάρξει μεταθανάτια ζωή και μετατρέπει αυτή την επιθυμία σε τρόπο δράσης, σύμφωνα με αυτή την επιθυμία.
ατελείωτη στέρηση
θα αποκαλυφθεί.
Για κάποιον που πιστεύει στην αιώνια ζωή και την καθορίζει με την τυπική ύπαρξη της πράξης,
μια ικανότητα ανάλογη με τη θέληση και τις πράξεις για αιώνια ζωή
θα πραγματοποιηθεί ως εξής.
Επομένως
Πράττειν και να στοχεύει κανείς σε κάτι με την ευλογία του Θεού.
έχει μεγάλη σημασία. Μόνο έτσι περιορίζεται η ανθρώπινη βούληση και δράση.
συναντάται με την απόλυτη θέληση και επιτυγχάνει την αιώνια ευτυχία.
Η κατεύθυνση της ανθρώπινης βούλησης προς ό,τι αντιμετωπίζει είναι μια επιλογή, ενώ στον τομέα της πίστης είναι κάτι παραπάνω από μια απλή επιλογή.
πέρα από ελπίδα, προσδοκία, ανάγκη, επιθυμία
εκφράζει βαθύτερες, εθελοντικές επιθυμίες.
Από αυτή την άποψη, η πίστη είναι ταυτόχρονα μια βαθιά προσευχή. Περιλαμβάνει επίσης την εκούσια αποδοχή από την άλλη πλευρά. Πραγματοποιείται με την αποδοχή αυτής της εκούσιας πίστης από την απόλυτη βούληση, όχι με μια ντετερμινιστική αναγκαιότητα.
Επειδή η βούληση του Θεού είναι απόλυτη, η αρνητική βούληση του απίστου θα έχει το αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Τελικά, σε όλους θα δοθεί σίγουρα αυτό που πραγματικά επιθυμούν, ανάλογα με την πρόθεση και τις πράξεις τους.
Η εκλογή στον Παράδεισο δεν είναι μια πρωτόγονη επιλογή μεταξύ καλού και κακού, σωστού και λάθους, αλλά μια καινοτομία που δηλώνει, εισάγει και βιώνει τη διαφορά μεταξύ καλού και καλύτερου, σωστού και πιο σωστού.
Εδώ, η ιεραρχική και χρονική προτίμηση μεταξύ των πραγμάτων μετατρέπεται σε μια πολλαπλή προτίμηση που ανανεώνεται συνεχώς στην αιωνιότητα της στιγμής στον παράδεισο.
Όσο πιο ικανοποιημένοι είστε με μια επιλογή, τόσο περισσότερο θα παραμείνετε και θα εμμείνετε σε αυτήν.
Απάντηση 2:
Στην ερώτησή σας
απαντώντας από το τέλος
Ας αρχίσω.
Ο κόσμος,
Ο τόπος της δοκιμασίας είναι το χωράφι της μετά θάνατον ζωής.
Παράδεισος
είναι το πεδίο αυτής της δοκιμασίας και ο τόπος όπου θα συγκομιστούν οι αιώνιοι καρποί της σοδειάς που σπέρθηκε στο χωράφι.
Στον παράδεισο δεν υπάρχει σωστό και λάθος, δεν υπάρχει επιλογή. Αυτός ο κόσμος όμως είναι ο κόσμος των αντιθέσεων· σωστό-λάθος, καλό-κακό, όλα ανακατεμένα.
Η αποστολή μας είναι να βρούμε την αλήθεια σε αυτό το πεδίο δοκιμασίας που ονομάζεται “Κόσμος” και να κερδίσουμε το εισιτήριο για τον παράδεισο, τον αιώνιο παράδεισο όπου δεν υπάρχει λάθος και κακό.
Πώς θα κερδίσουμε, λοιπόν, αυτό το εισιτήριο;
Εδώ είναι.
το μυαλό και η ψυχή μας
μπαίνει αμέσως σε λειτουργία.
Ναι. Η λογική και η ψυχή μας μάς δόθηκαν για να ανακαλύψουμε έναν δημιουργό.
Εξάλλου, μόνο οι λογικά σκεπτόμενοι και ενήλικοι, δηλαδή όσοι έχουν σώας τας φρένας και έχουν φτάσει στην ηλικία της εφηβείας, δηλαδή στην ηλικία που μπορούν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, ευθύνονται για τις πράξεις τους ή για την αδυναμία τους να πράξουν κάτι.
Ναι, με αυτόν τον τρόπο, όποιος είναι λογικός και ενήλικος, σίγουρα…
“Πώς δημιουργήθηκε αυτό το σύμπαν από το τίποτα;”, “Από πού προήλθα;”, “Γιατί είμαι εδώ;”, “Τι ζητείται από εμένα;” και “Πού θα πάω;”
υποβάλλει τις ερωτήσεις του.
