Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα αν η μετάνοιά του έγινε δεκτή. Ωστόσο, μπορεί να αισθανθεί ότι η μετάνοιά του έγινε δεκτή από ορισμένες αλλαγές στη ζωή του.
Στους μελετητές,
“Άραγε, όταν ο δούλος μετανοεί, μπορεί να ξέρει αν η μετάνοιά του γίνεται δεκτή;”
και τους τέθηκε η ερώτηση, και αυτοί απάντησαν ως εξής:
Δεν υπάρχει οριστική απόφαση επί του θέματος. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις.
Αυτά είναι:
– Το να θεωρεί ο δούλος τον εαυτό του απαλλαγμένο από αμαρτίες,
– η μείωση της χαράς στην καρδιά του και η αίσθηση της δύναμης του Υπέρτατου Κυρίου σε κάθε τι που κοιτάζει,
– να πλησιάζει τους ενάρετους και να απομακρύνεται από τους ασεβείς,
– να θεωρεί λίγα τα υλικά αγαθά του κόσμου τούτου, και πολλά τα έργα που προορίζονται για τη μετά θάνατον ζωή,
– να απασχολεί διαρκώς την καρδιά του με όσα ο Θεός (ο Παντοδύναμος) έχει ορίσει ως υποχρεωτικά,
– να έχει ευχέρεια λόγου,
– να βιώνει μια αδιάκοπη ροή σκέψεων
– και να μετανιώνει διαρκώς για τις πράξεις του,
είναι αποδείξεις της αποδοχής της μετάνοιας. (Ιμάμ Γαζαλί, Μουκασεφάτουλ Κουλούμπ, σελ. 40)
Οι ισλαμιστές μελετητές, με βάση στίχους από το Κοράνι και χαντίθ, έχουν καθορίσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την αποδοχή της μετάνοιας.
Σύμφωνα με αυτό, για να γίνει αποδεκτή μια μετάνοια, πρέπει:
να εγκαταλείψει την αμαρτία, να μετανιώσει για την αμαρτία που διέπραξε, να αποφασίσει και να υποσχεθεί να μην ξανακάνει την αμαρτία,
εάν η αμαρτία που διαπράχθηκε αφορά τα δικαιώματα των άλλων, τότε,
Πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από τον κάτοχο του δικαιώματος και να ζητήσουμε συγχώρεση από τον Αλλάχ.
Η αποκατάσταση της αδικίας που έχει προκληθεί σε βάρος κάποιου επιτυγχάνεται με την επιστροφή του παραβιασθέντος δικαιώματος στον κάτοχό του ή στους κληρονόμους του, ή με την επιδίωξη της συγγνώμης του.
Οι μελετητές έχουν προσθέσει μια τέταρτη προϋπόθεση στις προϋποθέσεις της μετάνοιας, δηλαδή τη μετάνοια, την εγκατάλειψη και τη μη επανάληψη, για να γίνει αποδεκτή από τον Θεό: και αυτή είναι η…
εξαγορά παλαιών σφαλμάτων με την τέλεση καλών πράξεων
πρέπει να γίνει.
Σε αυτό το σημείο, που αποτελεί δύσκολη δοκιμασία για τον άνθρωπο που μπορεί να ενδώσει στις σαρκικές επιθυμίες του, αυτό που πρέπει να προέχει στην προσπάθεια μετάνοιας είναι η οριστική απόφαση να μην το ξανακάνει.
Ωστόσο, σε περίπτωση επανάληψης της αμαρτίας, είναι απαραίτητο να μετανοήσει κανείς και να αποφασίσει να μην την επαναλάβει. Πράγματι, σε ένα χαντίθ αναφέρεται ότι όποιος ζητά συνεχώς συγχώρεση από τον Αλλάχ δεν θεωρείται ότι επιμένει στην αμαρτία του. (Αμπού Νταβούντ, Βιτίρ, 26; Τιρμίζι, Ντααβάτ, 106)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Μπορεί ο αμαρτωλός να απαλλαγεί από τις αμαρτίες του με την μετάνοια;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
