Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Οι γονείς έχουν πράγματι πολλά δικαιώματα πάνω στα παιδιά τους.
Το πρώτο καθήκον ενός παιδιού είναι να κερδίσει την ευαρέσκεια και την αγάπη των γονιών του. Δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα καλό, ούτε να κάνεις σωστές πράξεις, αν τους στεναχωρείς.
Ωστόσο, φυσικά, αυτό έχει και τα όριά του.
Εάν οι γονείς δεν επιτρέπουν σε ένα παιδί να ασχοληθεί με εύλογες και νόμιμες δραστηριότητες, όπως η εργασία, η σπουδή ή το προσκύνημα, τότε εξετάζεται η κατάσταση. Εάν οι γονείς έχουν επαρκείς πόρους και δεν εξαρτώνται από το παιδί, τότε δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίσουν ένα τέτοιο ταξίδι.
Εάν ένα παιδί αφήνει τους γονείς του σε κατάσταση ανάγκης, χωρίς να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν αυτή την κατάσταση, τότε μπορεί να μην του δοθεί άδεια.
Σε αυτή την περίπτωση, το παιδί δεν έχει καν το δικαίωμα να φύγει.
Στο Fetavây-ı Kâdıhan,
“παιδί,
Εάν η ανηλικότητα ή άλλη κατάσταση καθιστά επικίνδυνη την αποδημία του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του, οι γονείς μπορούν να τον εμποδίσουν. Αφού εξαλειφθούν αυτοί οι κίνδυνοι, μπορεί να φύγει.
αναφέρεται.
Ο πατέρας αξίζει σεβασμού, η μητέρα δε προτεραιότητας στην υπακοή.
Από αυτή την άποψη, ο υιοθετημένος γιος δεν πρέπει να παραμελεί τον σεβασμό προς τον πατέρα και την υπακοή προς τη μητέρα, και πρέπει να προσπαθεί, όσο το δυνατόν, να μην τους στεναχωρεί, ακόμη και αν έχει δίκιο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