Ο νους και η ψυχή μας αναμφίβολα μας οδηγούν σε έναν δημιουργό.
Ναι, είναι αναπόφευκτο η λογική μας να αποδεχτεί την ύπαρξη ενός Δημιουργού, ο οποίος είναι αναγκαίος για την ύπαρξη, δηλαδή η ύπαρξή του πηγάζει από τον ίδιο, αιώνιος και αθάνατος, και η ανυπαρξία του είναι αδύνατη, και ο οποίος είναι υπεράνω του χρόνου και του χώρου, δηλαδή δεν περιορίζεται και δεν εξαρτάται από αυτά, και τίποτα στο σύμπαν δεν μπορεί να υπάρξει από το τίποτα.
Ο άνθρωπος, που έχει το καθήκον να ανακαλύψει τον δημιουργό με το μυαλό του, αμέσως μετά την ανακάλυψή του θέτει στον εαυτό του την εξής ερώτηση:
«Λοιπόν, γιατί ο δημιουργός, που δημιούργησε τα πάντα με απόλυτη τελειότητα, δημιούργησε όλα αυτά και ιδιαίτερα τους ανθρώπους; Αφού ο δημιουργός, που κάνει τόσο τέλεια έργα, δεν θα έκανε άσκοπες πράξεις, όλα τα έμβια και άψυχα όντα σε αυτό το σύμπαν έχουν μια διάρκεια ζωής, έρχονται και φεύγουν, ό,τι έρχεται δεν μένει, ό,τι φεύγει δεν ξαναέρχεται. Δεν είναι παράλογο και παράλογο το να εξαφανίζονται και να χάνονται μετά το θάνατό τους; Αφού ο δημιουργός δεν θα έκανε παράλογες πράξεις, τι συμβαίνει λοιπόν; Σίγουρα κάτι ζητάει από εμάς. Αλλά τι άραγε ζητάει από εμάς;»
Εδώ ακριβώς σταματάει η λογική μας. Αν προσπαθήσουμε να καταλάβουμε με τη λογική τι θέλει ο δημιουργός από εμάς, θα κάνουμε λάθος, θα γίνουμε παιχνίδι του εγώ μας και του διαβόλου. Η λογική θα μας οδηγήσει σε λάθος δρόμο.
Όπως αναφέρετε στην ερώτησή σας,
Κανείς δεν κάνει κακό με σκοπό να κάνει κακό.
το κάνει επειδή πιστεύει ότι αυτό που κάνει είναι σωστό. Ακόμη και ο Φαραώ, ακόμη και ο Νεβρώδ, ακόμη και πολλοί τύραννοι, όλοι χρησιμοποίησαν το μυαλό τους, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα…
έχουν παρεκκλίνει ή παρεκκλίνουν από την ορθή οδό, επειδή υπακούουν στις επιθυμίες της ψυχής και στις εντολές των δαιμόνων.
Αν τους ρωτήσετε, δεν θα πουν “Ζήτω το κακό!”, αλλά θα ισχυριστούν ότι αυτοί έχουν δίκιο και είναι σωστοί.
Αν παραμερίσουμε την περιγραφή και τη θέληση του Θεού, σήμερα υπάρχουν 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
“Τι είναι η καλοσύνη;”
Αν ρωτήσουμε, θα πάρουμε 8 δισεκατομμύρια διαφορετικές απόψεις. Άρα, οι νου και οι ψυχές είναι διαφορετικές και ανίκανες, άσχετες, αμαθείς να βρουν την αλήθεια.
Τότε, αφού βρούμε τον δημιουργό με το μυαλό μας, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι:
«Αφού υπάρχει ένας δημιουργός που δημιούργησε τα πάντα με τόση τελειότητα και αφού δεν κάνει τίποτα άσκοπο, σίγουρα θα μας έχει πει τι θέλει από εμάς. Αλλά μάλλον έχει στήσει ένα πεδίο δοκιμασίας, γι’ αυτό και δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο.»
πρέπει να πει.
Και έπειτα, με τη σειρά.
που κάνει ό,τι του ζητήσει ο δημιουργός
πρέπει να κοιτάξουμε τις θρησκείες. Αν υπάρχει ειλικρίνεια στην καρδιά αυτού του ατόμου,
Ο Αλλάχ σίγουρα θα φέρει το Ισλάμ, τη μόνη αληθινή θρησκεία, απέναντί του.
και έτσι το άτομο αυτό θα έχει επιτύχει αυτό που ο Δημιουργός του, ο Θεός, θέλει από αυτόν.
