– Πώς θα αποπληρώσει το χρέος του σε όσους σκότωσε και από τους οποίους δεν μπόρεσε να ζητήσει συγχώρεση;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σύμφωνα με την πλειοψηφία των προκατόχων και των διαδόχων, ο φονιάς, ακόμη και αν σκότωσε εκ προθέσεως, αν μετανοήσει και πράξει καλές πράξεις, η μετάνοιά του γίνεται δεκτή, ο Θεός αντικαθιστά τις κακές πράξεις του με καλές, τον αποζημιώνει για την αδικία που υπέστη και τον ικανοποιεί, κάνοντάς τον να συγχωρήσει.
«Πες: Ω εσείς, οι δούλοι μου, που έχετε υπερβεί τα όρια εις βάρος των ψυχών σας, μην απελπίζεστε από τη χάρη του Αλλάχ. Ο Αλλάχ συγχωρεί όλες τις αμαρτίες. Διότι Αυτός είναι ο Συγχωρητικός, ο Ελεήμων.»
(Αλ-Ζουμάρ, 39/53)
Ο σκοπός του στίχου είναι να ανακοινώσει ότι κάθε είδους αμαρτία, συμπεριλαμβανομένης της ειδωλολατρίας, μπορεί να συγχωρεθεί.
“Τζεμιάν”
Η λέξη αυτή περιλαμβάνει όλες τις αμαρτίες. Αλλά:
«Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί την αποδοχή συντρόφων μαζί Του, αλλά συγχωρεί ό,τι άλλο αμάρτημα θέλει σε όποιον θέλει.»
(Νίσα, 4/48)
Ο στίχος εξαιρεί την ειδωλολατρία από τη συγχώρεση. Αφού ο Θεός συγχωρεί κάθε αμαρτία εκτός από την ειδωλολατρία, τότε, αν το θελήσει, συγχωρεί και τον σκόπιμο φόνο.
«Όποιος σκοτώσει εσκεμμένα έναν πιστό, η τιμωρία του είναι η κόλαση, όπου θα παραμείνει αιώνια!»
(Νίσα, 4/93)
Το συγκεκριμένο εδάφιο αναφέρεται στην τιμωρία εκείνου που σκοτώνει εσκεμμένα έναν πιστό, επειδή είναι μουσουλμάνος. Ωστόσο, αν αυτός ο άνθρωπος μετανοήσει, ο Θεός, αν το θελήσει, θα τον συγχωρήσει. Εκείνος κάνει ό,τι θέλει. Ακόμα κι αν ο άνθρωπος που σκότωσε εσκεμμένα έναν πιστό μείνει για πολύ καιρό στην κόλαση, τελικά θα σωθεί. Υπάρχουν αδιάσειστα χαντίθ που λένε ότι όποιος έχει έστω και ελάχιστη πίστη στην καρδιά του θα βγει από την κόλαση.
(Μπουχάρι, Τεβχίντ 24, 36; Μουσλίμ, Ιμάν, αρ. 81, 82, 83.)
Όσον αφορά την ημέρα της κρίσης, όταν το θύμα ζητήσει δικαιοσύνη από τον δολοφόνο:
“Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως”
Αυτό αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θεραπεύεται απλώς με μετάνοια· απαιτείται η αποκατάσταση του παραβιασθέντος δικαιώματος. Υπάρχει ομοφωνία ότι τα δικαιώματα που έχουν αποσπασθεί με βία δεν αποκαθίστανται με μετάνοια, εάν δεν επιστραφούν στους κατόχους τους. Εάν η αποκατάσταση του παραβιασθέντος δικαιώματος είναι αδύνατη, το θύμα διεκδικεί το δικαίωμά του. Κάθε διεκδίκηση δικαιώματος δεν συνεπάγεται απαραίτητα τιμωρία. Διότι, είναι δυνατόν ο δολοφόνος να έχει καλές πράξεις, οι οποίες, ολόκληρες ή εν μέρει, να δοθούν στο θύμα για να το ικανοποιήσουν. Ή, αν το θελήσει ο Θεός, να δώσει στο θύμα, ως αντάλλαγμα για την αδικία που υπέστη, ευλογίες και υψηλές θέσεις στον παράδεισο, ικανοποιώντας το. Και να συγχωρήσει τον δολοφόνο, λόγω της μετάνοιας και των καλών πράξεών του, και να τον εισαγάγει στον παράδεισο.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Τι πρέπει να κάνουμε με τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων, για τα οποία δεν υπάρχει δυνατότητα να ζητήσουμε συγχώρεση;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
