Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η παρθενία της κοπέλας είναι μοιχεία.
δηλαδή, αν η παρθένα χάσει την παρθενία της για οποιονδήποτε λόγο εκτός από τη σεξουαλική επαφή, τότε εξακολουθεί να θεωρείται παρθένα. (Celal Yıldırım, Kaynaklarıyla İslam Fıkhı, Uysal Kitabevi: 2/477.)
Ο γάμος είναι μια σύμβαση, μια συμφωνία και μια συναλλαγή. Γι’ αυτόν υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις.
Ο γάμος δεν είναι έγκυρος εάν δεν πληρούται μία από αυτές τις προϋποθέσεις:
1. Τα άτομα που πρόκειται να παντρευτούν
ή των προσώπων στα οποία έχουν δώσει πληρεξούσιο
παρουσία
κ.λπ.
2. Δήλωση βουλήσεως των μερών.
των συζύγων που αποδέχονται το γαμήλιο συμβόλαιο
“το δέχομαι”
να το εκφράσουν με αυτόν τον τρόπο.
3. Ανακοίνωση του γάμου.
Δεν πρέπει να κρατηθεί μυστικό. Αυτή η προϋπόθεση ισχύει για ορισμένες θρησκευτικές αιρέσεις.
4. Να υπάρχει η άδεια του κηδεμόνα του κοριτσιού.
Αυτή η απόφαση ισχύει για όλα τα δόγματα εκτός από το Χαναφιτικό.
5. Οι μάρτυρες να είναι παρόντες.
Αυτοί οι μάρτυρες πρέπει να είναι δύο ενήλικοι άνδρες ή ένας άνδρας και δύο γυναίκες. Δηλαδή, η παρουσία ενός άνδρα είναι απαραίτητη στη μαρτυρία.
Γάμος και διαζύγιο,
Με άλλα λόγια, ο γάμος και το διαζύγιο είναι θρησκευτικά θεσμικά όργανα· ταυτόχρονα, θεωρούνται πράξεις λατρείας. Διότι η πηγή τους είναι το Κοράνι και τα Χαντίθ. Υπάρχουν εκατοντάδες στίχοι του Κορανίου και χιλιάδες Χαντίθ σχετικά με αυτό το θέμα. Αυτοί οι στίχοι οριοθετούν τα όρια του θεσμού του γάμου και καθορίζουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις. Σε ορισμένους στίχους, το θέμα αναλύεται με κάθε λεπτομέρεια. Τα Χαντίθ, από την άλλη, καθορίζουν, περιγράφουν και διδάσκουν όλες τις λεπτομέρειες του θεσμού του γάμου και της οικογένειας.
Ομοίως, στα βιβλία του ισλαμικού δικαίου, το κεφάλαιο περί γάμου και διαζυγίου αποτελεί ξεχωριστό τμήμα. Για παράδειγμα, το οκτάτομο έργο του Ömer Nasuhi Bilmen, το οποίο αναφέρουμε ως πηγή και αποτελεί εκτενές έργο και στα τουρκικά,
Λεξικό Ισλαμικού Δικαίου και Νομικών Ορολογιών
Ένας τόμος του [Ονόματος Συγγραφέα] είναι αφιερωμένος σε αυτό το θέμα.
Ας διαβάσουμε τις μεταφράσεις ορισμένων στίχων για να βοηθήσουμε στην κατανόηση του θέματος και να δώσουμε ένα παράδειγμα:
«Παντρέψτε όσους από εσάς είναι άγαμοι, και τους δίκαιους από τους δούλους και τις δούλες σας. Αν είναι φτωχοί, ο Αλλάχ θα τους πλουτίσει με τη χάρη Του. Η χάρη του Αλλάχ είναι απέραντη και Αυτός γνωρίζει τα πάντα. Κι όσοι δεν έχουν την ευκαιρία να παντρευτούν, ας διατηρήσουν την αγνότητά τους, μέχρις ότου ο Αλλάχ τους πλουτίσει με τη χάρη Του.»
1
«Σας απαγορεύεται να παντρευτείτε τις μητέρες σας, τις κόρες σας, τις αδελφές σας, τις θείες σας (από την πλευρά του πατέρα), τις θείες σας (από την πλευρά της μητέρας), τις κόρες των αδελφών σας, τις κόρες των αδελφών σας, τις γυναίκες που σας θήλασαν, τις αδελφές σας από το θηλασμό, τις μητέρες των γυναικών σας, τις κόρες των γυναικών σας με τις οποίες έχετε συνευρεθεί. Αν δεν έχετε συνευρεθεί, δεν υπάρχει αμαρτία να παντρευτείτε τις κόρες τους. Σας απαγορεύεται επίσης να παντρευτείτε τις γυναίκες των γιων σας και να έχετε ταυτόχρονα δύο αδελφές ως συζύγους. Εξαιρούνται οι προηγούμενες περιπτώσεις. Ο Αλλάχ είναι πράγματι πολύ συγχωρητικός, πολύ ελεήμων.»
