Διάβασα και την απάντησή σας σε έναν αδελφό μας που έλεγε ότι δεν βρίσκει αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού. Ωστόσο, και εγώ αντιμετωπίζω κάτι παρόμοιο.
– Η ζωή συνεχίζεται και χωρίς Θεό, μπορώ να πάρω 100 αν διαβάσω σκληρά για τις εξετάσεις και δεν προσευχηθώ, αλλά αν δεν διαβάσω και προσευχηθώ, μπορώ να απαντήσω μόνο στις ερωτήσεις που ξέρω.
– Δηλαδή, εγώ την προσευχή την παρομοιάζω με μια μηχανή έγκρισης, δηλαδή, όταν εγώ διαβάζω για τις εξετάσεις και προσεύχομαι, ο Θεός λέει “εντάξει, δώστε του 100”. Αλλά αν πρόκειται να πάρω 99 και προσεύχομαι, ο Θεός δεν λέει “αυτός ο δούλος προσευχήθηκε, δώστε του 1 βαθμό παραπάνω”…
– Με βάση αυτά, φαίνεται ότι θα μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω σε έναν Θεό…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Οι άνθρωποι έρχονται πάντα αντιμέτωποι με μια δοκιμασία.
Η ζωή είναι σαν ένα κέντρο εξετάσεων. Η εξέταση όμως είναι μυστική. Είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει το σωστό και το λάθος. Οι ερωτήσεις διατυπώνονται αναλόγως.
Όλα, στους ουρανούς.
«Ο Θεός υπάρχει και είναι ένας.»
Αν η διδασκαλία ήταν τόσο σαφής όσο η γραφή του λόγου, κανείς δε θα έκανε λάθος και κανείς δε θα αποτύγχανε. Από τη μια πλευρά, έχουμε τους αστέρες της ανθρωπότητας, όπως ο Άγιος Αβουμπακρ, ο Άγιος Ομάρ, ο Άγιος Οσμάν και ο Άγιος Αλί, οι πιο επιμελείς μαθητές του Κορανίου, και από την άλλη, τους πιο τεμπέληδες και αμαθείς μαθητές, ή μάλλον αυτούς που θα έπρεπε να είναι, όπως ο Αβου Τζεχλ, ο Αβου Λεχέμπ και ο Μουσειλέμα ο Ψεύτης.
-ενώπιον του Θεού, ο οποίος δοκιμάζει-
Ανθρωποι που δεν αξίζουν ούτε όσο ένα πυγολαμπάκι θα λάβουν την ίδια βαθμολογία και θα περάσουν την τάξη μαζί. Αυτό είναι εντελώς αντίθετο στην έννοια της δικαιοσύνης.
Ωστόσο, κάθε δοκιμασία στη ζωή ανοίγει μια πόρτα στο μυαλό, αλλά δεν υποθηκεύει την ελεύθερη βούληση.
«Όποιος θέλει ας πιστέψει, όποιος θέλει ας επιλέξει την απιστία.»
Σε αυτό το εδάφιο και σε παρόμοια εδάφια, τονίζεται αυτή η ελευθερία.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι, ενώ εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια άνθρωποι, αποδέχονται την ύπαρξη του Θεού, ένας από τους σημαντικότερους λόγους που ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να το κατανοήσουν, είναι ότι δεν επιτρέπουν στο νου τους να λειτουργεί ελεύθερα. Αυτή η αδυναμία οφείλεται σε διάφορες αιτίες, όπως η εμμονή, το συμφέρον, η επιδίωξη θέσης και εξουσίας, οι ιδεολογικοί σκοποί, ο φανατισμός και οι προκαταλήψεις, η έλλειψη επιμονής στη μελέτη και τη σκέψη, οι επιθυμίες και οι ορμές που δεν υπακούουν στη λογική, και η υπερβολική επίδραση των συναισθημάτων.
είναι η απώλεια της “κοινής λογικής” από το μυαλό.
Η τυφλή αίσθηση είναι η κατάληψη του ελέγχου στο πεδίο της σκέψης, εμποδίζοντας και παρακωλύοντας τη λειτουργία του νου. Στο Κοράνι, επανειλημμένα απευθύνεται στους άπιστους:
«Αυτοί δεν χρησιμοποιούν το μυαλό τους…»
Η χρήση εκφράσεων όπως αυτή υποδεικνύει την ορθότητα αυτών των λεγομένων, αυτών των διαπιστώσεων.
– Οι προσευχές διακρίνονται σε δύο είδη: πρακτικές και λεκτικές/προφορικές.
