Μπορεί να θανατωθεί ο αποστάτης χωρίς να κληθεί σε μετάνοια;

– Ποια είναι η άποψη των διαφόρων δογμάτων επί του θέματος;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Η άποψη αυτή του Ιμπν Κουδامة, ο οποίος ανήκει στους Χανμπαλίτες μελετητές, δεν αποτελεί άποψη της σχολής σκέψης. Σύμφωνα με την πλειοψηφία, η πρόσκληση του αποστάτη σε μετάνοια είναι υποχρεωτική.

Αποστάτης:

Υπόχρεος είναι εκείνος ο οποίος, με δική του βούληση, αποστατεί από το Ισλάμ, είτε δηλώνοντας ρητά την αποστασία του, είτε εκφράζοντας λόγο που συνεπάγεται αποστασία, είτε πράττοντας πράξη που οδηγεί σε αποστασία.

Η θανάτωση του αποστάτη:

Οι μελετητές συμφωνούν ομόφωνα ότι η θανάτωση του αποστάτη είναι υποχρεωτική. Διότι ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:

“Ποιος αθετεί την θρησκεία του

(Ισλάμ)

αν το αλλάξει, σκοτώστε τον.”

(1)

«Το αίμα ενός μουσουλμάνου καθίσταται αθώο μόνο σε τρεις περιπτώσεις: σε περίπτωση μοιχείας από παντρεμένο άτομο, σε περίπτωση φόνου άλλου ατόμου και σε περίπτωση αποστασίας από την κοινότητα και την θρησκεία.»

διέταξε.(2)

«Μια γυναίκα ονόματι Ουμμού Μερβάν είχε αποστατήσει από το Ισλάμ. Η κατάστασή της αναφέρθηκε στον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), ο οποίος διέταξε να κληθεί η γυναίκα σε μετάνοια, και αν μετανοούσε να αφεθεί ελεύθερη, αλλιώς να θανατωθεί.»

(3)

Σύμφωνα με το διάσημο χαντίθ του Μουάζ (ρα), όταν ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (ας) τον έστειλε στην Υεμένη, είπε τα εξής:

«Όποιος άνδρας αποστατήσει από το Ισλάμ, πρώτα να τον καλέσεις πίσω στο Ισλάμ. Αν επιστρέψει, καλώς. Αν όχι, να τον αποκεφαλίσεις. Και όποια γυναίκα αποστατήσει από το Ισλάμ, πρώτα να την καλέσεις πίσω στο Ισλάμ. Αν επιστρέψει, καλώς. Αν όχι, να την αποκεφαλίσεις.»

(4) Ο Χαφίζ Ιμπν Χατζάρ λέει: «Η αλυσίδα μετάδοσης του χαντίθ είναι καλή. Είναι ένα κείμενο που πρέπει να θεωρείται θεμελιώδες σε θέματα διαφωνίας».

Πριν από την εκτέλεση, σύμφωνα με τους Χανμπαλίτες, είναι επιθυμητό να καλείται ο αποστάτης σε μετάνοια και να του προτείνεται το Ισλάμ, καθώς υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψει στο Ισλάμ. Εάν επιστρέψει, αυτό γίνεται δεκτό με ευχαρίστηση. Εάν δεν επιστρέψει, τότε ο ηγέτης του Ισλαμικού κράτους…

(ή ο αντιπρόσωπός του)

Εξετάζει την κατάστασή του, και αν υπάρχει ελπίδα μετάνοιας ή αν ο αποστάτης ζητήσει προθεσμία, του δίνει τρεις μέρες. Αν όμως δεν υπάρχει ελπίδα μετάνοιας ή αν ο αποστάτης δεν ζητήσει προθεσμία, τότε θανατώνεται αμέσως. Η παρακάτω αφήγηση από τον Κύριο Ομέρ (ρα) το αποδεικνύει:

«Ο Ομέρ, απευθυνόμενος σε έναν άνδρα που είχε έρθει κοντά του από τα στρατεύματα του Ισλάμ, τον ρώτησε: “Υπάρχουν νέα νέα από μακριά;” Ο άνδρας απάντησε: “Ναι, ένας άνδρας, αφού ασπάστηκε το Ισλάμ, αρνήθηκε ξανά τον Θεό, και εμείς τον σκοτώσαμε.” Τότε ο Ομέρ είπε: “Δεν θα έπρεπε να τον είχατε κρατήσει σε ένα σπίτι για τρεις μέρες, δίνοντάς του ένα ψωμί κάθε μέρα;… Ίσως να είχε μετανοήσει.” Και πρόσθεσε: “Ω Θεέ μου, εγώ δεν ήμουν παρών σε αυτό το γεγονός, δεν διέταξα να γίνει έτσι, και δεν το ενέκρινα όταν το άκουσα.”»