2
Ο γάμος έχει τις δικές του προϋποθέσεις, όπως εξηγήθηκε παραπάνω. Μέχρι την περίοδο της Δημοκρατίας, δεν υπήρχε ο όρος “θρησκευτικός γάμος, πολιτικός γάμος”. Αυτά τα ερωτήματα προέκυψαν όταν καταργήθηκε το ισλαμικό δίκαιο και αντικαταστάθηκε από το “πολιτικό” δίκαιο, προσαρμοσμένο από τη Δύση, και οι διαδικασίες σύναψης γάμου ανατέθηκαν στους δήμους. Ωστόσο, σε θρησκείες με θεϊκή προέλευση, όπως ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός, οι γαμήλιες τελετές, όπως και παλαιότερα, τελούνται σε συναγωγές και εκκλησίες. Στην ουσία, το ίδιο ισχύει και στο Ισλάμ.
Του Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν)
«Διακηρύξτε τον γάμο και τελέστε τον στα τζαμιά.»
Το ιερό χαντίθ που αναφέρεται παραπάνω υπενθυμίζει αυτήν την αρχή. Όταν αυτή η διαδικασία μεταφέρθηκε από τα τζαμιά στις αίθουσες τελετών του δήμου, άρχισε να τίθεται το ερώτημα εάν ο γάμος διατηρεί ή όχι μια “θρησκευτική” διάσταση.
Γάμος,
Επειδή ο γάμος έχει ορισμένες προϋποθέσεις, το ζήτημα αυτό είναι γνωστό στους μελετητές και τους θρησκευτικούς λειτουργούς. Και από παλιά, οι μελετητές και οι ιμάμηδες τελούν το γαμήλιο συμβόλαιο. Γι’ αυτό, η κοινή ονομασία του γάμου είναι…
“γάμος με θρησκευτική ευλογία”
έχει επικρατήσει να λέγεται με αυτόν τον τρόπο.
Στην πραγματικότητα, αυτή η διαδικασία δεν είναι δουλειά του ιμάμη ή του ιερέα. Όπως κάθε μουσουλμάνος μαθαίνει εκ των προτέρων πώς να εκτελεί τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις, έτσι και οι μελλόνυμφοι θα προετοιμαστούν, αφού ερευνήσουν και μάθουν το γάμο, τις προϋποθέσεις και τις ευθύνες του, και θα τελέσουν το γάμο τους ενώπιον μαρτύρων, αποδεχόμενοι ο ένας τον άλλον ως σύζυγο.
Δηλαδή, δεν υπάρχει όρος να παρίσταται απαραίτητα ιμάμης στην τελετή του γάμου, όπως συμβαίνει στην ομαδική προσευχή.
Οι όροι είναι σαφείς και η συμφωνία συνάπτεται με βάση αυτούς.
“Αρκεί μόνο ο πολιτικός γάμος; Θεωρούνται παντρεμένοι ενώπιον του Θεού μόνο όσοι έχουν τελέσει πολιτικό γάμο;”
Ο γάμος είναι θρησκευτικό θεσμικό όργανο και έχει ορισμένες προϋποθέσεις. Εάν οι ίδιες προϋποθέσεις και αρχές ισχύουν και στον πολιτικό γάμο, δηλαδή στον γάμο που τελείται από υπάλληλο του δήμου, τότε ο γάμος είναι έγκυρος. Ωστόσο, εάν δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις και οι αρχές, ή ακόμα και αν δεν λαμβάνονται υπόψη, τότε η κατάσταση αλλάζει και η εγκυρότητα του γάμου μπορεί να αμφισβητηθεί. Συγκεκριμένα:
Στην επίσημη γαμήλια τελετή, τα άτομα που πρόκειται να παντρευτούν δηλώνουν ρητά την πρόθεσή τους να παντρευτούν. Ωστόσο, οι δηλώσεις αυτές πρέπει να είναι σαφείς και να μην επιδέχονται διαφορετική ερμηνεία.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι ότι οι μάρτυρες πρέπει να είναι μουσουλμάνοι και ένας από τους δύο μάρτυρες να είναι άνδρας. Ωστόσο, σε ένα κοσμικό σύστημα, αρκεί ο μάρτυρας να είναι πολίτης της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Τα μέρη που πρόκειται να παντρευτούν δεν πρέπει να είναι γαλακτοαδέλφια.
Ωστόσο, κατά τη σύναψη του επίσημου γάμου, το ζήτημα αυτό ούτε ερευνάται ούτε ερωτάται από τον υπάλληλο.
Μια μουσουλμάνα γυναίκα δεν μπορεί να παντρευτεί έναν άνδρα μη μουσουλμάνο.
Ωστόσο, η ισχύουσα νομοθεσία δεν δίνει προσοχή σε αυτό το ζήτημα, και ο υπάλληλος τελεί τον γάμο χωρίς να χρειάζεται να ρωτήσει.
Εφόσον δεν υπάρχουν τέτοια εμπόδια, η νομιμότητα επιτυγχάνεται και με τον επίσημο γάμο. Άλλωστε, το κύριο στοιχείο του γάμου είναι η αποδοχή των δύο μερών ως συζύγων ενώπιον δύο μαρτύρων.
Ωστόσο, παρά όλα αυτά, δεν πρέπει να παραμελείται η σύναψη του γαμήλιου συμβολαίου σύμφωνα με τους ισλαμικούς κανόνες, αλλά πρέπει να τελείται.
Πηγές:
1. Σουρὰ αλ-Νουρ, 24/32 και 33.
Σουρά Νίσα, 4/23.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
