«Δεν στείλαμε κανέναν απόστολο ή προφήτη πριν από εσένα, χωρίς ο Σατανάς να προσπαθήσει να παρεμβαίνει στις επιθυμίες του.»
– Αυτό
Σύμφωνα με το στίχο, μπορεί ο διάβολος να σπείρει αμφιβολίες στους προφήτες;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Δεν στείλαμε κανέναν αγγελιοφόρο ή προφήτη πριν από εσένα, χωρίς ο Σατανάς να προσπαθήσει να παρεμβάλει κάτι στις επιθυμίες του. Αλλά ο Αλλάχ ακυρώνει ό,τι ο Σατανάς προσπαθεί να παρεμβάλει. Στη συνέχεια, ο Αλλάχ αποκαλύπτει τα δικά Του σημεία…»
(στην καρδιά του/της)
Εγκαθιστά με σταθερότητα. Ο Αλλάχ είναι ο Παντογνώστης, ο Κυβερνήτης με Σοφία.”
(Χατζ, 22/52)
Είναι δυνατόν, ως άνθρωποι, ακόμη και οι προφήτες να υποκύψουν σε τέτοιους πειρασμούς του διαβόλου. Το σημαντικό είναι να μην ενδίδουν σε αυτές τις προτροπές, κάτι που δεν ισχύει για τους προφήτες.
Ευχές,
είναι η διαμόρφωση και η αναβίωση αυτού που επιθυμεί η καρδιά, μέσα στο μυαλό και στη φαντασία του ατόμου. Σ’ αυτή την εικόνα που αναπαρίσταται στο μυαλό
“ουμμιγιά”
ή
“μούνι”
λέγεται, στα γαλλικά
“ιδανικός”
όπως αναφέρεται. Το Κοράνι, ειδικά με αυτό το στίχο, εξηγεί ότι η προφητεία δεν είναι θέμα επιθυμίας ή ευχής.
“Από εκείνη την πλευρά”
(από τον ίδιο τον εαυτό του)
δεν λέει· το Κοράνι είναι απλώς μια αποκάλυψη, αλλά αποκαλύπτεται.”
(Αλ Νατζμ, 53/3-4)
Δεν αρμόζει στον προφήτη να εκφράζει ευχές, όπως περιγράφεται στο στίχο, διότι η αποκάλυψη είναι εξ ολοκλήρου εντολή του Θεού.
(βλ. Ελμαλή, Ερμηνεία του σχετικού εδαφίου)
Σύμφωνα με την περιγραφή του στίχου, ο προφήτης, όντας άνθρωπος, μπορεί να έχει κάποιες σκέψεις στο μυαλό του και κάποιες επιθυμίες στην καρδιά του κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του. Ωστόσο, αυτές δεν μπορούν να είναι σκέψεις και επιθυμίες που δεν αρμόζουν σε έναν προφήτη. Δεδομένου ότι ο κύριος ρόλος και στόχος του προφήτη είναι να δείξει στους ανθρώπους το δρόμο της σωτηρίας, είναι φυσικό αυτές οι σκέψεις και επιθυμίες να αφορούν την άμεση εγκατάλειψη των λανθασμένων πεποιθήσεων και πρακτικών από τους γύρω του και από όλους όσους μπορούν να λάβουν το μήνυμά του, και την είσοδό τους στο σωστό δρόμο. Πράγματι, σε πολλούς στίχους αναφέρεται η αγωνία του Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) για την άμεση πίστη των γύρω του και η βαθιά λύπη του για την τρομερή κατάληξη όσων κλείνουν τα αυτιά τους στην αλήθεια παρά τις προειδοποιήσεις που τους γίνονται.
Σε αυτό το σημείο, όμως, παρεμβαίνει η δράση του Σατανά, ο οποίος, εκμεταλλευόμενος την ανθρώπινη φύση τους, προσπαθεί να παρεισφρήσει στοιχεία στο θεϊκό μήνυμα. Σε αυτό το εδάφιο, αναφέρεται σε αυτήν την λεπτή γραμμή σύγκρουσης ανάμεσα στη δράση του Σατανά, ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ανθρώπινη φύση, και στη θεϊκή βούληση που επιθυμεί να προστατεύσει τον προφήτη, ο οποίος έχει αναλάβει το καθήκον να μεταδώσει τη θρησκεία στους ανθρώπους.
Ο Θεός, ο απόλυτος σοφός, δοκιμάζοντας τον άνθρωπο που προίκισε με το χάρισμα της λογικής, του έδωσε την ευκαιρία και την ευθύνη να επιλέξει ανάμεσα στην θεϊκή κλήση και την κλήση του διαβόλου, και καθόρισε την κατάστασή του στη μεταθανάτια ζωή…
-κατ’ αρχήν-
Αυτό το συνδέει με την επιτυχία του στη δοκιμασία της θέλησης. Από το στίχο, οι προφήτες, στους οποίους ανατέθηκε η αποστολή να μεταφέρουν το θεϊκό μήνυμα στους ανθρώπους και να τους εκπαιδεύσουν προς αυτή την κατεύθυνση, εξαιρούνται από το να δοκιμαστούν με την πλάνη του διαβόλου, ώστε να προστατεύονται από το να κάνουν λάθη σε αυτά τα θέματα και να παραπλανούν τους ανθρώπους. Εκείνοι που εκτελούν αυτό το καθήκον, τελικά,
-ακόμα και αν είναι άνθρωποι-
Είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να κάνουν μια δήλωση που να προέρχεται από τον διάβολο, και ότι όλα όσα κοινοποιούν στο πλαίσιο της θρησκευτικής δήλωσης υπόκεινται σε θεϊκό έλεγχο.
(Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, Ο Δρόμος του Κορανίου, IV/30-33.)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