Και ακολούθως, την ψυχή του, όχι του νου του, αλλά την ίδια…
και το νου και την ψυχή του στην υπηρεσία της θείας αποκάλυψης
θα δώσει. Και μετά από αυτό
Κοράνι
και
Περιτομή
θα ζει μια ζωή στο φως αυτού, και θα προσπαθεί να εκπληρώνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, εντός του πλαισίου των επιτρεπόμενων ορίων που καθορίζονται από αυτά τα κριτήρια.
Διότι εμείς δεν γνωρίζουμε, ο Θεός γνωρίζει· Εκείνος μερικές φορές κρύβει το καλό μέσα στο κακό και το κακό μέσα στο καλό.
Δεν μπορούμε να τα βρούμε με το μυαλό μας. Αν δεν υποτάξουμε το εγώ μας άνευ όρων στην εντολή του Θεού, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να πέσουμε θύματα της απάτης του διαβόλου και να αμαρτήσουμε, όπως ο πατέρας μας, ο Άγιος Αδάμ.
Ας φανταστούμε με ενσυναίσθηση,
Ο Αδάμ (α.σ.) στον Παράδεισο! Ας φανταστούμε τον Παράδεισο, τίποτα δεν λείπει! Πέρα από κάθε φαντασία. Ο Θεός έχει μόνο μία εντολή:
“Μην πλησιάζετε αυτό το δέντρο!”
Ο διάβολος έχει κι αυτός έναν στόχο: να τους φέρει κοντά στο δέντρο! Και ο πατέρας Αδάμ υποκύπτει στις πονηρές υποκινήσεις του διαβόλου και, υπακούοντας στο νου και στις επιθυμίες του, χωρίς να αντιλαμβάνεται κάποιο κίνδυνο, παραβιάζει την εντολή του Θεού και διαπράττει το σφάλμα του, κάνοντας κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του.
Έτσι ακριβώς, και εμείς, όπως και οι περισσότεροι γύρω μας, διαπράττουμε τις αμαρτίες μας. Σύμφωνα με τη λογική μας, μια…
“Γιατί όχι;”, “Γιατί να μην;”
Με την προσέγγισή του, βυθίζεται στην αναζήτηση της σοφίας πίσω από το τι δεν πρέπει να είναι και να γίνει, και ξεχνά ποιος είναι αυτός που έθεσε την απαγόρευση ή την εντολή, διαπράττει την αμαρτία και χρησιμοποιεί τη θέλησή του προς λάθος κατεύθυνση.
Εμείς την ευτυχία
Πρέπει να αναζητούμε την ευαρέσκεια του Θεού σε όλα, να κάνουμε ό,τι κάνουμε μόνο για την ευαρέσκεια του Θεού και να χρησιμοποιούμε τη θέλησή μας μόνο εντός των ορίων που ορίζει ο Θεός.
Ο διάβολος εξαπατά και πλανεύει τον άνθρωπο με τέτοιο τρόπο, που του φαίνεται πως η σφαίρα του επιτρεπτού είναι στενή. Ας πάρουμε ένα στυλό και χαρτί και ας γράψουμε τα απαγορευμένα· θα δυσκολευτούμε να γεμίσουμε ένα λευκό χαρτί. Αλλά ακόμα και αν πάρουμε χιλιάδες τετράδια, πάλι…
Δεν θα μπορούμε να απαριθμήσουμε όλα τα χαλάλ.
Εν ολίγοις, θα βρούμε την ειρήνη του κόσμου και την αιώνια ειρήνη μόνο αν αναζητήσουμε την ευαρέσκεια του Θεού και αν χρησιμοποιήσουμε τη θέλησή μας μόνο προς την κατεύθυνση της ευαρέσκειάς Του.
Αυτός ο δρόμος μερικές φορές μπορεί να είναι στενός και ελικοειδής, με ανηφόρες και κατηφόρες.
Δεν πρέπει να χανόμαστε στις λεπτομέρειες της δουλειάς, λέγοντας “αυτά είναι τα τεχνάσματα της δουλειάς”, αλλά να σκεφτόμαστε Εκείνον που έκανε τον δρόμο έτσι, με μια σοφία που εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Διαφορετικά, δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε από τους ανθρώπους που πηγαίνουν ευχαρίστως σε έναν τεσσάρων λωρίδων αυτοκινητόδρομο προς μια διαφορετική κατεύθυνση από εμάς και λένε ότι είναι σωστοί.
Η σημασία του δρόμου είναι αμελητέα σε σύγκριση με την απόσταση! Επίσης
Αν σκεφτεί κανείς την απόσταση που πρέπει να διανυθεί, οι δυσκολίες στο δρόμο μπορεί να γίνουν ακόμα και ευχάριστες!
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
Musagg_hspsilindi
Είθε ο Θεός να είναι ευχαριστημένος.