Πρακτική προσευχή,
Είναι το να προσκολλάται κανείς στις αιτίες που ο Θεός έχει δημιουργήσει σε όλο το σύμπαν.
Επειδή ένας άνθρωπος που έχει μελετήσει καλά το μάθημά του κάνει αυτήν την πρακτική προσευχή, η προσευχή του συνήθως γίνεται δεκτή και ο ίδιος πετυχαίνει στις εξετάσεις. Η πρακτική προσευχή γίνεται γενικά δεκτή ανεξάρτητα από την ταυτότητα, την προσωπικότητα, τη θρησκεία και την πίστη του προσευχόμενου και ο κόπος κανενός δεν πάει χαμένος.
Προφορική προσευχή
η αποδοχή,
δίνει μεγαλύτερη σημασία στην ταυτότητα, την ειλικρίνεια και την αφοσίωση αυτού που προσεύχεται.
. Οι προσευχές των προφητών, των αγίων
-περισσότερα
– Η αποδοχή του αποτελεί απόδειξη αυτού.
Επιπλέον, σε βαθμό που προκαλεί δυσφορία.
(σε πολύ μεγάλη δυσχέρεια)
Η προσευχή όσων βρίσκονται σε ανάγκη γίνεται δεκτή, συνήθως ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή την ευσέβειά τους. Αυτό το γεγονός γίνεται κατανοητό και από τα εδάφια που αναφέρουν ότι οι προσευχές των ειδωλολατρών γίνονται δεκτές όταν κινδυνεύουν να πνιγούν στη θάλασσα.
Ο Μπεντιουζζαμάν Χαζρέτλερι συνοψίζει αυτό το θέμα ως εξής:
«Η τέταρτη μορφή, η πιο γνωστή, είναι η προσευχή μας. Αυτή χωρίζεται σε δύο μέρη: το ένα είναι η πρακτική και η φανερή, το άλλο η εσωτερική και η καρδιακή.»
“Για παράδειγμα: Η προσπάθεια να βρεθούν οι αιτίες είναι μια πρακτική προσευχή. Η σύμπτωση των αιτιών δεν γίνεται για να δημιουργηθεί το αποτέλεσμα, αλλά για να υιοθετηθεί μια κατάσταση αποδοχής, ζητώντας το αποτέλεσμα από τον Παντοδύναμο Θεό με τη γλώσσα της πράξης. Ακόμη και το όργωμα του χωραφιού είναι σαν να χτυπάς την πόρτα του θησαυρού της ευσπλαχνίας. Αυτού του είδους η πρακτική προσευχή, επειδή απευθύνεται στο όνομα και τον τίτλο του Απόλυτου Δωρητή, έχει σχεδόν απόλυτη πιθανότητα να γίνει δεκτή.”
“Το δεύτερο μέρος είναι η προσευχή με τη γλώσσα και την καρδιά. Είναι η ζήτηση πραγμάτων που δεν μπορεί να φτάσει το χέρι. Το πιο σημαντικό, ο ωραιότερος σκοπός και ο πιο γλυκός καρπός αυτού είναι: «Ο άνθρωπος που προσεύχεται καταλαβαίνει ότι: Υπάρχει κάποιος που ακούει τις σκέψεις της καρδιάς του, που μπορεί να φτάσει σε οτιδήποτε, που μπορεί να εκπληρώσει κάθε επιθυμία του, που ελεεί την αδυναμία του και βοηθάει τη φτώχεια του.»”
(βλ. Λόγοι, Εικοστός Τρίτος Λόγος, σελ. 318)
– Τέλος, ας δώσουμε προσοχή και στην προειδοποίηση αυτού του στίχου. Ας δώσουμε προσοχή, ώστε σε αυτόν τον κόσμο των δοκιμασιών, όταν τα πράγματα πάνε στραβά, να μην ανατρέψουμε αμέσως τη θρησκεία και την πίστη μας:
«Υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν τον Θεό σαν να βρίσκονται στην άκρη ενός γκρεμού. Αν τους συμβεί κάτι καλό, ησυχάζουν. Αν όμως τους συμβεί κακό, γυρίζουν την πλάτη. Αυτός ο άνθρωπος χάνει και τον κόσμο τούτο και τον άλλο. Αυτή είναι η ολοφάνερη απώλεια.»
(Χατζ, 22/11)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Αιτίες, Φύση και Αυτο-ύπαρξη…
– Ποια είναι η σοφία του Θεού στο να δημιουργεί και να θέτει σε λειτουργία τις αιτίες;
– Γιατί ο Θεός Ενεργοποιεί τις Αιτίες;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
