– Ποια από αυτές τις προφητείες του Προφήτη μας είναι αληθινή;
– Η σύζυγος του Προφήτη, η Αίσα (ρα), λέει:
«Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) κάθε βράδυ, πριν ξαπλώσει, ένωνε τις παλάμες των χεριών του, φυσούσε μέσα σ’ αυτές και διάβαζε τις σούρες Κουλ Χουβαλ-Λαχού Αχάδ, Κουλ Εούζου μπι Ραμπίλ Φελάκ και Κουλ Εούζου μπι Ραμπίν-Νάς, έπειτα έτριβε με τα χέρια του το πρόσωπό του και τα μέρη του σώματός του που μπορούσε να φτάσει, και το έκανε αυτό τρεις φορές.»
(Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ, 107)
– Επίσης, όταν ο Προφήτης μας ή κάποιος από την οικογένειά του αρρώσταινε
(Μπουχάρι, Φενταΐλ αλ-Κουράν, 14; Μουσλίμ, Σαλάμ, 50-51)
και το κακό μάτι
(Νεσάι, Ιστιαζέ, 37; Τιρμίζι, Τιμπ, 17)
έχει διαβάσει το αντίστροφο των δύο προσευχών.
– Πριν κοιμηθεί, διάβασε τρεις φορές τις προσευχές προστασίας, φύσηξε στα χέρια του και άλειψε με αυτά όλο το σώμα του.
(Μπουχάρι, Φενταΐλ αλ-Κουράν, 14)
– Ποιο από αυτά πρέπει να κάνουμε; Εγώ φυσούσα αφού διάβαζα. Ποια είναι η σωστή μορφή από τις δύο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Για την πρώτη αφήγηση του χαντίθ, βλ. Αμπού Νταβούντ, αρ. χαντίθ: 5056.
Αυτό που αναφέρεται σε αυτό το χαντίθ
«…μετά φυσάει στις παλάμες του και διαβάζει τις σούρες Κουλ Χουββάλλαχού Αχάδ, Κουλ Εούζου μπι Ραμπίλ Φελάκ και Κουλ Εούζου μπι Ραμπίν Νάς…»
την έκφραση ορισμένοι μελετητές
“Δηλαδή, διαβάζει και φυσάει στα χέρια του καθώς διαβάζει.”
όπως εξήγησε. (βλ. Avnu’l-Mabud, 13/269)
Για τη δεύτερη αφήγηση του χαντίθ, βλ. Μπουχάρι, αρ. χαντίθ: 5017.
Η αφήγηση του Μπουχάρι είναι πανομοιότυπη με εκείνη του Αμπού Νταβούντ, τόσο όσον αφορά την αλυσίδα των αφηγητών όσο και το περιεχόμενο. Η διατύπωση εδώ είναι η εξής:
«…μετά φυσάει στις παλάμες του και διαβάζει τις σούρες Κουλ Χουββάλλαχού Εχάδ, Κουλ Εούζου μπι Ραμπίλ Φελάκ και Κουλ Εούζου μπι Ραμπίν Νάς…»
Παρακάτω παραθέτουμε το πρωτότυπο κείμενο του χαντίθ από τον Μπουχάρι, για να δείτε το κείμενο ολόκληρο:
Από την Αίσα: Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Θεού επ’ αυτού) όταν πήγαινε στο κρεβάτι του κάθε βράδυ, συγκέντρωνε τις παλάμες του, έφτυνε ελαφρά μέσα σε αυτές και διάβαζε: «Πες: Αυτός είναι ο Θεός, ο Ένας», «Πες: Καταφεύγω στον Κύριο της αυγής» και «Πες: Καταφεύγω στον Κύριο των ανθρώπων», έπειτα έτριβε με αυτές όσο μπορούσε το σώμα του, αρχίζοντας από το κεφάλι και το πρόσωπό του και ό,τι μπορούσε να φτάσει από το σώμα του, κάνοντας το αυτό τρεις φορές.
Ο Μπεντρεντίν ελ-Αινί εξηγεί επίσης:
«Στην εξωτερική αφήγηση του χαντίθ, αναφέρεται πρώτα το φύσημα στα χέρια και μετά η ανάγνωση. Ωστόσο, αυτό στερείται της επίδρασης του Κορανίου που αγγίζει το σώμα. Γι’ αυτόν τον λόγο, ορισμένοι μελετητές έχουν υποδείξει ότι αυτή η αντιστροφή της σειράς οφείλεται σε λάθη ορισμένων αφηγητών. Ή, η σημασία είναι:»
«…είχε διαβάσει ότι δεν θα φυσήξει…»
έχει ως εξής. Πράγματι, κανένας σοφός
«πρώτα φυσάς, μετά διαβάζεις»
δεν έχει εκφράσει τέτοια άποψη.”
(βλ. Umdetu’l-Kari, 20/35; Επίσης βλ. el-Mübarekfuri, Şerhu Mişkâti’l-Mesabih, 7/205)
Εν ολίγοις:
Εμείς, ακολουθώντας τη συναίνεση των μελετητών της Ισλαμικής κοινότητας,
«Πρώτα το διαβάζουμε, μετά φυσάμε στα χέρια μας και μετά το απλώνουμε στο σώμα μας».
Τέλος πάντων.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
