Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Το σύμπαν/όλα τα όντα είναι εκδηλώσεις, φανερώσεις, αντανακλάσεις των ονομάτων και των ιδιοτήτων του Θεού. Η διατύπωση με αυτόν τον τρόπο δεν φαίνεται πολύ εύστοχη.
– Μπορούμε να συλλογιστούμε τον Θεό μέσα από το πρίσμα των δημιουργημάτων Του, που είναι τα έργα Του, μέσα από το πρίσμα των ονομάτων Του, μέσα από το πρίσμα των ιδιοτήτων Του, και μέσα από το πρίσμα των εσωτερικών Του χαρακτηριστικών.
Για παράδειγμα, παρατηρώντας τα δημιουργήματα, μπορούμε να συλλογιστούμε το όνομα του Θεού, από αυτό τις ιδιότητές Του, από αυτό τις πράξεις Του και από αυτό την ίδια την ύπαρξη του Δημιουργού.
– Το γεγονός ότι το σύμπαν αποτελεί καθρέφτη της ύπαρξης του Θεού δεν σημαίνει ότι είναι όμοιό του. Αντιθέτως, η σχέση μεταξύ του δημιουργού και των δημιουργημάτων είναι μοναδική. Ο Θεός είναι ο δημιουργός, ενώ τα όντα είναι τα δημιουργήματα. Δεν μπορεί να υπάρξει διαφορά (μεταξύ άλλων όντων) που να συγκριθεί με το μέγεθος της διαφοράς μεταξύ του δημιουργού και του δημιουργήματος.
Για παράδειγμα, μόλις δει κανείς έναν πίνακα, το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο νου είναι ο ζωγράφος που τον έφτιαξε. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο πίνακας μοιάζει με τον ζωγράφο. Διότι ο ζωγράφος –ως άνθρωπος– μπορεί να ζωγραφίσει και μια καμήλα.
Επομένως, είναι βέβαια αδιανόητο να υπάρξει ομοιότητα μεταξύ του Θεού, του ζωγράφου του σύμπαντος, και των εικόνων του σύμπαντος.
Αυτή η άπειρη τελειότητα έχει και μια αντανάκλαση και μια εκδήλωση. Αυτή η αντανάκλαση και η εκδήλωση, πηγάζοντας από την Αγία Ουσία, περνώντας από τα στάδια των ιδιοτήτων, των χαρακτηριστικών και των ονομάτων, μέχρι να φτάσει στα όντα και στα πράγματα, χάνει τη δύναμη και τη λάμψη της. Δηλαδή, η τελειότητα και η ομορφιά που φαίνονται σε όλα τα όντα και τα πράγματα, παραμένουν μια ελάχιστη σπίθα, μια μικρή δόση, σε σύγκριση με την απόλυτη ομορφιά και τελειότητα του Θεού.
Ακόμη και έτσι, αν μια ελάχιστη, μια μικρή, μια αμυδρή λάμψη τελειότητας αρκεί για να συνεπάρει το νου του ανθρώπου, τότε πόσο μεγάλη και τέλεια πρέπει να είναι η ομορφιά και η τελειότητα του Θεϊκού Όντος, της πηγής και της αρχής, αυτό πρέπει να το αναλογιστούμε.
Όπως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη θερμοκρασία της φωτιάς στο κέντρο του ήλιου και στη θερμοκρασία της φωτιάς που αντανακλάται σε έναν καθρέφτη στη γη, έτσι και ανάμεσα στην ομορφιά και την τελειότητα του Θεού και στην ομορφιά και την τελειότητα που εκδηλώνεται στα πράγματα, περνώντας μέσα από πολλές σκιές και στάδια, υπάρχει μια ασύγκριτη διαφορά.
– Ένα σημαντικό σημείο που ίσως πρέπει να αναφερθεί εδώ είναι το εξής.
Πράγματι, ο Θεός δημιούργησε στους ανθρώπους ιδιότητες όπως η γνώση, η δύναμη και η βούληση, ως μέτρο σύγκρισης. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη δική του περιορισμένη γνώση, βούληση και δύναμη ως μονάδα μέτρησης για να αντιληφθεί την άπειρη γνώση, δύναμη και βούληση του Θεού και να κατανοήσει τις άπειρες ιδιότητές Του.
Όπως αναφέρει ο Μπεντιουζαμάν Χαζρέτλερι, εξηγώντας το θέμα που θεωρεί ως καθήκον του ανθρώπου:
(
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