(5) Κεμαλουντίν Ιμπν αλ-Χουμάμ:

“Η δήλωση του Χαζράτ Ομέρ ότι απέχει από το γεγονός με αυτόν τον τρόπο, καθιστά υποχρεωτική την πρόσκληση σε μετάνοια.”

σημαίνει.

Σύμφωνα με την πλειοψηφία των νομικών, είναι υποχρεωτικό να καλούνται σε μετάνοια τρεις φορές ο άνδρας και η γυναίκα που αποστατούν από το Ισλάμ, προτού θανατωθούν. Η παραπάνω αναφορά στο χαντίθ της Ουμ Μερβάν και οι αφηγήσεις από τον Χαζράτ Ομέρ που υποστηρίζουν την υποχρεωτικότητα της πρόσκλησης σε μετάνοια, αποτελούν αποδείξεις γι’ αυτήν την απόφαση.

Συμπερασματικά, η πρόταση επιστροφής στο Ισλάμ σε έναν αποστάτη θεωρείται επιθυμητή (μουσταχάπ) κατά τους Χαναφίτες (6), ενώ κατά την πλειοψηφία των μελετητών είναι υποχρεωτική (βάτζιπ). Εάν ο αποστάτης έχει αμφιβολίες, του δίνονται οι απαραίτητες εξηγήσεις. Διότι φαίνεται ότι μόνο κάποιος που έχει αμφιβολίες αποστατεί από τη θρησκεία. Κατά τους Χαναφίτες, η κράτηση του αποστάτη για τρεις ημέρες είναι ενδεδειγμένη (μεντούπ). Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, του προτείνεται το Ισλάμ κάθε μέρα. Αν γίνει μουσουλμάνος, καλώς· αν όχι,

«Σκοτώστε όποιον αλλάξει θρησκεία.»

θανατώνεται σύμφωνα με το χαντίθ (7).

Ο αποστάτης είναι μόνο ο ιμάμης.

(πρόεδρος του κράτους)

ή θανατώνεται από τον αντιπρόσωπό του.

Όποιος σκοτώνει αποστάτη χωρίς την άδειά τους, διαπράττει παράπτωμα και τιμωρείται με ποινή ταζίρ.

Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:

– ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ.

Υποσημειώσεις:

1. Εκτός από τον Μουσλίμ, το χαντίθ αυτό το αναφέρουν και οι Ιμπν Αμπί Σέιμπα και Αμπντουρρεζάκ, μέσω του Ικρίμα, από τον Ιμπν Αμπάς. Βλ. Νεϊλούλ-Αυτάρ, VII, 190.

2. Ο Μπουχάρι και ο Μουσλίμ αναφέρουν από τον Ιμπν Μεσούντ (ρα). Σουμπουλ-Σελάμ, ΙΙΙ, 231; ελ-Ιλμάμ, 443.

3. Ο Δαρεκουνί και ο Βαϋχάκι το αναφέρουν από τον Τζαμπίρ (ρα), αλλά η αλυσίδα μετάδοσης είναι αδύναμη. Ο Βαϋχάκι το αναφέρει και από την Αΐσα (ρα) με άλλη αδύναμη αλυσίδα μετάδοσης. Ναϋλ αλ-Αυτάρ, VII, 192; Νασμπ αλ-Ράγιε, III, 458; αλ-Τελχίς αλ-Χαμπίρ, έκδοση Αιγύπτου, IV, 49.

4. Ο Ταμπεράνι το αναφέρει στο Μου’τζέμ, από τον Μουάζ ιμπν Τζεμπέλ (ρ.α.). Ο Χαφίζ Ιμπν Χατζάρ είπε ότι η αλυσίδα των αφηγητών είναι καλή. Νεϊλούλ-Αβτάρ, VII, 193; Νάσμπουρ-Ράγιε, III, 457.

5. Ο Ιμάμ Μαλίκ στο Μουαττά, και ο Μπαϊχάκι μέσω του Ιμάμ Σαφί, αναφέρουν από τον Μουχάμμαντ μπιν Αμπντουλλάχ μπιν Αμπντουλκαδείρ: «Ένας άνδρας ήρθε από τον Αμπού Μούσα αλ-Ασάρι στον Ουμάρ μπιν αλ-Χαττάμπ…». Νασμπ αλ-Ράγιε, ΙΙΙ, 460; Νεϊλούλ-Αβτάρ, VII, 191.

6. αλ-Κιτάμπ μα’ αλ-Λουμπάμπ, IV, 148.

7. Οι Μπουχάρι, Αμπού Νταβούντ, Νεσαΐ, Τιρμίζι, Ιμπν Ματζέ, Αχμέντ και Αμπντουλλάχ μπιν Αμπάς (ρα) το έχουν αναφέρει.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις