Μπορεί ο πατέρας να αποκληρώσει το παιδί του;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Η θρησκεία μας αποδίδει μεγάλη σημασία στο κληρονομικό δίκαιο. Τόσο στο Κοράνι όσο και στις ιερές παραδόσεις, περιγράφονται με λεπτομέρεια η κατάσταση του κληρονομουμένου, ο τρόπος δράσης του, ποιοι είναι οι δικαιούχοι της κληρονομιάς, καθώς και ο τρόπος και το ποσό της κληρονομιάς που θα λάβουν.

Ζήτημα κληρονομιάς,

και κατέχει σημαντική θέση μεταξύ των ισλαμικών επιστημών,

«Φεραίζ»

Έχει γίνει γνωστό με αυτό το όνομα. Όπως έχουν γραφτεί πολλά βιβλία ειδικά για το Feraiz, έτσι και στα βιβλία της φικχ (ισλαμικής νομολογίας) έχει αντιμετωπιστεί ως ξεχωριστο κεφάλαιο, και έχει καταβληθεί προσπάθεια να μην υπάρξουν λάθη, με λεπτομερείς υπολογισμούς σχετικά με τη διανομή της κληρονομιάς.

Όσοι αμελούν το ζήτημα της κληρονομιάς και προκαλούν διαφωνίες μεταξύ των κληρονόμων, παραβιάζουν τα δικαιώματα των άλλων, φέρουν θρησκευτική ευθύνη και βλάπτουν τους συγγενικούς δεσμούς που πρέπει να διατηρούνται μεταξύ των κληρονόμων.

Σε θέματα κληρονομιάς, το πρώτο και σημαντικότερο καθήκον βαρύνει εκείνον που πρόκειται να αφήσει την περιουσία του ως κληρονομιά.

Η δωρεά μέρους ή του μεγαλύτερου μέρους της περιουσίας σε έναν από τους απογόνους εν ζωή, προκαλώντας μίσος και έχθρα μεταξύ των αδελφών ή άλλων κληρονόμων, ή η παραχώρηση μεγάλου μέρους της περιουσίας σε ένα άτομο ή ίδρυμα εν ζωή ή με διαθήκη, οδηγεί σε διαφωνίες και καβγάδες μεταξύ των κληρονόμων.

Οι εντολές του Κορανίου σε αυτό το θέμα είναι πολύ σαφείς.

«Η διαθήκη και η ομολογία χρέους πρέπει να γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην βλάπτουν σε καμία περίπτωση τους κληρονόμους. Όλες αυτές οι εντολές και οι διατάξεις είναι διατάγματα από τον Θεό. Ο Θεός είναι Παντογνώστης και Ελεήμων.»



(Νίσα, 4/12)

Στο επόμενο εδάφιο, που ακολουθεί αυτό, υπόσχεται αιώνια ευτυχία σε όσους υπακούουν στον Θεό και στον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) και ενεργούν εντός των ορίων που έχει θέσει ο Θεός.

Σε ένα ιερό χαντίθ, ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι μαζί του) συμβουλεύει να μην γίνεται διαθήκη με τρόπο που να ζημιώνει τους κληρονόμους.

(Τιρμίζι, Βασάγια 1; Ιμπν-ι Μάτζε, Βασάγια 3)

Προκειμένου ένα άτομο να στερηθεί την κληρονομιά του λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, πρωτίστως, το άτομο αυτό πρέπει να


-Ο Θεός να φυλάει-


Πρέπει να έχει αποστατήσει από τη θρησκεία, να έχει διαπράξει αποστασία. Διαφορετικά, το να είναι ένας άνθρωπος αμαρτωλός, το να παραμελεί ορισμένα θρησκευτικά καθήκοντα, δεν συνεπάγεται στέρηση της κληρονομιάς.

Η επιβολή τέτοιας τιμωρίας στα παιδιά δεν αποτελεί θετικό μέσο διαπαιδαγώγησης.

Από την άλλη πλευρά, όσο πλούσιοι κι αν είναι οι κληρονόμοι, ο πλούτος τους δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο αποκλεισμού τους από την κληρονομιά.

Ωστόσο, ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται την περιουσία του όπως επιθυμεί. Αλλά, όπως αναφέραμε παραπάνω, δεν πρέπει να επιτρέπει κάποιες αδικίες.

Σε αυτό το ζήτημα, είναι δυνατό να ενεργήσουμε με τον ακόλουθο τρόπο:


Ο άνθρωπος, το αγαθό του

το ένα τρίτο

Μπορεί να διατάξει να δοθεί σε ένα πρόσωπο ή σε μια φιλανθρωπική οργάνωση που ο ίδιος ορίζει. Έτσι, θα έχει κάνει το καλό που είχε στο μυαλό του. Την υπόλοιπη περιουσία του την αφήνει στους κληρονόμους του.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις